Μια φορά κι έναν καιρό… η Γλώσσα, η Θεατρική Αγωγή, τα Εικαστικά και τα Εργαστήρια Δεξιοτήτων μπερδεύτηκαν και κάπως έτσι οι μαθητές και οι μαθήτριες της Β’ τάξης του 2ου Δημοτικού χωρίστηκαν σε ομάδες κι έφτιαξαν, ζωγράφισαν, έγραψαν και ζωντάνεψαν τα δικά τους παραμύθια!!!!
Όλοι μαζί μπορούμε…
Στο πλαίσιο των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων, οι μαθητές της Γ΄ τάξης πραγματοποίουν δράσεις με στόχο την ενδυνάμωση της ομάδας!
Παιχνίδια όπως λέω την ιστορία του ονόματός μου, βρίσκω τον ρυθμό της ομάδας μου, δημιουργώ αφίσα με τις επιθυμίες μου για τη λειτουργία της ομάδας καθώς και η παρουσίαση του αγαπημένου μου αντικειμένου, αποτελούν μερικές από τις δραστηριότητες που ασχολήθηκαν οι μικροί μας μαθητές!
Στο πλαίσιο των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων η Γ΄ τάξη του σχολείου μας φέτος ασχολείται με τη σημασία του να γνωρίζουμε το σώμα μας, τα συναισθήματά μας και τις αντιδράσεις μας. Μαθαίνουμε ότι καμιά φορά ο θυμός μπορεί να μας προστατέψει και κυρίως μαθαίνουμε να προσέχουμε με τον κανόνα των εσωρούχων.
Επίσης μαθαίνουμε τα καλά και τα κακά αγγίγματα με τη βοήθεια της Κίκο και της Νίκης.
Στο τελευταίο εργαστήριο δεξιοτήτων μας δόθηκε η ευκαιρία να ενώσουμε την ομάδα μας. Μπορεί να πορευόμαστε τρία χρόνια στην ίδια σχολική παρέα αλλά άραγε γνωριζόμαστε μεταξύ μας; Έχουμε παρατηρήσει προσεκτικά ο ένας τον άλλον; Έχουμε άραγε ομοιότητες με κάποιον; Ποιες να είναι οι διαφορές μας;
Πρωταρχική μας δραστηριότητα ήταν να καθίσουμε σιωπηλά σε έναν κύκλο και να παρατηρήσουμε τους συμμαθητές μας. Σκοπός μας ήταν να επιλέξουμε δύο παιδιά που να έχουν δύο κοινά αλλά και δύο διαφορές. Ήταν μια πολύ ωραία διαδικασία που μας χαλάρωσε και ανέδειξε ομοιότητες που δεν είχαμε προσέξει μέχρι εκείνη τη στιγμή.
‘
Εν συνεχεία, φτιάξαμε το σχεδιάγραμμα από τις παλάμες μας και καταγράψαμε πέντε χαρακτηριστικά μας. Μέσα από μια ακόμη ατομική δραστηριότητα γνωρίσαμε καλύτερα τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μας και εντοπίσαμε ομοιότητες και διαφορές μας.
Σειρά είχε να γίνουμε ζευγαράκια. Συζητήσαμε μεταξύ μας και προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε στοιχεία κοινά αλλά και διαφορετικά. Ανακαλύψαμε ίδιες προτιμήσεις σε φαγητά, ίδιες προτιμήσεις σε εξωσχολικές δραστηριότητες διαφορετική προτίμηση σε είδος μουσικής ή διαφορετικό αγαπημένο χρώμα. Εν συνεχεία, κάθε ζευγαράκι παρουσίασε τις ομοιότητες και τις διαφορές στην ολομέλεια της τάξης.
Σύντομα γίναμε μια ομάδα και μελετήσαμε τις ομοιότητες και τις διαφορές μας. Με μια παιγνιώδη δραστηριότητα κληθήκαμε να χωριστούμε σε ομάδες ανάλογα με το αν μας αρέσει ή όχι αυτό που διαβάζω κάθε φορά. Οι μπάμιες δίχασαν την τάξη…το ίδιο και οι φακές! Το κόκκινο χρώμα όμως και οι τηγανιτές πατάτες (φυσικά!!) μας έδεσαν για τα καλά!!
