Αρχική » Αρθρα του/της ΣΑΚΟΥΛΟΓΕΩΡΓΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
Αρχείο συντάκτη ΣΑΚΟΥΛΟΓΕΩΡΓΑ ΔΕΣΠΟΙΝΑ
Scientix_STEM Μετεωρολογία
Ολοκληρώθηκε την Παρασκευή στις 6 Σεπτεμβρίου στις 2024 στη Λάρισα στο πλαίσιο των επιμορφώσεων που γίνονται στην αρχή της σχολικής χρονιάς και ύστερα από σχετική πρόσκληση της Συμβούλου Εκπαίδευσης κα Δήμητρα Κωτσιοπούλου, η παρουσίαση του εκπαιδευτικού σεναρίου με τίτλο:
“Μετεωρολογία και Προσχολική Εκπαίδευση: από την κατανόηση της κλιματικής αλλαγής στη δημουργία κλιματικών καταφυγίων με βάση τη Φύση”
Scientix_STEM Ναυπηγική
Ολοκληρώθηκε την Τρίτη στις 3 Σεπτεμβρίου στις 2024 στην Καρδίτσα στο πλαίσιο των επιμορφώσεων που γίνονται στην αρχή της σχολικής χρονιάς και ύστερα από σχετική πρόσκληση της Συμβούλου Εκπαίδευσης κα Δήμητρα Κωτσιοπούλου, η παρουσίαση του εκπαιδευτικού σεναρίου με τίτλο
“Ναυπηγική και Προσχολική Εκπαίδευση: η περίπτωση των Μικρών Ναυπηγών εν Δράσει!”
Incredibox: εκπαιδευτικό εργαλείο ή δημιουργικό παιχνίδι;
Μερικώς παιχνίδι, μερικώς εργαλείο το Incredibox είναι ένα πρόγραμμα δημιουργίας μουσικής το οποίο απελευθερώθηκε το 2009 (So Far So Gound Co.). Δεδομένης της παγκόσμιας έκταση που έλαβε το πρόγραμμα μέσα σε λίγα χρόνια (περισσότερους από 50.000.000 χρήστες!), σύντομα αναπτύχθηκε σε εφαρμογή για το κινητό/ ταμπλετ (2016 για iOS, 2017 για Android). Το Incredibox ξεχωρίζει επειδή συνδυάζει μουσική-γραφικά-κίνηση και ως εκ τούτου, διακρίνεται το 2018 ως η καλύτερη εκπαιδευτική εφαρμογή για τη διδασκαλία και τη μάθηση!
Σε αυτή την εφαρμογή ο χρήστης μπορεί να δημιουργήσει μια μίξη, ένα μουσικό κομμάτι διαχειρίζοντας μια ομάδα 7 κινούμενων σχεδίων beatboxers.
Μόλις επιλεγεί μία από τις διαθέσιμες 7 εκδόσεις (ή στυλ), η συσκευή αναπαραγωγής βρίσκεται μπροστά σε μια διεπαφή που αποτελείται από επτά κενούς χαρακτήρες και είκοσι εικονίδια ήχου. Αυτά τα εικονίδια χωρίζονται στις ακόλουθες κατηγορίες (τέσσερα για καθένα από αυτά): ρυθμοί, εφέ, μελωδίες και φωνές.
Κάθε εικονίδιο είναι ένα μοναδικό στοιχείο ήχου το οποίο έχει τη μορφή καπέλων, γυαλιών ηλίου, μασκών, ακουστικών ή άλλων αντικειμένων. Ο χρήστης το επιλέγει και το μεταφέρει στον beatboxer. Καθώς οι beatboxers ντύνονται αρχίζουν να τραγουδούν σε ρυθμό μεταξύ τους.
Σε αυτό το σημείο για να τελειοποιήσει τη μίξη του, ο χρήστης μπορεί επίσης να ανταλλάξει νέους ήχους, να επιλέξει σίγαση ήχων, να κάνει σόλο σε έναν από αυτούς, να βρει συνδυασμούς για να ξεκλειδώσει κινούμενα μπόνους και να καταγράψει όλες αυτές τις αλληλεπιδράσεις για να το μοιραστεί στα κοινωνικά μέσα μέσω μιας διεύθυνσης URL .
