Μαρ 11

29

Βιβλιοπαρουσιάσεις Γ τάξης

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΟΥΤΣΕΛΙΟΥ | 29 Μαρτίου, 2011 | Γράψτε σχόλιο

Τα μαγικά μαξιλάρια- Ευγένιος Τριβιζάς
Ένας άπληστος άρχοντας, ο Αρπατίλαος, στέρηε από τους συμπολίτες του όλα τα όμορφα πράγματα, μέχρι και τα όνειρα.
Αυτοί τον εκδικούνται με τα ίδια του τα μαγικά μαξιλάρια που τους έφτιαξε για να βλέπουν εφιάλτες.
Ελένη -Γ΄


Μόμπι Ντικ-herman Milville
Ο Μόμπι Ντικ είναι μια άσπρη φάλαινα και ο καπετάν Άχαμπ είναι ο καπετάνιος που την κυνηγάει με πείσμα.
Θέλει να πάρει εκδίκησηγια το πόδι που του έκοψε.
Την κυνηγάει όλο και πιο μακριά απ’ την πατρίδα του.
Όμως ποτέ δεν καταφέρνει να την σκοτώσει.
Λαμπρινή-Γ΄

Η πριγκίπισσα του βυθού- Λέττα Βασιλείου
Μία πανέμορφη μικρή αχιβάδα εκμεταλεύεται την ομορφιά της για να κερδίσει δώρα και πλούτη.
Ένας γέρος ναυτικός κάβουρας όμως με τις ιστορίες του, την έκανε να καταλάβει ότι η αληθινή ευτυχία είναι η φιλία.
Ελένη -Γ΄

Ομήρου Οδύσσεια- Σούλα Ροδοπούλου
Μετά από δέκα χρόνια αιματερού πολέμου και για τους Τρώες και για τους Αχαιούς,οι νικητές Αχαιοί ανυπομονούν να γυρίσουν στα σπίτια τους. Πρώτος απ΄όλους ο Οδυσσέας βιάζεται να φτάσει στην Ιθάκη. Όμως οι θεοί δε συμφωνούν μαζί του. Πρέπει να τιμωρηθούν ο Οδυσσέας και οι σύντροφοί του, γιατί μαζί με την Τροία έκαψαν και τους ναούς των Θεών.
Έτσι, μετά από μεγάλη φουρτούνα, βρέθηκαν στους Κίκονες, στη χώρα των Λωτοφάγων και μετά στο νησί των Κυκλώπων όπου αναγκάστηκε ο Οδυσσέας να τυφλώσει τον Πολύφημο,γιο του Ποσειδώνα, για να γλιτώσουν. Και τα βάσανά τους συνεχίζονται. Πέρασαν από την Αιολία, γλίτωσαν από τους Λαιστρηγόνες έπεισαν την Κίρκη να τους βοηθήσει,ο Οδυσσέας πήγε στον Άδη να μιλήσει στο μάντη Τειρεσία, τον άκουσε και κατάφερε να γλητώσει από τις σειρήνες, τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη,το νησί του Ήλιου και να βρεθεί στο νησί των Φαιάκων, οι οποίοι τον βοήθησαν να γυρίσει στηυν πατρίδα του.
Όταν έφτασε ο Οδυσσέας στην Ιθάκη, με τη βοήθεια της θεάς Αθηνάς κατέστρωσε σχέδιο με το γιο του Τηλέμαχο και κατάφεραν να σκοτώσουν τους μνηστήρες και να ζήσουν με την Πηνελόπη σαν οικογένεια.
Κωνσταντίνος Π.-Γ΄

Ομήρου Ιλιάδα- Καλλιόπη Σφαέλλου
Το βιβλίο της Ιλιάδας μας μιλάει για τον Τρωικό Πόλεμο ανάμεσα σε Τρώες και Έλληνες. Ο Πάρις ο γιος του Πριάμου, βασιλιά της Τροίας, πήγε στο Μενέλαο το βασιλιά της Σπάρτης. Έκλεψε την ωραία Ελένη τη Βασίλισσα της Σπάρτης. Έτσι ξεκίνησε ο Τρωικός πόλεμος. Οι Έλληνες πολεμούσαν την Τροία δέκα χρόνια χωρίς να την κατακτήσουν. Τη λύση έδωσε ο Οδυσσέας, ο βασιλιάς της Ιθάκης. Έφτιαξε το Δούρειο Ίππο, δηλαδή ένα ξύλινο άλογο και κρύφτηκε στην κοιλιά του με τους στρατιώτες του και νίκησαν τους Τρώες.
Αλέξανδρος- Γ΄

