Παιχνίδια Μιας Άλλης Εποχής

Αυτά τα υπέροχα παιχνίδια που παίζαμε ως μικρά παιδιά στις γειτονιές, τώρα έχουν αντικατασταθεί με την τεχνολογία. Όπως παρατηρούμαι η νέα γενιά προτιμάει να είναι μπροστά από μια οθόνη παρά να βγαίνει και να διασκεδάζει. 

Τα παιδιά, από 6 και πάνω, διαλέγουν από τα πιο μεγάλα, δυο μάνες και η κάθε μια παίρνει με λάχνισμα τον ήλιο ή το φεγγάρι. Οι 2 μάνες σχηματίζουν με τα χέρια τους μια καμάρα και στέκονται όρθιες στη μέση. Τα υπόλοιπα παιδιά σχηματίζουν μια γραμμή, το ένα πίσω απ’ το άλλο, κρατημένα απ’ τη μέση ή απ’ τη ζώνη τους. Όπως έχουν σχηματίσει τη σειρά προχωρούν προς την καμάρα τραγουδώντας: Περνά, περνά η μέλισσα Με τα μελισσόπουλα Και με τα παιδόπουλα!

Για να παίξεις “κουτσό” χρειάζεσαι μια πέτρα (μικρή συνήθως). Ρίχνεις την πέτρα μέσα σε ένα από τα τετραγωνάκια. Εάν η πέτρα πέσει σε τετραγωνάκι που δεν έχει άλλο δίπλα του, τότε πατάς επάνω του με το ένα σου πόδι. Εάν πέσει σε τετραγωνάκι που έχει κι άλλο από δίπλα του, τότε πατάς με το ένα πόδι στο ένα τετραγωνάκι και με το άλλο πόδι στο άλλο τετραγωνάκι. Το κουτσό μπορεί να παιχτεί με πολλούς παίκτες. Στο κουτσό χάνεις μόνο εάν κατά την επιστροφή σου από το τετραγωνάκι με την πέτρα, πατήσεις κάτω. Νικητής του παιχνιδιού είναι όποιος καταφέρει πρώτος να φτάσει στο “τέρμα”.

Η μακριά γαϊδούρα είναι παιδικό παιχνίδι που παιζόταν με διάφορες παραλλαγές σε όλη την Ελλάδα, τα παλαιότερα κυρίως χρόνια.

Το παιχνίδι παιζόταν από δύο ομάδες. Τα μέλη της μίας σχημάτιζαν μια σειρά σκυμμένα, με το ένα να έχει γυρισμένη την πλάτη του στο άλλο. Τα παιδιά της άλλης ομάδας έπαιρναν φορά και πηδούσαν πάνω από τα παιδιά της πρώτης ώσπου να ανέβουν όλα στην πλάτη της “γαϊδούρας”. Εάν τα κατάφερναν χωρίς να τους ρίξουν τα παιδιά της άλλης ομάδας κάτω, κέρδιζαν. Το έπαιζαν λόγω το ότι δεν χρειαζόταν υλικά, ήταν εύκολο και διασκεδαστικό.

Κανόνες Παιχνιδιού

• Τα παιδιά αποφασίζουν, πότε μόνα τους, πότε με κλήρο, ποιος θα σκεπάσει τα μάτια του για να κάνει την τυφλόμυγα.
• Έτσι το παιδί αυτό σκεπάζοντας τα μάτια του με ένα πανί προσπαθεί να πιάσει τα άλλα παιδιά ακολουθώντας τις φωνές των άλλων παιδιών.
• Όποιο παιδί πιαστεί, μπαίνει στη θέση της τυφλόμυγας.

Το κλασσικό και παραδοσιακό παιχνίδι που όλοι αγαπήσαμε! Κάποιος γίνεται φύλακας και με κλειστά μάτια μετράει ανά 5 μέχρι να φτάσει στο 100. Τα υπόλοιπα παιδιά κρύβονται. Ο φύλακας αφού τελειώσει το μέτρημα φωνάζει “Φτού και βγαίνω”.
Όταν δει που είναι κρυμμένο κάποιο παιδί πρέπει να πάει στη βάση και να πει “Φτού ο τάδε” ανάλογα το όνομα του παιδιού. Αν κάποιο παιδί φτάσει πιο γρήγορα στη βάση από τον φύλακα είναι ασφαλές και δεν κινδυνεύει να φυλάξει αυτό την επόμενη φορά. Αν ο φύλακας δεν προλάβει τον τελευταίο και πει “Φτου ξελεφτερία για όλους”, φυλάει ξανά.

Το παιχνίδι αυτό απαιτεί τουλάχιστον οχτώ παιδιά χωρισμένα σε δυο ομάδες. Από υλικά θα χρειαστούν εφτά κομμάτια από κεραμίδια στο μέγεθος μιας παλάμης ενός ενήλικα άντρα και μια μπάλα. Τοποθετούμε τα κεραμιδάκια το ένα πάνω στο άλλο. Ορίζουμε μια απόσταση από τα κεραμίδια, πχ 10 βήματα και χαράζουμε μια γραμμή στο έδαφος. Από το σημείο αυτό αρχίζει το παιχνίδι. Κάνουμε ποδαράκια για να δούμε ποιος θα ξεκινήσει πρώτος. Η ομάδα που ξεκινάει προσπαθεί να ρίξει με την μπάλα τουλάχιστον τρία κεραμίδια. Αν το καταφέρει, ξεκινάει το παιχνίδι αλλιώς προσπαθεί η άλλη ομάδα. Όποια ομάδα τα ρίξει, προσπαθεί να τα «χτίσει» και πάλι, βάζοντας το ένα πάνω στο άλλο, ενώ η άλλη ομάδα ομάδα προσπαθεί να τους κάψει με την μπάλα αποτρέποντας το χτίσιμό τους. Στόχος του παιχνιδιού για την μια ομάδα είναι το ξαναχτίσιμο των κεραμιδιών ακόμα κι αν έχει μείνει μόνο ένας παίχτης. Αν το καταφέρει φωνάζει δυνατά το όνομα του παιχνιδιού, για παράδειγμα «ΚΙΚΙΡΙΚΙΑ». Στόχος της άλλης ομάδας είναι να καταφέρει να κάψει έναν-έναν τους αντιπάλους της με γρήγορες πάσες μεταξύ τους και χωρίς να απομακρύνονται από τα κεραμίδια.