“Ένας άνθρωπος πρώτα θα αισθανθεί και μετά θα σκεφτεί”
Philipa Perry
Παρατηρούμε καθημερινά τα παιδιά που βιώνουν ποικιλία συναισθημάτων κι όμως είναι σε θέση να αναγνωρίσουν και να ονομάσουν ελάχιστα από αυτά. Επίσης, μέχρι την ηλικία των 7-8 ετών είναι αναμενόμενα και φυσιολογικά τα συναισθηματικά ξεσπάσματα . Κατανοώντας τη σημασία που έχει η διαχείριση της συμπεριφοράς από τα ίδια τα παιδιά, θελήσαμε να υλοποιήσουμε ένα πρόγραμμα με θέμα τα συναισθήματα.
Σκεφτήκαμε και συζητήσαμε στην τάξη μας για το πώς αλλάζει το πρόσωπό μας και η στάση του σώματός μας ανάλογα με το πώς νιώθουμε. Γνωρίσαμε και επιπλέον συναισθήματα πέρα από τη χαρά, τη λύπη και τον φόβο και ζωγραφίσαμε ορισμένα. Επίσης, αποφασίσαμε πως μπορεί να μην ελέγχουμε το ίδιο το συναίσθημα, αλλά μπορούμε να ελέγξουμε τη συμπεριφορά μας για να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να νιώσει καλύτερα, αλλά και για να μην πληγώσουμε τους γύρω μας. Τα παιδιά είχαν τις καλύτερες ιδέες!
“Αν νιώσω ντροπή, θα βρω τους φίλους μου για να παίξουμε μαζί!”
“Αν νιώσω λύπη, θα πάω βόλτα με το αυτοκίνητο του μπαμπά!”
“Αν νιώσω στενοχώρια ή φόβο, θα παίξω με την οικογένειά μου το αγαπημένο μας επιτραπέζιο παιχνίδι!”
και πολλά άλλα! Οι ιδέες μας έγιναν ζωγραφιές και συνόδευσαν τα συναισθήματα στον τοίχο της τάξης μας!
Πολύτιμος βοηθός θα είναι τα παραμύθια, όπως “Η παλέτα των συναισθημάτων”, “Ο μικρός ιπποπόταμος είναι θυμωμένος”, “Λέξεις φτερωτές” κ. α. Με τη βοήθειά τους θα πλάσουμε εικόνες και θα μπούμε στη θέση των ηρώων μέσα από τη δραματοποίηση σκηνών. Θα εντοπίσουμε τα συναισθήματα και θα προτείνουμε κατάλληλες συμπεριφορές. Τέλος, θα εφαρμόσουμε στρατηγικές ελέγχου των εκρήξεων θυμού, με την ελπίδα να τις υιοθετήσουν και να τις εφαρμόζουν και στο μέλλον!
Στόχος μας είναι η αποδοχή όλων των συναισθημάτων ως χρήσιμα και λογικά, αλλά και η κατανόηση πως δεν είναι αποδεκτοί όλοι οι τρόποι έκφρασής τους.