Μια πριγκίπισσα στην κατασκήνωση
Η Πριγκίπισσα ντε Γκαντεμιέν τρώει μόνο φουά-γκρά πάνω σε ζεστά τοστ, πίνει μόνο βυσσινάδα με έξι παγάκια και φοράει μόνο κόκκινα φορέματα. Ο πατέρας της αποφάσισε να τη στείλει μία εκδρομή για να γίνει κανονική κοπέλα. Η πριγκίπισσα μόλις πήγε στην κατασκήνωση και έμαθε τι πρέπει να κάνει απογοητεύτηκε. Λερώθηκε πολύ και πέρασε πολλά, αλλά με αυτόν τον τρόπο έμαθε πώς πρέπει να αλλάξει τρόπο ζωής.
Λαμπρινή- Γ΄

Τα τρία μικρά λυκάκια
Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσανε τρία μικρά λυκάκιαμε τη μαμά τους. Όταν τα λυκάκια έφυγαν από το σπίτι, ο εχθρός τους ήταν ο Ρούνι-Ρούνι το ύπουλο κακό γουρούνι. Όσα σπίτια έφτιαξαν τα λυκάκια όλα τα χάλασε, εκτός από ένα σπίτι με λουλούδια. Αυτό το μύριζε σύνεχεια γιατί του άρεσε πολύ. Από τότε έγιναν αγαπημένοι φίλοι.
Όλγα-Γ΄

Τα τρία μικρά λυκάκια
Ήταν τρία μικρά λυκάκια και η μητέρα τους τους είπε να φτιάξουν σπίτι γιατί μεγάλωσαν και να προσέχουντο Ρούνι-Ρούνι το ύπουλο κακό γουρούνι. Έφτιαξαν 1,2,3 σπίτια αλλά τα χάλασε ο Ρούνι-Ρούνι… Το τέταρτο σπίτι το έφτιαξαν με λουλούδια. Όλοι όταν είδαν το Ρούνι-Ρούνι…να έρχεται, φοβήθηκαν πολύ. Όμως ο Ρούνι-Ρούνι…τρελάθηκε απ’ τις μυρουδιές και έγινε Ρούνι-Ρούνι θαυμάσιο καλό γουρούνι. Από τότε έγιναν φίλοι.
Λαμπρινή-Γ΄

Οδύσεια-Σούλα Ροδοπούλου
Το βιβλίο μιλάει για τη ζωή του Οδυσσέα μετά τον Τρωικό πόλεμο. Γιατις περιπέτειες που πέρασε και για τη ζωή του μετά την επιστροφή στην πατρίδα του.
Λαμπρινή-Γ΄

θησέας
Ο Θησέας ήταν ήρωας των αρχαίων χρόνων. Οι γονείς του ήταν ο Αιγέας και η Αίθρα. Η μητέρα του, του έδωσε τα όπλα και έτσι ξεκίνησε το ταξίδι για την Αθήνα. Στο δρόμο του βρήκε πολλούς κινδύνους: σκότωσε το ληστή Περιφήτη, το Σίνη, το Σκίρωνα, τον Προκρούστη και τέλος μια αγριογουρούνα.
Φτάνοντας στην Αθήνα γνώρισε τον Πατέρα του. Μαζί με άλλους νέους πήγε στην Κρήτη να σκοτώσει τον Μινώταυρο. Εκεί αγάπησε την Αριάδνη κόρη του Μίνωα που τον βοήθησε ξεδιπλώνοντας το μίτο να μπει στο λαβύρινθο να σκοτώσει το Μινώταυρο και να βγει έξω. Μετά αφού αυτοκτόνησε ο πατέρας του, έγινε βασιλιάς της Αθήνας. Πολέμησε τις αμαζόνες και τους κεντάυρους.
Ο Θησέας πέθανε επειδή τον σκότωσε ο Λυκομήδης.
Χρήστος-Γ΄

Ο Αγώνας των πουλιών
Κάποτε ήτανε διαφορα πουλιά που ήθελαν να δουν πιο μπορεί να πετάξει ψηλότερα και συνέχεια τσακωνόντουσαν. Η κουκουβάγια είπε πως για να δουν ποιος θα πετάξει ψηλότερα θα έπρεπε να κάνουν ένα διαγωνισμό. Τότε τε πουλιά αμέσως άρχισαν να πετούν, μερικά δεν άντεξαν και καταντροπιασμένα έφυγαν. Στο τέλος είχε μείνει μόνο ο αετός και ένα μικρό πουλί που ήτανε μέσα στα πούπουλά του.Τότε η κουκουβάγια ανακοίνωσε ότι και οι δυο ήταν νικητές. Τότε το πουλί είπε πως δεν ήθελε να πέρει μέρος στο διαγωνισμό απλά να δει τον κόσμο από ψηλά.
Λευτέρης Κ.-Γ΄

