Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες,

σας ενημερώνουμε ότι το σχολείο θα παραμείνει κλειστό λόγω των εθνικών εκλογών τις ημερομηνίες 23 και 26 Ιανουαρίου 2015 σύμφωνα με ενημέρωση που είχαμε από το υπουργείο.

Εκ του συλλόγου διδασκόντων

Αγαπητοί γονείς και κηδεμόνες,

μετά από επισήμανση γονέα μαθητή του σχολείου μας ότι βρέθηκαν ψείρες σε μαθητή μας, εφιστούμε την προσοχή σας και παρακαλούμε να κάνετε έναν προληπτικό έλεγχο ώστε το φαινόμενο να μην επεκταθεί στο ελάχιστο. Όσοι γονείς ενδιαφέρονται για τρόπους αντιμετώπισης, το παρακάτω άρθρο μπορεί να σας βοηθήσει να λύσετε τυχόν απορίες σας.

Τι πρέπει να κάνεις εάν οι ενοχλητικές ψείρες επισκεφτούν το κεφάλι του παιδιού σου ή του συμμαθητή του;

Ο παιδίατρος Δρ. Σπύρος Μαζάνης σου εξηγεί!

Με την έναρξη της σχολικής χρονιάς οι ψείρες αρχίζουν να επισκέπτονται και να κατοικούν στα κεφαλάκια των παιδιών όλων των ηλικιών. Τα τελευταία χρόνια θεωρείται ότι οι ψείρες είναι τόσο κολλητικές όσο και το κοινό κρυολόγημα αφού σχεδόν το 80 έως 90% των παιδιών κάποια στιγμή θα κολλήσουν.
Επίσης το να κολλήσει ένα παιδί ψείρες δεν έχει καμία σχέση με το αν ένα κεφάλι είναι καθαρό ή βρώμικο αφού οι ψείρες μεταδίδοναι με τη στενή επαφή των μαθητών όταν παίζουν. Οι παιδικοί σταθμοί βέβαια είναι το ιδανικό μέρος!

Πώς γίνεται η μετάδοση;

Οι ψείρες του κεφαλιού δεν μπορούν να πετάξουν. Πετάνε μόνο από κεφάλι σε κεφάλι με τη στενή επαφή. Η μετάδοση διευκολύνεται με την ανταλλαγή αντικειμένων όπως σκουφιά, καπέλα, τσιμπιδάκια, κορδέλες κ.ά.

Ποια είναι τα συμπτώματα;

Μια μητέρα θα υποψιαστεί ότι το παιδί της έχει ψείρες όταν το βλέπει να ξύνει συνέχεια το κεφάλι του. Πολλές φορές η φαγούρα είναι τόσο έντονη που το παιδί ξυπνάει και τη νύχτα.
Από το πολύ ξύσιμο μπορεί να γδαρθεί το δέρμα του παιδιού, να κοκκινήσει, να μπουν μικρόβια και να προκληθεί μόλυνση.

Τι κάνουμε για τις ψείρες;

Η θεραπεία είναι τοπική, με σαμπουάν, λοσιόν και κρέμες. Απαιτείται πιστή εφαρμογή των οδηγιών.
Είναι σημαντικό επίσης να ενημερωθούν οι γονείς της ίδιας τάξης ώστε να ελέγξουν τα παιδιά τους και να τα θεραπεύσουν ταυτόχρονα.
Αν ένας μαθητής δεν θεραπευτεί σύντομα θα μεταδώσει τις ψείρες και στους συμμαθητές του.

Πρόληψη

Αν υπάρχει κρούσμα ψείρας σε άλλα παιδιά αλλά όχι στο δικό μας καλό είναι να πάρουμε τα μέτρα μας:

1.Καθημερινά μετά το λούσιμο ραντίζουμε με οινόπνευμα μια ψιλή χτένα για ψείρες και χτενίζουμε τα μαλλιά του παιδιού. Το οινόπνευμα σκάει τις ψείρες.

