Η Ζάκρος είναι οικισμός του Δήμου Σητείας. Γεωγραφικά κείται στο ανατολικότερο κατοικημένο Ν.Α. άκρο της Κρήτης. Η ετοιμολογία του ονόματος είναι άγνωστη σίγουρα όμως προελληνική . Πιθανόν να προέρχεται από τη λέξη άκρο(εσχατιά) με πρόταξη της αιολικής πρόθεσης ζα- (δια) [Ζάκρος-Διάκρος]. Σύμφωνα με μια άλλη θεωρία το τοπωνύμιο ίσως να έχει σχέση με τους Ζακκαρού , λαού που επιτέθηκε στην Αίγυπτο τον 13ο αιώνα Π.Χ. 

Το ανάκτορο της  Κάτω  Ζάκρου είναι το τέταρτο σε μέγεθοςτης Μινωικής Κρήτης. Βρισκόταν σε σημαντικό στρατηγικό σημείο, σε ασφαλισμένο κολπίσκο, και ήταν κέντρο εμπορικών ανταλλαγών με τις χώρες της Ανατολής, όπως φαίνεται από τα ευρήματα (χαυλιόδοντες ελέφαντα, φαγεντιανή, χαλκός κλπ).Το ανάκτορο αποτέλεσε το κέντρο διοίκησης, θρησκείας και εμπορίου. Το περιστοίχιζε η πόλη. Στο χώρο δεν έγινε νέα οικοδόμηση, εκτός από κάποιες καλλιέργειες.

Στο “Φαράγγι των Νεκρών”, όπως λέγεται το Φαράγγι που φθάνει από την Πάνω Ζάκρο στην Κάτω, αποκαλύφθηκαν ταφές σε σπήλαια στις πλαγιές του. Τα ευρήματα της Ζάκρου εκτίθενται στο Μουσείο Ηρακλείου ενώ μερικά υπάρχουν στο Μουσείο Σητείας και Αγίου Νικολάου.Το ανάκτορο της Ζάκρου έχει δύο κύριες οικοδομικές φάσεις: το παλαιότερο κτίσθηκε το 1900 π.Χ. περίπου, ενώ το νεώτερο γύρω στο 1600 π.Χ. και καταστράφηκε όπως και τα άλλα κέντρα της Μινωικής Κρήτης, στα 1450 π.Χ.

Το Σπήλαιο των Πελεκητών είναι ένα από τα μεγαλύτερα σπήλαια της Ανατολικής Κρήτης. Το μεγάλο μέγεθός του, ο πλούσιος σταλακτιτικός και σταλαγμιτικός του διάκοσμος και οι θεαματικοί ογκόλιθοι κάνουν το άγνωστο αυτό σπήλαιο μοναδικό στο νησί. Πήρε το όνομά του από τους πελεκημένους λίθους που έβγαζε το λατομείο, που βρίσκεται κοντά στο σπήλαιο, προς την θάλασσα. Οι πέτρες από το λατομείο χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή του Μινωικού ανακτόρου της Ζάκρου.Κάτοικοί του σήμερα ειναι οι νυχτερίδες και μερικά σπηλαιόβια έντομα. Εδώ έχουν βρεθεί ίχνη κατοίκησης από τη νεολιθική εποχή.