Το έναυσμα μιας παρουσίασης ήταν αρκετό ώστε οι μαθητές/τριες να αποφασίσουν να υπογράψουν για τη θέσπιση της Ελληνικής ΑΟΖ (Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης), στέλνοντας το μήνυμα ότι θέλουν να συνεχίζουν να ζουν στο Καστελλόριζο, στην πατρίδα τους απαιτώντας από τους ενήλικες  το μέλλον που τους ανήκει  με τα σωστά όμως εφόδια, για να δημιουργήσουν με τη σειρά τους τη νεότερη ανθρωπότητα.

Αυτοί/ές οι μαθητές/τριες μας διδάσκουν τι σημαίνει να γεννιέσαι σε αυτή την εσχατιά της πατρίδος μας και από μικρή ηλικία να ορκίζεσαι ότι εφόρου ζωής θα φυλάττεις Θερμοπύλες.

Τους/τις ευχαριστούμε…

http://www.ipetitions.com/petition/elliniki_aoz/

Ένα δέμα από την μακρινή Αργεντινή έφτασε στο σχολείο μας πριν λίγο καιρό.

Μαθητές και μαθήτριες του Ελληνικού Σχολείου στο Μπουένος Άιρες, μαζί με τη δασκάλα τους Ελευθερία Γκολέτσα αποφάσισαν να συμμετέχουν στην εκστρατεία για το Καστελλόριζο και έστειλαν τα γράμματα τους μαζί με ζωγραφιές,  φωτογραφίες από το σχολείο τους και υλικό από την εκδήλωση που είχαν πραγματοποιήσει προς τιμήν του Μίκη Θεοδωράκη.

Με μεγάλη χαρά και πολύ ενθουσιασμό οι μικροί/ές μαθητές/τριες του σχολείου μας δέχτηκαν να κρατήσουν την επικοινωνία με το Ελληνικό Σχολείο Αργεντινής και να συνεχίσουν την αλληλογραφία. Γράμματα, κάρτες με την κυρά της Ρω,  φωτογραφίες από το νησί και το σχολείο μας, χριστουγεννιάτικες κάρτες, τη βιογραφία του Αχιλλέα Διαμαντάρα καθώς και ποιήματα που έγραψε ο Νίκος Λυγερός έπειτα την επίσκεψή του στο σχολείο μας, ήταν το περιεχόμενο του δέματος που θα ταξιδέψει από το Καστελλόριζο στην Αργεντινή.

Μαζί με το δέμα στέλνουμε την αγάπη μας και τις ευχές μας δίνοντας την υπόσχεση της συνέχειας της επικοινωνίας μας.

Ολοκληρώθηκαν σήμερα οι εργασίες για την επισκευή της στέγης του σχολείου μας.

Το κτίριο της Σαντραπείας Αστικής Σχολής χρονολογείται από το 1903. Η στέγη, τα πατώματα είναι κατασκευασμένα από ξύλο και απαιτείτε η σωστή συντήρηση τους.

Σε συνεργασία με το Δήμο Μεγίστης έγινε επισκευή όπου χρειαζόταν καθώς και συντήρηση με στεγανοποιητικά υλικά για την αποφυγή υγρασίας και εισροών κατά τη διάρκεια βροχών.

Ο Αχιλλέας Διαμαντάρας γεννήθηκε στο Καστελλόριζο στα μέσα του 19ου αιώνα. Καταγόταν από Ελληνοχριστιανική οικογένεια.

Ο Αχιλλέας Διαμαντάρας έμαθε τα πρώτα γράμματά του στο νησί του. Κατόπιν ήλθε στην Αθήνα, όπου τελειώσε το Γυμνάσιο και σπούδασε φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Όταν επέστρεψε στο Καστελλόριζο ανέλαβε τη διεύθυνση της Αστικής Σχολής Αρρένων που το 1905 έγινε οκτατάξια. Ουσιαστικά ήταν Διευθυντής όλων των εκπαιδευτηρίων και του Παρθεναγωγείου. Ήταν εκείνος που εξασφάλισε άνετο χώρο και τα κατάλληλα διδακτήρια για τους μαθητές. Με τις ενέργειές του και τις προσπάθειές του ιδρύθηκε η καλλιμάρμαρος Σαντραπεία Σχολή. Ήταν ο Δάσκαλος που έπεισε τον αείμνηστο μεγάλο ευεργέτη του νησιού Λουκά Σαντραπέ, να αναλάβει να στεγάσει τα παιδιά της Πατρίδας του σε Διδακτήριο. (Η Σαντράπεια Αστική Σχολή είναι νεοκλασσικού ρυθμού σαν το Πανεπιστήμιο Αθηνών).

Ήταν εμπνευσμένος εκπαιδευτικός και σωστός παιδαγωγός. Προσπάθησε να δώσει στους μαθητές την Ελληνοπρεπή μόρφωση και ηθική διαπαιδαγώγηση. Ενδιαφερόταν για την ψυχική καλλιέργεια και τη συνεχή ανάπτυξη του πνεύματος των μαθητών. Τους ενέπνεε την βαθειά αγάπη για το Καστελλόριζο, το Ελληνικό Έθνος και την Ελευθερία.

Σαράντα χρόνια εργάστηκε με πάθος και αυταπάρνηση για αυτά που πίστευε. Έφυγε όταν το νησί το κατέλαβαν οι Γάλλοι. Δεν μπορούσε να ανεχτεί στο έργο του τη Γαλλική πίεση κι έτσι πήγε στην ελεύθερη Πατρίδα. Διορίστηκε στην Αίγινα σε σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης και δούλεψε όσο άντεξε.

