ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΖΩΗ 

2ο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ 

Επιστρέφοντας στη δεύτερη περίοδο σχολικής ζωής και προσπαθώντας να εξηγήσουμε έννοιες όπως η αλληλοβοήθεια, ο εθελοντισμός, η βοήθεια – προσφορά σε αυτόν που τη ζητάει, ο σεβασμός στο διαφορετικό ή “ξένο” από εμάς, η αποδοχή του αλλά και η συμπερίληψή του και όχι το bullying, η απομάκρυνση και η περιθωριοποίηση του κάθε ατόμου, κίνητρό μας αποτέλεσε μία ταινία συνδρομητικής τηλεόρασης με τίτλο “Επιστροφή στη φύση“.

Εννοείται και είναι απόλυτα λογικά να σκεφτεί κανείς, μα καλά πως συνέδεσες την επιστροφή κάποιων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον με όλες αυτές τις έννοιες και τα αισθήματα, που εμπεριέχουν;

Και θα απαντήσω ευθύς ότι υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα σε όλες τις παιδικές ταινίες, και έτσι μπορούμε να οδηγήσουμε τα παιδιά σε άλλα πεδία σκέψης.. Είναι εύκολο να γίνει.

Η ταινία αναφέρεται σε μία ομάδα άγριων & επικίνδυνων ζώων, όπου ζώντας φυλακισμένα σε ένα ζωολογικό κήπο αποφασίζουν έπειτα από τις δυσκολίες που βιώνουν εκεί και τους χαρακτηρισμούς όπως άσχημος, αιμοβόρος, επικίνδυνος, ζώο δολοφόνος κλπ. , να αποδράσσουν ώστε να επιστρέψουν εκεί όπου ανήκουν. Στην ασφάλεια και την αγάπη του οικείου και ελεύθερου φυσικού περιβάλλοντός τους. Μέσα σε όλη αυτή την περιπέτεια ο μεγαλύτερος σύμμαχος που είχαν ήταν μία ομάδα άλλων ζώων, όπου με την ίδια σκέψη προσπάθησαν να αποκτήσουν μία καλύτερη ζωή.

Φυσικά έχει αίσιο τέλος και έπειτα από τις δυσκολίες του ταξιδιού και όλους τους διωγμούς, που υπέστησαν τα “άγρια” αυτά ζώα ακόμη και από όμοιούς τους, κατάφεραν να επιστρέψουν στη φύση.

Η κομβική φράση της ταινίας, που αποτέλεσε και το σημείο απαρχής της συζήτησής μας ήταν το σύνθημα, που έπρεπε να πει κάποιος όταν χρειαζόταν βοήθεια “Είμαι άσχημος, είσαι άσχημος, όλοι είμαστε άσχημοι, το άσχημο είναι της μόδας πια”. 

Ερωτήματα όπως:

• Για ποιο λόγο να δίνουμε σε κάποιον ένα χαρακτηριστικό ή ένα παρατσούκλι;
• Για ποιο λόγο η ομάδα που είχε αυτό το σύνθημα βοηθούσε τους άλλους; Τι είχαν να κερδίσουν από αυτό;
• Πως τους έκανε να νιώθουν όταν προσέφεραν τη βοήθειά τους;

Αυτές και άλλες πολλές τέτοιες ερωτήσεις συζητήθηκαν σε εκείνα τα πρώτα μαθήματα..

Οι απαντήσεις των παιδιών ήταν ειλικρινείς.

“Γιατί κυρία και εγώ όταν βοηθάω ένα συμμαθητή που λείπει και του πάω τα μαθήματα δεν κερδίζω κάτι, αλλά προσφέρομαι να το κάνω γιατί θα τον δω έστω και λίγο και θα πούμε τα νέα μας από μακριά.” 

“Γιατί κυρία όταν βοηθάμε νιώθουμε χαρά!” 

“Γιατί κυρία όταν κάποιος χρειάζεται τη βοήθειά μας όπως και έξω στην αυλή αν χτυπήσει κάποιος είναι καλό να τρέξουμε να βοηθήσουμε και όχι να τον κοιτάμε και να γελάμε, γιατί μπορεί να πονάει πολύ..”