2.Φτιάχνουμε ένα διάλυμα με 1 λίτρο νερό και 1 φλυτζανάκι του καφέ ξύδι και ξεβγάζουμε προληπτικά κάθε τόσο τα μαλλιά του. Το ξύδι ξεκολλάει τα αβγά της ψείρας και αλλάζοντας το ph της επιδερμίδας του κεφαλιού αποτρέπει την ανάπτυξή της.

3.Αφιερώνουμε καθημερινά 1 με 2 λεπτά ψάχνοντας το κεφάλι του παιδιού όταν γυρίσει από το σχολείο μήπως και βρούμε κάποια ψείρα. Την πιέζουμε ανάμεσα στα νύχια και την σκοτώνουμε προτού προλάβει να κάνει αβγά.

πηγή

Τη προηγούμενη Παρασκευή στο σχολείο μας είχαμε έναν μικρό επισκέπτη. Ένα κουτάβι ήρθε στη πόρτα του σχολείου μας και αναζητούσε παρέα. Οι εφημερεύοντες πήραν το σκυλάκι και κατόπιν συζήτησης, αποφάσισε ο σύλλογος διδασκόντων να το κρατήσουμε στο σχολείο μέχρι να βρεθούν τα αφεντικά του ή μια πιο μόνιμη λύση. Τα παιδιά καταχάρηκαν με τον ‘νέο συμμαθητή’ τους και ενθουσιάστηκαν με τη προοπτική να έχουμε έναν ‘φύλακα’ στο σχολείο. Φωτογραφίες του ‘Γουργούρη’, όπως τον ονόμασαν τα παιδιά, θα δείτε στη συνέχεια.

Αναζητήσαμε τις προηγούμενες μέρες, τον ιδιοκτήτη του σκύλου και ευτυχώς βρέθηκε. Ο σκυλάκος περιπλανήθηκε αρκετά μακριά από το σπίτι του, εξερευνώντας μάλλον τη περιοχή και χάθηκε…

Με την ευκαιρία αυτή, μπορούμε να διαβάσουμε μερικές πληροφορίες στη συνέχεια για τις ευεργετικές συνέπειες που έχει η συνύπαρξη του παιδιού με έναν κατοικίδιο σκύλο.

Γιατί να πάρετε στο παιδί σας σκυλί
● Mαθαίνει τι σημαίνει φιλία. Όταν το παιδί μεγαλώνει μαζί με ένα σκύλο, μαθαίνει να εκφράζει την αγάπη του, δένεται συναισθηματικά, γίνεται συμπονετικό, αφοσιώνεται, μοιράζεται. Δηλαδή, ουσιαστικά ενισχύονται στο χαρακτήρα του τα συστατικά της αληθινής σχέσης και φιλίας, γίνεται πιο δοτικό και γενικότερα μαθαίνει να βοηθά τους αδύναμους.
● Aναπτύσσεται κοινωνικά. Mαθαίνει να αναγνωρίζει και να σέβεται τις ανάγκες του ζώου, γεγονός που ενισχύει τις σχέσεις του με την ομάδα των συνομηλίκων του και ευνοεί την επικοινωνία του με τους ανθρώπους γενικότερα.
● Γίνεται υπεύθυνο. Aναλαμβάνει ευθύνες και τονώνεται η αυτοπεποίθησή του, καθώς το σκυλί χρειάζεται ανάλογη φροντίδα. Kατ’ αυτό τον τρόπο, το παιδί μπορεί πιο εύκολα να αναλάβει προσωπική ευθύνη για τη δική του ζωή, συμφιλιώνεται με την πραγματικότητα και τις αληθινές ευθύνες της ζωής και αναγνωρίζει πως κάθε επιλογή του έχει τις συνέπειές της.
● Διαχειρίζεται καλύτερα τα «θέλω» του. Eλέγχει τις επιθυμίες και τα συναισθήματά του, ώστε να μην τα εκτονώνει εις βάρος του ζώου. Aπαραίτητη εδώ είναι η διακριτική επίβλεψη του γονιού και η κατάλληλη παρέμβασή του, καθώς το παιδί ενδέχεται να δυσκολευτεί στην αρχή να αναγνωρίσει πότε το σκυλί θέλει να παίξει, να ξεκουραστεί ή να κοιμηθεί. O γονιός μπορεί, συζητώντας με το παιδί, να το βοηθήσει να αναγνωρίσει την επιθυμία του, αλλά και να την οριοθετήσει, εφόσον αυτή είναι αντίθετη προς τις ανάγκες του ζώου. Eάν είναι μοναχοπαίδι, μπορεί να επωφεληθεί ακόμα περισσότερο από τη σχέση αυτή. Θα το βοηθήσει να περιορίσει τον εγωισμό και την επιθετικότητα που μπορεί να έχει ή ακόμα και να μειώσει την εγωκεντρικότητά του.
● Mαθαίνει τι σημαίνει αρρώστια & απώλεια. Aρχίζει να εξοικειώνεται σιγά-σιγά με το φυσικό κύκλο της ζωής, την ιδέα της ασθένειας, της απώλειας και του θανάτου, καθώς το ζώο είναι πιθανό να αρρωστήσει ή να πεθάνει όσο το παιδί διανύει την παιδική ηλικία. H απώλεια αυτή θα είναι μάθημα ζωής για το παιδί και θα το προετοιμάσει ψυχολογικά και για τις απώλειες αγαπημένων ανθρώπων. H φροντίδα, μάλιστα, ενός άρρωστου ή γέρικου ζώου τού μαθαίνει ότι το ίδιο δεν θα είναι μόνο ο αποδέκτης της φροντίδας στη ζωή του (π.χ. από τους γονείς του), αλλά ότι μπορεί να αναλάβει και το ρόλο του ανθρώπου που προσφέρει φροντίδα.

