Αγαπημένο μου ιστολόγιο, την εβδομάδα που πέρασε μάθανε το ή! Όχι το η, το άρθρο, αυτό που πάει πάντα δίπλα από τα κοριτσάκια (θηλυκά). Μάθανε το ή με τόνο, που το λέμε: “ή διαζευκτικό”! Χωριστήκανε σε ομάδες και φτιάξανε προτασούλες με το ή! Μετά κάθε ομάδα διάλεξε έναν εικονολήπτη και τράβηξαν μόνοι τους το βιντεάκι τους! Έκαναν πολύ καλή δουλειά και μάθανε και το ή το διαζευκτικό! Εμένα πάντως αυτό το ή, μου θυμίζει ένα ποίημα της Κικής Δημουλά! Παρακάτω μπορείς να διαβάσεις το ποίημα που μου αρέσει και να δεις τα βιντεάκια που έφτιαξαν οι μαθητές!
Θέλεις να δεις τις προτασούλες που φτιάξανε με το “ή”;
Θέλεις να διαβάσεις το ποίημα που μου αρέσει;
Το διαζευκτικόν ή
Μ’ έκλεισε μέσα η βροχή
και μένω τώρα να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Όμως πού ξέρω αν αυτό είναι βροχή
ή δάκρυα από τον μέσα ουρανό μιας μνήμης;
Μεγάλωσα πολύ για να ονομάζω
τα φαινόμενα χωρίς επιφύλαξη,
αυτό βροχή, αυτό δάκρυα.
Στεγνή στέκομαι ανάμεσα
στα δύο ενδεχόμενα : βροχή ή δάκρυα,
κι ανάμεσα σε τόσα διφορούμενα :
βροχή ή δάκρυα,
έρωτας ή τρόπος να μεγαλώνουμε,
εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.
Το κάθε τελευταίο,
τελευταίο τ’ ονομάζω χωρίς επιφύλαξη.
Και μεγάλωσα πολύ
για να είναι αυτό αφορμή δακρύων.
Δάκρυα ή βροχή, πού να ξέρω;
Και μένω να εξαρτιέμαι από σταγόνες.
Και μεγάλωσα πολύ
για να περιμένω άλλο μέτρο όταν βρέχει
κι όταν δεν βρέχει άλλο.
Σταγόνες για όλα.
Σταγόνες βροχής ή δάκρυα.
Από τα μάτια κάποιας μνήμης ή τα δικά μου.
Εγώ ή μνήμη, πού να ξέρω;
Μεγάλωσα πολύ για να χωρίζω τους χρόνους.
Βροχή ή δάκρυα.
Εσύ ή μικρή αποχαιρετιστήρια αιώρηση σκιάς
του τελευταίου φύλλου.
Από τη συλλογή Το λίγο του κόσμου (1971) της Κικής Δημουλά
