Άρθρα

EduPass.gr – Οδηγίες για κηδεμόνες

Aπό Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2021 οι δηλώσεις των self test θα πραγματοποιούνται ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην πλατφόρμα Edupass.
Στο επισυναπτόμενο αρχείο θα δείτε σύντομες οδηγίες για τις ενέργειες που πρέπει να γίνουν.
Η συχνότητα δεν έχει αλλάξει (κάθε Τρίτη- Παρασκευή) με απόκλιση 24 ώρες πριν την προσέλευση στο σχολείο.

https://edupass.gov.gr/

Διπλή χαρά απ’ άκρη σ’ άκρη σ’ όλη την Ελλάδα. Μια τέτοια μέρα άγγελος Θεού είπε το «Χαίρε κεχαριτωμένη Μαρία ο Κύριος μετά Σου».

Μια τέτοια μέρα πριν από 197 χρόνια η φωνή της Λευτεριάς ξεκινώντας από το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας σχίζει το μαύρο πέπλο της σκλαβιάς. Η ελευθερία ξεδίπλωσε και πάλι τα πληγωμένα φτερά της και περνώντας πάνω από κάμπους, βουνά και θάλασσες, ξυπνάει τους ραγιάδες και τους ξεσηκώνει σ’ έναν πόλεμο «για λευτεριά ή θάνατο».

Οι Έλληνες στα 400 χρόνια σκλαβιάς κάτω από τον Τουρκικό ζυγό δημιούργησαν αρκετές φορές οργανωμένες εξεγέρσεις, στηριγμένες κυρίως από το λαό.

Οι γνωστότερες απ’ αυτές ήταν:

• Το κίνημα του Διονυσίου Φιλοσόφου στην Ήπειρο.
• Το κίνημα του Λάμπρου Κατσώνη με την υποστήριξη της Ρωσίας.
• Το κίνημα του Ρήγα Φεραίου που ήταν στηριγμένο στην ενότητα όλων των Βαλκανικών χωρών και είχε ως στόχο τη λευτεριά των Βαλκανίων.

Η κίνηση όμως που έπαιξε το σημαντικότερο ρόλο, ήταν η Φιλική Εταιρεία. Ξεκίνησε από τη Ρωσία, το 1814, με στόχο τη μόρφωση του λαού, την εξύψωση του φρονήματός του και στη συνέχεια την υλική προετοιμασία για το ξέσπασμα της Επανάστασης.

Στην Ελλάδα τα χρόνια της σκλαβιάς ήταν αβάσταχτα. Οι Έλληνες στέναζαν κάτω από τη φριχτότερη τυραννία. Τιμή, ζωή, περιουσία βρίσκονταν στη διάθεση των Τούρκων. Τους απαγόρευαν να λατρεύουν το Θεό τους, να μαθαίνουν γράμματα, να μιλούν τη γλώσσα τους.

Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και ενώ είχε αρχίσει σιγά – σιγά η αποσύνθεση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η Φιλική Εταιρεία αποφάσισε τον ξεσηκωμό, ορίζοντας σαν μέρα έκρηξης την 25 η Μαρτίου 1821.

Οι μεγάλες ηγετικές μορφές της Επανάστασης, όπως ο Καραϊσκάκης, ο Μπότσαρης, ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς, ο Παπαφλέσσας, ο Μιαούλης και τόσοι άλλοι, γράφουν περίλαμπρες σελίδες στην ιστορία μας. Γίνονται τα φωτεινά παραδείγματα ηρωικών μορφών.

Ο Μοριάς, η Ρούμελη, η Μακεδονία, τα νησιά του Αιγαίου φλέγονται από τον άκρατο ενθουσιασμό που προκαλούν οι πρώτες επιτυχίες. Ο λαός μας πολεμά με τα καριοφίλια, ακόμη και με τα τσεκούρια, γιατί προτιμά: «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή».

Οι καπεταναίοι και οι οπλαρχηγοί κράτησαν ψηλά το λάβαρο της ελευθερίας. Επί 8 χρόνια το ελληνικό καριοφίλι σκορπάει το θάνατο στον Τούρκο κατακτητή και τα βουνά, οι κάμποι και τα πέλαγα αντηχούν από τα κατορθώματα των ηρώων μας.

