Μια μέρα, ήταν άνοιξη, χαρά Θεού, τα παράθυρα ήταν ανοιχτά κιέμπαινε η μυρωδιά από μιαν ανθισμένη μανταρινιά στο αντικρινό σπίτι. Το μυαλό μας είχε γίνει κι αυτό ανθισμένη μανταρινιά και δεν μπορούσαμε πια ν’ ακούμε για οξείες και περισπωμένες. Κι ίσια ίσια ένα πουλί είχε καθίσει στο πλατάνι της αυλής του σκολειού και κελαηδούσε. Τότε πια ένας μαθητής, χλωμός, κοκκινομάλλης, που ‘χε έρθει εφέτο από το χωριό, Νικολιό τον έλεγαν, δε βάσταξε, σήκωσε το δάκτυλο:- Σώπα, δάσκαλε, φώναξε- σώπα, δάσκαλε, ν’ ακούσουμε το πουλί!

(Καζαντζάκης)

Τη Δευτέρα, 18 Ιανουαρίου 2016, στο σχολείο μας, έγινε η κοπή της βασιλόπιτας (πρωτοχρονιάτικης πίτας) στις Α΄, Β΄, Γ΄- Δ΄ και Ε΄ – ΣΤ΄ τάξεις αντίστοιχα. Η  Διευθύντρια του σχολείου και ο Σύλλογος Διδασκόντων ευχαριστούν θερμά τις κυρίες Αφροδίτη Κεραμιδά – Τσουκαλά, Σταυρούλα Καζά – Κουλούρα και Ολυμπία Λεβεντογιάννη για την ευγενική τους προσφορά και το ιδιαίτερο μεράκι που έδειξαν στην κατασκευή αυτών των καταπληκτικών πρωτοχρονιάτικων πιτών. Οι τέσσερις τυχεροί – ές θα λάβουν ένα συμβολικό δώρο από το Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του Δημοτικού Σχολείου Ν. Τίρυνθας που πάντα είναι αρωγός των προσπαθειών του.

Ο Σελ Σιλβερστάιν πέθανε το 1999 σε ηλικία 69 ετών. Είχε προλάβει όμως να μας δώσει ένα πλήθος εξαιρετικά αξιόλογων ποιημάτων, βιβλίων, στίχων και καρτούν.
Το Δέντρο που Έδινε εκδόθηκε το 1964.
Μια φορά ήταν μια μηλιά που αγαπούσε ένα μικρό αγόρι. Που μάζευε τα φύλλα της, που έπαιζε κοντά της, που αποκοιμιόταν στον ίσκιο της. Κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Τα χρόνια πέρασαν, το αγόρι μεγάλωσε κι οι ανάγκες του άλλαξαν. Τώρα δεν του έφταναν τα φύλλα και τα σκαρφαλώματα. Τώρα ήθελε λεφτά. Κι η μηλιά του έδωσε μήλα να πουλήσει. Και ήταν ευτυχισμένη. Και τα χρόνια κυλούσαν. Και το αγόρι μεγάλωσε και οι ανάγκες άλλαζαν. Και η μηλιά ήταν πάντοτε εκεί, να δίνει λύσεις μέσα από την απόλυτη, ανιδιοτελή αγάπη που είχε στο αγόρι. Στο αγόρι που τίποτα δεν της έδωσε ποτέ παρά μόνο κάποτε, πολύ παλιά, το παιδικό του γέλιο, την αθωότητά του και τις στιγμές του. Η μηλιά πάντα έδινε. Και πάντα ήταν ευτυχισμένη. Κι ας μην πήρε σχεδόν ποτέ τίποτα από το δέντρο. Μια ιστορία που δίχασε τους κριτικούς της εποχής. Το κείμενο του Σιλβερστάιν απορρίφθηκε στην αρχή από εκδοτικούς οίκους ως πολύ λυπημένο για τα παιδιά και πολύ απλοϊκό για τους ενήλικες. Σήμερα, έχει πουλήσει περισσότερα από 9 εκατομμύρια αντίτυπα σε όλο τον κόσμο ενώ σε όλους τους διαγωνισμούς και ψηφοφορίες επιτροπών και ομάδων ανθρώπων εμφανίζεται πάντα στην πρώτη εκατοντάδα με τα καλύτερα παιδικά βιβλία.

Ένα καταπληκτικό ισπανικό animation που αναφέρεται σ’ ένα σκιάχτρο. Αφορμή στάθηκε το μάθημα στη Γλώσσα ΣΤ΄Δημοτικού “Το Σκιάχτρο”. Η ταινία είναι παραγωγής του 2005 με πολλά βραβεία.