Διεξαγωγή σχεδίου εργασίας στα Μαθηματικά της Α΄Γυμνασίου

Στα πλαίσια του μαθήματος της Γεωμετρίας ασχοληθήκαμε με ένα απο τα προτεινόμενα σχέδια εργασίας του σχολικού βιβλίου. Στο συγκεκριμένο σχέδιο οι στόχοι που θέσαμε ήταν:

1) Η αναγνώριση των νοημάτων των μαθηματικών εννοιών

2) Η εκτίμηση απο την πλευρά των μαθητών της συνεισφοράς των μαθηματικών όρων στην απόδοση ευρύτερης

σημασίας νοημάτων που συνδέονται με άλλα γνωστικά αντικείμενα

3) Ο εντοπισμός της εννοιολογικής διαφοράς που μπορεί να έχουν οι μαθηματικοί όροι όταν χρησιμοποιούνται

στην καθημερινή ζωή

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν: Μυθιστορήματα, Κειμενα Νεοελληνικης Λογοτεχνίας Α΄Γυμνασίου, Εφημερίδες

Στο τελικό στάδιο κάθε μαθητής έγραψε μόνος του μια ιστοριούλα χρησιμοποιώντας υποχρεωτικά μαθηματικούς όρους. Κατόπιν οι μαθητές ψήφισαν την καλύτερη ιστορία σε κάθε τμήμα. Παρακάτω παραθέτω τις εργασίες των μαθητών μου τις οποίες οι ίδιοι ψήφισαν ως καλύτερες.

Της μαθήτριας Σωτηρωπούλου  Μαρίας του Α5 του 5ου Γυμνασίου Λαμίας

Το βελόνι

Ήταν κάποτε ένα βελόνι το οποίο μονίμως συμβούλευε τα πέντε δάχτυλα: “Προσέξτε να με κρατάτε καλά γιατί αν σας πέσω στο πάτωμα θα είναι αδύνατο να με ξαναβρείτε. Ειμαι πολύ  λεπτο.” Καθώς το βελόνι έσερνε μια μακρια κλωστή φώναζε: “Κοιτάχτε έχω και ακολουθία. Τι χυδαία δουλειά! Δεν θα καταφέρω ποτέ να περάσω, θα σπάσω, σπάω! Δεν σας  το είπα είμαι πολύ λεπτό” είπε το βελόνι “Τωρα είναι άχρηστο” σκεφτήκανε τα πέντε δάχτυλα.

Στην απέναντι πλευρά βρισκόταν μια καρφίτσα. “Έχεις πολύ ωραία εμφάνιση και παράξενο πορτοκαλί σημείο για κεφάλι” είπε το βελόνι στην καρφίτσα.  Αστραπιαία το βελόνι στράφηκε κατά ενεννήντα μοίρες και έπεσε μέσα στο νεροχύτη. “Τι ωραία που είναι να ταξιδεύεις! Ελπίζω να μη βρεθώ πολύ μακριά” σκέφτηκε. “Α! Να και ένα καλαμάκι που πλέει στριφογυρίζοντας γύρω απο τον εαυτό του ξανασκέφτηκε. “Πρόσεχε!  Μη θεωρείς τον εαυτό σου κέντρο του κόσμου του είπε και ξεκίνησε να του λέει την ιστορία του. “Εγώ έμενα σε πέντε μακριά δάχτυλα Το πρώτο ο αντίχειρας ήτανε κοντόχοντρο, το δεύτερο ο δείκτης έχωνε τη μύτη του παντού. Το τρίτο ο μέσος ήταν πολύ μακρύ. Το τέταρτο ο παράμεσος φορούσε χρυσή ζώνη και το πέμπτο ο μικρός δεν έκανε απολύτως τίποτα, όλο πόζα ήτανε. Και τα πέντε ήταν αδέρφια και τα έλεγαν δάχτυλα.Ξαφνικά ακούστηκε ένας θόρυβος σαν σπάσιμο ξύλου. Κρατσ…..”Αχ! πόσο πιέστηκα” αναστέναξε το βελόνι  Αν και πέρασε ολοκληρη ρόδα απο πάνω του δεν έσπασε έμεινε ανέπαφο.

Του Δημήτρη Τσιρώνη μαθητή του Α6 του 5ου Γυμνασίου Λαμίας

Το χωριό μου

Ένα απο τα δεκάδες χωριά της Ευρυτανίας  είναι και το δικό μου. Τα σπιτάκια σαν κύβοι σχηματίζουν ένα ημικυκλο στους πρόποδες της Χελιδόνας.

Στο κέντρο βρίσκετε η στρόγγυλη πλατεία με τον γεροπλάτανο να στέκεται κάθετος πάνω απο την παλιά βρύση. Απέναντι σε ευθεία γραμμη βλέπουμε το εκκλησάκι του Αη-Νικόλα. Απο εκείνο το σημείο βλέπεις τα πάντα, όμορφα βουνά να διαγράφουν τρίγωνα σχήματα, τοξοτά γεφύρια που αφήνουν τα γαλάζια νερά του ποταμού να περνούν και να σχηματίζουν τρόγγυλες λιμνούλες. Γύρω γύρω το καταπράσινο τοπίο φτιαγμένο απο χιλιάδες έλατα σε παράλληλες σειρές.

Η χαρά μου είναι μεγάλη όταν πηγαίνω στο χωριό μου.