Άρθρο του καθηγητή κ. Γρ. Γεροτζιάφα, Καθηγητή Αιματολογιας και Διευθυντή του Sorbonne University
1.Το εμβόλιο είναι εμπόρευμα.
Όποια χώρα το πληρώνει ακριβότερα παίρνει περισσότερες δόσεις (Ισραήλ).
Όποια χώρα το παράγει δεσμεύει περισσότερες δόσεις (ΗΠΑ, Γερμανία, Ρωσία).
Όποια χώρα έχει καλλίτερες σχέσεις με τον παραγωγό παίρνει περισσότερες δόσεις (UK, Καναδάς)
Όποια χώρα ποντάρει στην δική της παραγωγή δεν συμμετέχει ενεργά στο παζάρι των υπαρχόντων εμβολίων (Γαλλία, UK, Ινδία)
Σχετικά με τις χώρες της ΕΕ φαίνεται οτι υπάρχουν διαφορές στον ρυθμό εμβολιασμού στις χώρες που δεν παράγουν εμβόλια (πχ Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία) που μάλλον αντανακλούν το διαπραγματευτικό τους βάρος εντός ΕΕ και την ύπαρξη κρατικών μηχανισμών για τον εμβολιασμό
Τέλος, η Αφρική, η Λατινική Αμερική η Μέση Ανατολή και η Κεντρική Ασία όπως και η Αυστραλία (για διαφορετικούς λόγους είναι έξω από το παζάρι).
Η Κίνα είναι ξεχωριστή περίπτωση καθώς με την επιδημία κάνει επικοινωνιακή πολιτική σε όλα τα επίπεδα αλλά εμβόλια δεν κάνει. Για το αν πραγματικά η πανδημία ελέγχεται στην Κίνα πραγματικά αμφιβάλω (πολλές φορές εδώ και έναν χρόνο διαπιστώσαμε οτι οι κινέζοι δίνουν ψεύτικα στοιχεία).
2. Η ταχύτητα εμβολιασμού στις ΗΠΑ είναι μικρή ενώ η ανάγκη εμβολιασμού είναι μεγάλη (για πολλούς λόγους). Με την έναρξη της θητείας του Biden ο εμβολιασμός στις ΗΠΑ θα επιταχυνθεί άρα θα υπάρξει λιγότερο προιόν στην διεθνή αγορά. Δηλαδή θα αποχαιρετίσουμε το όνειρο της ανοσίας στην κοινότητα μέχρι το καλοκαίρι.
3. Το ποσοστό των εμβολιασθέντων – παρά την εντυπωσιακή άνοδο των καμπυλών είναι ελάχιστο ακόμη και για τις ΗΠΑ. Αρα έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας
Για τους λόγους αυτούς πρέπει:
- Οι πατέντες των εμβολίων να σπάσουν. Πρέπει η κάθε χώρα να μπορεί να παράγει τον τύπο εμβολίου που η βιοτεχνολογική και παραγωγική υποδομή της επιτρέπει
- Πρέπει να γίνει ένα σοβαρό σχέδιο αντιμετώπισης της επιδημίας και της νόσου COVID-19 που να περιλαμβάνει
Ι. Παραγωγή εμβολίων και εμβολιαστικό σχέδιο
ΙΙ. Αποτελεσματική επιδημιολογική επιτήρηση, στοχευμένα τεστ, ιχνηλάτηση επαφών, μέτρα αποστασιοποίησης
ΙΙΙ Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας με κέντρο το COVID-19 για γρήγορη διάγνωση της νόσου, γρήγορο εντοπισμό των ασθενών με κίνδυνο επιδείνωσης της νόσου, εξωνοσοκομειακή περίθαλψη. Ενίσχυση της νοσοκομειακής περίθαλψης με περισσότερα κρεβάτια συμβατικής νοσηλείας και ΜΕΘ.
Μόνο με ολοκληρωμένο σχέδιο που είναι ρεαλιστικό μόνο εφόσον αυξηθούν οι δαπάνες για την υγείας θα ξεφύγουμε από το “ακορντεόν” των lockdown και το καθοδικό σπιράλ της κρίσης.