Η εγγονή του Αϊ ΒασίληΑμάντα Μιχαλοπούλου
Η εγγονή του Αϊ Βασίλη στέλνει στα παιδιά όλου του κόσμου γράμμα για να πει το παράπονότης, ότι τις μέρες των Χριστουγέννων ο παππούς τηςεξαιτίας τους δεν ασχολείται καθόλου μαζί της.
Ο παππούς της βρήκε το γράμμα και της υποσχέθηκε ότι θα είναι δίπλατης ότι και να χρειαστεί.
Ελένη Τσ.-Γ΄

Θησέας
Το βιβλίο “Θησσέας” είναι πολυ-πολύ ωραίο έχει ιστορίες από όταν γεννήθηκε ο θησέας, μέχρι όταν πέθανε. Επίσης έχει πολύ ωραίες εικόνες. Η αγαπημένη μου ιστορία είναι: “Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΘΗΣΕΑ”.
Παναγιώτα Τ.- Γ΄

Ο Μινώταυρος
Κάποτε υπήρχε ένα φοβερό τέρας ο Μινώταυρος που έτρωγε ανθρώπους. Ο Θησέας πάλεψε πολύ με τον Μινώταυρο τον σκότωσε και έχοντας μαζί του ένα σκοινί μπόρεσε και βγήκε από τον λαβύρινθο.
Μαρία ΜΠ.-Γ΄

Ιστορίες του παππού με το μουστάκι
Ο παππούς το “Γελαστό Μουστάκι” έχασε το μουστάκι του. Από τότε έπαψε να πάει στο καφενεδάκι να βλέπει τους παλιοκοιλαράδες. Καθόταν στο σπίτι και έλεγε παραμύθια στον Πέτρο ή “Μεγάλο Μπελά” και στην κατερίνα. Αργότερα που μεγάλωσε το μουστάκι του πήγε στο καφενεδάκι και είπε όλη την ιστορία του στους παλιοκοιλαράδες.
Λαμπρινή Α.-Γ΄

Ο πρίγκιπας και η μαγεμένη νεράιδα. Δώρα Καραθανάση
Ένας δυστυχισμένος πρίγκιπας ο Αμπντούλ βρίσκει την ευτυχία στα παραμύθια και στα παιχνίδια μίας μελισσούλας, που έμελε να είναι η μεγάλη του αγάπη, μία μαγεμένη νεράιδα.
Ελένη Τσ.-Γ΄

Ένα σκουλίκι με …φτερά! Λήδα Βαρβαρούρη
Ήταν ένα σκουλίκι που ζούσε μαζί μ’ άλλα σκουλίκια μες στο χώμα και στα χαλίκια, όμως ήταν διαφορετικό. Ήταν πράσινο, του άρεσε να κάνει βόλτες και να διαβάζει και ήθελε κάποτε να βγει στο φως και να δει τον ουρανό. Τα άλλα σκουλίκια όμως έσκαβαν όλο έσκαβαν και ήθελαν να πάνε βαθιά μέσα στη γη. Γι’ αυτό το κορόιδευαν και αυτό στενοχωριόταν πολύ. Τυλίχθικε λοιπόν και χώθηκε σε κουκούλι. Μετά από καιρό άνοιξε τα μάτια του και είχε γίνει μια όμορφη πετελούδα,άνοιξε τα φτεράτης και πέταξε ψηλά στον ουρανό που την περίμεναν οι γονείς της.
Κωνσταντίνος Π.-Γ’

Η Λευκή και η ροζέτα Τα παραμύθια των Γκριμ
Η Λευκή και η Ροζέτα ζούσαν σε μια μικρή καλύβα κοντά στο δάσος.
Ένα βράδυ του χειμώνα τις επισκέφθηκε μια αρκούδα. Τα κορίτσια την φιλοξένησαν και την έβαλαν να ζεσταθεί. Πέρασε πολύς καιρός και τα κορίτσια δεν είδαν την αρκούδα. Κάθε φορά όμως που πήγαιναν βόλτα συναντούσαν έναν κακό νάνο που ενώ τον βοηθούσαν αυτός τις φώναζε.
Μια μέρα συνάντησαν τον νάνο να κουβαλά έναν σάκο με πολύτιμες πέτρες. Ξαφνικά εμφανίστηκε η μαύρη αρκούδα και με ένα χτύπημα πέταξε μακριά τον κακό νάνο. Τότε μέσα από την μαύρη αρκούδα εμφανίστηκε ένα όμορφο βασιλόπουλο.
Έτσι στο τέλος η Λευκή παντρεύτηκε το βασιλόπουλο και η Ροζέτα τον αδελφό του και έζησαν όλοι ευτυχισμένοι.
Μαρία Μπ.-Γ

