Ιστολόγιο

https://drive.google.com/file/d/1lKppiy1yVJbC0tthH0M6eV01z4RYpzfc/view?usp=sharing

Ένα ουράνιο τόξο στην αυλή μου!

(Το παραμύθι του θυμού)

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε σε ένα χωριό ένας νεαρός που είχε μια αμυγδαλιά. Κάθε μέρα, έβγαινε στην αυλή, την πότιζε και την αγκάλιαζε. Την άνοιξη, οι μέλισσες πετούσαν στα άσπρα και ροζ λουλούδια της και τον χειμώνα, τα σπουργίτια κάθονταν στα γυμνά κλαδιά της. Το καλοκαίρι, το δέντρο γέμιζε καρπό κι ο νεαρός τον μάζευε νωρίς το φθινόπωρο και έφτιαχνε με αυτόν αμυγδαλωτά, κέικ, πάστες, σοκολάτες, κουφέτα και όλα τα καλά.

Όμως, μια μέρα του Φλεβάρη, η αμυγδαλιά βιάστηκε να ανθίσει και όταν ήρθε ο χιονιάς την έκαψε! Μόλις την είδε ο νεαρός, θύμωσε πολύ. Πήρε ένα μαχαίρι και χάραξε τον κορμό της.

Στο λεπτό, με τρόπο μαγικό, η αμυγδαλιά μπουμπούκιασε και τα κλαδιά της γέμισαν πολύχρωμα άνθη! Ο νεαρός δεν πίστευε στα μάτια του: «Έγινε θαύμα», φώναζε, «ένα ουράνιο τόξο στην αυλή μου!». Ξαφνικά, τον τύφλωσε ένα παράξενο φως και εμφανίστηκε μπροστά του μια φτερωτή γυναίκα. Έμοιαζε με άγγελο, φορούσε σανδάλια και κρατούσε ένα αρχαίο ραβδί, ένα κηρύκειο. Ήτανε η Ίριδα, η θεά του ουράνιου τόξου και της δικαιοσύνης. Μέσα στη ζάλη του, την άκουσε να σιγοτραγουδά: «Το ουράνιο τόξο στην αυλή έχει το κόκκινο της φωτιάς και είναι καρχαρίας μπλε σε τροπικά νερά. Πράσινο, σαν το δέντρο που το φυσά ο άνεμος, καφέ-πορτοκαλί σαν χώμα και ήλιος κίτρινος καυτός. Έχει πολλά χρώματα το ουράνιο τόξο σου, μα γίνεται μοβ γάτα. Κι όσο με πείσμα το κοιτάς, θυμίζει μαύρη όρκα, που σαν την πιάσεις νιώθεις ένα κάρβουνο ζεστό που το κρατάς, φωνάζεις και όλους τους τρομάζεις!».

Πριν προλάβει να την ρωτήσει τι ήθελε να πει, η θεά εξαφανίστηκε και μαζί της χάθηκε και το πολύχρωμο δέντρο. Στη θέση του βρισκόταν πάλι η δικιά του αμυγδαλιά. Όμως δεν είχε πια πληγές κι ήταν ντυμένη νύφη.

Όταν συνήλθε ο νεαρός, έκλαψε πολύ, μα πιο πολύ κατάλαβε πως το ουράνιο τόξο στην αυλή ήτανε ο θυμός του. Κι όταν τον αναγνώρισε σε όλα του τα χρώματα, μαζί με την αμυγδαλιά, άνθισε κι η γαλήνη στην δική του την καρδιά. Κι από τότε στην αυλή, έζησαν καλά αυτοί και εμείς καλύτερα.

Συγγραφή και εικονογράφηση παραμυθιού: Τα παιδιά του 2ου πρωινού τμήματος του 50ου Νηπιαγωγείου Θεσ/νίκης 2023-2024

Συντονίστρια Νηπιαγωγός / Σχεδιασμός / Υλοποίηση / Επιμέλεια: Α. Φ. Σαρταρίδου

Τελευταία μέρα πριν κλείσουν τα σχολεία για την χριστουγεννιάτικη εορταστική περίοδο, το μαγικό κουτί μας έφερε στην τάξη ένα σετ με ζάρια αφήγησης (παραγωγής προφορικού λόγου, δημιουργικής γραφής), αλλά και κάποιες χριστουγεννιάτικες καρτέλες. Ένα – ένα παιδί έριχνε τα ζάρια, στη συνέχεια τα έβαζε στη σειρά που ήθελε και με τη βοήθεια ερωτήσεων, αλλά και χρησιμοποιώντας τις αφηγηματικές παραμυθητικές φόρμουλες έναρξης και τέλους, δημιουργούσε τη δική του σύντομη αστεία ιστορία με στοιχεία πλοκής, όπου το τέλος αλλά και η χριστουγεννιάτική της χροιά καθοριζόταν από την καρτέλα που θα επέλεγε. Οι ιστορίες καταγράφηκαν λεκτικά από εμένα και εικαστικά από τα παιδιά σε ένα φύλλο εργασίας με χριστουγεννιάτικες μπάλες και ήταν οι ακόλουθες:

