Η ιστορία ξεκινά με μια εξέταση. Η νεαρή Άναξ πρόκειται να εξεταστεί από την Ακαδημία, το κυβερνόν συμβούλιο μιας κοινωνίας – της οποίας η κοινωνική διάρθρωση ομοιάζει με την πλατωνική Πολιτεία – που έχει απομείνει απομονωμένη με περίκλειστα θαλάσσια σύνορα, σε έναν μετα-αποκαλυπτικό κόσμο.
Στην εξέτασή της, η Άναξ πρέπει να υπερασπιστεί τη διατριβή της. Η Άναξ έχει επιλέξει ως θέμα τη ζωή του Άνταμ Φορντ, του ανθρώπου που ανέτρεψε την προηγούμενη κυβέρνηση. Αυτό που εκτυλίσσεται κατά τη διάρκεια της προφορικής εξέτασης είναι μια σειρά ερωτημάτων όπως:
- Η σκέψη είναι αμάρτημα;
- Πώς ένα κοινωνικό σύστημα εδραιώνεται και διατηρείται κατασκευάζοντας εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς;
- Τι είναι η συνείδηση;
- Μπορεί να διατηρηθεί η ατομικότητα σε ένα κοινωνικό σύστημα με δογματικές πεποιθήσεις και φόβο;
- Εάν η τεχνητή νοημοσύνη αναπτυχθεί σε επίπεδα υψηλής ικανότητας, ποια ειδική θέση θα μπορούσε να διεκδικήσει ακόμη η ανθρωπότητα;
Μέσα από μια εξαιρετική και πρωτότυπη αφήγηση, ο Μπέκετ – “συνομιλώντας” υπόρρητα μεταξύ άλλων με τον Πλάτωνα, τον Ισαάκ Ασίμοφ, τον Κάρολο Μάρξ αλλά και τους σεναριογράφους του “Εξολοθρευτή” – καταλήγει σε ένα συγκλονιστικό συμπέρασμα…
Ο προ-Πολιτειακός κόσμος είχε πέσει θύμα του φόβου. Η αλλαγή είχε έρθει πού γρήγορα για να μπορέσει να την αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα. Οι πεποιθήσεις έγιναν πιο δογματικές, τα σύνορα έγιναν περισσότερο αμετακίνητα. Με το πέρασμα του χρόνου, κανένα άτομο δεν απέμεινε που να διατηρεί την προσωπικότητά του. Όλοι ήταν σημαδεμένοι από την εθνικότητά τους, το χρώμα του δέρματός τους, τη θρησκεία τους, τη γενιά τους, την κοινωνική τους τάξη. Ο φόβος απειλούσε να τους καταπλακώσει σαν οργισμένο παλιρροϊκό κύμα (σελ. 158).