πηγή

Πραγματοποιήθηκε σήμερα Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 10.00 – 11.30 στην αίθουσα πολλαπλών χρήσεων του σχολείου μας, εκδήλωση-ομιλία από τη διατροφολόγο Φραγκιαδουλάκη Γιούλη. Η ομιλία έγινε στα πλαίσια του προγράμματος της Ευέλικτης Ζώνης, με τίτλο Ελιά «Το χρυσάφι της γης» που εκπονούν οι Β και Γ τάξεις του δημοτικού μας με τις δασκάλες τους κ. Παπαδάκη Χριστίνα και Ζαχαριουδάκη Μαρία. Οι μαθητές ενημερώθηκαν για τα οφέλη της χρήσης του ελαιόλαδου στη διατροφή, για τη σωστή διατροφή και την πρόληψη της παχυσαρκίας.

Την παρουσίαση παρακολούθησαν και οι μαθητές των Δ-Ε-ΣΤ τάξεων. Στο τέλος μοιράστηκε στα παιδιά ενημερωτικό υλικό σε θέματα διατροφής.

Φωτογραφικό υλικό από την εκδήλωση, ακολουθεί στη συνέχεια.

Σας ανακοινώνουμε ότι αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα του ΙΕΠ, σήμερα 24 Νοεμβρίου, ο προγραμματισμός για το σχολικό έτος 2014-2015 σύμφωνα με τις οδηγίες της εγκυκλίου. Ο σύλλογος του σχολείου συνήλθε και αποφάσισε για τις δράσεις, τις διδακτικές επισκέψεις και τον τρόπο λειτουργίας της σχολικής μονάδας, για το τρέχον έτος. Ο προγραμματισμός κρίνεται αναγκαίος καθώς με βάση αυτόν θα τεθούν οι εκπαιδευτικοί και παιδαγωγικοί  στόχοι που θα διέπουν τη διδακτική μεθοδολογία και τη πορεία υλοποίησης των αναλυτικών προγραμμάτων. Η αυστηρή τήρηση του χρονοδιαγράμματος δε θα είναι εφικτή, καθώς στη πορεία της χρονιάς, προκύπτουν διάφοροι αστάθμητοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν την εξέλιξή του. Ωστόσο οι βασικές αρχές από τις οποίες διέπεται, θα τηρηθούν και θα προστεθούν και άλλες δραστηριότητες, όπως αυτές θα αποφασιστούν από το σύλλογο διδασκόντων. Ενημέρωση θα υπάρξει από την ιστοσελίδα μας για τα σχέδια εργασίας (projects) που θα υλοποιηθούν, για τα προγράμματα σχολικών δραστηριοτήτων και για ενδεχόμενους διαγωνισμούς, ημερίδες και επιμορφώσεις που θα λάβουν επίσης χώρα κατά το τρέχον σχολικό έτος.