Αργυρές Ζαραμπουκίτσες
Συγγραφέας : Σοφία Ζαραμπούκα
Εικονογράφος : Αργυρώ Μπαρμπαρίγου
Αυτό το βιβλίο μας λέει πως να φτιάχνουμε συνταγές, μας δίνει συμβουλές και κανόνες που με αυτούς θα είναι πιο καθαρή η κουζίνα και πιο οργανωμένη .Μας μαθαίνει τα εργαλεία και τα σκεύη μαγειρικής και μας λέει πώς να τρώμε σωστά για να μην παχαίνουμε.
Νικολέτα Μα.-Γ΄

Γράμματα στις νεράιδες
Αυτό το παραμύθι μας μιλάει για μία κοπέλα και για νεράιδες.
Και όλα αρχίσουν όταν η θεία Πελαγία λέει στην εγγονή της την Νεφέλη ότι στον κήπο υπάρχουν νεράιδες.
Αυτή όμως δεν το πιστεύει και γράφει γράμματα στις νεράιδες και γράφουν και αυτές στη Νεφέλη .Και ώσπου μια μέρα την προσκαλούν στον κήπο για να πιούν τσάι.
Μαρία Δ.-Γ

Ένα ξεχωριστό δώρο γενεθλίων
Η Ντιάνα έχει αρχίσει να ανησυχεί.
Τα μαγικά μπαλαρινάκια της τη στενεύουν και σύντομα θα πρέπει να τα αποχωριστεί. Παρ΄ όλα αυτά, τα κόκκινα παπούτσια του χορού τη μεταφέρουν για μια ακόμη φορά στη Χώρα του μπαλέτου. Τελικά η Ντιάνα καταφέρνει να ανεβάσει μια παράσταση μπαλέτου για τα γενέθλια της μαμάς της.

Ελένη Τσ. -Γ΄

Ο αγέρας παίζει φλογέρα

Μια μέρα ο αγέρας είχε πολύ κέφι για παιχνίδι, πήγε και ρώτησε τα σύννεφα αν ήθελαν να παίξουν μαζί του, τα σύννεφα είπαν όχι, μετά ρώτησε τα πουλιά, τα λουλούδια, τη θάλασσα και το καράβι και όλα είπαν όχι. Μέτα ρώτησε ένα παιδί που κρατούσε μια φλογέρα . Παίζουμε; Παίζουμε απάντησε το παιδί. Παίζουμε; Ρώτησε και τη φλογέρα, παίζουμε είπε και αυτή. Τότε ο αγέρας μπήκε μέσα στην φλογέρα της έδωσε ψυχή και άρχισαν να παίζουν ευτυχισμένοι.
Συγγραφέας: Γαλάτεια Γρηγοριάδου Σουρέλη .
Λευτέρης Κ.-Γ΄

Ο παπουτσωμένος γάτος
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γάτος πολύ έξυπνος και πονηρός.Κατάφερε σε λίγο καιρό να νικήσει τον κακό μάγο και να κάνει το αφεντικό του που ήταν πολύ φτωχός βασιλιά.
Μαρία Mπ.-Γ΄

Ο Προμηθέας
Σε ένα σκοτεινό βουνό, οι υπηρέτες του Δια, μετέφεραν τον Προμηθέα με σκοπό να τον παραδώσουν στον Ήφαιστο, για να τον αλυσοδέσει σε έναν βράχο. Ο Προμηθέας υπόμεινε τη διαδικασία αυτή χωρίς να πει τίποτα. Τότε εμφανίστηκαν οι Ωκεανίδες για να τους πει τι έκανε και εξόργισε τον Δια. Ο Προμηθέας τότε είπε ότι έδωσε στους ανθρώπους τη φωτιά και έκανε εύκολη και ευτυχισμένη την ανθρώπινη ζωή. Όμως ήξερε ότι το βασανιστήριο του δε θα κρατούσε για πάντα, ήξερε ότι θα ερχόταν η στιγμή που ο Δίας θα έχανε την εξουσία του και το φώναξε δυνατά το μυστικό. Τότε αμέσως ο Δίας έστειλε τον Ερμή να μάθει πληροφορίες μα δεν κατάφερε τίποτα.
Μετά από πολλούς αιώνες ο θυμός του Δία ξεθυμάνει ήταν πιο καλός με τους θνητούς έστειλε όμως πάλι τον Ερμή να καλοπιάσει αυτή τη φόρα τον Προμηθέα και να μάθει το μυστικό του. Έτσι και έγινε αποκάλυψε πως ο Δίας δεν έπρεπε να παντρευτεί τη θεά Θέτιδα γιατί ήταν γραφτό να παντρευτεί τον γενναίο Πηλέα και να γεννήσει τον μεγαλύτερο ήρωα της Ελλάδας τον Αχιλλέα.
Λευτέρης Κου.- Γ΄

