Κ γω πάλι…στα χνάρια της γραφής….Το κάνω τελευταία…Μια ταξιδιώτισσα ψυχής…καρδιάς…..με όνειρο τη διαδικασία. Και φυσικά το προορισμό…Για λίγο ή περισσότερο…Το για πάντα..δεν το ξέρει κανείς…κ δεν μπορεί να το ορίζει.
Μια αληθινή…γυναίκα μπορεί…με κάθε τρόπο να πάρει και να δώσει…Στο ζενίθ.
Το ναδίρ δεν με αφορά.
Ακολουθώ το δικό μου μονοπάτι. Τώρα…είναι η διαφυγή…το ξέσπασμα… η απόδραση. Ήθελα να ήταν αλλιώς…μα πορεύομαι πια ετσι όπως έρθει…όπως η έκπληξη της ζωής…θα μου δείξει. Θα ήθελα
απλά ο,τι ζω…να έχει ήλιο…θάλασσα..μουσική…καλοκαίρι…απογείωση…ουρανό γαλανό…και αλήθεια. Στιγμές…ώρες… ημέρες… Δεν μπλοκάρω στο χρόνο ή στη διάρκεια.
Δεν γίνεται να υπάρχουν όρια..προδιαγραφές…κατοχυρώσεις…Δεν γίνεται και δεν θέλω καν
να ξέρω το αύριο. Δεν ανησυχώ, γιατί πια με αφορά μόνο το τώρα…και μαθαίνω από ο,τι ζω και αναπνέω….