Στη συνέχεια, οι συνεισφέροντες μπορούν να ακούσουν και να ψηφίσουν τα αγαπημένα τους κομμάτια μέχρι το Top 50 chart του Incredibox.
Για να ακούσετε το #1 One more time
http://incredibox.com/mix/d34cf12fcd6aab76b1cc-v4
Για να ακούσετε το #4 Holi
http://incredibox.com/mix/110cf488becdec537924-v7
Εκπαιδευτική Πράξη & Incredibox
Υπάρχουν πολλοί τρόποι αξιοποίησης της εφαρμογής incredibox στην εκπαιδευτική πράξη. Μερικοί από αυτούς είναι οι εξής:
- Οι μαθητές εξερευνούν και συνθέτουν μουσική.
- Οπτικοποιούν στοιχεία της μουσικής. Συνδέουν γραφικά με ήχους.
- Δημιουργούν μουσική υπόκρουση για ένα δικό τους βίντεο.
- Στο μάθημα της μουσικής, μαθαίνουν για το ρυθμό, τις μελωδίες, τι είναι το remixing, layering κοκ
- Τραγουδούν στους ρυθμούς που δημιουργούν.
- Χορεύουν και εξιστορούν ιστορικά γεγονότα με τους ρυθμούς που δημιουργούν
- Μαθαίνουν για επαναλαμβανόμενα ηχητικά μοτίβα
- Κάνουν διάλειμμα, διασκεδάζοντας δημιουργικά.
- Συμμετέχουν σε μία παγκόσμια κοινότητα μοιράσματος των έργων τους.
Βραβεία Εφαρμογής:
- AASL (American Association of School Librarians) – 2018 Best Apps for Teaching & Learning – June 2018.
- The FWA (Favorite Website Awards) – Mobile of the day – May 2016.
- The Shenzen Design Awards for Young Talents – Merit Award – September 2013.
- The Lovie Awards – Bronze Award (Weird/Experimental) and People’s Lovie Award – November 2010.
- The Dope Awards – Web Award – September 2009.
- The Design Licks – Website of the day – September 2009.
- The FWA (Favorite Website Awards) – Website of the day – September 2009.
Tangram: Προσαρμοστικότητα ή Δημιουργικότητα;
Υπάρχει μία κοινή πεποίθηση ότι το παιχνίδι με το Τangram και η συμπερίληψή του στο εκπαιδευτικό περιβάλλον είναι προϋπόθεση για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας. Στο παρόν άρθρο θα προσπαθήσω να αποδείξω πως η γενίκευση αυτή είναι παραπλανητική και πως η ανάπτυξη της δημιουργικότητας με τη χρήση Tangram εξαρτάται από τον τρόπο χρήσης του. Καταρχάς τι είναι το tangram;
Το Tangram ορίζεται ως ένα παζλ το οποίο εστιάζει στον στόχο της αναδιάταξης επτά ξεχωριστών κομματιών σε μια πλήρη εικόνα διαφόρων σχημάτων (η οποία αποδίδεται με περίγραμμα ή με σιλουέτα). Για πλήρη ορισμό και παραδείγματα δείτε στο https://www.tangram-channel.com/
Για να κατεβάσετε το αρχείο πατάτε, εδώ: tangram
Αναλυτικότερα και σύμφωνα με τον ορισμό στο Τagram ένα παιδί καλείται:
(1) να βρει, αρχικά, τι απεικονίζει η σιλουέτα ενός αντικειμένου (ένα λουλούδι; ένα καράβι; ένα σπίτι;),
(2) να κάνει μία πρώτη εκτίμηση για τη διάταξη των κομματιών,
(3) να περιστρέψει νοητικά ή και φυσικά τα κομμάτια,
(4) να σκεφτεί διαδοχικές αλλαγές και ανακατανομές των κομματιών,
(5) να συγκρίνει την τελική διάταξη με την αρχική,
(6) να αξιολογήσει, τέλος, εάν αυτή η διάταξη είναι και η ζητούμενη.