Εξαιρετικό άρθρο από το μπλογκ prwtakia.blogspot.gr/

Το σωστό κράτημα του μολυβιού είναι μια σημαντική συνήθεια που τα παιδιά πρέπει να κατακτήσουν κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους στο Νηπιαγωγείο. Καθώς αυτό δε συμβαίνει πάντα δίνουμε μεγάλη έμφαση και στην πρώτη τάξη του Δημοτικού. Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι κατατοπιστικές για το σωστό κράτημα του μολυβιού:

Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες για το κράτημα του μολυβιού συνεργάζονται τρία δάκτυλα, ο αντίχειρα, ο δείκτης και το μεσαίο δάκτυλο.

Το μεσαίο δάκτυλο μπαίνει κάτω από το μολύβι, σαν μαξιλαράκι, και τα άλλα δύο κρατούν τις δύο πλευρές του μολυβιού χωρίς να σκεπάζει το ένα δάκτυλο το άλλο.

Το σωστό κράτημα του μολυβιού απασχολεί τους ανθρώπους διεθνώς και το διαδίκτυο βρίθει από σχετικά άρθρα σε όλες τις γλώσσες του κόσμου. Χαρακτηριστική και η επόμενη εικόνα που περιλαμβάνει οδηγίες στα αγγλικά:

Στην εικόνα αυτή τονίζεται και κάτι ακόμη σημαντικό, το πώς στηρίζεται το χέρι που γράφει πάνω στο θρανίο. Μια τέτοια στήριξη του χεριού προϋποθέτει αρκετή προσπάθεια εκ μέρους του παιδιού καθώς θα πρέπει να μάθει να λυγίζει τον καρπό του και να κρατά το χέρι την ώρα που γράφει κάτω από τη γραμμή και όχι δίπλα ή πολύ χειρότερα από πάνω.

Μια ακόμη κατατοπιστική φωτογραφία που δείχνει και τη θέση των τριών δακτύλων γύρω από το μολύβι, πώς στηρίζεται το χέρι στο θρανίο όταν γράφει και πώς λυγίζει ο καρπός  αλλά και πού ακουμπά το μολύβι στο πάνω μέρος, στη διχάλα που δημιουργεί η παλάμη μας ανάμεσα στον αντίχειρα και στο δείκτη. Παρατηρήστε ότι στην κατάσταση αυτή και όπως είναι λυγισμένα τα δάκτυλα χωράει ανάμεσά τους μια μικρή σφαίρα, όπως τονίζουν διάφοροι ειδικοί…

 

Για να διευκολύνουμε όσα παιδιά δυσκολεύονται στο σωστό κράτημα, υπάρχουν στο εμπόριο ειδικά «δακτυλίδια» από καουτσούκ που μπαίνουν στο μολύβι και αναγκάζουν το παιδί να αφήνει κενό ανάμεσα στα τρία δάκτυλα που κρατούν το μολύβι.

 

Να και ένας λανθασμένος τρόπος κρατήματος του μολυβιού, που δυστυχώς τον εφαρμόζουν πολλά παιδάκια, αν σχολείο και γονείς δεν επιμείνουν να τοποθετεί σωστά τα δάκτυλά του. Ένας τέτοιος λανθασμένος τρόπος δεν επιτρέπει στο παιδί να γράψει όμορφα και επιπλέον το γράψιμο γίνεται μια κουραστική υπόθεση που του δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα.