“Γιατί όταν συμβεί ένα άσχημο γεγονός και δεν μπορούμε να το λύσουμε μόνοι μα, είναι καλό να το λέμε σε κάποιων μεγαλύτερο ή να ζητάμε βοήθεια. Δεν είναι κακό!”

Δεν μείναμε όμως μόνο σε αυτό.. στα επόμενα μαθήματα προσπαθώντας να γνωρίσουμε λίγο περισσότερο εμάς, αλλά και τους άλλους.. πως νιώθουμε πρώτα εμείς και έπειτα να αντιληφθούμε έστω και λίγο τον άλλο κινηθήκαμε..

Κάναμε παιχνίδια δυαδικά και ομαδικά.

Γίναμε ο καθρέφτης του άλλου στις κινήσεις, στα συναισθήματα, στις εκφράσεις του προσώπου..

Εκφράσαμε με μορφή παιχνιδιών στο χώρο το αίσθημα της χαράς,

του θυμού,

της λύπης,

του φόβου,

της εξάντλησης,

του ενθουσιασμού κ.α.

ενώ παράλληλα ακούγαμε μουσική, που έπαιζε και σταματούσε.

Είδαμε πως είναι να ζωγραφίζεις κάτι που σου ζητάει ο διπλανός σου ακουμπώντας πλάτη με πλάτη.. και προσπαθώντας να τον ακούσεις.. Πως γίνεται επομένως να συναισθανθούμε τα αισθήματα κάποιου όταν εκείνος μας έχει ανάγκη; Η ζωγραφιά αποτέλεσε απλώς το μέσο για την έκφραση..

Κατασκευάσαμε μαζί με τη δασκάλα των Εικαστικών πρόσωπα, που απεικονίζουν τα συναισθήματα. Κόψαμε σχήματα δηλαδή τρίγωνα, κύκλους, ρόμβους, γραμμές, καμπύλες κλπ και τα συνδυάσαμε.. και φτιάξαμε..

Εεε.. εντάξει για εμάς ήταν πιο εύκολο να κάνουμε τη ΧΑΡΑ!!

Κλείνοντας αυτό το εργαστήριο.. δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη “αξιολόγηση” από μία πολύ εύστοχη ταινία για τις σκέψεις ενός παιδιού και πως αυτές αναλύονται στο σώμα του και στην καθημερινότητά του, από το inside out – τα μυαλά που κουβαλάς. 

Αλλά και από το βίντεο που δείχνει την προσφορά/ διαμεσολάβηση ακόμη και των ζώων, ώστε να βοηθηθεί ένας άλλος άνθρωπος. Γιατί δεν έχει σημασία αν μπορείς ή αν έχεις όλα τα κριτήρια που σου ζητήσουν για να προσφέρεις,  όσο το να επιθυμείς ο ίδιος να το κάνεις!

https://argus-dog.gr/pip-a-short-animated-film/

Ξέρετε πολλές φορές ίσως να φοβόμαστε να μιλήσουμε στα παιδιά για τα συναισθήματα ή για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον διαφορετικό από εμάς – τυφλό, με κάποια κινητική αναπηρία, ακόμη και κάποιον που έχει “μπλέξει” σε καβγά – με αποτέλεσμα να αποφύγουμε την έκθεση του παιδιού σε κάτι που θα το τρομάξει. Όμως δεν είναι δικός του φόβος, αλλά δικός μας. Ας μην τον κάνουμε δικό τους.

Η προσφορά είναι στο χέρι του καθενός και δεν είναι όλοι αναγκασμένοι να το κάνουν, αρκεί να δείξουμε στα παιδιά ότι υπάρχει και αυτός ο τρόπος προσέγγισης του άλλου, της ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ & της ΒΟΗΘΕΙΑΣ.

Το άγνωστο και το διαφορετικό πάντα θα είναι “άσχημο” μέχρι να το γνωρίσεις!

Πάντα θα σε φοβίζει μέχρι να το αποδεχτείς και να το αγκαλιάσεις! 

Είναι προσόν το να μπορείς να ζητάς βοήθεια στις μέρες μας!!

“Είμαι άσχημος, είσαι άσχημος, όλοι είμαστε άσχημοι…

το άσχημο είναι της μόδας πια!”