Ένα κόκκινο αυγό τσούγκρισε μ’ ένα άλλο.

– Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!

Ένα κερί φώτισε με τη φλόγα του τη νύχτα, έσκυψε κι άναψε ένα άλλο κερί.

– Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!

Η μαγειρίτσα, μοσκομύριστη, φίλησε την κατσαρόλα.

– Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!

Το γιορτινό τραπεζομάντιλο ζεστά αγκάλιασε το ξύλινο τραπέζι.

– Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!

Η νύχτα άναψε όλα τ’ αστέρια της να φωτιστεί η πλάση.

– Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!

Ο άνεμος ξεσήκωσε όλες τις μυρωδιές από τα λουλούδια και τις ντύθηκε.

– Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!

Τα πουλιά απόψε ξαγρυπνήσανε. Ψιθύρισαν στο δέντρο που ήταν το σπίτι τους:

– Χριστός Ανέστη!

Μια πεταλούδα, που ’χει ξεχαστεί στην αγκαλιά του απριλιάτικου τριαντάφυλλου, του είπε τρυφερά:

– Χριστός Ανέστη!

Εχθροί και φίλοι αγκαλιάστηκαν:

– Χριστός Ανέστη!

Και τα παιδιά, που ’ναι λουλούδια και πουλιά μαζί, φίλησαν τον πατέρα, τη μανούλα:

– Χριστός Ανέστη!

– Πάσχα, Κυρίου Πάσχα!

Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη,
Ο αγέρας παίζει φλογέρα, εκδ. Πατάκη