Έφυγε από τη ζωή τον Ιανουάριο του 1930 στη Νέα Σμύρνη Αττικής στο σπίτ της κόρης του του Κρυστάλλας Αμοργιαννού.

Οι μαθητές δε θα ξεχάσουν ποτέ το ποιήμα του:

Είμαι από τη Μεγίστη

και με προθυμίαν πλείστην

μελετώ όσο μπορώ.

Γράμματα εάν δεν μάθω

τι πολλά κακά θα πάθω

θα μαι κούτσουρο ξηρό.

Το λοιπόν να μελετώ.

Πάλιν αν καλώς σπουδάσω

τ’ όνομά μου θα δοξάσω

την πατρίδα θα τιμήσω

και το Έθνος μου αυτό.

Ο Αχιλλέας Διαμαντάρας ήξερε την ιστορία, την ιστορία της Τέχνης, τη λαογραφία και την αρχαιολογία. Υπήρξε ιστορικός και εργάστηκε με επιστημονική σοβαρότητα για να γράψει την άγνωστη ως τότε ιστορία της Μεγίστης. Δεν άφησε καμιά κασέλα για να βρει και να δημοσιεύσει ιστορικά έγγραφα.

Με σύστημα και προσοχή αλλά και με εμπεριστατωμένη επιστημονική έρευνα συκέντρωσε τους λαογραφικούς θησαυρούς του νησιού μας (παροιμίες, παραδόσεις, δημοτικά τραγούδια, ριμες-δηλαδή έμμετρες λαϊκές περιγραφές γεγονότων).

Έγραψε τα έθιμα, τα παιχνίδια των παιδιών και κατέγραψε τη μελωδία πολλών δημοτικών τραγουδιών της Μεγίστης.

Ήταν μέλος της ομάδας που έκανε αρχαιολογικές ανασκαφές στο Καστελλόριζο και βρήκε το νόμισμα της Μεγίστης καθώς και το χρυσό στεφάνι (σήμερα βρίσκεται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο), ένα χρυσό δαχτυλίδι, τέσσερις πήλινους καρπούς σαν βατόμουρα και κομμάτια από γυάλινο βραχιόλι.

Ο Αχιλλέας Διαμαντάρας δεν αρκέστηκε μόνο να αποδείξει την ελληνικότητα της Μεγίστης αλλά ερεύνησε και τα παράλια της Μ. Ασίας και της Λυκίας.

Η ζωή του και τα έργα του μας κάνουν να πούμε με σιγουριά ότι έκλεισε μέσα στην ψυχή του την Ελλάδα.

Ήταν ένας γνήσιος λαογράφος και Εθνικός Παιδαγωγός.

Μια ημερίδα οργανώθηκε από τον Χαράλαμπο Ψαρά, Σχολικό Σύμβουλο Π/θμιας Εκπαίδευσης Ν.Δωδεκανήσου.

Θέμα της ημερίδας ήταν:

«Το ολιγοθέσιο σχολείο σήμερα.

• Σχολείο ανάγκης ή σχολείο αναζωογόνησης; Ανάδειξη πλεονεκτημάτων και μειονεκτημάτων.
• Τοπική κοινότητα – Σχολείο: Σχέσεις και προοπτικές».

Πραγματοποιήθηκαν επίσης δυο εργαστήρια. Το 1^ο για τη διδακτική και τη μεθοδολογία στη συνδιδασκαλία Τμημάτων, τις ημίωρες διδασκαλίες στη Γλώσσα και στα Μαθηματικά Το 2^ο για τις ημίωρες διδασκαλίες στα υπόλοιπα μαθήματα του Ωρολογίου Προγράμματος, τη δημιουργική απασχόληση και τη χρήση ΤΠΕ.

Στόχος ήταν η καταγραφή των προβλημάτων καθώς και η ανάδειξη βέλτιστων πρακτικών.

Το σχολείο μας ως ολιγοθέσιο συμμετείχε στην ημερίδα, επικοινωνώντας μέσω του διαδικτύου και παρουσίασε τον τρόπο λειτουργίας του καθώς και μεθόδους για την καλύτερη οργάνωση και παρουσίαση της διδασκαλίας.

Τα ολιγοθέσια σχολεία της Ελλάδας λειτουργούν με ένα από τα καλύτερα συστήματα της Ευρώπης. Είναι σχολεία με πολλές δυνατότητες προσφοράς στους/στις μαθητές/τριες του. Η καλή οργάνωση του χώρου, ο καθορισμός στόχων, η επιλογή σωστής μεθοδολογίας στη διδασκαλία, η παρότρυνση των μαθητών/τριών να εξωτερικευόσουν τη φαντασία τους και η πολύ αγάπη είναι αυτά που χρειάζονται ώστε το ολιγοθέσιο σχολείο να πετύχει το σκοπό του. Να κρατήσει, δηλαδή αμείωτο το ενδιαφέρον των μαθητών/τριών αλλά και την εμπιστοσύνη των γονέων για την ολοκληρωμένη εκπαίδευση των παιδιών τους.

Τα ολιγοθέσια σχολεία λειτουργούν κυρίως στην επαρχία και στα νησιά της πατρίδας μας. Άρα το νόημα της προσφοράς του/τις εκπαιδευτικού είναι ακόμη μεγαλύτερο, αφού πρέπει να πείσει την κοινότητα ότι είναι ένας καλός παράγοντας ώστε οι οικογένειες να παραμείνουν στους μικρούς τόπους για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.