Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 2 Απριλίου, την ημέρα που γεννήθηκε ο μεγάλος Δανός παραμυθάς Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. Την καθιέρωσε η Διεθνής Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα (International Board on Books for Young People – ΙΒΒΥ) το 1966. Το σχολείο μας με σκοπό να τονίσει την αξία των βιβλίων και της ανάγνωσης , έκανε μερικές δράσεις, για να μεταδώσουν οι μικροί μαθητές αυτό το μήνυμα.
Οι μαθητές της Β’ τάξης έφτιαξαν μίνι σελιδοδείκτες για τα βιβλία τους και τα λεξικά τσέπης που χρησιμοποιούν καθημερινά στην τάξη.
Οι μαθητές της Γ’ τάξης όχι μόνο διάβασαν βιβλία, αλλά έγραψαν και εικονογράφησαν τα δικά τους βιβλία.
Ακόμα ,έφτιαξαν κατασκευές επηρεασμένες από τα βιβλία που διάβασαν.
Οι μαθητές της Δ’ τάξης διάβασαν βιβλία, τα οποία παρουσίασαν στην τάξη.
Όμως θέλοντας να κάνουν χαρούμενα όλα τα παιδιά του σχολείου έφτιαξαν σελιδοδείκτες και τους μοίρασαν σε όλες τις τάξεις.
Οι μαθητές της Ε΄ τάξης αποφάσισαν να δημιουργήσουν την δική τους εικονογράφηση. Το γεγονός ότι η ίδια ημέρα έχει οριστεί και ως Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού, ήταν η ιδανική ευκαιρία να συνδυάσουν τα δύο γεγονότα και να ενημερωθούν καταλλήλως.
Αρχικά, συζήτησαν για τον αυτισμό. Τι είναι ο αυτισμός, αν έχουν ακούσει ποτέ για τα χαρακτηριστικά του ή ακόμα, αν γνωρίζουν κάποια άτομα με αυτισμό. Μέσα από τη συζήτηση, οι μαθητές ενημερώθηκαν περί του θέματος, όμως παράλληλα τους γεννιούνταν διαρκώς νέες απορίες.
“Γιατί τα παιδιά με αυτισμό κουνούν τα χέρια και τα πόδια τους με τόσο αδέξιο τρόπο;”
“Γιατί χοροπηδούν χωρίς λόγο;”
Τις απορίες αυτές μας τις έλυσε σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό το βιβλίο “Γιατί χοροπηδώ”, του Naoki Higadhida, ενός μικρού παιδιού από την Ιαπωνία που έχει διαγωνιστεί με αυτισμό και είναι ο ίδιος ο συγγραφέας του βιβλίου.
Το βιβλίο παρουσιάζει 58 ερωτήσεις/απορίες που έχουν οι περισσότεροι άνθρωποι σχετικά με τον αυτισμό και δίνει τις απαντήσεις ο ίδιος ο Ναoki, προσπαθώντας να εξηγήσει μέσα από τα δικά του μάτια τον αυτισμό σε όλους εμάς.
Αφού η δασκάλα παρουσίασε το βιβλίο στους μαθητές, τους παρότρυνε να διαλέξουν έναν αριθμό από το 1 ως το 58. Κάθε αριθμός αντιστοιχούσε και σε μια ερώτηση του βιβλίου. Η ανάγνωση της κάθε ερώτησης γινόταν δυνατά και ακολουθούσε ένας μικρός σχολιασμός από όλα τα παιδιά για κάθε ερώτηση. Ο κάθε μαθητής είχε στόχο να ζωγραφίσει κάτι σχετικό με το περιεχόμενο της ερώτησης που του έτυχε. Κάποιο συναίσθημα που ένιωσε ή αναπαράσταση όσων αναφέρονταν. Για μεγαλύτερη ευκολία, ο κάθε μαθητής έλαβε ένα αντίγραφο της ερώτησης που έπρεπε να εικονογραφήσει και ιδού τα αποτελέσματα…
Σας παρουσιάζουν, λοιπόν, με μεγάλη χαρά την εικονογράφησή τους!