Είναι αυτή η νοητική διεργασία, όμως, δημιουργικότητα;
Οι ψυχολόγοι έχουν προσφέρει πολλούς ορισμούς σχετικά με το τι είναι δημιουργικότητα. Πέρα από την πληθώρα ορισμών, αυτοί συμφωνούν ότι για να χαρακτηριστεί ένα έργο ως δημιουργικό αυτό πρέπει να διαθέτει τρία χαρακτηριστικά:
- πρωτοτυπία (να είναι μοναδικό),
- χρησιμότητα (να έχει εφαρμογή, σκοπό), και
- έκπληξη (η σύλληψή του να μην είναι προφανής).
Το ερώτημα που προκύπτει από αυτές τις παραθέσεις ορισμών και την προηγούμενη ανάλυση είναι τι στη δημιουργία μίας δεδομένης και προαποφασισμένης εικόνας είναι πρωτότυπο; χρήσιμο; και προκαλεί έκπληξη; Και η απάντηση είναι μάλλον τίποτα.
Πέρα από τη δημιουργικότητα, ο εγκέφαλός μας έχει την ικανότητα να επιτελεί ένα άλλο σύνολο νοητικών λειτουργιών τις επιτελικές λειτουργίες. Οι επιτελικές λειτουργίες είναι ένα σύνολο νοητικών λειτουργιών οι οποίες είναι απαραίτητες για την προσαρμοστική συμπεριφορά, όπως είναι η επίλυση προβλημάτων και η κοινωνική συμπεριφορά. Υπάρχουν τρεις κεντρικές επιτελικές λειτουργίες: ο έλεγχος της παρορμητικότητας, η μνήμη εργασίας και η γνωστική ευελιξία από τις οποίες προκύπτουν άλλες ανώτερες επιτελικές λειτουργίες όπως είναι ο συλλογισμός, η επίλυση προβλημάτων, και ο σχεδιασμός.
Κατά την σύμφωνη με τον ορισμό προσέγγιση του Tangram, λοιπόν, ένα παιδί καλείται να κάνει χρήση των επιτελικών λειτουργιών του. Να εστιάσει την προσοχή του, να παρεμποδίσει άλλες παρορμήσεις του, να συγκρατήσει στη μνήμη του, να σχεδιάσει τα βήματά του κι εν τέλει να επιλύσει ένα δεδομένο πρόβλημα (με συγκεκριμένη λύση).
Παίρνοντας τα πράγματα αλλιώς, κι εφόσον ο στόχος μας στην εκπαιδευτική διαδικασία θέλουμε να είναι η δημιουργικότητα. Μπορούμε να αφήσουμε όχι απαραίτητα εφτά αλλά περισσότερα κομμάτια στο εκπαιδευτικό μας περιβάλλον, παροτρύνοντας τα παιδιά μας να φτιάξουν ότι σχήματα θέλουν με αυτά. Έτσι το αποτέλεσμα που θα έχουμε, μπορεί να είναι αυτό:
Εάν θέλουμε να επεκτείνουμε ακόμα περισσότερο τη δημιουργικότητα των παιδιών μας, μπορούμε να τα ενθαρρύνουμε να παίξουν διαδραστικά παιχνίδια
ή και να φτιάξουν το δικό τους βιβλίο σχημάτων και να το ανταλλάξουν με τους συμμαθητές τους. Σε αυτή την προσέγγιση τα παιδιά πρώτα δημιουργούν κι έπειτα παρατηρούν και σχεδιάζουν.