Στην επόμενη δραστηριότητα δόθηκε στα παιδιά ένα φύλλο εργασίας. Σε αυτό το φύλλο εργασίας υπήρχε ένας κατάλογος με τα χαρακτηριστικά κάποιων υποθετικών παιδιών. Τα παιδιά, έπρεπε να σκεφτούν ατομικά και να επιλέξουν ποιο παιδί θα διάλεγαν για να καθίσουν στο ίδιο θρανίο μαζί, ποιο παιδί θα διάλεγαν για να συνεργαστούν σε μια ομαδική δραστηριότητα κλπ. Προβληματιστήκαμε αρκετά και συζητήσαμε παρέα. Γιατί κάποια παιδιά έμειναν απ’ έξω; Γιατί κάναμε αυτές τις επιλογές; Μέσα από ανάλυση και αρκετή συζήτηση βάζοντας στο μικροσκόπιο τις επιλογές μας, καταλήξαμε στα εξής συμπεράσματα: Όλοι είμαστε διαφορετικοί / Η διαφορετικότητα είναι κάτι το υγιές / Διαφέρουμε σε πολλά αλλά έχουμε και ομοιότητες / Είμαστε διαφορετικοί αλλά ίσοι / Δεν κρίνουμε κανέναν/Αγκαλιάζουμε και αποδεχόμαστε το διαφορετικό
Στην τελική φάση του εργαστηρίου μελετήσαμε τη διαφορετικότητα μέσα από τη λογοτεχνία. Διαβάσαμε και ακούσαμε παραμυθάκια, συνεργαστήκαμε σε ομάδες, απαντήσαμε σε ερωτήσεις και τα παρουσιάσαμε στην ολομέλεια της τάξης. Συγκεκριμένα, ασχοληθήκαμε με τον Τριγωνοψαρούλη (Ηλιόπουλος Βαγγέλης), τη Μπουμπού και την Μπαμπαλού (Βούλα Παπαγιάννη) και το Χαρούμενο λιβάδι (Νικολούδη Φυλλιώ). Μέσω της λογοτεχνίας μας δόθηκε ακόμη μια φορά η ευκαιρία να δούμε τα λάθη που κάνουμε οι άνθρωποι και κρίνουμε κάποιον εξαιτίας ενός διαφορετικού από εμάς χαρακτηριστικού και να αναδείξουμε τη διαφορετικότητα όχι ως εμπόδιο, αλλά ως κίνητρο για την ανάπτυξη μιας σπουδαίας σχέσης μεταξύ των ανθρώπων. Εξάλλου, όλοι ξέρουμε ότι τα κομμάτια του παζλ είναι πάντα διαφορετικά…είναι όμως όλα όμορφα και όλα απαραίτητα για να συνθέσουν μια τελική αρμονική εικόνα!!
Σε αυτό τον σταθμό ασχοληθήκαμε με τη θεματική ενότητα της παγκόσμιας και τοπικής κληρονομιάς. Κάναμε ένα ταξίδι στο παρελθόν μας αναζητώντας τις προσωπικές μας διαδρομές από το χθες στο σήμερα.
Από πού προέρχεται το επίθετο μας; Σημαίνει άραγε κάτι; Κρύβει μήπως κάποια ιστορία; Μήπως οι καταλήξεις των επιθέτων μας οδηγούν σε έναν συγκεκριμένο τόπο καταγωγής; Αυτές οι ανησυχίες αποτέλεσαν την αφετηρία για να αναζητήσουμε τις ιστορίες των επιθέτων και να κατασκευάσουμε έναν εννοιολογικό χάρτη στον πίνακα της τάξης μας. Στο μικροσκόπιο φυσικά μπήκαν και τα δικά μας επίθετα. Δυσκολευτήκαμε αρκετά σε κάποια αλλά με όπλο τη φαντασία μας βρήκαμε τις δικές μας ιστορίες που κρύβονται πίσω από τα επίθετά μας και το διασκεδάσαμε πολύ!!