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε μία γάτα που έπινε ποτό και ξαφνικά ακούστηκε ένα δυνατό “μπαμ!”. Έριξε το ποτό και μετά δε μπορούσε να κάνει τίποτα, αλλά την βοήθησε ο Ρούντολφ!

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα παγωτό και ένα δέντρο αληθινό ήθελε να το φάει. Ήτανε κι ένα λουλούδι και τους είπε να μη μαλώνουν και ήρθε ο Άη-Βασίλης με έλκυθρο και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε ένα αληθινό δέντρο. Όταν χτύπησε το ρολόι, πήγε και είδε ότι ήταν 1 η ώρα και μετά είδε ένα αερόστατο και μπήκε μέσα και άκουσε καμπανούλες! Και έζησε καλά κι εμείς καλύτερα!

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε μια γάτα. Φόρεσε καπέλο. Βρήκε μια φάλαινα. Της έδωσε δώρα.

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε ένα δέντρο. Πήρε τηλέφωνο μια φάλαινα. Φάγανε γλυκά.

Μια φορά κι έναν καιρό ήτανε μια φάλαινα. Ήθελε να πάει να πάρει παγωτό. Ήρθε ένα αμάξι και είπε ότι ήθελε αυτός το παγωτό, αλλά ήρθαν οι καλικάντζαροι και είπαν “Μη μαλώνετε!”. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!

“Run, run, as fast as you can.
You can’t catch me, I’m the Gingerbread Man!”

Έρχονται Χριστούγεννα και τα σπίτια μοσχομυρίζουν μπισκότα, κουλουράκια και κάθε λογής γλυκά. Μπισκότα αστεράκια, μισοφέγγαρα, δεντράκια, Ρούντολφ αλλά και μια ανθρώπινη μορφή! Η ίδια μορφή στολίζει πλέον τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα κουτιά, τις γιορτινές μπλούζες και στέκες των παιδιών σε όλο τον κόσμο. Είναι ο «Gingerbread Man» (ή αλλιώς «Μπισκοτάνθρωπος – πιπερόριζα»). Μια τέτοια βιωματική ιστορία έφτασε και στην τάξη μας και αποτέλεσε αφορμή για παιδαγωγική αξιοποίηση εστιάζοντας ωστόσο στην πολυγλωσσία. Με αφορμή την βρετανική προέλευση του παραμυθιού, την αγγλική εκδοχή του βιβλίου μας και την πολυπολιτισμικότητα, μιλήσαμε για τις γλώσσες και είπαμε αρχικά «Kαλημέρα!» στην ελληνική, στην αγγλική «Good morning!», στην ιταλική «Buongiorno!», στην γερμανική «Guten Morgen!», στην γαλλική «Bonjour!»και στην αλβανική γλώσσα «Mirëmëngjes!».

Κατά την ροή της διγλωσσικής αφήγησης (αγγλικά – ελληνικά) υπήρχαν παύσεις όπου τα παιδιά συνέδραμαν εισάγοντας λέξεις από τις μητρικές τους γλώσσες (αλβανικά, γαλλικά) με «εναλλαγή κωδίκων»! Ακολούθησε συζήτηση για το περιεχόμενο του παραμυθιού αλλά και την πολυγλωσσική εμπειρία, καθώς και εικαστικές δραστηριότητες όπως η δημιουργία χριστουγεννιάτικης κάρτας (τεχνική: stencil / pochoir, σφουγγάρι, τέμπερα, μπατονέτα κλπ.).

(Ο “Μπισκοτάνθρωπος” / “The Gingerbread Man” – Παιδαγωγική αξιοποίηση εμπειρίας παιδιών, φιλαναγνωσία, διγλωσσία / πολυγλωσσία, “εναλλαγή κωδίκων”, εικαστικά)

Καλωσήρθατε στο Blogs.sch.gr. Αυτό είναι το πρώτο σας άρθρο. Αλλάξτε το ή διαγράψτε το και αρχίστε το “Ιστολογείν”!