Φτάνοντας σε μία σελίδα του βιβλίου τους με σχέδια 6 σχημάτων, όπως είναι η παρακάτω:
Με τη σειρά βλέπουμε: καράβι, κύκνο, τέρας, ανεμόμυλο, σπίτι (σε σύγχρονη απόδοση), πουλί-ρομπότ
Συνοψίζοντας, το Tangram είναι ένα παιχνίδι δυνητικά δημιουργικό, όταν από αφαιρεθούν τα έτοιμα σχέδια και τα παιδιά θελήσουν να το χρησιμοποιήσουν για να παράγουν άλλα δικά τους πρωτότυπα σχέδια είτε στο πλαίσιο κάποιου σχεδίου έρευνας είτε κατά τη διάρκεια του ελεύθερου παιχνιδιού τους.
Το Σχέδιο Παρατήρησης (Observational Drawing)
Βλέποντας κανείς τα λεπτομερή και ευφάνταστα σχέδια των μικρών παιδιών των της Reggio Emilia εύλογα αναρωτιέται, πως έφτασαν τα παιδιά σε αυτό το επίπεδο ανάπτυξης της σχεδιαστικής τους ικανότητας; Αρκεί η δημιουργική επαφή με τα ανοιχτά υλικά και η διερευνητική προσέγγιση των ενδιαφερόντων, έτσι ώστε να μπορούν τα παιδιά να σχεδιάζουν τις ιδέες τους και τις θεωρίες τους για τον κόσμο γύρω τους; Το ερώτημα αυτό με απασχολούσε για καιρό μέχρι που βρήκα τουλάχιστον μία ικανοποιητική απάντηση που είναι η ενασχόληση και η τριβή με το σχέδιο παρατήρησης (observational drawing).
Τα παιδιά στη Reggio Emilia έχουν μέσα στο περιβάλλον τους πολλές ευκαιρίες για να εξασκηθούν στο σχέδιο παρατήρησης. Ευκαιρίες είτε στο ατελιέ (εσωτερικό/ εξωτερικό) είτε στην παρατήρηση του αντικειμένου που μελετούν. Τι είναι όμως το σχέδιο παρατήρησης. Το σχέδιο παρατήρησης δημιουργείται όταν ένας καλλιτέχνης παρατηρεί κάτι και ανταποκρίνεται σε αυτό με μια οπτική αναπαράσταση. Είναι μία προσωπική παρατήρηση και μία προσωπική απόδοση αυτής της παρατήρησης.
Κάθε χρόνο μέσω του σχεδίου παρατήρησης παροτρύνω τα παιδιά, ειδικότερα την Άνοιξη που το φως του ήλιου βοηθάει τις παρατήσεις μας, να απεικονίζουν λουλούδια. Συνήθως πρόκειται για τα ίδια λουλούδια που φυτεύουμε, μελετάμε σε σχέση με το χρόνο και ομορφαίνουν την τάξη μας. Ή για άλλα λιγότερο συνηθισμένα λουλούδια που φέρνουμε στο σχολείο μας για τα παιδιά.
Τα παιδιά μπορούν να σχεδιάζουν αυτά τα λουλούδια όλα μαζί σε μεγάλες ομάδες.
ή και σε μικρότερες ομάδες
Οι παρατηρήσεις όσων τελειώνουν με το έργο τους, μπορούν να επεκταθούν με το απεικονιζόμενο ή άλλο σχετικό υλικό.
Το σχέδιο παρατήρησης είναι ένα σημαντικό μέσο στην ανάπτυξη των παιδιών. Μέσω της χρήσης αυτού τα παιδιά
(1) αναπτύσσουν μεν την ικανότητα τους να παρατηρούν και να σχεδιάζουν με ακρίβεια, αλλά
(2) αναπτύσσουν και την ικανότητα τους να συνδέονται με το υπό παρατήρηση αντικείμενο. Περισσότερο σημαντικά, όμως, από την αντίληψη, την παρατήρηση και τη διασύνδεση με το αντικείμενο,
(3) τα παιδιά αναγνωρίζουν και αποδέχονται τόσο κατά τη διάρκεια της υλοποίησης του σχεδίου τους όσο και ως προς τα τελικά έργα τους ότι καθένα από αυτά προσεγγίζει και απεικονίζει το αντικείμενο διαφορετικά.
