Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα ιδέα τι να γράψω..Έτσι αποφάσισα να ασχοληθώ με αυτό που αντικρίζω καθημερινά γύρω μου..

Το ..Την πόλη,η οποία με φιλοξενεί τα τελευταία δύο χρόνια,οπότε και αποσπάστηκα εδώ από την Κάρπαθο, όπου και έχω την οργανική μου..Δε θα σας κουράσω με δημογραφικές και γεωγραφικές λεπτομέρειες,αλλά θα σταθώ σε κάποια πράγματα που αγαπώ πολύ σ’αυτήν την πόλη..

Το Βελιγράδι λοιπόν,μοιάζει πολύ στη Θεσσαλονίκη..Όχι βέβαια γιατί διαθέτει θάλασσα,αφού το μόνο υγρό στοιχείο είναι τα δυο ποτάμια της, ο Σάβα και ο Δούναβης..Αλλά το μέγεθός του και η ατμόσφαιρα που επικρατεί..

Κι εδώ τα πράγματα είναι χαλαρά..Οι κάτοικοί του αγαπούν την πόλη τους και φροντίζουν να την απολαμβάνουν σε όλους τους δεκάδες ελεύθερους χώρους που αυτή διαθέτει

• είτε τα δεκάδες πάρκα της
• είτε ελεύθερους χώρους δίπλα από τα ποτάμια
• είτε τις δεκάδες πλατείες
• είτε η πολυαγαπημένη τους τεχνική λίμνη Ada.

Το Βελιγράδι,αφήνοντας πίσω του σκιές και πληγές των πρόσφατων ιστορικών γεγονότων,βρίσκεται σε τροχιά ανάπτυξης. Θυμίζει κάτι από την Αθήνα μετά τον εμφύλιο. Παλιά σπίτια γκρεμίζονται,δίνοντας τη θέση τους σε πολυκατοικίες. Επενδυτές από διάφορα μέρη του πλανήτη,επενδύουν στο Βελιγράδι. Μάλιστα η Ελλάδα αποτελεί τον τέταρτο μεγαλύτερο επενδυτή στη Σερβία.

Το πιο γοητευτικό ωστόσο στοιχείο του Βελιγραδίου,είναι οι άνθρωποί του. Πολύ κοντά σε εμάς στη νοοτροπία,πολύ πιο ήρεμοι (εκτός κι αν πρόκειται για οδήγηση) ωστόσο, πιο ανθρώπινοι και έτοιμοι να βοηθήσουν ουσιαστικά ανά πάσα ώρα και στιγμή.

Σιγά σιγά λοιπόν, θα σας γνωρίσω αυτόν τον άγνωστο για πολλούς,παρεξηγημένο για τους περισσότερους,τόπο της Βαλκανικής γειτονιάς μας…