Σκέψεις ενός παιδιού για τον
πόλεμο.
https://www.youtube.com/watch?v=2MOC9wFfTyw
Με τι θα ασχοληθούμε:
- Με ποιον τρόπο προσπαθούμε να πείσουμε κάποιον για την άποψή μας
- Με τα απρόσωπα ρήματα
- Με τις τελικές και αποτελεσματικές προτάσεις
Το μάθημα “Σκέψεις ενός παιδιού για τον πόλεμο” από τον Αρβανιτίδη Θεόδωρο.
Η Άννα Φρανκ γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1929 στη Φραγκφούρτη της Γερμανίας.
Γόνος εύπορης οικογενείας ο πατέρας της, Ότο Φρανκ, υπηρέτησε με ευλάβεια τη χώρα του στη διάρκεια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου ενώ μερικά χρόνια αργότερα έχασε την περιουσία του μαζί με εκατοντάδες άλλους Γερμανούς στην οικονομική ύφεση του 1920.
Τον Ιανουάριο του 1933 οι ναζιστές ανήλθαν στην εξουσία. Ο διορατικός Οτο μετέφερε την τετραμελή του οικογένεια (τη γυναίκα του και τις δύο κόρες του, Άννα και Μάργκο) στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας, όπου ανέλαβε τη θέση του διευθυντή σε μια εταιρεία τροφίμων στην περιοχή του Πρίσενγκρατς. Η ναζιστική Γερμανία όμως δεν άργησε να κατακτήσει την Ολλανδία. Από τον Μάιο του 1940 το σύμπαν των Εβραίων άλλαξε.
Λίγο προτού ξεκινήσει η μεταφορά των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ο Οτο αποφάσισε να εξαφανίσει την οικογένειά του. Γι’ αυτόν τον σκοπό δημιούργησε ένα προσάρτημα στην αποθήκη τροφίμων στο Πρίσενγκρατς, το οποίο αποτελούνταν από δύο διαμερίσματα εξοπλισμένα με τα κατάλληλα μέσα για να φιλοξενήσουν δύο οικογένειες, των Φρανκ και των Βαν Πελ – την τριμελή οικογένεια του συνεργάτη του Οτο Φρανκ. Τις δύο οικογένειες ακολούθησε στο καταφύγιό τους και ο Ντάσελ (ψευδώνυμο του Fritz Pfeffer), ένας ηλικιωμένος Εβραίος οδοντίατρος.
Η ζωή στο καταφύγιο ξεκινούσε αργά το απόγευμα. Φίλοι των Φρανκ προμήθευαν τους φυγάδες με εφόδια και φαγητό από τη μαύρη αγορά. Τις νυχτερινές ώρες ο Οτο και ο συνεργάτης του διατελούσαν τη συνηθισμένη τους εργασία στο κάτω μέρος της αποθήκης.
Στο ημερολόγιο που έγραφε η Άννα Φρανκ, εκφράζει εκτός από τη μεγάλη αδυναμία που είχε στον πατέρα της την ωμότητα ενός πολέμου μέσα από τα μάτια ενός παιδιού το οποίο σταδιακά έχανε συνειδητά την αθωότητά του. «Δεν θα μπορέσω ποτέ να ξαναγράψω με αυτόν τον τρόπο.Γνωρίζω βαθιά μέσα μου πως δεν θα είμαι ποτέ πια αθώα» αναγράφει το ημερολόγιο στις 2 Νοεμβρίου του 1942.
Η φωνή της Άννας είναι η κραυγή ενός Εβραίου στο κρησφύγετο του αλλά και η κραυγή του ανθρώπου του 20ού αιώνα, ο οποίος καταδιώχθηκε από την πιο αλλοπρόσαλλη δολοφονική μανία της Ιστορίας. Η νεαρή συγγραφέας ωστόσο αποκαλύπτει στις σελίδες του ημερολογίου ένα φυσικό ταλέντο στην τέχνη του γραπτού λόγου και μια λογική που ξεπερνά τα όρια της ηλικίας της.
