Β2* Δέσποινα *Μαρία * έφη

Στο τέλος κάθε καλοκαιριού ο τεράστιος αμπελώνας της Κρήτης δίνει την πολύτιμη σοδειά του. Στις αρχές του φθινοπώρου ξεκινά μια ιδιαίτερη διαδικασία∙ μια ιεροτελεστία που οι ρίζες της μπορεί να χάνονται στα βάθη των αιώνων, αλλά διατηρεί μέχρι και σήμερα αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά της. Πρόκειται για τα καζανέματα, την παραγωγή, δηλαδή, της ξακουστής κρητικής ρακής.

Η ρακή ή τσικουδιά – το διάφανο μυρωδάτο νέκταρ της κρητικής γης – είναι απόλυτα συνδεδεμένη με την καθημερινότητα των περήφανων κατοίκων της. Συντροφεύει πόνους και χαρές, λύπες και ξεφαντώματα, γίνεται αφορμή για ανταμώματα, πυροδοτεί γλέντια και χορούς…

Τα καζανέματα, αυτή η γνήσια έκφραση της κρητικής παράδοσης, αποτελούν το κεντρικό γεγονός του φθινοπώρου στο μεγάλο νησί. Αν βρεθείτε στην Κρήτη Νοέμβρη μήνα κάντε μια βόλτα στα ορεινά χωριά της ενδοχώρας και σίγουρα θα συναντήσετε κάποια παρέα να αποστάζει την παραδοσιακή ρακή.

Τα καζανέματα γίνονται σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους, όπου περίοπτη θέση κατέχει φυσικά το ρακοκάζανο. Το έθιμο του ρακοκάζανου θεσμοθετήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο το 1920, οπότε και δόθηκαν ειδικές άδειες σε αγρότες, με στόχο την οικονομική ενίσχυσή τους μέσα από την παραγωγή τσικουδιάς. Από τότε μέχρι σήμερα, οι άδειες μεταβιβάζονται πατροπαράδοτα από πατέρα σε γιό και η όλη διαδικασία συνεχίζεται αναλλοίωτη.

~ από ΞΟΜΠΛΑΡΑΚΗ ΔΕΣΠΟΙΝΑ στις 27 Νοεμβρίου, 2014 . Με ετικέτα: Παραγωγή ρακής στην Κρήτη