Δημήτρης Ντάλλας

1940-’44
Ήθελε ο Μουσολίνι,
ο κατακτητής να γίνει,
όμως οι Έλληνες φαντάροι,
δεν του κάνανε τη χάρη!

Τελεσίγραφο ο Μπενίτο,
στέλνει, λέει: «Ελλάς φινίτο»,
με όπλο πολεμάει πού ’χει,
ο τσολιάς με το τσαρούχι!

Με το «ΟΧΙ», «ΑΕΡΑ, ΑΕΡΑ»,
οι Ιταλοί το κόβουν πέρα,
μπαίνει ο Χίτλερ στην Αθήνα,
έρχεται σκλαβιά και πείνα!

Με αντίσταση όμως τώρα,
λευτερώνεται η χώρα
κι ο αγώνας για ειρήνη,
άφωνο τον κόσμο αφήνει!
Δημήτρης Ντάλλας

ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΟΛΥΜΠΙΟΣ
ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΜΑΤΟΛΟΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΟΥ
ΑΦΗΓΗΤΗΣ
« Κάθε κορφή και φλάμπουρο, κάθε κλαδί και κλέφτης». Στις βουνοκορφές του Ολύμπου είχαν τα λημέρια τους οι κλέφτες και αντιστέκονταν κατά των Τούρκων. Κάθε ομάδα είχε το δικό της μπαϊράκι. Οι αρματολοί που ήταν βοηθητικά στρατεύματα των Τούρκων συχνά συνεργάζονταν και γινόταν ένα με τους κλέφτες. Στον Όλυμπο που χαρακτηρίζεται βουνό της κλεφτουριάς, έδρασε ο Καραμιχάλης, ο Πάνος Τσάρας, ο Νικοτσάρας, o Γκέγκας, ο Γούλας Δράσκος, ο Γιώργος Ζαχείλας, ο Πάνος Ζήδρος, ο Λάππας, ο Βλαχάβας, ο Διαμαντής Νικολάου, ο Γιωργάκης Ολύμπιος και πολλοί άλλοι. Τα μοναστήρια της περιοχής, όπως του Αγίου Διονυσίου, του Αγίου Παντελεήμονα, της Αγίας Τριάδας γινόταν συχνά τα κρησφύγετα και τα ορμητήριά τους.

ΣΚΗΝΗ 1η

Γιωργάκης Ολύμπιος
–Καπετάνιε έρχομαι από το Λιβάδι. Με στέλνει ο πατέρας μου, o Νικόλας. «Πήρες μόρφωση στο σχολείο απ’ τον Ιωνά τον Σπαρμιώτη και τον Ιωάννη Πέζαρο», μου είπε. Τώρα να πας στο στρατόπεδο του Έξαρχου του Λάζου να πάρεις και την πολεμική μόρφωση!»

Έξαρχος Λάζος
–Καλώς τον! Πότε μεγάλωσες oρέ Γιωργάκη! Έγινες ολόκληρο παλικάρι. Χαίρομαι που έχω έναν τέτοιον λεβέντη συγγενή. Χαίρομαι που κατάγεσαι από την ένδοξη γενιά των Λαζαίων. Τι κάνει μωρέ η γιαγιά σου η Αγνή;

Γιωργάκης Ολύμπιος
-Μου είπε να σου δώσω τα δέοντα καπετάνιε.

Έξαρχος Λάζος
–Να! Πάρε, ζώσε τ’ άρματα και να τα τιμάς. Θα είσαι το πρωτοπαλίκαρο του μπάρμπα σου του Τόλιου. Το αρματολίκι του Ολύμπου είναι και δικό σου! Ολύμπιος βαφτίζεσαι από σήμερα!

Γιωργάκης Ολύμπιος
-Σ’ ευχαριστώ και στ’ ορκίζομαι καπετάνιε! Ο Όλυμπος είναι η ελεύθερη πατρίδα μου!

Έξαρχος Λάζος
–Ο Αλή πασάς μια στέλνει τον έναν το γιο του τον Βελή στον Άγιο Διονύσιο να σκοτώνει τους καλογέρους και τον ηγούμενο και την άλλη, τον άλλο τον γιο του, τον Μουχτάρ με 20.000 χιλιάδες Οθωμανούς, να προσπαθεί με δόλο να μας ξεπαστρέψει. Οι Τούρκοι μας έχουν επικηρύξει!
Έλα πέρνα να φας μια χαψιά και να γνωρίσεις τους συμπολεμιστές σου.

