Εγώ κι εσύ…………όλοι εμείς ! (Γ’ ΤΑΞΗ )

“Αυτή είναι η Αργυρώ: ένα παιδάκι σαν εμένα, ένα παιδάκι σαν κι εσένα.”

Η Γ’ τάξη είχε την πρώτη της επαφή με το συγκεκριμένο ποίημα σε ένα μάθημα παιδικής λογοτεχνίας στα πλαίσια του μαθήματος της Γλώσσας… Τα παιδιά παρακολουθούσαν σιωπηλά …Πού και πού ακούγονταν κάποια γελάκια με τα καμώματα της Αργυρώς. Μέχρις ότου εμφανίστηκε η τελευταία εικόνα, η οποία τα ξύπνησε για τα καλά!!!
Η Αργυρώ παίζει, γελάει, τραγουδάει, χορεύει, ιππεύει, τσαλαβουτάει, χαίρεται, λυπάται, θυμώνει και πάνω απ’ όλα κάνει σκανταλιές. Ό,τι κάνει δηλαδή κάθε μικρό παιδί ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας και εθνικότητας. Στο χαρακτήρα και τις συνήθειές της αντικατοπτρίζεται κάθε παιδί που έχετε γνωρίσει. Αλλά, στην τελευταία εικόνα, που σηματοδοτεί το τέλος της ιστορίας, μαθαίνουμε ότι η Αργυρώ χρησιμοποιεί αναπηρικό αμαξίδιο. Μέσα από αυτό το ποίημα, τα παιδιά συζήτησαν για τις 3 Δεκέμβρη, Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία και διαπίστωσαν ότι δεν είναι γιορτή. Είναι μια αφορμή για να έρθει στο προσκήνιο η διεκδίκηση ισότιμης θέσης στην κοινωνία από μια ιδιαίτερη ομάδα πληθυσμού. Διότι δεν τίθεται ζήτημα ειδικής αλλά ισότιμης μεταχείρισης.

”…Όταν έστω και ένα μόνο παιδί στερείται τα δικαιώματά του, τότε ακυρώνεται η έννοια “δικαιώματα του ανθρώπου”. Τα παιδιά χρειάζονται την αγάπη μας και τη φροντίδα μας όχι μόνο την Παγκόσμια Ημέρα του παιδιού, στις 11 Δεκεμβρίου, αλλά όλες τις μέρες του χρόνου…”……λέει ο Αντώνης Σαμαράκης.

Το ποίημα αυτό αποτελεί τον καλύτερο τρόπο να συνειδητοποιήσουμε πραγματικά ότι η διαφορετικότητα δεν είναι αναπηρία και η αναπηρία δεν είναι διαφορετική. Η Αργυρώ και η κάθε Αργυρώ, μπορεί και πρέπει να γιορτάσει και να απολαύσει την παιδικότητά της και τις άπειρες επιλογές που δίνει σε κάθε άνθρωπο ετούτος ο κόσμος, ο αγγελικά πλασμένος …
Ας μην ξεχνάμε ότι το ΠΑΙΔΙ είναι το μέλλον του κόσμου αυτού!