S.A.M.

Μερικοί γνωστοί τύποι
Μέχρι τώρα γνώρισα αρκετούς τύπους δασκάλων.  Μερικοί από αυτούς κατατάσσονται στις παρακάτω κατηγορίες :
•”Το μάθημα είμαι εγώ” :
Ο τύπος αυτός με το που μπαίνει στην τάξη αρχίζει να εξηγεί στους μαθητές , πού πέρασε το απόγευμά του, ποιο βιβλίο διάβασε τελευταία, ποιο έργο είδε στον κινηματογράφο, ποια τηλεοπτική σειρά παρακολουθεί, πότε τσακώθηκε με τη γυναίκα του, πόσα παιδιά έχει και πόσο έξυπνα είναι κλπ. ‘Όσο για μάθημα, ε , μην το ψάχνουμε κιόλας.
•“Ο γόης” :
Η τάξη είναι η πασαρέλα για να δείξουμε το καινούργιο μας Λακόστ, γλυκοκοιτάζουμε τις μαθήτριες, παθιαζόμαστε με τους σταρ της μόδας, και γενικώς η ζωή μας περιστρέφεται γύρω από την τάξη όπως οι πλανήτες γύρω από τον ήλιο.
•¨Η γόησσα” :
H θηλυκή έκδοση του γόη. Χαρακτηριστικό στοιχείο η σούπερ μίνι φούστα και οι φανταχτερές κυλόττες που με επιμέλεια επιδεικνύονται στον αρσενικό μαθητικό πληθυσμό με την κατάλληλη στάση των ποδιών κάτω από την έδρα.
•“Ο αγράμματος” :
Δεν ξέρει που πάνε τα τέσσερα και οι μαθητές απορούν πως καταφέρνει κανείς να παίρνει πτυχίο ενώ κάνει λάθη στην προπαίδεια. Δεν γνωρίζει τις ασκήσεις του σχολικού βιβλίου, βαριέται να μπει στον κόπο να τις διαβάσει και δίνει στους μαθητές “δικές του” ασκήσεις, φωτοτυπημένες προφανώς από κάποια φροντιστηριακά βιβλία της εποχής που δίδασκε στο αντίστοιχο φροντιστήριο. Τρώει περισσότερο χρόνο στο φωτοτυπικό μηχάνημα παρά στην τάξη.
•” Ο επιστήμων” :
Οι μαθητές έχουν τα χάλια τους. Αχ, αυτός ο περσινός μαθηματικός, δεν τα έμαθε τίποτε; Ο «επιστήμων» γνωρίζει απέξω 200 ασκήσεις, αλλά δεν γνωρίζει Μαθηματικά. Κύριος στόχος του η αλιεία ιδιαίτερων μαθημάτων από τους μαθητές της τάξης του. Αν χρειαστεί, είναι ικανός να ταράξει τους μαθητές στα τεστ και στα διαγωνίσματα, που κύριο χαρακτηριστικό τους έχουν ότι τα θέματά τους είναι περίπου γρίφοι, μέχρι που να αποδειχτεί εμπράκτως ότι οι μαθητές “έχουν ανάγκη βοήθειας”. Ένα άλλο σύμπτωμα είναι ο μεγάλος όγκος εργασίας για το σπίτι, που δίνει στους μαθητές. Πρόσχημα : Τα παιδιά πρέπει να διαβάζουν. Θύματα κυρίως κάποιοι εύποροι και αγχωτικοί γονείς που είναι έτσι κι αλλιώς αποφασισμένοι να πληρώσουν “ό,τι χρειάζεται για να μάθει το παιδί”. Κηρυγμένοι του εχθροί τα Φροντιστήρια. Αν ήταν στο χέρι του θα τα έκλεινε όλα, γιατί είναι οι πιο σοβαροί αντίζηλοί του.
•“Ο ιδεολόγος” :
Η εκπαίδευση είναι για πέταμα, στο σχολείο δεν γίνεται δουλειά, το σύστημα εκμεταλλεύεται μαθητές και δασκάλους και αφού έτσι κι αλλιώς δουλειά δεν γίνεται, ε, τι , εμείς θα σώσουμε τον κόσμο; Δεν χρειάζεται να γίνεται και μάθημα. Ας ασχοληθούμε με το πότε θα πάμε εκδρομή.
