ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ

8 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

7 Μαρτίου 2015 ΑΡΚΟΥΛΗ ΕΛΕΝΗ

ΤΙ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ:

1. Στις 8 Μαρτίου 1857 οι ράφτρες και οι υφάντρες της Νέας Υόρκης βγήκαν δυναμικά στους δρόμους στην πρώτη στην ιστορία απεργία εργαζόμενων γυναικών, για να διεκδικήσουν τη μείωση των ωρών εργασίας από 16 σε 12, για ίσα μεροκάματα με τους άνδρες και για ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς και ζωής. Η συγκέντρωση πνίγηκε στο αίμα. Γι’  αυτό αυτή η μέρα καθιερώθηκε ως Παγκόσμια Ημέρα της γυναίκας.
2. Η 8η του Μαρτίου είναι μέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών, μέρα αποτίμησης των κατακτήσεων και αφετηρία νέων αγώνων ενάντια στην εκμετάλλευση και στις διακρίσεις του φύλου.
3. Σήμερα παγκοσμίως: Το 70% των ατόμων που ζουν σε συνθήκες φτώχειας είναι γυναίκες, τα 2/3 των αναλφάβητων είναι γυναίκες, το 80% των προσφύγων είναι γυναίκες και παιδιά.
4. Έχει μεγάλη σημασία:

• Να εξασφαλίζονται ίσες εκπαιδευτικές ευκαιρίες στα αγόρια και στα κορίτσια.
• Να καταπολεμούνται ο ρατσισμός και οι διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλα.
• Να καταπολεμηθούν η βία και η σεξουαλική παρενόχληση, που έχουν θύματα κυρίως τις γυναίκες.
• Να εξασφαλιστεί η ισότητα ευκαιριών στην  επαγγελματική εξέλιξης και την ανάληψη θέσεων ευθύνης.

Κωστής Παλαμάς, από τα “Σατιρικά γυμνάσματα”

“Γυναίκα”

Γυναίκα, αν θες αντρίκεια να δουλέψεις

για τον ξεσκλαβωμό σου, δε σε φτάνει

να κάψεις, να σκορπίσεις, να ξοδέψεις

το χρυσάφι, τη σμύρνα, το λιβάνι

στο νέο βωμό. Μέσα σου πρώτα κάψε

το τριπλό ξόανο που τους δούλους κάνει,

Συνήθεια, Κέρδος, Πρόληψη. Και σκάψε,

και του παλιού καιρού τα παραμύθια,

κι ας ειν’ όμορφα, μια για πάντα θάψε.

Α! τα μεστά καμαρωτά σου στήθια

βραχνάς τα πνίγει, πνίχ’ τον, πολεμίστρα

για την Αγάπη και για την Αλήθεια.

Πάντα μαζί σου κ’ η Ομορφιά η μεθύστρα.

Κική Δημουλά, «Σημείο αναγνωρίσεως»

(Άγαλμα γυναίκας με δεμένα τα χέρια)

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα,

εγώ σε προσφωνώ γυναίκα κατευθείαν.

Στολίζεις κάποιο πάρκο./ Από μακριά εξαπατάς.

Θαρρεί κανείς πως έχεις ελαφρά ανακαθίσει

να θυμηθείς ένα ωραίο όνειρο που είδες,

πως παίρνεις φόρα να το ζήσεις.

Από κοντά ξεκαθαρίζει τ’ όνειρο:

δεμένα είναι πισθάγκωνα τα χέρια σου

μ’ ένα σχοινί μαρμάρινο

κ’ η στάση σου είναι η θέλησή σου

κάτι να σε βοηθήσει να ξεφύγεις

την αγωνία του αιχμαλώτου.

Έτσι σε παραγγείλανε στο γλύπτη: αιχμάλωτη.

Δεν μπορείς ούτε μια βροχή να ζυγίσεις στο χέρι σου,

ούτε μια ελαφριά μαργαρίτα.

Δεμένα είναι τα χέρια σου. (…)

Όλοι σε λένε κατευθείαν άγαλμα

εγώ σε προσφωνώ γυναίκα αμέσως.

Όχι γιατί γυναίκα σε παρέδωσε

στο μάρμαρο ο γλύπτης/ κι υπόσχονται οι γοφοί σου

ευγονία αγαλμάτων, καλή σοδειά ακινησίας.

Για τα δεμένα χέρια σου, που έχεις

όσους πολλούς αιώνες σε γνωρίζω,/ σε λέω γυναίκα.

Σε λέω γυναίκα/ γιατί είσαι αιχμάλωτη.

(Κική Δημουλά, Ποιήματα, Ίκαρος)

Δημοσιευμένο στην κατηγορία  ΕΠΕΤΕΙΑΚΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ .