Ολοκληρώθηκε με επιτυχία ένα πρωτότυπο κινηματογραφικό workshop, που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας, στο πλαίσιο του 11ου Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Πελοποννήσου, με την υποστήριξη της καλλιτεχικής του διευθύντριας κας Τζίνας Πετροπούλου και του εκλεκτού μας προσκεκλημένου σκηνοθέτη Thomas Kunstler! τους οποίους ευχαριστούμε πολύ!

Δείτε εδώ το animation που φτιάξαμε

Συμμετείχαν οι μαθητές και οι μαθήτριες του Ομίλου Ρομποτικής και Προγραμματισμού:

Τα παιδιά του ομίλου Ρομποτικής και Προγραμματισμού με την υποστήριξη του καθηγητή Πληροφορικής Ντυμένου Αναστάσιου, δημιούργησαν ένα animation με την απαιτητική αλλά μαγική τεχνική του stop motion, μέσα από τη συνεργασία και τη φαντασία του που τους δίνουν τα μαθήματα Ρομποτικής. Σ’ ένα μικρό καφενείο χαμένο κάπου στο σύμπαν, ακόμη και τα «ασχημούλικα» εξωγήινα πλάσματα κουβαλούν τη δική τους μοναξιά. Εκεί, ανάμεσα σε θορύβους από παλιά μηχανήματα, αχνιστά διαγαλαξιακά ροφήματα και αυτοσχέδιες ρομποτικές κατασκευές, ξεδιπλώνεται η ανάγκη όλων για επικοινωνία. Το καφενείο γίνεται ένας κοινός τόπος όπου διαφορετικοί κόσμοι συναντιούνται, θυμίζοντάς μας πως κάθε ον —όσο αλλόκοτο κι αν φαίνεται— αναζητά μια σύνδεση. Και μέσα από αυτή τη συνάντηση, γεννιέται η ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, όπου η κατανόηση και η αποδοχή έχουν χώρο για όλους.

⭐ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ένας πλανήτης δέχεται προειδοποίηση για έναν επερχόμενο αστεροειδή. Ο συναγερμός χτυπά — το “trigger” της καταστροφής έχει ήδη ενεργοποιηθεί. Οι κάτοικοι τρέχουν να σωθούν ενώ ο ήρωας φοβάται ότι ίσως δεν ξαναδεί ποτέ τα αγαπημένα του πρόσωπα. Μακριά, σε ένα απομακρυσμένο καφέ στο διάστημα, η μοναξιά αντηχεί σαν “echo”, μια επιστροφή του σήματος που στέλνει η καρδιά του. Η ιστορία γίνεται ένας παραλληλισμός: όπως ο αισθητήρας ultrasonic στέλνει σήμα και περιμένει πίσω την αντανάκλαση για να υπολογίσει την απόσταση—έτσι και οι ήρωες στέλνουν ελπίδα, φόβο και αγάπη και περιμένουν μια απάντηση από το σύμπαν.

«Αφιερωμένο στον σκηνοθέτη μας Thomas Kunstler, που μας έμαθε ότι ακόμα και στο χάος του σύμπαντος, όλα αρχίζουν με ένα trigger και επιστρέφουν σαν echo γνώσης και ελπίδας.»

1. Εκπομπή σήματος Trigger: Ένας μικροελεγκτής (π.χ., Arduino) στέλνει έναν σύντομο παλμό (τουλάχιστον 10 μικροδευτερόλεπτα) στον ακροδέκτη “Trig” του αισθητήρα.
2. Παραγωγή υπερήχων: Μόλις λάβει το σήμα trigger, ο αισθητήρας εκπέμπει αυτόματα μια δέσμη οκτώ παλμών υπερηχητικού ήχου στα 40 kHz, η οποία ταξιδεύει στον αέρα.
3. Αντανακλάση: Εάν ο ήχος συναντήσει κάποιο εμπόδιο, ανακλάται πίσω προς τον αισθητήρα.
4. Λήψη σήματος Echo: Ο δέκτης “Echo” του αισθητήρα ανιχνεύει τον ανακλώμενο ήχο. Ο ακροδέκτης “Echo” παραμένει σε κατάσταση “HIGH” (υψηλή τάση) για όλη τη διάρκεια του ταξιδιού του ήχου (από τον πομπό στο αντικείμενο και πίσω).
5. Μέτρηση χρόνου: Ο μικροελεγκτής μετρά τη διάρκεια του παλμού “HIGH” στον ακροδέκτη Echo. Αυτός ο χρόνος (Time of Flight – ToF) είναι ανάλογος της απόστασης. 

Εφημερίδα Θάρρος Καλαμάτα