•” Ο καλλιτέχνης” :
Το σχολείο πρέπει να είναι χώρος ανάπτυξης των ενδιαφερόντων του μαθητή. Τα μαθηματικά καταστρέφουν τη φαντασία. Ας διαθέσουμε καλύτερα τις διδακτικές μας ώρες για πρόβες της θεατρικής παράστασης που θα ανεβάσει η τάξη στο τέλος της χρονιάς. Όταν οι μαθητές διαπιστώσουν ότι τέλειωσαν την τάξη και δεν χρειάστηκε να ανοίξουν το διδακτικό βιβλίο, αφού η βαθμολογία τους κρίθηκε κυρίως από το ενδιαφέρον τους για τις θεατρικές πρόβες και ότι θα είναι περίπου κουμπούρες όταν φτάσουν τα διαγωνίσματα, θα είναι πολύ αργά. Βεβαίως το σύστημα οφείλει να μας πληρώνει, έτσι κι αλλιώς εμείς το πολεμάμε.
•“Η κυβέρνηση”:
Στην τάξη πρέπει να αποδείχνεται καθημερινώς πόσο δίκιο είχε η κυβέρνηση που νομοθέτησε τούτο ή το άλλο , πόσο καλός είναι ο υπουργός που άλλαξε το προηγούμενο εξεταστικό σύστημα, πόσο άδικο έχουν οι συνδικαλιζόμενοι που απεργούν, και τι τραβάει η κακομοίρα η κυβέρνηση που προσπαθεί να βάλει σε μια σειρά τα πράγματα και αυτοί προσπαθούν να την ανατρέψουν.
•“Η αντιπολίτευση” :
Κάθε τι είναι λάθος, γιατί ευθύνεται γι αυτό η κυβέρνηση. Αν το δικό του κόμμα ήταν στην εξουσία, όλα θα ήταν μέλι – γάλα.
•«Ο αντιεξουσιαστής» (Αλλιώς : Θέλω να γίνω χαλίφης στη θέση του χαλίφη) :
Δεν μας αρέσει καμιά εξουσία εκτός από τη δική μας την ώρα της βαθμολογίας.
•“Ο θεούσος” :
– Πήγαμε αρκετές φορές φέτος εκκλησιασμό;
– Εξομολογήθηκαν καθόλου τα παιδιά;
– Μήπως δεν ξέρουν καλά τα παιδιά το «πάτερ ημών;»
•“Ο είρωνας” :
– Γιατί παιδί μου βάζεις το δάχτυλο στη μύτη; Στο σπίτι σου δεν σου έμαθαν τρόπους;
– Έ, συ , σε στάβλο γεννήθηκες ;
– Βλάκας είσαι παιδί μου ;
– Καλά, δεν σου κόβει καθόλου;
•“O ρατσιστής” :
– Αλβανός είσαι ;
– Αλήτη !
– Δεν καταλαβαίνεις Ελληνικά ;
•” Ο καινούργιος” :
Φαίνεται από μακριά : Το χέρι του τρέμει σαν πιάνει την κιμωλία, στα διαλείμματα τρυπώνει βιαστικά στο γραφείο, μπερδεύει τα λόγια του, πιστεύει ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί του είναι οι γονείς των μαθητών. Γι αυτό τους αποκαλεί αμόρφωτους, άσχετους, βλάκες κλπ. Πιθανότατα ο χειρότερος βραδινός εφιάλτης του είναι η αυριανή πρώτη διδακτική ώρα.
•” Ο τρομοκράτης “:
– Θα σας κόψω τα πόδια, ρε!
– Αύριο να μην τολμήσεις να εμφανιστείς στην τάξη αν δεν έρθεις με τον πατέρα σου!
– Σε μένα θα αντιμιλήσεις, ρε;
•“Ο δικός μας” :
– Μωρή κουνίστρα που πας έτσι ; Το βρακί σου φαίνεται μωρή!
– Ρε Γιάννη, πετάξου πάρε μου ένα πακέτο τσιγάρα από το περίπτερο.
– Κάνα αυγό ρε δικέ μου δε θα φάμε κι εμείς;
•“Το θύμα” :
– Πάλι δεν διαβάσατε σήμερα ; Γιατί με στενοχωρείτε;
– Πόσες φορές θα το πω βρε Δημητράκη; Γράφε παιδί μου τις ασκήσεις σου, σε παρακαλώ.