Σειρά είχαν οι συνεντεύξεις. Γονείς, γιαγιάδες και παππούδες μας βοήθησαν ώστε να κατασκευάσουμε το γενεαλογικό μας δέντρο και να ανακαλύψουμε πώς βρεθήκαμε σε αυτόν τον τόπο. Ακούστηκαν διάφορες ιστορίες μέσα στην τάξη με ομοιότητες και διαφορές και έτσι καταγράψαμε τις χώρες προέλευσης των μαθητών, τους διάφορους τόπους καταγωγής, τους λόγους που μετακινήθηκαν διάφορες οικογένειες από τη μία χώρα στην άλλη ή από τη μία πόλη στην άλλη.
Εν συνεχεία, μελετήσαμε και την έννοια του πολιτισμού. Λέξεις όπως μουσική, ιστορία, διατροφή, μνημεία, έθιμα, ήθη ήρθαν στην επιφάνεια και μας έδωσαν την ευκαιρία να αναζητήσουμε έθιμα διαφόρων περιοχών και λαών αλλά και παραδοσιακές συνταγές που αναμφισβήτητα μας άνοιξαν την όρεξη!!
Στο τέλος αυτού του ταξιδιού επικεντρωθήκαμε στο τόπο που ζούμε τώρα, στην πόλη του Ηρακλείου. Ανακαλύψαμε τα τοπικά μνημεία και συλλέξαμε πληροφορίες για κάποια από αυτά. Σε αυτό το σημείο ήρθε και η εκδρομή μας στην Κνωσό και στο αρχαιολογικό μουσείο, γεγονός που μας έφερε ακόμα πιο κοντά με την ιστορία του τόπου μας.
Κάπως έτσι ολοκληρώσαμε και αυτό το ταξίδι στον χρόνο.
Ένα ταξίδι που μας έφερε πιο κοντά…
Ένα ταξίδι που μας βοήθησε να ανακαλύψουμε τις ρίζες μας…
Ένα ταξίδι που μας βοήθησε να βρούμε κοινά στοιχεία με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές μας…
Ένα ταξίδι που μας έφερε σε επαφή με άλλους πολιτισμούς…
Ένα ταξίδι που σίγουρα θα μας μείνει αξέχαστο!!!
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΖΩΗ
2ο ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ
Επιστρέφοντας στη δεύτερη περίοδο σχολικής ζωής και προσπαθώντας να εξηγήσουμε έννοιες όπως η αλληλοβοήθεια, ο εθελοντισμός, η βοήθεια – προσφορά σε αυτόν που τη ζητάει, ο σεβασμός στο διαφορετικό ή “ξένο” από εμάς, η αποδοχή του αλλά και η συμπερίληψή του και όχι το bullying, η απομάκρυνση και η περιθωριοποίηση του κάθε ατόμου, κίνητρό μας αποτέλεσε μία ταινία συνδρομητικής τηλεόρασης με τίτλο “Επιστροφή στη φύση“.
Εννοείται και είναι απόλυτα λογικά να σκεφτεί κανείς, μα καλά πως συνέδεσες την επιστροφή κάποιων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον με όλες αυτές τις έννοιες και τα αισθήματα, που εμπεριέχουν;
Και θα απαντήσω ευθύς ότι υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα σε όλες τις παιδικές ταινίες, και έτσι μπορούμε να οδηγήσουμε τα παιδιά σε άλλα πεδία σκέψης.. Είναι εύκολο να γίνει.
Η ταινία αναφέρεται σε μία ομάδα άγριων & επικίνδυνων ζώων, όπου ζώντας φυλακισμένα σε ένα ζωολογικό κήπο αποφασίζουν έπειτα από τις δυσκολίες που βιώνουν εκεί και τους χαρακτηρισμούς όπως άσχημος, αιμοβόρος, επικίνδυνος, ζώο δολοφόνος κλπ. , να αποδράσσουν ώστε να επιστρέψουν εκεί όπου ανήκουν. Στην ασφάλεια και την αγάπη του οικείου και ελεύθερου φυσικού περιβάλλοντός τους. Μέσα σε όλη αυτή την περιπέτεια ο μεγαλύτερος σύμμαχος που είχαν ήταν μία ομάδα άλλων ζώων, όπου με την ίδια σκέψη προσπάθησαν να αποκτήσουν μία καλύτερη ζωή.
