( Το κείμενο αφηγείται την πραγματική ιστορία του Γάλλου καθηγητή Guin).
Οι προβληματισμοί του ξεκίνησαν από μια οδυνηρή προσωπική εμπειρία, όταν ο ίδιος, όντας μεσήλικας, αποφάσισε να μάθει γερμανικά. Για το λόγο αυτόν, ταξίδεψε στο Αμβούργο όπου έμεινε ένα χρόνο και εκεί ,
- αντί να έρθει σε επαφή με τους φυσικούς ομιλητές της γλώσσας,
- κλείστηκε σ΄ ένα γραφείο και
- μελετούσε νυχθημερόν γερμανικά.
΄Οταν έμαθε καλά τη γραμματική της γερμανικής γλώσσας και όταν αποστήθισε τους χρόνους και την κλίση διακοσίων πενήντα περίπου ανωμάλων ρημάτων,
παρουσιάστηκε στη Γερμανική Ακαδημία , για να εξεταστεί. Με έκπληξή του διαπίστωσε ότι, παρά την εντατική μελέτη, δεν μπόρεσε κατά τη διάρκεια των εξετάσεων να καταλάβει ούτε μια λέξη από όσα άκουε. Σαν να επρόκειτο, όπως ομολογεί, για κάποια εντελώς άγνωστη γλώσσα.
Το αποτέλεσμα, βεβαίως , ήταν μια παταγώδης αποτυχία.
Όμως δεν πτοήθηκε και συνέχισε εντατικά τη προσπάθειά του αποστηθίζοντας αναρίθμητους κανόνες και ένα ολόκληρο γερμανο-γαλλικό λεξικό που περιείχε τριάντα χιλιάδες λέξεις. Ενώ μπορούσε τότε να διαβάζει και να γράφει , δεν μπορούσε να καταλάβει τους Γερμανούς όταν μιλούσαν και πολύ περισσότερο αδυνατούσε να αρθρώσει ο ίδιος, έστω και μια απλή φράση στη γερμανική γλώσσα. Γυρίζοντας απογοητευμένος στη Γαλλία, τον περίμενε άλλη μια έκπληξη. Ο ηλικίας τριών ετών ανιψιός του, που πριν από ένα χρόνο δε μιλούσε σχεδόν καθόλου, τώρα ήταν σε θέση να μιλά τα γαλλικά κατά τρόπο που να επικοινωνεί επαρκώς με το περιβάλλον του.
