Οι «Λαζαρίνες» είναι ένα γυναικείο πασχαλινό έθιμο που το συναντάμε σε όλο το χριστιανισμό της Βαλκανικής και κυρίως στην βόρεια Ελλάδα. Είναι τα ανοιξιάτικα κάλαντα των κοριτσιών και τελείται στα χωριά του Τσιαρτσαμπά. Θεωρείται ότι φέρνουν καλοτυχία και προκοπή στα σπίτια που επισκέπτονται και γι΄ αυτό και οι Λαζαρίνες είναι πάντα καλοδεχούμενες .Το έθιμο γιορτάζεται όμοια σχεδόν σε όλα τα χωριά με ελάχιστες διαφορές ως προς την προετοιμασία, την έναρξη και την λήξη ,τα τραγούδια και την μελωδία τους

Οι Λαζαρίνες ,σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Σιαμπανόπουλο, είναι καθαρά αρχαιοελληνικό έθιμο και έχει σχέση με την αναγέννηση της φύσης και την ανανέωση της ζωής.

Οι ρίζες του εθίμου που χάνονται στην αρχαιότητα, θυμίζουν, όπως αναφέρει και η Κ. Κακούρη στο άρθρο της, Παρθενίες ή Εμμέλειες . Οι Παρθενίες ήταν λυρικά χορικά τραγούδια που εκτελούσαν ομάδες κοριτσιών σε τελετές προς τιμή του Απόλλωνα και της Άρτεμης

Αργότερα όταν επικράτησε ο χριστιανισμός το έθιμο που ήταν ριζωμένο στην ζωή και στην εορταστική τους ρουτίνα των ανθρώπων της περιοχής μας τροποποιήθηκε . Οι βασικές εκδηλώσεις γίνονται σε χώρους εκκλησίας, πάντα πριν ξεκινήσουν χαιρετούν τα εικονίσματα και ένα βασικό τραγούδι των Λαζαρίνων απευθύνεται στην Παναγιά, είναι αντίγραφο του μεγάλου μοιρολογιού που ακούγεται τα ξημερώματα της Μ. Πέμπτης στην εκκλησία .

Την Παρασκευή 31 Μαρτίου έγινε στην αίθουσα εκδηλώσεων του Δημοτικού Σχολείου Αγίας Παρασκευής μια πολύ ενδιαφέρουσα παρουσίαση που αφορούσε το έθιμο των Λαζαρινών της Ελίμειας.

Η Ιωάννα Κύρου από τον Κρόκο και η Βαϊτσα Κερασιώτη μαζί με μέλη του πολιτιστικού συλλόγου Αγίας Παρασκευής μας κατατόπισαν για τις ομοιότητες και τις διαφορές του εθίμου στα δύο αυτά αδερφικά χωριά.

Τα παιδιά μετά την παρουσίαση κλήθηκαν να χορέψουν και να τραγουδήσουν τα τραγούδια του Λαζάρου.