Η Αλαμάνα, τα Δερβενάκια, το Σούλι, τα Ψαρά, το Μεσολόγγι γίνονται φωτεινά σύμβολα και φάροι που φωτίζουν το δρόμο του καθήκοντος.

Το ολιγάνθρωπο Γένος των Ελλήνων έδειξε το Μέγα θαύμα στην ανθρωπότητα, όταν την 25^η Μαρτίου του 1821 κατέθεσε τη ζωή του, ως ενέχυρο της ελευθερίας.

Η Επανάσταση αποτέλεσε ένα κοσμοϊστορικό γεγονός και δίδαξε την ανθρωπότητα πως οι σκλάβοι γίνονται ελεύθεροι και πως ο λαός που έχει ιδανικά κερδίζει ακόμη και τον πιο πάνοπλο εχθρό. Γι’ αυτό έγινε ο αγώνας του ’21, για τα υψηλότερα και ιερότερα ιδανικά του ανθρώπου, για την κατάκτηση δηλαδή της ελευθερίας, για τη δημιουργία μιας ευνομούμενης πολιτείας, για την πρόοδο του Έθνους μας στον πολιτισμό, για την Ανάσταση της Ελλάδας.

Προς όλους αυτούς που πολέμησαν και συνέβαλαν αγωνιστικά για το καλό της πατρίδας μας ας στραφούμε ευλαβικά με ιερή συγκίνηση και ας τους προσφέρουμε την άπειρη ευγνωμοσύνη μας.

Το παράδειγμα των αθάνατων ηρώων του 1821 ας αποτελέσει το φωτεινό φάρο που θα μας δείχνει το δρόμο της εθνικής μας υπερηφάνειας και του αγώνα για την εθνική μας ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα.

Τιμή και δόξα στους αθάνατους νεκρούς μας.

Τιμή και δόξα στον αδούλωτο ελληνικό λαό.

Πώς να φτιάξετε έναν κλασικό εξάγωνο χαρταετό:

Υλικά: Τρεις βέργες ή καλάμι ή κάποιο άλλο ελαφρύ ξύλο Σπάγκος Κόλλα Χαρτί γλασέ σε χρώμα της αρεσκείας σας ή πολύ λεπτό νάιλον Λεπτό σύρμα Ταινία κολλητική Χρωματιστά χαρτιά ή εφημερίδες για την ουρά

1. Παίρνουμε τα τρία ξύλα και τα κόβουμε όλα στο ίδιο μήκος (60- 80 εκατοστά). Τα δένουμε με τον σπάγκο στο κέντρο πολύ σφιχτά μεταξύ τους (το ένα πάνω στο άλλο). Αφήνουμε περίπου μισό μέτρο σπάγκο να κρέμεται.

2. Στην άκρη του ενός ξύλου δένουμε σφιχτά το συρματάκι (εάν δεν έχετε χρησιμοποιήστε σπάγκο). Το περνάμε περιμετρικά στο σκελετό του χαρταετού δένοντάς το σφιχτά γύρω από κάθε ξυλαράκι, σε μια εγκοπή που θα κάνουμε με ένα μαχαιράκι.
Να προσέξουμε όταν δένουμε το σύρμα, πρέπει να διατηρούνται ίσες αποστάσεις ανάμεσα στα ξύλα, ώστε στο τέλος να έχουμε ένα κανονικό εξάγωνο.

3. Βάζουμε τον σκελετό πάνω στο χαρτί ή στο πλαστικό και το κόβουμε γύρω γύρω στην περίμετρο του εξαγώνου αφήνοντας ένα περιθώριο ως 5 εκατοστά.

Εδώ ήρθε η ώρα να βάλετε το δικό σας στίγμα στον χαρταετό, μπορείτε να κολλήσετε ή να ζωγραφίσετε ότι επιθυμείτε, αρκεί να μην τον βαρύνετε πολύ…

Αφού τον διακοσμήσουμε βάζουμε ξανά τον σκελετό πάνω στο χαρτί και διπλώνουμε τα περιθώρια προς τα μέσα “αγκαλιάζοντας” το σύρμα σαν στρίφωμα. Το κολλάμε με κόλλα ή ταινία.