Φυσικά έχει αίσιο τέλος και έπειτα από τις δυσκολίες του ταξιδιού και όλους τους διωγμούς, που υπέστησαν τα “άγρια” αυτά ζώα ακόμη και από όμοιούς τους, κατάφεραν να επιστρέψουν στη φύση.
Η κομβική φράση της ταινίας, που αποτέλεσε και το σημείο απαρχής της συζήτησής μας ήταν το σύνθημα, που έπρεπε να πει κάποιος όταν χρειαζόταν βοήθεια “Είμαι άσχημος, είσαι άσχημος, όλοι είμαστε άσχημοι, το άσχημο είναι της μόδας πια”.
Ερωτήματα όπως:
Αυτές και άλλες πολλές τέτοιες ερωτήσεις συζητήθηκαν σε εκείνα τα πρώτα μαθήματα..
Οι απαντήσεις των παιδιών ήταν ειλικρινείς.
“Γιατί κυρία και εγώ όταν βοηθάω ένα συμμαθητή που λείπει και του πάω τα μαθήματα δεν κερδίζω κάτι, αλλά προσφέρομαι να το κάνω γιατί θα τον δω έστω και λίγο και θα πούμε τα νέα μας από μακριά.”
“Γιατί κυρία όταν βοηθάμε νιώθουμε χαρά!”
“Γιατί κυρία όταν κάποιος χρειάζεται τη βοήθειά μας όπως και έξω στην αυλή αν χτυπήσει κάποιος είναι καλό να τρέξουμε να βοηθήσουμε και όχι να τον κοιτάμε και να γελάμε, γιατί μπορεί να πονάει πολύ..”
“Γιατί όταν συμβεί ένα άσχημο γεγονός και δεν μπορούμε να το λύσουμε μόνοι μα, είναι καλό να το λέμε σε κάποιων μεγαλύτερο ή να ζητάμε βοήθεια. Δεν είναι κακό!”
Δεν μείναμε όμως μόνο σε αυτό.. στα επόμενα μαθήματα προσπαθώντας να γνωρίσουμε λίγο περισσότερο εμάς, αλλά και τους άλλους.. πως νιώθουμε πρώτα εμείς και έπειτα να αντιληφθούμε έστω και λίγο τον άλλο κινηθήκαμε..
Κάναμε παιχνίδια δυαδικά και ομαδικά.
Γίναμε ο καθρέφτης του άλλου στις κινήσεις, στα συναισθήματα, στις εκφράσεις του προσώπου..
Εκφράσαμε με μορφή παιχνιδιών στο χώρο το αίσθημα της χαράς,
του θυμού,
της λύπης,
του φόβου,
της εξάντλησης,
του ενθουσιασμού κ.α.
ενώ παράλληλα ακούγαμε μουσική, που έπαιζε και σταματούσε.
Είδαμε πως είναι να ζωγραφίζεις κάτι που σου ζητάει ο διπλανός σου ακουμπώντας πλάτη με πλάτη.. και προσπαθώντας να τον ακούσεις.. Πως γίνεται επομένως να συναισθανθούμε τα αισθήματα κάποιου όταν εκείνος μας έχει ανάγκη; Η ζωγραφιά αποτέλεσε απλώς το μέσο για την έκφραση..
Κατασκευάσαμε μαζί με τη δασκάλα των Εικαστικών πρόσωπα, που απεικονίζουν τα συναισθήματα. Κόψαμε σχήματα δηλαδή τρίγωνα, κύκλους, ρόμβους, γραμμές, καμπύλες κλπ και τα συνδυάσαμε.. και φτιάξαμε..