Το 1942 οι ναζιστές ανακάλυψαν το κρησφύγετο των Φρανκ μετά τη συμπτωματική καταδίωξη ενός ληστή στην αποθήκη τροφίμων. Οι δύο οικογένειες καθώς και ο ηλικιωμένος οδοντίατρος μεταφέρθηκαν στο Άουσβιτς. Η Άννα Φρανκ, η μητέρα της και η αδερφή της άφησαν την τελευταία τους πνοή στο Μπέργκεν-Μπέλσεν, το στρατόπεδο στο οποίο μεταφέρθηκαν όταν το Άουσβιτς δέχθηκε επίθεση από τους Ρώσους. Είχαν πληγεί από τύφο. Μοναδικός επιζών ο Οτο παρέλαβε το ημερολόγιο από τα χέρια των γειτόνων Ελι Βόσεν και Μίεν Βαν Σάντεν, οι οποίοι το περισυνέλεξαν μετά τη σύλληψη των Φρανκ. Σε αυτόν οφείλεται η αρχική έκδοση του ημερολογίου, άλλωστε σε αυτόν οφειλόταν και η ύπαρξή του. Το ημερολόγιο έχει μεταφραστεί σε 30 γλώσσες και ως σήμερα έχει πουλήσει 300.000 αντίτυπα σε όλον τον κόσμο.
Το καταφύγιο της οικογένειας στο Πρίσενγκρατς λειτουργεί σήμερα ως κέντρο νεότητας με την ονομασία «Το σπίτι της Άννα Φρανκ».
Πηγή : http://egpaid.blogspot.com
Του πολέμου το παιδί – 1994
Σηκώνει το βλέμμα ψηλά στο βουνό
το χέρι απλώνει το παιδικό
και θέλει ν’ ανέβει ψηλά στην κορφή
να δει την αυγή να φωτίζει τη γη
Ζητάει αγάπη, ζητάει ζωή
και παίρνει φωτιά και καμένη γη
η αντάρα της μάχης στο νου του βαθιά
κακός εφιάλτης που παραφυλά
Γιατί είναι του πολέμου το παιδί
και ύπνος δεν το παίρνει
η μάνα που αγρυπνεί παρακαλεί
στο προσκεφάλι γέρνει
να `ναι το όνειρο καλό
που ο ύπνος θα σου φέρει
να δεις γαλάζιο ουρανό
και άσπρο περιστέρι
Σηκώνει το βλέμμα στον μαύρο ουρανό
το χέρι απλώνει το παιδικό
και θέλει να βγάλει στην πλάτη φτερά
ψηλά να πετάξει στ’ αστέρια κοντά
Ζητάει ελπίδα, ζητάει πνοή
και παίρνει φωτιά και καμένη γη
η αντάρα της μάχης πικρή συντροφιά
κακός εφιάλτης που παραφυλά.
https://www.youtube.com/watch?v=nAUA0ElKsRE
Όαση ειρήνης
Με τι θα ασχοληθούμε :
- Πώς γίνεται μια επαυξημένη πρόταση απλή, και το αντίστροφο
- Πώς μετατρέπονται οι ονοματικές προτάσεις σε ρηματικές, και το αντίστροφο
- Πώς σχηματίζεται ο αόριστος οριστικής σε ρήματα με εσωτερική αύξηση.
ΟΑΣΗ ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ : Ένα ιδιαίτερο σχολείο
Το 1946 μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ιδρύθηκε το κράτος του Ισραήλ στη Μέση Ανατολή, σε μία περιοχή που εδώ και αιώνες κατοικούσαν οι Παλαιστίνιοι.
Με απόφαση του Ο.Η.Ε. ορίστηκαν τα σύνορα του κράτους, στα οποία συμπεριλαμβάνεται μεγάλη έκταση από την Παλαιστίνη.