Σταδιακά, καθώς τα παιδιά λαμβάνουν τέτοιες ευκαιρίες ανάδειξης της διαφορετικότητας τους και εμπιστοσύνης στην ικανότητα σχεδίου του δικού τους χεριού, αρχίζουν να θέλουν όλο και περισσότερο να σχεδιάζουν τις αφηρημένες ιδέες τους, τις ιστορίες και τις θεωρίες τους. Υιοθετήστε το…
Μαργαρίτες: Ανθός και Σπόροι
Οι περίπατοι στη Φύση την Άνοιξη είναι πάντα γεμάτοι εκπλήξεις για τα παιδιά και τους συνοδούς τους. Σε έναν τέτοιο περίπατο μία από τις προηγούμενες ημέρες τα παιδιά αναρωτήθηκαν γιατί δύο μαργαρίτες μπορεί να διαφέρουν μεταξύ τους στο εσωτερικό τους. Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά. Για να δούμε πως προέκυψε το ερώτημά τους.
Κατά τη διάρκεια του περιπάτου μας, τα παιδιά κλήθηκαν να γίνουν οδηγοί, επιλέγοντας μονοπάτι. Βοήθησαν το ένα το άλλο κρατώντας τα χόρτα να ανοίξουν το μονοπάτι, έτσι ώστε να περάσουμε όλοι μας. Έπιασαν λουλούδια και τα σύγκριναν μεταξύ τους. Είδαν πως συμπεριφέρονται τα λουλούδια σε σχέση με το φως και τον αέρα. Εντόπισαν σαλιγκάρια, τα έπιασαν με προσοχή και τα παρατήρησαν.
Επιστρέφοντας στη βάση μας, μελετήσαμε τις φωτογραφίες που τραβήξαμε από το περίπατο μας. Τις μεγεθύναμε, κοιτώντας τες προσεκτικά. Επειδή, όταν βλέπει ένας το δάσος, εύκολα χάνει το δέντρο, η χρήση της τεχνολογίας μας βοήθησε να εστιάσουμε καλύτερα την προσοχή μας.
Βάζοντας δίπλα δίπλα τις μεγεθυσμένες φωτογραφίες οδηγηθήκαμε έκπληκτοι με τα παιδιά σε αυτή την εικόνα. Δύο φαινομενικά κι από απόσταση ίδιες μαργαρίτες, είχαν διαφορετικό κέντρο.
– Τι γίνεται εδώ; Γιατί είναι διαφορετικές;
– Από τη μία μαργαρίτα έχουν πάρει τη γύρη οι μέλισσες. Από την άλλη δεν την έχουν πάρει.
– Είναι έτσι; Για να δούμε κι άλλες μαργαρίτες προσεκτικά.
Τα παιδιά μεγέθυναν τις φωτογραφίες από περισσότερες μαργαρίτες. Παρατήρησαν ότι μάλλον στην πρώτη φωτογραφία δεν πρέπει να λείπει η γύρη, αφού κάτι τέτοιο φαίνεται στην τελευταία φωτογραφία όπου οι υποδοχείς είναι κενοί.
– Θέλετε να προσπαθήσουμε να βάλουμε τις φωτογραφίες στη σειρά;
– Ναι!
Τα παιδιά συνεργάζονται και δίνουν πρώτα αυτή τη διάταξη:
Διαφωνούν κι έπειτα δίνουν αυτή τη διάταξη:
καταλήγουν σε αυτή την τελευταία διάταξη:
Γνωστικές προεκτάσεις…
Το κέντρο της μαργαρίτας ονομάζεται κεφαλή ή δίσκος του λουλουδιού. Αν και μοιάζει με ένα κομμάτι, η κεφαλή των λουλουδιών αποτελείται από πολλά (έως και 250) μικρά λουλούδια χρώματος κίτρινου, που περιβάλλεται από μακρά λευκά πέταλα. Καθένα από αυτά τα μικρά λουλούδια παράγει έναν σπόρο ο οποίος μέσω του αέρα μεταφέρεται σαν αλεξίπτωτο. Κάθε σπόρος χρειάζεται 10-20 ημέρες για να φυτρώσει, αλλά ανθίζει την επόμενη χρονιά.
