Ελάχιστες εποχές φοβήθηκαν το γήρας όσο ο ρομαντισμός, ίσως επειδή ελάχιστοι από τους ιστορικά γνωστούς εκείνης της εποχής πρόλαβαν να γεράσουν. Μόνο ο Γκόγια θα αναπαραστησει τους γέροντες, ο οποίος όπως και ο Σατωμπριαν βιώνει άσχημα τα γηρατειά του.
.
Το 1820 δημιουργεί ένα έργο ευγνωμοσύνης για τον γιατρό του με τον τίτλο “Αυτοπροσωπογραφια με τον γιατρό Αριέτα”.
Στο κάτω μέρος διαβάζουμε: “Από τον Γκόγια, με ευγνωμοσύνη για το φίλο του Αριέτα: Για τη συμπαράσταση και τη φροντίδα του που του έσωσε τη ζωή κατά τη διάρκεια της οξείας και επικίνδυνης αρρώστιας που πέρασε στα τέλη του 1819 στο εβδομηκοστό τρίτο έτος της ζωής του.”
.
Ο Γκόγια παρότι περίμενε να πεθάνει έζησε μέχρι το 1828. Είναι άγνωστο το διάστημα για το οποίο το έργο έμεινε στην κατοχή του Αριέτα. Το 1860 εκτέθηκε για πρώτη φορά στην Ισπανία ως κομμάτι κάποιας άλλης συλλογής, αργότερα καταγράφηκε σε ποικίλες ιδιωτικές συλλογές στο Παρίσι, ώσπου πέρασε στην κατοχή του Minneapolis Institute of Arts.
.
Οι ενδοιασμοι των ρομαντικών απέναντι στη φθορά και στον θάνατο, είναι όπως και η ίδια η ζωή τους γεμάτοι αντιφάσεις. “Αυτοί οι νέοι που πλήττουν και δεν διαθέτουν αρκετό χρόνο να επωφεληθούν από τη ζωή, που μεγαλυνουν τον θάνατο αλλά αρνούνται να του δοθούν, αναζητούν τη μοναξιά βυθισμένοι στην οχλαγωγια του αιώνα”, λέει κάπου ο Μινουά.
Ωστόσο, η πρώτη ρομαντική γενιά, αυτή των ετών 1800-1830 διατηρεί την ελπίδα ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Ως κήρυκες μιας νέας εποχής υποδεικνύουν το ιδεώδες της ελευθερίας με όπλο την ποίηση.
.
Αυτό το λιγότερο γνωστό έργο του Γκόγια που μας δείχνει ότι η δίψα για τη ζωή δεν έχει ηλικία, απλώς υπάρχουν στιγμές που αποκτά και ευγνωμοσύνη.
.
Francisco de Goya, 1820
Αυτοπροσωπογραφία με τον Dr. Arrieta
Λάδι σε καμβά
114.62 x 76.52 εκ.
Minneapolis Institute of Art, Minnesota
Γεια σας, αυτό είναι ένα σχόλιο.
Για να ξεκινήσετε με την έγκριση, επεξεργασία και διαγραφή σχολίων, παρακαλώ επισκεφθείτε την οθόνη Σχόλια στον Πίνακα Ελέγχου.
Τα άβαταρ των σχολιαστών προέρχονται από το Gravatar.