(Φεύγουν όλοι και μπαίνουν στη σκηνή παλικάρια-κλέφτες που απαγγέλουν από μία σειρά ο καθένας και φεύγουν)

(ΚΛΕΦΤΕΣ ΠΟΥ ΜΟΙΡΟΛΟΓΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΑΓΓΕΛΟΥΝ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΣΤΙΧΟ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ)

Τρία πουλάκια κάθουνται στον Έλυμπο στην ράχη.
Το ΄να τηράει τα Γιάννινα, τ’ άλλο την Κατερίνη,
το τρίτο το καλύτερο μοιρολογάει και λέει:
«Τι ΄ν’ το κακό που πάθαμε, οι μαύροι οι Λαζαίοι!
Μας χάλασε ο Βελή-πασάς, μάς έκαψε τα σπίτια,
μας πήρε τις γυναίκες μας, μάς πήρε τα παιδιά μας!
Στον Τούρναβο τις πάπαε, πεσκέσι του βεζύρη!

ΣΚΗΝΗ 2η

(Πρωτοπαλίκαρο Γ. Ολύμπιου)
—Καπετάν Γιωργάκη κάποιοι σε ζητάνε. Λένε ότι είναι ο Εμμανουήλ Ξάνθος και ο Χριστόφορος Περραιβός.

Γιωργάκης Ολύμπιος
–Πες τους να κοπιάσουν.
(και αφού φύγει το πρωτοπαλίκαρο μπαίνουν οι δύο απεσταλμένοι του Α. Υψηλάντη και συνεχίζει:)
Καλώς τους πατριώτες! Τους αδερφούς μου από τη Φιλική εταιρεία! Πώς από δω ορέ;

Εμμανουήλ Ξάνθος_
— Είμαστε απεσταλμένοι του Αλέξανδρου Υψηλάντη! Γνωρίζει για τη δράση σου στη Σερβία! Γνωρίζει πως παρέσυρες κι άλλους αρματολούς, όπως ο Νικοτσάρας κι ο Καρατάσος και σταθήκατε στο πλευρό των ομόθρησκων λαών κι αναγκάσατε τον Τοπάλ Πασά με πολυάριθμο στρατό να υποχωρήσει. Γνωρίζει πως παρασημοφορήθηκες με το παράσημο της Αγίας Άννης για την αρετή σου και για την ανδρεία σου!

Χριστόφορος Περραιβός
–Έχουμε τη μεγάλη τιμή να προσκομίσουμε τον διορισμό σου από τον Υψηλάντη, ως Αρχιστράτηγου του Δουναβικού στρατεύματος γιατί σε θεωρεί ενάρετο και άξιον να τον διοικείς. Στον ξεσηκωμό των χριστιανών θα έχεις και τη στήριξη της Φιλικής Εταιρείας!

Γιωργάκης Ολύμπιος
–Να πείτε στον Υψηλάντη, θα του τα διαβιβάσω και γραπτώς βέβαια, πως θα αγωνίζομαι για τα ιδανικά της πατρίδας απ’ όποια θέση κι αν βρίσκομαι. Υπόσχομαι να δώσω και την τελευταία ρανίδα του αίματός μου, χωρίς να δειλιάσω σε καμιά περίσταση!

Σκηνή 3η

(Aπό το ένα μέρος της σκηνής ο Ιωάννης Φαρμάκης με τα παλικάρια του και από το άλλο ο Γιωργάκης Ολύμπιος με τα δικά του)

Ιωάννης Φαρμάκης
Γιωργάκη στην ενέδρα που στήσαμε στον Σαλίχ πασά πιάσαμε και τρεις Τούρκους αιχμαλώτους. Μας είπαν πως μεγάλη εχθρική δύναμη πλησιάζει εδώ, στη μονή Σέσκου!

Γιωργάκης Ολύμπιος
Κάναμε το χρέος μας στους αγώνες για λευτεριά Καπετάν Φαρμάκη και οι ξένοι άρχισαν να μας εγκαταλείπουν. Αφού συνοδέψαμε τον Υψηλάντη μέχρι τα Αυστριακά σύνορα έχουμε υποχρέωση να υπερασπιστούμε και το μοναστήρι από τη μανία των Τούρκων.
(και απευθυνόμενος σε όλους τους άντρες λέει:)
«Ανδρείοι Έλληνες! Όσοι από τους ξένους λαούς μας υποσχέθηκαν βοήθεια, μας εγκατέλειψαν. Ψηλά το κεφάλι αδέρφια. Δείξτε πως είστε αντάξιοι των προγόνων σας. Ζήτω η θρησκεία και η ελευθερία της Ελλάδας».

Ιωάννης Φαρμάκης
Εμείς θα παραφυλάμε στο στενό πέρασμα κοντά στην κοιλάδα κι εσείς θα πυροβολείτε από τις επάλξεις του μοναστηριού! Εμπρός παλικάρια μου! Πάμε! Αρπάξτε τα ντουφέκια σας! Σύρετε τα σπαθιά σας!