Το Εντυπωσιακό Ζελέ
Το εντυπωσιακό ζελέ είναι μία δραστηριότητα εμπνευσμένη από το babbledabbledo.com. Η δραστηριότητα αυτή συνδέει τη Χημεία με την Τέχνη, χαρίζοντας της άξια μία θέση στο πεδίο STEAM. Το ζελέ που φτιάχνουμε είναι εντυπωσιακό τόσο λόγω της διάχυσης των χρωμάτων που βλέπουν τα παιδιά να γίνεται μέσα σε αυτό όσο και λόγω της αισθητηριακής εμπειρίας που έχουν στο δεύτερο μέρος της.
Για τη δραστηριότητα αυτή θα χρειαστούν τα παρακάτω υλικά: πλαστικές πιπέτες ή σύριγγες, ζελατίνη, χρώματα φαγητού ή τέμπερες, δοχεία και χαρτί κουζίνας. Στην περίπτωση που επιλέξουμε τις σύριγγες η δραστηριότητα θα πρέπει να γίνει μόνο με μεγαλύτερα παιδιά ηλικίας δημοτικού.
Αρχικά φτιάχνουμε με τα παιδιά το μείγμα της ζελέ, αναμειγνύοντας ζελατίνη με το νερό (ακολουθούμε τις οδηγίες της ζελατίνης). Έπειτα αφήνουμε το μείγμα μας να σταθεί μέχρι να γίνει το ζελέ. Στη συνέχεια, ξεφορμάρουμε το ζελέ επάνω σε κομμάτια χαρτιού κουζίνας που έχουμε τοποθετήσει μέσα σε έναν δίσκο. Με τις πιπέτες/ σύριγγες τα παιδιά τραβάνε διαφορετικά χρώματα και τα διαχέουν μέσα στο ζελέ. Δοκιμάζουν να αφήσουν το χρώμα πότε αργά και πότε γρήγορα. Συγκρίνουν το αποτέλεσμα.
Έπειτα, τοποθετούν την πιπέτα/ σύριγγα πιο βαθειά, πιέζουν και ταυτόχρονα τραβούν προς τα έξω. Παρατηρούν και σχολιάζουν το αποτέλεσμα.
Αφού ολοκληρώσουν το χρωματισμό του ζελέ τα παιδιά,
μπορούν με διάφορα εργαλεία (πχ πλαστικά μαχαίρια) αλλά και με τα χέρια τους να την κόψουν. Στο τέλος έχουμε ένα πολύχρωμο αποτέλεσμα όπως είναι το παρακάτω.
Γνωστικές προεκτάσεις…
Η ζελατίνη προέρχεται πραγματικά από ζωικά υποπροϊόντα, συνήθως το δέρμα χοίρου που έχει εμποτιστεί με αραιό οξύ για 24 ώρες. Το δέρμα είναι πλούσιο σε κολλαγόνο που είναι η κύρια συνδετική πρωτεΐνη που βρίσκεται στα ζώα. Το κολλαγόνο διηθείται από το δέρμα και μετά ξηραίνεται σε κόκκους που χρησιμοποιούμε για να πυκνώσουμε υγρά.
Η ζελατίνη είναι, επίσης, ένα παράδειγμα αυτού που είναι γνωστό στη χημεία ως κολλοειδές μείγμα. Τα κολλοειδή είναι διαλύματα στα οποία τα μικροσωματίδια της μίας ουσίας παραμένουν ομοιόμορφα διασπαρμένα αλλά μη πλήρως διαλυμένα στον διαλύτη. Άλλα παρόμοια κολλοειδή μείγματα είναι ο καπνός, τα σύννεφα και η ομίχλη.