Αφού τελειώσαμε με τις ονειρώξεις ήρθε η ώρα της πραγματικής πολιτικής υγείας και των ευθυνών όλων.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα.
ΥΓ: παρατηρώ στα σχόλια οτι η αναφορά στην Κίνα δημιούργησε ερωτηματικά. Υπάρχει μια γενική εκτίμηση στις ιατρικές δημοσιεύσεις (αλλά όχι μόνο) οτι οι μελέτες που προέρχονται από την Κίνα σπάνια επιβεβαιώνονται σε ανεξάρτητες validation studies. Σχετικά με την πανδημία οι πρώτες κινέζικες μελέτες ήταν ακριβείς ως προς την βαρύτητα του COVID-19 και τα χαρακτηριστικά των ασθενών με βαρύ COVID-19. Ωστόσο ήταν απολύτως παραπλανητικές ως προς το μέγεθος του προβλήματος. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι στις 15 Φλεβάρη δημοσιεύθηκε στο Lancet η μελέτη με τίτλο Epidemiological and clinical characteristics of 99 cases of 2019 novel coronavirus pneumonia in Wuhan, China:a descriptive study. Οπως αναφέρεται στον τίτλο η μελέτη περιλάμβανε 99 ασθενείς! Σε εκείνη την περίοδο, που για εμάς στην δύση το πρόβλημα ήταν άγνωστο, οι μελέτες που δημοσιευόταν είχαν δείγματα ασθενών της τάξης των 100 – 200 ανθρώπων. Η πρώτη μεγάλη επιδημιολογική μελέτη για το COVID-19 που δημοσιεύθηκε αρχές Μάρτη αφορούσε 7000 ασθενείς από 500 νοσοκομεία από όλη την χώρα. Η εικόνα που αποκομίζαμε ήταν ότι πρόκειται μεν περί σοβαρού νοσήματος που προκαλείται από τον SARS-CoV-2 αλλά δεν έχει και μεγάλο επιπολασμό (7000 άνθρωποι με COVID-19 σε 500 νοσοκομεία δεν είναι τίποτα επιδημιολογικά μιλώντας). Για να αντιληφθείτε την διαφορά δίνω το εξής στοιχείο: όταν ξεκίνησε το επιδημιολογικό κύμα στο Παρίσι μέσα σε 10 μέρες σε ένα νοσοκομείο (Tenon) που καλύπτει μια περιοχή με περίπου 200000 κατοίκους είχαμε 300 αρρώστους με COVID-19. Επίσης υπάρχει ένα μεγάλο ερωτηματικό σχετικά με την ημερομηνία έναρξης της επιδημίας στην Κίνα. Επισήμως είναι η πρώτη εβδομάδα του Δεκέμβρη. Ωστόσο, διαβάζοντας τα επιδημιολογικά άρθρα καταλαβαίνουμε οτι υπήρχε εθνική βάση δεδομένων ήδη από αρχές Νοέμβρη. Τέλος το περίφημο κινέζικο εμβόλιο είναι ένα μυστήριο. Ακόμη δεν έχουμε δει καμία σχετική δημοσίευση (αν κάνω λάθος διορθώστε με) και όπως φαίνεται από το γράφημα οι εμβολιασμοί είναι ελάχιστοι. Βέβαια υπάρχουν οι φωτογραφίες των πρωτοχρονιάτικων εορτασμών στην Wuhan και διάφορες μαρτυρίες από τουρίστες ή κατοίκους. Ωστόσο αυτές οι πληροφορίες δεν μου λένε απολύτως τίποτα (αν και αυτό είναι προσωπική γνώμη άνευ αξίας).
Και ένα τελευταίο σχόλιο – απορία: Πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί ένα σημαντικό ποσοστό πολιτών έχει τόσο μεγάλη ευαισθησία στην υπεράσπιση της Κίνας και θαυμασμό για την διαχείριση της επιδημίας εκεί. Για να μην πολυλογώ θα θυμήσω μόνο τον εργασιακό μεσαίωνα της Cosco στον Πειραιά.