Σε δύο άκρα (β, γ) στερεώνουμε σπάγκο ώστε να δέσουμε στην μέση του την ουρά. Εδώ χρειάζεται λίγη προσοχή ώστε αβ=αγ=γδ=βδ.

Η ουρά πρέπει να είναι τουλάχιστον 4 φορές μεγαλύτερη από το μήκος του χαρταετού, έτσι ώστε ο χαρταετός μας να μπορεί να πετάει τέλεια.

Την ουρά θα την φτιάξετε από εφημερίδες ή χρωματιστά χαρτιά μήκους περίπου 20 εκ. και θα τα δέσετε στον σπάγκο σε απόσταση 20 εκ. το ένα από το άλλο.

Στα απέναντι άκρα από αυτά που δέσαμε την ουρά μας (ε, ζ) θα δέσουμε τα ζύγια. Εδώ χρειάζεται προσοχή γιατί είναι το σημαντικότερο κομμάτι του αετού μας. Θα δέσουμε 2 κομμάτια σπάγκο στα άκρα ε & ζ και το καθένα θα ενωθεί με τον σπάγκο που αφήσαμε να κρέμεται στο κέντρο του αετού. Τα ζύγια πρέπει να σχηματίζουν ένα ισοσκελές τρίγωνο. Στο σημείο της ένωσης δένουμε την καλούμπα μας.

Είστε έτοιμοι να αμολήσετε καλούμπα!

Καρναβάλι στη Στερεά Ελλάδα

Άμφισσα

Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς αναβιώνει στην Άμφισσα ο θρύλος του «στοιχειού». Από τη συνοικία Χάρμαινα, όπου βρίσκονται τα παλιά Ταμπάκικα, και τα σκαλιά του Άι Νικόλα κατεβαίνει το «στοιχειό» και μαζί ακολουθούν εκατοντάδες μεταμφιεσμένοι.

Οι θρύλοι για τα «στοιχειά» είχαν μεγάλη διάδοση στην περιοχή. Λέγεται πως αποτελούν ψυχές σκοτωμένων ανθρώπων ή ζώων που τριγυρίζουν στην περιοχή.

Το σπουδαιότερο στοιχειό που είναι συνδεδεμένο με την παράδοση είναι το στοιχειό της «Χάρμαινας». Αυτό αγαπούσε και προστάτευε τους Ταμπάκηδες (βυρσοδέψες), τους οποίους η δουλειά τους ανάγκαζε να βρίσκονται στη Βρύση νύχτα – μέρα.

Πολλοί ορκίστηκαν πως είδαν το στοιχειό να τριγυρίζει τη νύχτα σ’ όλη τη συνοικία, να καταλήγει στην πηγή του νερού και να χάνεται. Ακόμη διηγούνται οι πιο παλαιοί πως το στοιχειό της Χάρμαινας έβγαινε κάθε Σάββατο βράδυ, κατέβαινε από της «Κολοκυθούς το Ρέμα» και γύριζε στους δρόμους μουγκρίζοντας και σέρνοντας αλυσίδες.

Γαλαξίδι

Όταν ανοίξει το Τριώδιο, όλοι σχεδόν οι κάτοικοι του Γαλαξιδίου κυκλοφορούν μεταμφιεσμένοι με αποκριάτικα κοστούμια στους δρόμους και στα καταστήματα.

Ένα από τα καθιερωμένα έθιμα της πόλης, το έθιμο της Καθαράς Δευτέρας, είναι αυτό του «αλευροπόλεμου».

Αυτό το έθιμο διατηρείται από το 1801. Εκείνα τα χρόνια, παρόλο που το Γαλαξίδι τελούσε υπό την τουρκική κατοχή, όλοι οι κάτοικοι περίμεναν τις Αποκριές για να διασκεδάσουν και να χορέψουν σε κύκλους. Ένας κύκλος για τις γυναίκες, ένας για τους άντρες. Φορούσαν μάσκες ή απλώς έβαφαν τα πρόσωπά τους με κάρβουνο. Στη συνέχεια προστέθηκε το αλεύρι, το λουλάκι, το βερνίκι των παπουτσιών και η ώχρα.

Θήβα

Γίνεται αναπαράσταση του Βλάχικου Γάμου, κάθε Καθαρά Δευτέρα.