Ζωγραφική Φύλλων στη Φύση
Συχνά ζητάμε από τα παιδιά μας να χρωματίσουν ένα φυσικό τοπίο το οποίο φαντάζονται ή μία εικόνα φυσικού κάλλους που συγκράτησαν από μία εκδρομή που πραγματοποίησαν ή από ένα παραμύθι που διάβασαν.
Πόσο συχνά, όμως, έχουν πραγματικά την ευκαιρία τα παιδιά να ανακαλύψουν τα χρώματα της φύσης εντός αυτής; Να παρατηρήσουν τη βιοποικιλότητα των φύλλων και των ανθών της; Να αποτυπώσουν αυτή τη διαφορετικότητα σε ένα δυναμικό έργο ζωγραφικής; Σε ένα έργο ζωγραφικής που φτιάχνεται σε αλληλεπίδραση με το αναπαριστώμενο θέμα; Κι εν τέλει, πόσο συχνά έχουν τα παιδιά την ευκαιρία να νιώσουν κι εκτιμήσουν τη διαδικασία της ζωγραφικής και να συνδεθούν με το συναίσθημα των ζωγράφων;
Με άξονα αυτές τις παρατηρήσεις και αυτά τα επακόλουθα ερωτήματα σε μία από τις εκδρομές μας δοκιμάσαμε την παρακάτω άσκηση υποστήριξης της παρατηρητικότητας, ενίσχυσης της φαντασίας και της διερευνητικής κινητοποίησης των παιδιών. Αρχικά, ανακαλύψαμε τις αποχρώσεις του πράσινου που αντιστοιχούσαν σε αυτό που επέλεξαν να απεικονίσουν.
Στη συνέχεια, με ένα μαλακό μολύβι τα παιδιά σχεδίασαν επάνω σε ρυζόχαρτο τις λεπτομέρειες των φύλλων. Με αυτό τον τρόπο παρατήρησαν και τα νεύρα αυτών. Σκέφτηκαν για τους συνδυασμούς των χρωμάτων με το πράσινο, προκειμένου να φτιάξουν τις αποχρώσεις του.
Η χρήση του μολυβιού επάνω στο ρυζόχαρτο προσέδωσε μία αίσθηση σκιάς και βάθους στα φύλλα, καθιστώντας τα έργα των παιδιών ακόμα πιο ρεαλιστικό.
Τα τελικά έργα ήταν μία πανδαισία διαφορετικής έντασης αποχρώσεων του πράσινου, όπως ήταν και το τοπίο γύρω μας.
Με αυτή την άσκηση τα παιδιά άγγιξαν, πειραματίστηκαν, ανακάλυψαν και δημιούργησαν, παρατήρησαν και απεικόνισαν, βίωσαν τη διαδικασία της ζωγραφικής
Αυγά από Βαμβακερή Κλωστή
Τα αυγά από βαμβακερές χρωματιστές κλωστές είναι μία ευχάριστη τεχνοτροπία που ενθαρρύνουν την ανάπτυξη της λεπτής κινητικότητας και την εστίαση της προσοχής. Διακοσμούν, επίσης, το χώρο με έναν πρωτότυπα λιτό τρόπο όλες τις ημέρες του Πάσχα.
Γι’ αυτήν χρειαζόμαστε μόνο τα μικρά μπαλόνια που χρησιμοποιούν τα παιδιά μας το καλοκαίρι για τις νερόμπομπες (τα φουσκώνουμε με αέρα στο μέγεθος των αυγών), βαμβακερή κλωστή την οποία προμηθευόμαστε από μαγαζιά με πλεκτά είδη, τόση λευκή κόλλα όσο και νερό τα οποία αναμειγνύουμε πολύ καλά μεταξύ τους. Αφού φτιάξουμε το μείγμα μας, μπορούμε είτε να αλείψουμε κατευθείαν το μπαλόνι με πινέλο και ύστερα να περιστρέψουμε επάνω σε αυτό την κλωστή, είτε να βουτήξουμε την κλωστή μέσα στο μείγμα και ύστερα να την περιστρέψουμε στο μπαλόνι μας.