Το νησί της σοκολάτας

Όλα άρχισαν όταν ο Τομ και η Γγρέις είδαν μια αφίσα για έναν διαγωνισμό ζαχαροπλαστικής.
Τα παιδιά ενθουσιάστηκαν με την ιδέα να κερδίσουν τον διαγωνισμό. Η συνταγή της γιαγιάς Τρούφας και λίγη σοκολάτα απ’ το νησί της σοκολατας θα εκανε τα παιδιά διάσημα.
Έτσι λοιπόν ξεκινάει η περιπέτειά τους εξερευνώντας το μοναδικό αυτό νησί.
Ελένη Τσ. – Γ΄

Το άγριο άλογο
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα άγριο άλογο που ζούσε ελεύθερο στα βουνά. Μια μέρα οι άνθρωποι το έπιασαν για να το εξημερώσουν . ‘Όμως ένας ινδιάνος το ελευθέρωσε και το πήρε στο χωριό του και με πολύ προσπάθεια ανέβηκε στην πλάτη του. Μια μέρα όμως το ξανά έπιασαν και το έβαλαν να κουβαλά βαριά πράγματα. Όμως αυτό με την ελπίδα να ελευθερωθεί τα κατάφερε . Έτσι έμεινε ελεύθερο στα άγρια βουνά.

Ο Λύκος και τα επτά κατσικάκια
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η μαμά κατσίκα και τα 7 κατσικάκια. Μια μέρα η μαμά κατσίκα πήγε στην αγορά και είπε στα κατσικάκια να μην ανοίξουν την πόρτα σε κανέναν. Μόλις έφυγε ήρθε ο λύκος και με την αγριοφωνάρα του είπε: «Ανοίξτε μου». Τα κατσικάκια είπαν:’Οχι γιατί έχεις χοντρή φωνή. Τότε ο λύκος έφαγε μέλι για να γίνει η φωνή του πιο λεπτή. Μετά ο λύκος ξαναπροσπάθησε και αυτά είπαν όχι γιατί η μαμά τους έχει άσπρα πόδια και ο λύκος μαύρα. Τότε ο λύκος βούτηξε τα πόδια στο αλεύρι του μύλου και ξαναπροσπάθησε. Τα μικρά κατσικάκια ξεγελάστηκαν και ο λύκος τα πήρε όλα. Μόνο ένα κατάφερε να κρυφτεί μέσα στο μεγάλο ρολόι. Σε λίγο έφτασε η μαμά που έμαθε τα νέα από το μικρό της και αμέσως έψαξαν το λύκο. Κατάφεραν να τον βρουν να κοιμάται. Άνοιξαν την κοιλιά του και έβγαλαν τα κατσικάκια και στη θέση τους έβαλαν πέτρες.
Λευτέρης Κ.-Γ΄

Scooby-doo
Συγγραφέας: Τζειμς Τσελσι
Το ράντσο του Μοναχικού Λύκου γιορτάζει τα εκατοστά του γενέθλια. Ενώ ο Scooby και η παρέα του πηγαίνουν στο ράντσο, ένας λυκάνθρωπος κλέβει τα χρυσά πέταλα που είναι το γούρι του ράντσου. Τελικά ο Scooby-Doo ανακαλύπτει ότι ο λυκάνθρωπος είναι ο Γκάμπι.
Κωνσταντίνος Π.-Γ΄

Τίτλος βιβλίου: Πώς ήρθα στον κόσμο;
Συγγραφείς: Mick Manning, Brita Granstrom
To <> είναι ένα βιβλίο για μικρά παιδιά. Ακουλουθεί την ιστορία μιας καινούργιας ζωής από τη στιγμή της σύλληψης μέχρι τον τοκετό. Δίνει απαντήσεις σε όλες της απορίες των μικρών παιδιών.Είναι ένα θαυμάσιο βιβλίο για παιδιά και γονείς.
Κωνσταντίνος Π.-Γ΄

