>"Το μοιρολόι της φώκιας"
>
>"Η κοιμάμενη Βασιλοπούλα"
>
Μουσική: Νίκος Μαστοράκης
και το φυλάν αόρατα σπαθιά
Κι εκείνη αποκοιμήθηκε βαθειά
και δεν τη βλέπει ανθρώπου μάτι
Σ’ είσ’ η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα
πού ολ’ η Ελλάς, νανούρισμα γλυκό
σου στέλνει ένα τραγούδι μυστικό
και μια χρυσόχλωρη μυρτούλα
Μάγια κακά της είχαν καμωμένα
να μην ξυπνήσει χρόνους εκατό
πριν ένα βασιλόπουλο ξακουστό
έρθει να την ευρή από τα ξένα
Σ’ είσ’ η Κοιμάμενη Βασιλοπούλα
μα δεν κοιμάσαι μοναχή σου συ
Κι άλλος εκεί δεξιά σου τη χρυσή
του Έθνους καρτερεί αυγούλα
Σταυρός αστράφτει και σπαθί σιμά του
ψυχών κοπάδι φτερουγίζει εκεί
Αγίων μελίσσι γύρω κατοικεί
κι Αγγέλοι αμώνουν στ’ όνομά του
Εκειός είν’ η ελπίς μας, ο Μεσσίας
εκειός του Γένους ο εγδικητής
οπού κοιμάται στα υπόγεια της
Αγίας του Θεού Σοφίας
>"Το τραγούδι του γύφτου"
>
ξυπνά ο γύφτος το χωριό.
Το χωριό,το χωριό.
τραλαλά, λαρό, λαρό…
Για το σφυρί,για το σφυρί,
τρελαίνεται κι η λυγερή.
Λυγερή,λυγερή,
τραλαλά, λαρή, λαρή…
Μες στη φωτιά,μες στη φωτιά,
παίζει ο γύφτος τη ματιά.
Τη ματιά,τη ματιά,
τραλαλά, λατρά, λατά…
>"Νύχτα Βασάνου"
>
θα κλειστείτε στη σιγή
να χαρίσετε σε μένα
ύπνο,ανάπαυση πικρή…
λούφαξε στην ερημιά
άκουσε,άκουσε το γκιώνη
παύει να μοιρολογά…
λουλουδάκια του Θεού
σβήονται πέφτουν ολοένα
απ’ τον κάμπο του ουρανού…
Και το πυροφάνι εχάθη
που στην έρμη ακρογιαλιά
φέγγει του γιαλού τα βάθη
κι αντιλάμπει στη στεριά…
>"Το σκοτεινό τρυγόνι"
>
Μουσική: Μανώλης Λιαπάκης
εγώ είμαι τ’ άμοιρο
το σκοτεινό τρυγόνι
όπου το δέρνει ο άνεμος
βροχή που το πληγώνει…
Το δόλιο
όπου κι αν στραφεί
απ’ όπου κι αν περάσει
δε βρίσκει πέτρα να σταθεί
κλωνάρι να πλαγιάσει…
Εγώ βαρκούλα μοναχή
βαρκούλα αποδαρμένη
μέσα σε πέλαγο ανοιχτό
σε θάλασσα αφρισμένη…
Παλεύω με τα κύματα
χωρίς πανί, τιμόνι
κι άλλη δεν έχω άγκυρα
πλην την ευχή σου μόνη...
>"Τα δυο αδερφάκια"
>
Μουσική: Νίκος Μαστοράκης
βραχνά βαρείτε, θλιβερά,ραγίσετε καμπάνες
ραγίσατε κι εσείς καρδιές,στην εκκλησία ελάτε,
ψάλτε παπάδες θλιβερά να πείτε τον Κανόνα,
στα δυο αδερφάκια τ`άτυχα,τα πολυαγαπημένα,
που παν αδικοθάνατα στου ωκεανού τα βάθη.
Φωτιά και πόνος και καημός!Τι συφορά μεγάλη !
Τα ό,τι έπαθα εγώ τά ‘παθε μάνα άλλη;
Παρακαλούσε κι έλεγε με πόνο,με λαχτάρα.
Να πιει κανείς τη θάλασσα,του ωκεανού το κύμα,
όλη την πίκρα του γιαλού,του πέλαγου την άρμη,
τα ό,τι έπαθα εγώ, τά ‘παθε άλλη μάνα;
>"Στα μάτια τα ψιχαλιστά"
>
που ‘χει ο έρωτας καρτέρι
πόσο μεθύσι μέθυσα
ένας Θεός το ξέρει..