Κρεμάμε τα μπαλόνια μας μέχρι να στεγνώσουν και να σκληρύνει η κλωστή.
Σπάμε το μπαλόνι μας με τη βοήθεια ενός ψαλιδιού ή μίας οδοντογλυφίδας και λαμβάνουμε το παρακάτω αισθητικό αποτέλεσμα:
Το Χοροπηδηχτό Αυγό
Το χοροπηδηχτό αυγό είναι ένα αγαπητό από τα παιδιά πείραμα το οποίο μπορεί να γίνει οποιαδήποτε εποχή του χρόνου αλλά είναι ιδιαίτερα ταιριαστό την περίοδο των διακοπών του Πάσχα που τα παιδιά συμμετέχουν στη βαφή των αυγών μαζί με τους γονείς τους. Μπορεί να γίνει τόσο στο σχολείο όσο και στο σπίτι.
Με το πείραμα αυτό ένα ωμό αυγό μεταβάλλεται έτσι ώστε να μοιάζει σε ένα μπαλάκι, δηλαδή αποκτά την λαστιχένια αίσθησή του και χοροπηδάει πραγματικά. Για να γίνει αυτό χρειαζόμαστε – λευκό – ξύδι και ένα τουλάχιστον γυάλινο δοχείο.
Ενώ αν θέλουμε τα παιδιά να συγκρίνουν μεταξύ τους διαφορετικές αντιδράσεις, τότε μπορούμε να προσθέσουμε ένα δεύτερο ή ένα τρίτο γυάλινο δοχείο με νερό ή οτιδήποτε άλλο σκεφτούν εκείνα. Σε κάθε δοχείο τοποθετούμε ένα μόνο υγρό.
Κάθε μέρα παρακινούμε τα παιδιά να παρατηρούν τις αντιδράσεις, να εντοπίζουν εάν υπάρχουν διαφορές, και να κάνουν υποθέσεις σχετικά με αυτές. Μπορούν κάλλιστα να σχεδιάσουν τόσο τις παρατηρήσεις τους όσο και τις υποθέσεις τους. Τα παιδιά παρατηρούν τις φυσαλίδες στο δοχείο με το ξύδι, αλλά όχι στο δοχείο με το νερό.
Όταν το αυγό την τρίτη ημέρα έχει γίνει διάφανο, σημαίνει ότι το μπαλάκι μας είναι έτοιμο. Το αφαιρούμε προσεκτικά και το ξεπλένουμε με απαλές κινήσεις. Τα παιδιά μπορούν να κάνουν εξίσου τη διαδικασία αυτή. Τα παιδιά σχολιάζουν, πως το νιώθουν στα χέρια τους. Παρατηρούμε ότι το κέλυφος έχει απομακρυνθεί και το αυγό μας παραμείνει ουσιαστικά με μία μεμβράνη.
Εφόσον το ξεπλύνουν, τα παιδιά μπορούν να παίξουν με αυτό. Εάν το “μπαλάκι” το ρίξουν από ψηλά, τότε αυτό θα σπάσει. Οπότε καλό είναι να έχουμε προβλέψει για περισσότερα αυγά, ώστε να ευχαριστηθούν όλα τα παιδιά τη διαδικασία.
Τι συμβαίνει…
Το τσόφλι ενός αυγού αποτελείται από ανθρακικό ασβέστιο. Όταν τοποθετούμε το αυγό στο ξύδι, βλέπουμε τις φυσαλίδες. Οι φυσαλίδες υποδηλώνουν τη χημική αντίδραση του οξέος στο ξύδι με το ανθρακικό ασβέστιο του τσοφλιού και τη συνπακόλουθη, παραγωγή διοξειδίου του άνθρακα.
Γενίκευση…
Με τον ίδιο τρόπο επιτυγχάνεται η βαφή των αυγών με ένα οποιοδήποτε χρώμα. Το ξύδι που ζητείται από τις οδηγίες βαφής βοηθάει με αυτόν τον τρόπο ώστε να απορροφηθεί το χρώμα από το τσόφλι.
Πρόσφατα σχόλια