Γιωργάκης Ολύμπιος
Πού είστε παλικάρια μου,
λεβέντες μ’ αντρειωμένοι,
πιάστε τον τόπο δυνατά,
πιάστε τα μετερίζια,
ότι η Τουρκιά μας πλάκωσε
και θέλει να μας φάει…

(Πρωτοπαλίκαρο Γ. Ολύμπιου)
Καπετάν Γιωργάκη! Καπετάν Γιωργάκη! Ξέσπασε φωτιά στο κωδωνοστάσιο του μοναστηριού! Αν φύγουμε κινδυνεύουμε να πιαστούμε αιχμάλωτοι!

Γιωργάκης Ολύμπιος
Θα ανατινάξω το βαρέλι με την πυρίτιδα! Όποιος θέλει μπορεί να φύγει! Θέλει να εγκαταλείψει τη θέση του κανένας από σας.

Παλικάρια όλα μαζί
Όοοοχι!!!

(ακολουθεί ήχος έκρηξης και πέφτουν κάτω νεκροί)

Ιωάννης Φαρμάκης
(φωνάζει με λυγμό από μακριά)
Πού είσαι Γιώργο μ’ αδερφέ και πρώτε καπετάνιε!

Σκηνή 4η

Δάσκαλος
Αγαπητοί μου συντοπίτες,
Πέρασαν 200 χρόνια από τον μεγάλο ξεσηκωμό του έθνους μας για την ελευθερία! ΟΙ κλεφταρματολοί του Ολύμπου αγωνίστηκαν για να αποτινάξουν τον τουρκικό ζυγό. Ο ανδριάντας και το Μουσείο του στο Λιβάδι, μας θυμίζουν τον Γιωργάκη Ολύμπιο, τον μεγάλο ήρωα του τόπου μας που φόρεσε το στεφάνι της δόξας, θυσιάστηκε το 1821 και θα μείνει για πάντα στην ιστορία!

(Φωνάζουν όλοι από κάτω)

Αθάαανατος!

(και ξαναβγαίνει ο Γ. Ολύμπιος στη μέση της σκηνής με το τραγούδι του και χαιρετάνε από αριστερά και δεξιά του όλοι)

Δημήτρης Ντάλλας

ΟΡΘΟΓΡΑΦΙΑ ΣΤΑ ΡΗΜΑΤΑ

Τα ρήματα σε -ίζω,
το ι, το θέλουν γιώτα,
όπως το κακαρ-ίζω,
φωνή από την κότα.

Τα ρήματα σε -αίνω,
γράφονται μ’ άλφα γιώτα,
τα μένω, δένω, πλένω,
τι θέλουν όμως, ρώτα!

Τα ρήματα σε -ώνω,
ωμέγα θέλουν πάντα,
όπως και το απλ-ώνω
τα ρούχα στη βεράντα!
Δημήτρης Ντάλλας

ΕΞΑΣΚΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΑΙΔΕΙΑ
Την προπαίδεια θα σκεφτώ,
δύο τέσσερις, οχτώ,
δυο φορές το ένα, δύο,
έξι εφτά, σαράντα δύο.

Μια φορά το εφτά, εφτά,
τρεις εννιά, είκοσι εφτά,
έξι, δυο φορές το τρία,
εφτά εννιά, εξήντα τρία.

Λογαριάζω στο λεπτό,
δέκα δέκα, εκατό,
πέντε οχτώ κάνει σαράντα,
εύκολα τα βρίσκω πάντα.
Δημήτρης Ντάλλας

ΤΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Στα εννέα διαμερίσματα, τα γεωγραφικά,
να ταξιδεύω θα ’θελα, Στερεά Ελλάδα, Θράκη,
να είμαι Πελοπόννησο πρωί και ξαφνικά,
στου Ιονίου τα νησιά κι Αιγαίου το βραδάκι.

Με το καλοξημέρωμα να μ’ έβρισκε η αυγή,
Μακεδονία, Ήπειρο, Κρήτη και Θεσσαλία,
στα ονειρικά η πατρίδα μου, μέρη να μ’ οδηγεί,
στου κόσμου τα ομορφότερα, χωρίς αμφιβολία!
Δημήτρης Ντάλλας

Η ΛΑΡΙΣΑ
Στον κάμπο, τον θεσσαλικό, της ευφορίας γη,
ο μύθος λέει, στον Πηνειό, μια νύμφη είχε πνιγεί,
και από τότε, η Λάρισα, έλαβε τ’ όνομά της,
άγιος Αχίλλιος έζησε, στην πόλη και Ιπποκράτης.