Τίτλος βιβλίου: <>
Συγγραφέας: Φραντσέσκα Σάιμον

Ο Ανυπόφορος Χριστόφορος είναι ένα τρομερό παιδί που δεν αφήνει κανέναν και τίποτα σε ησυχία. Κάνει πλάκες στους φίλους του, πολλές ζαβολιές, ζημιές στο σπίτι και κάνει τον άρρωστο όταν δε θέλει να πάει σχολείο. Ακόμη και όταν αποφασίζει να είναι φρόνιμος κάτι θα συμβεί και θα φέρει τα πάνω κάτω.
Εφτασε και η μέρα των γενεθλείων του. Οταν όλοι απολάμβαναν τα μεζεδάκια της μαμάς ο Χριστόφορος ήρθε με έναν κουβά νερό και κατάβρεξε το μπουφέ και τους φίλους του.
Αυτό το παιδί δε θα αλλάξει ποτέ!!!
Κωνσταντίνος Π.-Γ΄

Τίτλος βιβλίου: <>
Συγγραφέας: Σμαρούλα Παντελή

Η Τζούλια είναι μια απαιτητική και ανυπόμονη γάτα, που της αρέσουν οι βόλτες και οι εξερευνήσεις. Μια μέρα η Τζούλια εξαφανίζεται και ο Πέρης που τη λατρεύει, το σκάει από το σχολείο για να τη βρει. Ανατατώθηκε όλη η γειτονιά να ψάχνει τον Πέρη και τη Τζούλια.
Τελικά ο Πέρης γύρισε σπίτι μόνος του, εκεί βρήκε τη Τζούλια να τον περιμένει. Ετσι το πήρε απόφαση, η γάτα του ήταν γυριστρούλα , όμως την αγαπούσε πολύ!
Κωνσταντίνος Π.-Γ΄



Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

«
»

  • Ο μικρός πρίγκιπας “εξημερώνεις δημιουργείς δεσμούς”

  • Το δέντρο των περιλήψεων της Γ τάξης

    Οι μαθητές της Γ τάξης διάβασαν βιβλία, έγραψαν περιλήψεις γι΄αυτά και στόλισαν με αυτές το δέντρο των περιλήψεων. Τις ανάρτησαν και στη σελίδα τους. Είθε το δέντρο σας παιδιά να δώσει καλούς καρπούς.

  • Ελεύθεροι Πολιορκημένοι – Δρόμο να σχίσουν τα σπαθιά

  • Διονύσιος Σολωμός – Ἐλεύθεροι Πολιορκημένοι Σχεδίασμα Γ΄ – Ὁ Πειρασμός.

    Ἔστησ᾿ ὁ Ἔρωτας χορὸ μὲ τὸν ξανθὸν Ἀπρίλη, κι᾿ ἡ φύσις ηὗρε τὴν καλὴ καὶ τὴ γλυκιά της ὥρα, καὶ μὲς στὴ σκιὰ ποὺ φούντωσε καὶ κλεῖ δροσιὲς καὶ μόσχους ἀνάκουστος κιλαϊδισμὸς καὶ λιποθυμισμένος. Νερὰ καθάρια καὶ γλυκά, νερὰ χαριτωμένα, 5 Χύνονται μὲς στὴν ἄβυσσο τὴ μοσχοβολισμένη, καὶ παίρνουνε τὸ μόσχο της, κι᾿ ἀφήνουν τὴ δροσιά τους, κι᾿ οὗλα στὸν ἥλιο δείχνοντας τὰ πλούτια της πηγῆς τους,τρέχουν ἐδῶ, τρέχουν ἐκεῖ, καὶ κάνουν σὰν ἀηδόνια. Ἔξ᾿ ἀναβρύζει κι᾿ ἡ ζωή, σ᾿ γῆ, σ᾿ οὐρανό, σὲ κύμα. Ἀλλὰ στῆς λίμνης τὸ νερό, π᾿ ἀκίνητό ‘ναι κι ἄσπρο, ἀκίνητ᾿ ὅπου κι᾿ ἂν ἰδῆς, καὶ κάτασπρ᾿ ὣς τὸν πάτο, μὲ μικρὸν ἴσκιον ἄγνωρον ἔπαιξ᾿ ἡ πεταλούδα, ποὺ ῾χ᾿ εὐωδίσει τ’ς ὕπνους της μέσα στὸν ἄγριο κρίνο. Ἀλαφροΐσκιωτε καλέ, γιὰ πὲς ἀπόψε τί ‘δες; Νύχτα γιομάτη θαύματα, νύχτα σπαρμένη μάγια! Χωρὶς ποσῶς γῆς, οὐρανὸς καὶ θάλασσα νὰ πνένε, οὐδ᾿ ὅσο κάν᾿ ἡ μέλισσα κοντὰ στὸ λουλουδάκι, γύρου σὲ κάτι ἀτάραχο π᾿ ἀσπρίζει μὲς στὴ λίμνη, μονάχο ἀνακατώθηκε τὸ στρογγυλὸ φεγγάρι, κι᾿ ὄμορφη βγαίνει κορασιὰ ντυμένη μὲ τὸ φῶς του.