Εδώ και χρόνια υπάρχει ένα αβάσταχτο μίσος ανάμεσα στους Παλαιστίνιους και του Ισραηλινούς. Τους διακατέχει φανατισμός και αντιπαλότητα, διότι οι διαμάχες και ο πόλεμος ανάμεσά τους δεν έχει ακόμα τελειώσει.
Το γεγονός ότι αυτοί οι δύο λαοί βρίσκονται σε μακροχρόνια σύρραξη δεν εμπόδισε τη δημιουργία ενός «ιδιαίτερου» σχολείου το 1980. Το σχολείο αυτό βρίσκεται σε ένα χωριό του Ισραήλ το οποίο ιδρύθηκε από τον Μπρούνο Χουσάρ και στο οποίο εξήντα οικογένειες αραβικές και εβραϊκές ορίζουν μόνες τους τη ζωή τους.
Το όνομά του “Όαση της Ειρήνης” ή αλλιώς: Neve Shalom στα εβραϊκά ήWahat al-Salam στα
αραβικά.
Στην όαση της Ειρήνης απασχολούνται, εκτός από τους δασκάλους, και αρκετοί εθελοντές από πολλά μέρη του κόσμου.
Κάθε χρόνο γράφονται περισσότερα από 300 παιδιά (από 3 μηνών μέχρι 12 ετών!).
Εκεί τα παιδιά μαθαίνουν δύο γλώσσες, δύο θρησκείες ενώ διδάσκονται οι ιστορίες και των δύο λαών. Το σχολείο διαθέτει ξενοδοχείο, αίθουσα συνεδριάσεων και εστιατόρια, χώρο προσευχής και για τις δύο θρησκείες υπό την επονομασία «Οίκος της σιωπής», και Κέντρο Τεχνών και Πολιτισμού όπου φιλοξενούνται και οι δύο κουλτούρες.
Οι μαθητές, παράλληλα με τα μαθήματα, ασχολούνται με την μουσική, την ζωγραφική, το θέατρο και συμμετέχουν σε διάφορα παιχνίδια και εργαστήρια που έχουν σκοπό να τους διδάξουν την απέχθεια προς τον πόλεμο και την αγάπη προς την ειρήνη.
Το πειραματικό χωριό διοργανώνει διαρκώς σειρές σεμιναρίων και συζητήσεων για την αναγκαιότητα αρμονικής συμβίωσης των δύο λαών και συχνά αντιπροσωπείες από όλες τις μεριές του Ισραήλ, των αυτόνομων περιοχών, αλλά και από άλλες χώρες το επισκέπτονται για να δουν από κοντά το πείραμα, που διαλύει κάθε έννοια εθνικής μισαλλοδοξίας και μίσους.
Έτσι, λοιπόν, σε μια περιοχή που φλέγεται από τον φανατισμό και την μισαλλοδοξία, μια σπουδαία προσπάθεια δασκάλων και εθελοντών από όλο τον κόσμο μαθαίνει στα παιδιά να συνυπάρχουν σεβόμενοι ο ένας την διαφορετικότητα του άλλου και να ζουν αρμονικά χωρίς προστριβές και εντάσεις.
Η «Όαση της Ειρήνης», όμως, συναντάει και αρκετά εμπόδια στον δρόμο της.
Σύμφωνα με τον δήμαρχό της (γενικό γραμματέα τον ονομάζουν), Ανουάρ Νταούντ, παρ’ όλα τα διαβήματα και τις διαμαρτυρίες πολλών χρόνων, το ισραηλινό κράτος (μέχρι πριν λίγα χρόνια τουλάχιστον) αρνιόταν να αναγνωρίσει το σχολείο του χωριού, προβάλλοντας σειρά εμποδίων στα παιδιά που ήθελαν να συνεχίσουν τις σπουδές τους.
Πολύ θα θέλαμε να μάθουμε ποια είναι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην “Όαση της Ειρήνης”.
Πρόσφατα σχόλια