Να μερικά ακόμη σημαντικά για το άνετο και ωραίο γράψιμο πράγματα που πρέπει να προσέξουμε:

1. Όταν γράφει το παιδί μας φροντίζουμε το κάθισμα και το τραπέζι να του επιτρέπουν να πατάει καλά τα πόδια του στο δάπεδο. Ναι, βεβαίως, δε γράφουμε με τα πόδια! όμως παίζουν το δικό τους σημαντικό ρόλο για να μπορέσει το χέρι να αποδώσει όσα παραπάνω αναφέραμε.

2. Προσοχή και στη θέση της πλάτης και του κεφαλιού. Όχι στο υπερβολικό σκύψιμοπου ζημιώνει και τη σπονδυλική στήλη και τα μάτια. Η άνετη θέση της πλάτης βοηθάει και στην αποφυγή της κόπωσης.

3. Δείτε επίσης πώς τοποθετούμε το τετράδιο όταν γράφουμε, λιγάκι λοξά. Η κλίση του τετραδίου είναι φυσικά διαφορετική για δεξιόχειρες και διαφορετική για αριστερόχειρες. Αυτή η κλίση του τετραδίου διευκολύνει και το λύγισμα του καρπού ενώ όταν το τετράδιο στέκεται κάθετα ο καρπός ζορίζεται υπερβολικά για να βρει τη σωστή θέση.

4. Στην εικόνα δε δείχνει πού βάζουμε το άλλο χέρι όταν γράφουμε. Όμως είναι σημαντική και η δική του θέση. Πρέπει να βρίσκεται πάνω στο τραπέζι ώστε να μη στραβώνει η σπονδυλική στήλη, μα να μη σκεπάζει το γραπτό με τρόπο που οφωτισμός να μειώνεται. Και μια και αναφερθήκαμε στο φωτισμό να υπογραμμίσουμε και το δικό του ρόλο. Το φως την ώρα που γράφουμε πρέπει να πέφτει με τέτοιο τρόπο που να μην προκαλεί το χέρι μας σκιά στο σημείο που γράφουμε.

Πηγή

Αγαπητοί γονείς,

αύριο Τετάρτη 5 Νοεμβρίου 2014 και την Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014 δε θα είναι αχοιχτό το σχολείο μας, καθώς διενεργούνται πανελλαδικές εκλογές και υπάρχει επιμορφωτική συνάντηση με τη σχολική σύμβουλο.

Την Παρασκευή 7 Νοεμβρίου όταν και θα επιστρέψετε στο σχολείο, θα ανοίξει φέτος για πρώτη φορά το Ολοήμερο Τμήμα του Δημοτικού μας Σχολείου. Η κυρία Φρόσω θα σας συνοδεύσει αυτή τη σχολική χρονιά.

Για τη σχολική χρονιά 2014-2015 οι εκπαιδευτικοί του σχολείου μας θα είναι οι:

Διευθύντρια-Γυμνάστρια: Γερωνυμάκη Ελένη

Α  ΤΑΞΗ: Δημαράς Σεραφείμ

Β  ΤΑΞΗ: Παπαδάκη Χριστίνα

Γ  ΤΑΞΗ: Ζαχαριουδάκη Μαρία

Δ ΤΑΞΗ: Ντισπυράκη Μαρία

Ε ΤΑΞΗ: Λαγού Ιωάννα

ΣΤ ΤΑΞΗ: Παχατουρίδου Κατερίνα

Ολοήμερο τμήμα: Παρασκευοπούλου Ευφροσύνη

Παράλληλη Στήριξη: Δαλακούρα Αλεξάνδρα-Μαρία

Ο ρόλος του σχολείου, έχει νοηματοδοτηθεί στο μυαλό μας ως ένα περιβάλλον μάθησης το οποίο φροντίζει τη γνωστική ανάπτυξη των παιδιών.  Ο ρόλος του, όμως, δεν πρέπει να εξαντλείται μόνον σε αυτό. Το σχολείο θα πρέπει να τα προσελκύει τα παιδιά δημιουργώντας τους θετικά συναισθήματα και καθημερινά να τα καλωσορίζει ευχάριστα για το μάθημά τους.