Εεε.. εντάξει για εμάς ήταν πιο εύκολο να κάνουμε τη ΧΑΡΑ!!
Κλείνοντας αυτό το εργαστήριο.. δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερη “αξιολόγηση” από μία πολύ εύστοχη ταινία για τις σκέψεις ενός παιδιού και πως αυτές αναλύονται στο σώμα του και στην καθημερινότητά του, από το inside out – τα μυαλά που κουβαλάς.
Αλλά και από το βίντεο που δείχνει την προσφορά/ διαμεσολάβηση ακόμη και των ζώων, ώστε να βοηθηθεί ένας άλλος άνθρωπος. Γιατί δεν έχει σημασία αν μπορείς ή αν έχεις όλα τα κριτήρια που σου ζητήσουν για να προσφέρεις, όσο το να επιθυμείς ο ίδιος να το κάνεις!
https://argus-dog.gr/pip-a-short-animated-film/
Ξέρετε πολλές φορές ίσως να φοβόμαστε να μιλήσουμε στα παιδιά για τα συναισθήματα ή για τους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να βοηθήσουμε κάποιον διαφορετικό από εμάς – τυφλό, με κάποια κινητική αναπηρία, ακόμη και κάποιον που έχει “μπλέξει” σε καβγά – με αποτέλεσμα να αποφύγουμε την έκθεση του παιδιού σε κάτι που θα το τρομάξει. Όμως δεν είναι δικός του φόβος, αλλά δικός μας. Ας μην τον κάνουμε δικό τους.
Η προσφορά είναι στο χέρι του καθενός και δεν είναι όλοι αναγκασμένοι να το κάνουν, αρκεί να δείξουμε στα παιδιά ότι υπάρχει και αυτός ο τρόπος προσέγγισης του άλλου, της ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΣΗΣ & της ΒΟΗΘΕΙΑΣ.
Το άγνωστο και το διαφορετικό πάντα θα είναι “άσχημο” μέχρι να το γνωρίσεις!
Πάντα θα σε φοβίζει μέχρι να το αποδεχτείς και να το αγκαλιάσεις!
Είναι προσόν το να μπορείς να ζητάς βοήθεια στις μέρες μας!!
“Είμαι άσχημος, είσαι άσχημος, όλοι είμαστε άσχημοι…
το άσχημο είναι της μόδας πια!”
Τα παιδιά του Ε2 έγιναν ερευνητές!
Στο πλαίσιο του προγράμματος Erasmus στο οποίο παίρνουν μέρος τα σχολεία μας, αλλά και του θέματος “Αποδοχή-Συμπερίληψη” των εργαστηρίων Δεξιοτήτων, ασχοληθήκαμε ξανά με την τεχνική Mantle of the Expert. Τα παιδιά έγιναν «βοηθοί-ερευνητές» του σπουδαίου δικηγόρου και υπέρμαχου των ανθρωπίνων δικαιωμάτων Atticus Finch, του ήρωα του βιβλίου μας «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια».
Ο Atticus «αναγκάστηκε» να προσλάβει ερευνητές για να συγκεντρώσουν στοιχεία υπέρ του νεαρού νέγρου Tom Robinson, που βρέθηκε κατηγορούμενος για ένα έγκλημα που δεν διέπραξε. Ο στόχος ήταν να δουλέψουν ομαδικά και να σκεφτούν «έξω από το κουτί» για να οργανώσουν την έρευνα (χάρτης της γειτονιάς, διασταύρωση στοιχείων, ώρες κλπ), να συνειδητοποιήσουν τις διαφορετικές πλευρές ενός κοινωνικού θέματος, και ύστερα να διατυπώσουν προτάσεις Παθητικής Σύνταξης στο μάθημα της Γλώσσας.
Το ταξίδι μας συνεχίστηκε ολοταχώς και ο δεύτερος σταθμός στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων, μας έφερε σε επαφή με τον θεματικό κύκλο: Δημιουργώ και Καινοτομώ- Δημιουργική Σκέψη και Πρωτοβουλία και συγκεκριμένα με την επιμέρους ενότητα : «Επιχειρηματικότητα – Αγωγή Σταδιοδρομίας – Γνωριμία με επαγγέλματα». Σε αυτό τον θεματικό κύκλο επιλέξαμε να ασχοληθούμε με το πρόγραμμα: «Στην τσέπη χαρτζιλίκι».