  • Οδυσσέα Ελύτη: Λακωνικόν

    O καημός του θανάτου τόσο με πυρπόλησε, που η λάμψη μου επέστρεψε στον ήλιο. Kείνος με πέμπει τώρα μέσα στην τέλεια σύνταξη της πέτρας και του αιθέρος, Λοιπόν, αυτός που γύρευα, ε ί μ α ι. Ω λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο, Xειμώνα ελάχιστε, H ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς Kαι στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ' ένα μικρό τριζόνι κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Aνέλπιστου.

  • N. Βρεττάκος, Ένας στρατιώτης μουρμουρίζει στο αλβανικό μέτωπο (για την Ελένη)

    Ποιος θα μας φέρει λίγον ύπνο εδώ που βρισκόμαστε; Θα μπορούσαμε τότες τουλάχιστο να ιδούμε πως έρχεται τάχατε η μάνα μας βαστάζοντας στη μασχάλη της ένα σεντόνι λουλακιασμένο με μια ποδιά ζεστασιά και κατιφέδες από το σπίτι μας. Ένα φθαρμένο μονόγραμμα στην άκρη του μαντιλιού: ένας κόσμος χαμένος. Τριγυρίζουμε πάνω στο χιόνι με τις χλαίνες κοκαλιασμένες. Ποτέ δεν βγήκε ο ήλιος σωστός απ' τα υψώματα του Μοράβα, ποτέ δεν έδυσε ο ήλιος αλάβωτος απ' τ' αρπάγια της Τρεμπεσίνας. Τρεκλίζω στον άνεμο χωρίς άλλο ρούχο, διπλωμένος με το ντουφέκι μου, παγωμένος και ασταθής. (Σαν ήμουνα μικρός καθρεφτιζόμουνα στα ρυάκια της πατρίδας μου δεν ήμουν πλασμένος για τον πόλεμο). Δε θα μου πήγαινε αυτή η προσβολή περασμένη υπό μάλης, δε θα μου πήγαινε αυτό το ντουφέκι αν δεν ήσουν εσύ, γλυκό χώμα που νιώθεις σαν άνθρωπος, αν δεν ήτανε πίσω μας λίκνα και τάφοι που μουρμουρίζουν αν δεν ήτανε άνθρωποι κι αν δεν ήταν βουνά με περήφανα μέτωπα, κομμένα θαρρείς απ' το χέρι του θεού να ταιριάζουν στον τόπο, στο φως και το πνεύμα του. Η νύχτα μας βελονιάζει τα κόκαλα μέσα στ' αμπριά. εκεί μέσα μεταφέραμε τα φιλικά μας πρόσωπα και τ' ασπαζόμαστε μεταφέραμε το σπίτι και την εκκλησιά του χωριού μας το κλουβί στο παράθυρο, τα μάτια των κοριτσιών, το φράχτη του κήπου μας, όλα τα σύνορα μας, τ ην Παναγία με το γαρούφαλο, ασίκισσα, που μας σκεπάζει τα πόδια πριν απ' το χιόνι, που μας διπλώνει στη μπόλια της πριν απ' το θάνατο. Μα ό,τι κι αν γίνει εμείς θα επιζήσουμε. Άνθρωποι κατοικούν μες στο πνεύμα της Ελευθερίας αμέτρητοι, Άνθρωποι όμορφοι μες στη θυσία τους, Άνθρωποι. Το ότι πέθαναν, δεν σημαίνει πως έπαψαν να υπάρχουν εκεί, με τις λύπες, τα δάκρυα και τις κουβέντες τους. Ο ήλιος σας θα 'ναι ακριβά πληρωμένος. Αν τυχόν δεν γυρίσω, ας είστε καλά, σκεφτείτε για λίγο πόσο μου στοίχισε. (Σαν ήμουνα μικρός καθρεφτιζόμουνα στα ρυάκια της πατρίδας μου δεν ήμουν πλασμένος για τον πόλεμο).

  • Γυάλινα Γιάννενα

    Μιχάλης Γκανάς
    Χάραζε ο τόπος με βουνά πολλά κι ανάτελλε τα ζωντανά του, καλούς ανθρώπους και κακούς, νυφίτσες, αλεπούδες, μια λίμνη ως κόρην οφθαλμού και κάστρα πατημένα. Θa'ναι τα Γιάννενα, ψιθύρισα, στο χιόνι και στον άγριο καιρό γυάλινα και μαλαματένια. Κι όσο πήγαινε η μέρα, σαν το βαπόρι σε καλά νερά, είδα και μιναρέδες κι άκουσα τα μπακίρια να βελάζουν....