Κι αυτό γιατί στην παιδική πραγματικότητα, όλα παίζουν ρόλο: τα σχολικά κτήρια, οι χώροι αναμονής και διαλείμματος που θα πρέπει να είναι καθαροί και χαρούμενοι, οι δάσκαλοι κι οι εκπαιδευτικοί που θα πρέπει να είναι θετικοί κι ενθουσιώδεις στη στάση τους απέναντι στα παιδιά, η διαρρύθμιση που θα πρέπει να άγει τη διαδικασία της  μάθησης με θετικό τρόπο.

Η αναπτυξιακή ψυχολογία μας διδάσκει ότι στη μαθησιακή τους διαδικασία, τα παιδιά, δίνουν σημασία σε ότι αντιλαμβάνονται, όσο μικρό κι εάν φαίνεται αυτό  στη λεπτομέρεια του. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται τον κόσμο με τις αισθήσεις τους και κατά κύριο λόγο με την όραση τους. Αισθάνονται όμορφα κι ασφαλή όταν μαθητεύουν και μεγαλώνουν σε ένα άνετο, ευχάριστο και χαρούμενο περιβάλλον.

Το σχολείο εμφανίζεται ως εκπαιδευτικός θεσμός το 3000 π.Χ. στη Μεσοποταμία, με σκοπό τη διδαχή γραφής, ανάγνωσης κι αρίθμησης. Η έννοια της διδασκαλίας, έθεσε από αρχής το σχολείο σε ανώτερη, έναντι της οικογένειας, ιεραρχικά θέση, που λόγω της μορφωτικής ανεπάρκειας των περισσότερων γονέων, η θέση αυτή διατηρήθηκε στο πέρασμα των αιώνων. Σήμερα, η θέση αυτή διατηρείται, αλλά πλέον, λόγω της αντίληψης ότι η εκπαίδευση οφείλει να γίνεται μέσα από τους κατάλληλους κοινωνικούς ή κρατικούς φορείς.

Η σχέση, συνεπώς παιδιού, οικογένειας και σχολείου αναπτύσσεται συστημικά, ενώ  για τη συνεργασία αυτών των σφαιρών επιρροής έχουν λάβει χώρα πολλές έρευνες και μελέτες. Οι μελέτες αυτές εξέτασαν τρόπους αποτελεσματικότερης επικοινωνίας μεταξύ των δύο συστημάτων προς όφελος του παιδιού. Κύριος γνώμονας και το επίκεντρο του ενδιαφέροντος ήταν ο ίδιος ο μαθητής, καθώς σχολείο και οικογένεια αποτελούν τους κύριους πόλους επίδρασης στον χαρακτήρα του μαθητή και την ως εκ τούτου την επιτυχή ένταξη του στον ευρύτερο κοινωνικό χώρο αργότερα, ως ενήλικας.

Κάθε παιδί μαλώνοντας σε μία οικογένεια κι ένα σχολείο τείνει να κουβαλά ως κληρονομιά του αρχές, ιδέες και αντιλήψεις για τη ζωή και τους συνανθρώπους του, επηρεασμένο από το περιβάλλον που μεγάλωσε και διδάχθηκε. Το σχολείο συνεπικουρεί στην ανάπτυξη του τρόπου σκέψης ενός παιδιού, ανάλογα με το πόσο αρμονική είναι η συνεργασία της οικογένειας με το σχολείο του.

Η συνεργασία αυτή εξαρτάται από τη διάθεση χρόνου των γονέων και δασκάλων και την σύμπνοια μεταξύ πολιτισμικής και εκπαιδευτικής ταυτότητα σχολείου κι οικογένειας.

