Γράφει ο Δημήτρης Δελήβεης από την Α Τάξη.
Διάφοροι παράξενοι οργανισμοί ζουν στα μεγάλα βάθη της θάλασσας (στην άβυσσο), όπου υπάρχει απόλυτο σκοτάδι και τα νερά είναι ακίνητα και ψυχρά (- 5 βαθμούς Κελσίου).
Το φως του ήλιου δε φτάνει ποτέ εκεί, γιατί δε διαπερνά τα 500 μ. νερού και η πίεση είναι τεράστια αφού στα 5000 μ. φτάνει τις 500 περίπου ατμόσφαιρες!
Το μεγαλύτερο βάθος της θάλασσας ξεπερνά τα 10.000 μ. και οι εξερευνήσεις μέχρι σήμερα έχουν φτάσει μόνο στα 8.000 μ. Στα βάθη αυτά ο πυθμένας είναι πολύ μαλακός, σκεπασμένος με ζωικά και φυτικά λείψανα και οι συνθήκες ζωής πολύ διαφορετικές για τους παράξενους οργανισμούς που ζουν εκεί.
Η ειδική όμως κατασκευή και μορφολογία που έχουν και ιδίως το μικροσκοπικό τους μέγεθος τους επιτρέπουν να ζουν στις ασυνήθιστες συνθήκες της θαλάσσιας αβύσσου.
Οι οργανισμοί αυτοί, που είναι μόνο ζωικοί, διακρίνονται σε δύο είδη, στους κατώτερους και στους τελειότερους που είναι διάφορα ψάρια.
Από τους κατώτερους κυριότεροι είναι:
- Τα κοιλεντερωτά, που περιλαμβάνουν τα ανθόζωα (κοράλλια, ανεμώνες, ακτίνια) και τους σπόγγους με αγκάθια, για να συγκρατούνται στον πυθμένα.
- Τα εχινόδερμα, που περιλαμβάνουν τα κρινοειδή και τα ολοθουροειδή. Αυτά δεν έχουν ασβεστολιθικό σκελετό στο δέρμα, αλλά μόνο ασβεστολιθικά μόρια.
- Τα μαλάκια.
Τα ψάρια της θαλάσσιας αβύσσου έχουν παράξενη μορφολογία και πολλά απ` αυτά μοιάζουν με μυθικά τέρατα με άλλα όργανα υπεραναπτυγμένα και άλλα ατροφικά και υποτυπώδη.
Άλλα είναι σχεδόν τυφλά και άλλα έχουν μεγάλα σωληνωτά μάτια σαν προβολείς, που εκπέμπουν ή αντανακλούν φως. Όλα είναι σαρκοφάγα και τα περισσότερα έχουν μεγάλο στόμα με μυτερά δόντια.
Τα κυριότερα απ` αυτά είναι ο μακρόουρος ή μακρόχειρας με τριγωνική ουρά, ο αργυροπέλεκης με 50 όργανα παραγωγής φωτός, ο μακρυφάρυγγας ο πελεκανοειδής με τεράστιο στόμα και σώμα φιδιού.
Ένα απ΄αυτά τα πλάσματα η βοροφρύνη έχει προσκολλημένο το αρσενικό πάνω στην κοιλιά της. Το αρσενικό είναι μικρό, ατροφικό και τρέφεται απομυζώντας αίμα από το θηλυκό.
Οι αβυσσαίοι οργανισμοί (α.ο.) γίνονται σπανιότεροι όσο μεγαλώνει το βάθος και τείνουν σε μορφές μικρότερες, σε σχέση μ` αυτούς που ζουν σε αβαθή νερά. Όσο το βάθος μεγαλώνει, παρατηρείται ακόμα ότι πληθαίνουν τα τυφλά είδη, αλλά η έλλειψη της όρασης αναπληρώνεται με την ανάπτυξη της αφής και άλλων αισθήσεων.
Ο πιο απλός α.ο. θεωρείται το βαθύβιο του Χέκελ που είναι ένα είδος ζωντανής πλαδαρής μάζας που κινείται συνέχεια και είναι σκεπασμένη με μικρόβια που φωσφορίζουν.
Πολλά από τα είδη του αβυσσαίου κόσμου θεωρούνται κατάλοιπα πανίδας που υπήρξε κατά τους παλαιότερους γεωλογικούς αιώνες – κυρίως τον τριτογενή – δηλαδή θεωρούνται “ζωντανά απολιθώματα”.
Για το άρθρο αυτό πήραμε στοιχεία μεταξύ των άλλων από τη wikipedia