Στα χρόνια τα πανάρχαια, η πόλη είχε κτιστεί,
της Περιφέρειας, έγινε, βασίλισσα σωστή,
με το Αλκαζάρ, το Φρούριο, τα θέατρα τ’ αρχαία,
που έχει Όσσα κι Όλυμπο, τα δυο βουνά για θέα.

Θεσσαλονίκης, Αθηνών, κόμβος εμπορικός,
με ανάπτυξη πολύπλευρη, με πρόοδο διαρκώς,
τον πήχη ακόμη πιο ψηλά, στις μέρες μας τον βάζει,
η Λάρισα, με το άλογο, που ξέρει να καλπάζει.
Δημήτρης Ντάλλας

Ο ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΣ

Με μπαστουνάκι, σκυφτά σκυφτά,
θα πάρεις σύνταξη στα εξήντα εφτά
κι άμα προλάβεις, μόνο ζημία,
για τα δημόσια θα ’σαι ταμεία.

Γιατρών ο πελάτης θα είσαι συχνός,
η σύνταξή σου θα γίνει καπνός,
δε θα σου φτάνουν, ούτε να ζήσεις,
γι’ αυτό τη μασέλα σου, μην την τροχίσεις.

Χρόνους πολλούς, τραβούσες κουπιά,
κόλλησες ένσημα για τα χάπια σου πια,
άγαμοι οι νέοι και άνεργοι τώρα,
συνταξιούχων κατάντησε η χώρα.
Δημήτρης Ντάλλας

ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Ήρθε ο Δεκαπενταύγουστος, ηχεί γλυκά η καμπάνα,
σε μοναστήρι, εκκλησιά, μητρόπολη, ξωκλήσι,
κόσμος πολύς από παντού, θα ’ρθει να προσκυνήσει,
Γλυκοφιλούσα, στοργική, Βρεφοκρατούσα Μάνα!

«Το Πάσχα του καλοκαιριού», μας έφτασε και πάλι,
ήρθε ο Δεκαπενταύγουστος, ημέρα ευλογημένη,
στο αντάμωμα της Παναγιάς, φτάνουν ξενιτεμένοι,
της Θεοτόκου η Κοίμησις είναι γιορτή μεγάλη!
Δημήτρης Ντάλλας

ΕΥΧΑΡΙΣΤΑ ΠΟΙΗΤΙΚΑ
ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑΚΙΑ

Τέσσερα σκυλάκια,
μέσα στα σοκάκια,
μέρα νύχτα τρέχουν,
πόσα πόδια έχουν;

Είχαν τρεις αγρότες,
από πέντε κότες,
άμα ενωνόταν,
πόσες θα γινόταν;

Είδα δυο χταπόδια,
μέτρησα τα πόδια
και σε κόπο μπήκα,
πόσα λέτε βρήκα;

Εύκολα τα λύνεις,
πράξη δεν αφήνεις,
να σε δω στο άλλο,
δύσκολο θα βάλω!

Στη ροδιά μου βρήκα,
δύο ρόδια γλύκα,
θα τα φάμε χώρια,
πόσα έχουν σπόρια;

Δημήτρης Ντάλλας

ΟΙ ΜΟΥΣΕΣ
Ουρανία, Πολυμνία, Μελπομένη, Ερατώ,
Θάλεια, Ευτέρπη, Τερψιχόρη, με Καλλιόπη, με Κλειώ,
στις κορφές ψηλά του Ολύμπου, εγκωμίαζαν τον Δία,
με τους ύμνους, με τη λύρα, με τη θεία μελωδία!

Αφουγκράζονταν τ’ αστέρια, θάλασσα και ουρανός,
Μουσαγέτης ο Απόλλων, διευθυντής αληθινός,
απ’ τους γάμους Αρμονίας, Κάδμου, Θέτιδας, Πηλέα,
μέχρι ήρωες τραγουδούσαν, θρήνησαν τον Αχιλλέα!

Έφταναν στη Βοιωτία, άλλαζαν για λίγο γη,
πήγαιναν στην Ιπποκρήνη, του Ελικώνος την πηγή,
απ’ τον Παρνασσό Πιερία, γύριζαν, τις συναντούσα,
κοντοστέκονταν η μία, που ήταν η δική μου Μούσα!
Δημήτρης Ντάλλας
Το ποίημα περιέχεται στο βιβλίο ΣΤΙΧΑΝΑΛΥΣΗ(ποιητική συλλογή, έτους 2021)του Δημήτρη Ντάλλα από τις εκδόσεις Μπαρτζουλιάνος
ISBN: 978-618-5587-04-8