Όταν ένα παιδί μεγαλώνει κοντά σε γονείς που είναι είτε ανασφαλείς είτε πιεστικά απαιτητικοί το αποτέλεσμα είναι και το παιδί να διακατέχεται από συναισθήματα ανασφάλειας, καθώς η συμπεριφορά των γονιών εσωτερικεύεται στο παιδί και το κάνει να νιώθει πως βρίσκεται συνεχώς υπό την πίεση κριτικής, δημιουργώντας ανασφάλεια στις σχέσεις με τους άλλους. Η ανασφάλεια που βιώνει, το οδηγεί σε ανησυχία για τυχόν αποτυχία. Αναζητώντας τη συναισθηματική επιβεβαίωση, στρέφεται στο σχολικό περιβάλλον. Εάν κι εκεί βρεθεί σε καταπιεστικό κλοιό, το πιθανότερο είναι σύντομα να σταματήσει να αντιδρά, να σταματήσει τη σχολική του εργασία κι η επίδοση του να μειωθεί δραστικά. Τα παιδιά αντιλαμβάνονται το αίσθημα της ασφάλειας μέσα από αδιόρατα σήματα τα οποία εκπέμπονται από τη συμπεριφορά των ενηλίκων. Εάν, παραδείγματος χάριν, ένας μαθητής έλθει στο σχολείο ασθενής κι ο δάσκαλος αγνοήσει την κατάστασή του, οι υπόλοιποι μαθητές στην τάξη θα αισθανθούν ανασφαλείς. Θα αισθανθούν ασφαλέστεροι εάν ο άρρωστος μαθητής δεχτεί ιατρική φροντίδα στο σχολείο ή σταλεί στο σπίτι του όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Σε ένα ασφαλές και φιλόξενο περιβάλλον, ένας μαθητής ο οποίος έχει προβλήματα γνωστικά ή συναισθηματικά χρειάζεται άμεση προσοχή. Σε κάθε ηλικία, κάθε μαθητής εκφράζει συμπεριφορές και διαθέσεις που είναι φυσιολογικές, «τυπικές» για την ηλικία του. Η καλύτερη μέθοδος για ένα σχολείο να αξιολογήσει την ύπαρξη προβλημάτων σε έναν μαθητή είναι να ελεγχθούν οι τυπικές αυτές συμπεριφορές. Αυτός ο έλεγχος δεν χρειάζεται κάποια επιπλέον προσπάθεια από την πλευρά των δασκάλων/εκπαιδευτικών πλέον της υποστηρικτικής ύπαρξής τους στην τάξη κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Όταν οι μαθητές παρεκκλίνουν από την τυπική συμπεριφορά, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αναμένουν την εμφάνιση προβλημάτων στη σχολική τους επίδοση.

Η μνήμη (ως ανάκληση) αποτελεί τη δυνατότητα να συντελεστεί η αποθήκευση και η διατήρηση πληροφοριών ώστε να ανακτηθούν στη συνέχεια. Ως εκ τούτου η ικανότητα συγκράτησης πληροφοριών εξαρτάται και από τις επεξεργασμένες αισθητήριες πληροφορίες: τον τρόπο δηλαδή, που μία πληροφορία εισήχθη στον εγκέφαλο.

Ως εκ τούτου, η σχολική εμπειρία αποτελεί κρίσιμο κομμάτι στη ζωή του παιδιού. Ανάλογα με την ποιότητά της και τις προσλαμβάνουσες από αυτήν εικόνες, μπορεί να αποτελέσει προστατευτικό παράγοντα ή ακόμα και παράγοντα κινδύνου για την ανάπτυξη και τη διαμόρφωση των χαρακτηριστικών της προσωπικότητας του. Τα παιδιά που δεν δείχνουν ενδιαφέρον για το σχολείο και δεν έχουν καλές σχέσεις με τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να παρουσιάσουν συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης, να μην καταφέρουν να αποφοιτήσουν αργότερα από το Λύκειο ή ακόμα και να έχουν λιγότερες και περισσότερο επιφανειακές σχέσεις, στη μετέπειτα ενήλικη ζωή τους.

Αντίθετα, μία θετική σχολική εμπειρία αποτελεί προστατευτικό παράγοντα για τη σωματική και πνευματική υγεία του παιδιού αποτρέποντας το από συμπεριφορές κινδύνου όπως τη χρήση εξαρτησιογόνων ή άλλων ανθυγιεινών ουσιών, την πρώιμη έναρξη σεξουαλικής ζωής και τη βίωση χαμηλής ποιότητας ενήλικης ζωής.

