Συγκλονισμένοι από τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, ακούμε καθημερινά τους μικρούς μαθητές μας να ρωτούν εναγωνίως “Γιατί;”, ψάχνοντας να βρουν απαντήσεις για όσα βλέπουν και ακούν στις τηλεοράσεις τους. Και ενώ οι λέξεις είναι λίγες και φτωχές, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα αυτιά μας και οφείλουμε να μιλήσουμε μαζί τους για τα δεινά του πολέμου και τις αρετές της ειρήνης.
Τα μικρά και ευαίσθητα πρωτάκια μας ήξεραν πολύ καλά τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στην Ουκρανία. Ήξεραν πολύ καλά ποιες χώρες πολεμούν, ποια είναι η επιτιθέμενη, ποια χώρα αμύνεται. Ήξεραν πολύ καλά ότι οι άνθρωποι στην Ουκρανία ζουν με φόβο, κρύβονται, κλαίνε, πεινάνε, πονάνε. Δεν ήξεραν όμως γιατί γίνεται ο πόλεμος. Οι αθώες τους ψυχές είναι πολύ αγνές για να το καταλάβουν. Όμως δεν έχει και μεγάλη σημασία αυτό για τα παιδιά. Τα αιτήματα των παιδιών είναι απλά, λυτά και κατανοητά: «Σταματήστε τον πόλεμο», «Να μην κάνετε πόλεμο», «Να είστε αγαπημένοι», «Ειρήνη!».
Τα παιδιά άκουσαν το τραγούδι «Αν» της Σταυρούλας Παγώνα και του Παντελή Κυραμαργιού σε ερμηνεία του Γιάννη Κότσιρα εμπνεύστηκαν από τους στίχους του και έφτιαξαν ζωγραφιές-μηνύματα για τον πόλεμο με την ελπίδα ότι οι ζωγραφιές τους θα πείσουν τους μεγάλους να κάνουν ειρήνη.
“Αν οι καραμπίνες
πετούσαν σερπαντίνες
κι άμα τα κανόνια
εκτοξεύανε μπαλόνια.”
Οι μαθητές της Β’ τάξης αφού είπαν τις σκέψεις τους για όσα γίνονται αυτές τις μέρες, εξέφρασαν όλες τους τις απορίες με περισσή ειλικρίνεια και αθωότητα. Μελέτησαν έναν χάρτη της Ευρώπης, συζήτησαν για τις σχέσεις των κρατών, όμως και πάλι δεν μπορούσαν να καταλάβουν τον λόγο που άνθρωποι καταλήγουν να αφαιρούν τη ζωή άλλων ανθρώπων. Και εκεί που οι απαντήσεις έγιναν δύσκολες και πολύπλοκες, παίρνουν πάντα τη σκυτάλη τα τραγούδια θέλοντας να δώσουν λίγο φως.
Το τραγούδι που επιλέχθηκε ήταν το “Αν ήταν όλα δίκαια” (στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος, μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης, ερμηνεία: Νατάσσα Μποφίλιου). Τα παιδιά διάβασαν, σχολίασαν και στη συνέχεια εικονοποίησαν τους στίχους, ενώ στο τέλος άκουσαν το τραγούδι και χαμογέλασαν γεμάτα ελπίδα.
“Αν ήταν όλα δίκαια
Τ’ αδέρφια μου κι εγώ
Θα φυτεύαμε κρινάκια
Στα στρατόπεδα.”
Έπεται και συνέχεια με τις δράσεις των υπόλοιπων τάξεων!