  • Από τη συγκεντρωτική έκδοση Ποιήματα [Β’ Τόμος] (1978) Γιάννη Ρίτσου

    Σχήμα τής απουσίας ΙΧ 1978 Ζει η απουσία λοιπόν, μαζί μας ή και μόνη της, τη ζωή της, χειρονομεί αδιόρατα, σωπαίνει, φθείρεται, γερνάει σαν ύπαρξη σωστή, με το βουβό χαμόγελο που ρυτιδώνει λίγο-λίγο το στόμα και τα μάτια, με το χρόνο το δικό μας μετρημένη, χάνοντας χρώματα, πληθαίνοντας τη σκιά της - ζει και γερνάει μαζί μας και χάνεται μαζί μας, κι απομένει σε ό,τι αφήνουμε. Και πρέπει να προσέχουμε την κάθε κίνηση και σκέψη μας και λέξη γιατί, για ό,τι γίνεται κείνο που λείπει, φέρουμε τώρα, εμείς μονάχα, ακέρια την ευθύνη.

  • Απόσπασμα από τη σονάτα του σεληνόφωτος του Γιάννη Ρίτσου 1956

    Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου Ἄφησέ με ναρθῶ μαζί σου. Τί φεγγάρι ἀπόψε! Εἶναι καλὸ τὸ φεγγάρι, - δὲ θὰ φαίνεται ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου. Τὸ φεγγάρι θὰ κάνει πάλι χρυσὰ τὰ μαλλιά μου. Δὲ θὰ καταλάβεις. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου. Ὅταν ἔχει φεγγάρι, μεγαλώνουν οἱ σκιὲς μὲς στὸ σπίτι, ἀόρατα χέρια τραβοῦν τὶς κουρτίνες, ἕνα δάχτυλο ἀχνὸ γράφει στὴ σκόνη τοῦ πιάνου λησμονημένα λόγια - δὲ θέλω νὰ τ᾿ ἀκούσω. Σώπα. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου λίγο πιὸ κάτου, ὡς τὴ μάντρα τοῦ τουβλάδικου, ὡς ἐκεῖ ποὺ στρίβει ὁ δρόμος καὶ φαίνεται ἡ πολιτεία τσιμεντένια κι ἀέρινη, ἀσβεστωμένη μὲ φεγγαρόφωτο τόσο ἀδιάφορη κι ἄϋλη, τόσο θετικὴ σὰν μεταφυσικὴ ποὺ μπορεῖς ἐπιτέλους νὰ πιστέψεις πὼς ὑπάρχεις καὶ δὲν ὑπάρχεις πὼς ποτὲ δὲν ὑπῆρξες, δὲν ὑπῆρξε ὁ χρόνος κ᾿ ἡ φθορά του. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου. Θὰ καθίσουμε λίγο στὸ πεζούλι, πάνω στὸ ὕψωμα, κι ὅπως θὰ μᾶς φυσάει ὁ ἀνοιξιάτικος ἀέρας μπορεῖ νὰ φαντάζουμε κιόλας πὼς θὰ πετάξουμε, γιατί, πολλὲς φορές, καὶ τώρα ἀκόμη, ἀκούω τὸ θόρυβο τοῦ φουστανιοῦ μου, σὰν τὸ θόρυβο δυὸ δυνατῶν φτερῶν ποὺ ἀνοιγοκλείνουν, κι ὅταν κλείνεσαι μέσα σ᾿ αὐτὸν τὸν ἦχο τοῦ πετάγματος νιώθεις κρουστὸ τὸ λαιμό σου, τὰ πλευρά σου, τὴ σάρκα σου, κι ἔτσι σφιγμένος μὲς στοὺς μυῶνες τοῦ γαλάζιου ἀγέρα, μέσα στὰ ρωμαλέα νεῦρα τοῦ ὕψους, δὲν ἔχει σημασία ἂν φεύγεις ἢ ἂν γυρίζεις οὔτε ἔχει σημασία ποὺ ἄσπρισαν τὰ μαλλιά μου, δὲν εἶναι τοῦτο ἡ λύπη μου - ἡ λύπη μου εἶναι ποὺ δὲν ἀσπρίζει κ᾿ ἡ καρδιά μου. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου. Τὸ ξέρω πὼς καθένας μοναχὸς πορεύεται στὸν ἔρωτα, μοναχὸς στὴ δόξα καὶ στὸ θάνατο. Τὸ ξέρω. Τὸ δοκίμασα. Δὲν ὠφελεῖ. Ἄφησέ με νἄρθω μαζί σου.