Η έναρξη του προγράμματος, μας έφερε σε επαφή με τις διάφορες μεθόδους πληρωμής. Μέσα από την καταγραφή τους αλλά και την ταξινόμησή τους σε δύο ομάδες: ψηφιακές μέθοδοι πληρωμής και μετρητά, καταφέραμε να τις γνωρίσουμε αλλά και να κατανοήσουμε πότε ενδείκνυται ο εκάστοτε τρόπος ως μέθοδος πληρωμής. Ωστόσο, η ψηφιακή εποχή μας τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και έτσι εύκολα καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι είναι θέμα χρόνου να καταργηθούν τα μετρητά.
Εν συνεχεία, μιλήσαμε για το πώς μπορεί κάποιος να κερδίζει χρήματα για να ζήσει. Τα παιδιά γνώριζαν ότι η εργασία είναι αυτή που μας εξασφαλίζει τα απαραίτητα χρήματα αλλά ανακαλύψαμε παρέα και τους τρόπους που τα παιδιά μπορούν να τα κερδίσουν. Ήρθε στην επιφάνεια, λοιπόν, η λέξη χαρτζιλίκι και οι τρόποι που αυτό αποκτάται. Με την κατασκευή ενός εννοιολογικού χάρτη στον πίνακα ανακαλύψαμε πώς κερδίζεται το χαρτζιλίκι (γενέθλια, γιορτή, βοήθεια σε μια δουλειά, επιβράβευση για μια επιτυχία κ.λπ.) Ωστόσο, δεν παραλείψαμε να μιλήσουμε για εκείνες τις περιπτώσεις που η δουλειά και ο κόπος κάποιου δεν ανταμείβεται με χρήματα αλλά με άλλους τρόπους όπως είναι μια επιβράβευση λεκτική, ένα αυτοκόλλητο ή ένα μικρό δωράκι.
Σημαντικό σημείο σε αυτό μας το ταξίδι, αποτέλεσε η οριοθέτηση και η διάκριση των όρων: έχω ανάγκη και επιθυμώ . Οι μαθητές εδώ δούλεψαν ομαδικά και κατάφεραν να επεξεργαστούν εικόνες που τους δόθηκαν ώστε να τις ταξινομήσουν στη σωστή κατηγορία. Στο τέλος, παρουσίασε η κάθε ομάδα τη δουλειά της στην ολομέλεια της τάξης και έτσι καταλήξαμε σε έναν ορισμό των δύο εννοιών.
Πώς όμως διαχειρίζομαι έξυπνα τα χρήματά μου; Ήρθε η ώρα να το ανακαλύψουμε. Αναπτύσσοντας επιχειρηματική σκέψη οι μαθητές κλήθηκαν να διαχειριστούν ορθά τα χρήματά τους, τα οποία συμβολίζονταν ως φασόλια. Δουλεύοντας αυτή τη φορά ατομικά επέλεγαν την κατανομή των φασολιών-χρημάτων τους σε κάποιες υποθετικές δραστηριότητες. Τα πράγματα έγιναν ακόμα πιο δύσκολα όταν περνώντας από τα θρανία τους, τους “έκλεψα” μερικά φασόλια και τώρα έπρεπε να αξιολογήσουν ποιες δραστηριότητες είναι απαραίτητες και αναγκαίες και ποιες μπορούν να παραλειφθούν διότι αποτελούν απλώς μια επιθυμία. Στο τέλος αυτής της δραστηριότητας, συζητήσαμε διάφορες μελέτες περίπτωσης και δώσαμε, ως τάξη, λύσεις σε διάφορα προβλήματα διαχείρισης του εισοδήματος ενός άλλου προσώπου.