Είναι ένα έθιμο που φθάνει στις ημέρες μας περίπου από το 1830, μετά την απελευθέρωση των ορεινών περιοχών. Οι Βλάχοι, δηλ. οι τσοπάνηδες από τη Μακεδονία, την Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Ρούμελη, εγκατέλειψαν τότε την άγονη γη τους και βρήκαν γόνιμο έδαφος νοτιότερα.

Το θέαμα είναι έξοχο, η γαμήλια πομπή πολύχρωμη, η μουσική που τη συνοδεύει (πίπιζες, νταούλια κ.ά.) εξαιρετικά ζωντανή.

Οι εορτασμοί -που ξεκινούν την Τσικνοπέμπτη- κορυφώνονται το τελευταίο Σαββατοκύριακο της Αποκριάς.

Λιβαδειά

Το Γαϊτανάκι αποτελεί παράδοση για την πόλη της Λιβαδειάς και γιορτάζεται την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Οι κάτοικοι της πόλης προετοιμάζουν το γαϊτανάκι, φτιάχνοντας άρματα.

Την Κυριακή της Αποκριάς, μασκαράδες παρελαύνουν προς την κεντρική πλατεία όπου πλέκονται τα γαϊτανάκια, και παρουσιάζονται αποκριάτικα σκετς, τραγούδια και παντομίμες από τους μασκαράδες. Στην συνέχεια ακολουθεί γλέντι με λαϊκά τραγούδια και χορούς.

Οι Απόκριες είναι γιορτή με μεγάλη ιστορία. Έχοντας τις ρίζες τους στην Αρχαία Ελλάδα και τη λατρεία του Διονύσου, διαδόθηκε και σήμερα αποτελεί ένα πραγματικό ψηφιδωτό ιστορίας και λαογραφίας του παρελθόντος. Τα ήθη και τα έθιμα σε κάθε γωνιά της Ελλάδας το μαρτυρούν.

Αποκριά (αποκρεά) σημαίνει αποχή από το κρέας. Επίσης, κατά μία εκδοχή, η λατινογενής λέξη «Καρναβάλι» αποτελείται από τις λέξεις carne = κρέας και vale = χαιρετώ.

Την έννοια της αποκριάς την συναντάμε για πρώτη φορά στην Αρχαία Ελλάδα, στις πομπές που γίνονταν κατά τη διάρκεια των Ελευσινίων Μυστηρίων, που μαζί με τα Διονύσια είναι οι πρόγονοι του σημερινού καρναβαλιού.

Τις ημέρες των τελετουργιών οι παρευρισκόμενοι μεταμφιέζονταν σε σάτυρους ή κάλυπταν το πρόσωπό τους, προκειμένου να παραμείνει άγνωστη η ταυτότητά τους και επιδίδονταν στον χορό και στο ποτό.

Σήμερα οι Απόκριες ονομάζονται «Τριώδιο». Η ονομασία αυτή προέρχεται από τις «τρεις ωδές» του Ευαγγελίου της Ορθοδοξίας.

Το «Τριώδιο» αρχίζει την Κυριακή του «Τελώνη και Φαρισαίου», συνεχίζει με την Κυριακή του «Ασώτου Υιού», την Κυριακή της «Απόκρεω» και ολοκληρώνεται την Κυριακή της «Τυρινής» ή «Τυροφάγου».

Η επόμενη είναι η πρώτη μέρα της Σαρακοστής και ξεκινάει η νηστεία, η οποία διαρκεί 40 ημέρες. Οι χριστιανοί ονόμασαν την ημέρα αυτή «Καθαρά Δευτέρα», γιατί με την έναρξη της νηστείας θεωρούσαν ότι ξεκίναγε η «κάθαρση» του σώματος και του πνεύματος.

Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες να αναβιώσουν τα παραδοσιακά αποκριάτικα έθιμα σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Ένα πραγματικό ψηφιδωτό ιστορίας και λαογραφίας του παρελθόντος ζωντανεύει ξανά. Οι μύθοι και οι θρύλοι της χώρας μας, αυτές τις μέρες, έρχονται στο προσκήνιο και μέσα από τον χορό, το γλέντι και το τραγούδι γίνονται πραγματικότητα.