Το σχολείο συνεπώς αποτελεί σημαντικό παράγοντα δημιουργίας χαρακτήρα για το παιδί. Ως παράγοντας είναι τόσο σημαντικός, όσο και το σπίτι του ίδιου του μαθητή. Το αναπτυσσόμενο πρόσωπο δέχεται επιδράσεις από όλα τα υποσυστήματα στα οποία ανήκει, οι οποίες διαφέρουν ως προς την ένταση και τη σημασία τους. Μεγαλύτερη επίδραση, όπως είναι φυσικό, ασκεί η οικογένεια, το σχολείο και η ομάδα των συνομηλίκων του. Η επίδραση μειώνεται όσο απομακρύνεται το παιδί από το υποσύστημα επιρροής, αλλά ποτέ δεν εξαλείφεται. Η οικογένεια, το σχολείο κι η κοινωνία διαθέτουν χωριστούς μηχανισμούς δημιουργίας χαρούμενων και επιτυχημένων μαθητών, αλλά μπορούν από κοινού να υιοθετήσουν τρόπους και μεθόδους, ώστε να δώσουν στα παιδιά τα απαραίτητα κίνητρα για να εργαστούν αποδοτικά κι επίμονα προκειμένου να πετύχουν στη ζωή τους.

Τα κίνητρα είναι αποτελεσματικότερα όταν είναι εσωτερικά. Επιτυχής δημιουργία κινήτρων στους μαθητές εξασφαλίζεται με την ύπαρξη θετικής ενίσχυσης από τους δασκάλους τους εκπαιδευτικούς, ενώ συνδράμει θετικά κι η γονεϊκή εμπλοκή. Η παροχή κινήτρων και η δημιουργία θετικής ατμόσφαιρας για την εκπαιδευτική διαδικασία, είναι ακόμα ένας ισχυρός τρόπος να δημιουργηθεί ένα ασφαλές και φιλόξενο σχολικό περιβάλλον. Οι μαθητές οι οποίοι έχουν αναπτύξει υγιή κίνητρα θεωρούν το σχολείο και τη διαδικασία μάθησης οικεία τους υπόθεση. Κι ο καλύτερος τρόπος για να μεταφέρουμε στα παιδιά αποδεκτές από εμάς συμπεριφορές, είναι να είμαστε εμείς το παράδειγμα, ως γονείς κι ως εκπαιδευτικοί. Οφείλουμε να συμμετέχουμε ενεργά στη εκπαίδευση των παιδιών μας, να τα βοηθάμε με τις εργασίες τους, να πηγαίνουμε στις σχολικές εκδηλώσεις και να συζητάμε με ενθουσιασμό για το χρόνο που περνούν στο σχολείο. Να επιβραβεύουμε λεκτικά την επιτυχία τους.

Οφείλουμε δε να λάβουμε σοβαρά υπόψη τις προσδοκίες των παιδιών και μαθητών μας. Να μην συγχέουμε την έλλειψη κινήτρου σε έναν μαθητή με την έλλειψη δυνατοτήτων. Ένας μαθητής μπορεί να αποτύχει σε ένα γνωστικό αντικείμενο επειδή απλώς δυσκολεύεται να το κατανοήσει, ενώ με ελάχιστη προσπάθεια να μπορεί να επιτύχει όχι μόνον την κατανόηση, αλλά και τη διεύρυνση του γνωστικού ορίζοντα του.

Ο προσανατολισμός της εκπαιδευτικής πολιτικής στην ενθάρρυνση, ενίσχυση και διευκόλυνση της ουσιαστικής συνεργασίας κι αποτελεσματικής επικοινωνίας σπιτιού και σχολείου, του άλλου του σπιτιού, είναι προς όφελος όλων των εμπλεκομένων μερών και κυρίως της κοινωνίας.

Βιβλιογραφία

Σύγχρονα θέματα παιδοψυχιατρικής. Τσιάντης Ι., Μανωλόπουλος Σ. Καστανιώτης, 1986.

Ψυχική υγεία του παιδιού και της οικογένειας. Τσιάντης Ι. Καστανιώτης, 1988.

Χαρίκλεια Μανουσάκη

πηγή