Οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες έρχονται αντιμέτωποι με θέματα επιφάνειας, τα οποία προκύπτουν από τη σύγχρονη τεχνολογική κουλτούρα. Στις αρχές του εικοστού αιώνα, η νεωτερικότητα προσπάθησε να μεταφέρει ταυτόχρονα το ενδιαφέρον μεταξύ του βάθους και της επιφάνειας, συχνά με τη χρήση του γυαλιού και άλλων διαφανών επιφανειών. Έτσι δημιουργήθηκε μια διαλεκτική διαίρεση ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό του κτηρίου. Σήμερα, μερικοί αρχιτέκτονες υπαινίσσονται ιδιότητες του εσωτερικού στην επιφάνεια του δέρματος ή ενός κτηρίου. Το εξωτερικό δέρμα σε κάποιες περιπτώσεις φέρει εικόνες, οι οποίες επιχειρούν να προδηλώσουν τι μπορεί να κρύβεται πίσω από την επιφάνεια. Η Βιβλιοθήκη Τεχνικής Σχολής στο Eberswalde της Γερμανίας είναι ένα ανάλογο παράδειγμα. Οι Αρχιτέκτονες Jacques Herzog και Pierre de Meuron, στο συγκεκριμένο κτήριο έχουν μεταφέρει με τη μέθοδο της μεταξοτυπίας φωτογραφίες, απευθείας πάνω στην εξωτερική του επιφάνεια. Το αποτέλεσμα είναι σαν δερματοστιξία (tatoo) σε ένα δέρμα από γυαλί και τσιμέντο.

[Έλενα Χασαλεύρη, Ιανουάριος 2017]