Έχοντας μια πιο ορθή ματιά στη διαχείριση χρημάτων, ξεκίνησε ο ατομικός προϋπολογισμός. Τι ξοδεύω; Πόσα χρήματα μου μένουν; Επιλέγω σωστά; Οι μαθητές σημείωσαν τα έξοδα τους για μια ολόκληρη εβδομάδα (σε φαγητό, δραστηριότητες, διασκέδαση, φροντιστήρια κ.λπ.) και έφεραν το εβδομαδιαίο ημερολόγιο εξόδων στην τάξη. Εκεί, χωρίσαμε σε μεγαλύτερες κατηγορίες τα έξοδα τους και είδε ο καθένας χωριστά πόσα ξοδεύει. Όταν όμως τους έδωσα ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό, βρέθηκαν αντιμέτωποι με πολλά διλήμματα. Ποια και πόσα από τα έξοδά μου είναι αναγκαία; Ποια είναι περιττά; Πόσα μπορώ να αποφύγω; Ήταν μια ώρα περισυλλογής, ατομικών αποφάσεων και συνειδητοποίησης των περιττών αλλά και των απαραίτητων εξόδων.
Ένα σημαντικό σημείο σε αυτό το πρόγραμμα ήταν επίσης και η ενασχόληση με την έννοια του δανεισμού. Τι σημαίνει δανεισμός και πότε αυτός ο όρος αποκτά θετικό και αρνητικό πρόσημο ήταν μερικά από τα στοιχεία που συζητήσαμε σε αυτό το σημείο.
Το τέλος αυτού του προγράμματος περιλάμβανε παιχνίδι!! Μάλιστα, ένα επιτραπέζιο παιχνίδι που έμοιαζε αρκετά με την κλασική και γνωστή μας monopoly αλλά και το φιδάκι. Τις κάρτες του παιχνιδιού τις κατασκεύασαν τα παιδιά δουλεύονται ομαδικά με όπλο το χιούμορ και τη φαντασία τους. Συγκεκριμένα, σκέφτηκαν και δημιούργησαν με μεγάλη επιτυχία:
Χωρισμένοι σε ομάδες, έπαιξαν, διασκέδασαν και ολοκλήρωσαν μ’ ένα χαμόγελο το πρόγραμμα αυτό.
Ως λίγο παραπάνω σοφοί στο θέμα διαχείρισης των χρημάτων μας, προχωράμε ακάθεκτοι στον επόμενο σταθμό…τι λέτε να είναι;
«Προστατεύω το περιβάλλον – Διαχείριση απορριμμάτων» στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων!
Στα πλαίσια της 2ης ενότητας των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων με θέμα “Φροντίζω το περιβάλλον”, η Ά τάξη του σχολείου μας ασχολήθηκε με τη διαχείριση απορριμμάτων – ανακύκλωση!
Στα πρώτα εργαστήρια οι μαθητές ενημερώθηκαν για τους τρόπους διαχείρισης των απορριμμάτων και για τα υλικά που ανακυκλώνονται. Τα παιδιά παρακολούθησαν σχετικά εκπαιδευτικά βίντεο και έφτιαξαν ένα κάδο ανακύκλωσης για την τάξη.
Έπειτα έγινε ανάγνωση του παραμυθιού “Ο κύριος Ευαισθητίδης και ο κύριος Αδιαφόρογλου”, σχετικά με την ανακύκλωση συσκευών, καθώς και της ιστορίας “Το όνειρο των σκουπιδιών”.
Οι μαθητές επεξεργάστηκαν τις δραστηριότητες της ιστορίας!
Στα επόμενα εργαστήρια τα παιδιά έπαιξαν παντομίμα όπου αναπαριστούσαν ένα ανακυκλώσιμο υλικό της επιλογής τους.
Δούλεψαν επίσης σε ομάδες και έφτιαξαν τις δικές τους αφίσες ανακύκλωσης.
Τέλος, δουλεύοντας και πάλι ομαδικά, έφτιαξαν ήρωες ανακύκλωσης και παρουσίασαν κουκλοθέατρο με τίτλο:
“Μία ιστορία για την ανακύκλωση”!
