Επειδή πλέον είναι δύσκολες οι συνθήκες διαβίωσης του πληθυσμού στην Ελλάδα όπως φαίνεται στην έρευνα της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής καιρός για επενδύσεις! Ήδη ήμασταν 30% του πληθυσμού κάτω από το όριο της φτώχιας των Ηνωμένων Εθνών πριν την κρίση. Επίσης είχαμε -3 δείκτη ανάπτυξης στην Ευρώπη. Οπότε δεν πηγαίναμε πολύ καλά στο θέμα της ανάπτυξης και οικονομικά ούτως ή άλλως.. Άρα το αποτέλεσμα ήταν αναμενόμενο. (Όπως λέει και ο Τάλεμπ στη Θεωρία του Μαύρου Κύκνου, εύκολα δίνουμε εξηγήσεις μετά τα γεγονότα.)

Επενδύσεις στην έρευνα προτείνει ο καθηγητής Στάθης Γκόνος, Διευθυντής Ερευνών Ινστιτούτου Βιολογικών Ερευνών και Βιοτεχνολογίας, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Επειδή πλέον ούτε ένα στυλό,ούτε ένα κολοκυθάκι μας είναι ανταγωνιστικό στην αγορά ο καθηγητής προτείνει την επένδυση στη γνώση.

Αναλυτικά η συνέντευξη από το http://www.openscience.gr

Η στρατηγική της εκπαίδευσης στην Ελλάδα

openscience: Με αφορμή τις νομοθετικές ρυθμίσεις για την έρευνα και τα μεταπτυχιακά, και στη σκιά της προσπάθειας για αναθεώρηση του άρθρου 16, η ανώτατη παιδεία και η έρευνα στην Ελλάδα είναι σε αναβρασμό για μεγάλο διάστημα. Παράλληλα, έχει δημιουργθεί η εντύπωση πως οι όποιες αλλαγές, στην ανάγκη των οποίων φαίνονται να συμφωνούν όλοι οι εμπλεκόμενοι, γίνονται τελικά ερήμην των ενδιαφερομένων, μαθητών, σπουδαστών, ερευνητών, αλλά και της ίδιας της κοινωνίας. Από την άλλη, θα έλεγε κανείς ότι μια μερίδα από τους παραπάνω έχει «ταμπουρωθεί» σε μια στείρα άρνηση των προτάσεων, χωρίς παράλληλα να αντιπροτείνει κάποιες εφικτές λύσεις. Μήπως τελικά οι απαιτούμενες ριζικές αλλαγές δεν είναι αντικείμενο νόμων και διαταγμάτων, αλλά νοοτροπίας και καλής θέλησης;

openscience: Σε ό,τι αφορά στην αναγνώριση των πτυχίων των παραρτημάτων των ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα, φαίνεται πως οδηγούμαστε σε εκ των πραγμάτων λύση, λόγω των σχετικών οδηγιών της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Παράλληλα, η «Αλληλεγγύη», η ΜΚΟ της Εκκλησίας της Ελλάδας προσφέρει υποτροφίες για μεταπτυχιακά στο AIT (Athens Information Technology), το οποίο τυπικά λειτουργεί σαν Κέντρο Ελευθέρων Σπουδών, αλλά παρέχει μεταπτυχιακές σπουδές σε συνεργασία με κορυφαίο τεχνολογικό ίδρυμα των ΗΠΑ (Carnegie Mellon). Μήπως η αναγνώριση αυτών των πτυχίων έχει γίνει στην πράξη από καιρό και κάποιοι αρνούνται να το δεχτούν, με πρόσχημα τη δωρεάν παιδεία και την ελεύθερη πρόσβαση;

openscience: Η Ελλάδα είναι μια από τις ελάχιστες χώρες στην οποία δεν υπάρχει θεσμοθετημένος ο ρόλος του ερευνητή, με όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις στην έρευνα και τη διδασκαλία. Παράλληλα, υπάρχει σημαντική κατάτμηση στα ερευνητικά ινστιτούτα (για παράδειγμα, κάποια εποπτεύονται από το Υπ. Ανάπτυξης, ενώ άλλα από το Υπ. Παιδείας, και οι ερευνητές έχουν διαφορετικές εργασιακές σχέσεις στα μεν και τα δε) Θεωρείτε ότι το νομοσχέδιο για την έρευνα συμμαζεύει την κατάσταση, επιχειρώντας να βάλει φραγή στα Ινστιτούτα-σφραγίδες ή δυσκολεύει τη λειτουργία όλων των ινστιτούτων, ανεξάρτητα από τα ερευνητικά αποτελέσματα που έχουν καταφέρει;

openscience: Πολύ συχνά, καλούμαστε να δείξουμε την αλήθεια κάποιων ισχυρισμών χρησιμοποιώντας στατιστικούς ή λογιστικούς δείκτες. Η συμμετοχή των επιχειρήσεων στην έρευνα φαίνεται να ενισχύθηκε στη διάρκεια του Γ’ ΚΠΣ, κυρίως λόγω της μη πλήρους κάλυψης της ίδιας συμμετοχής των ΑΕΙ και των ΕΠΙ στα σχετικά προγράμματα, γεγονός που εκ των πραγμάτων τα υποχρέωνε σε «συνεργασία» με επιχειρήσεις. Ως ιδέα, η σύγκλιση της έρευνας με την εφαρμογή είναι επιθυμητή από όλους – στην πράξη όμως, οι πρώτες ελληνικές επιχειρήσεις στην κατάταξη με βάση τις επενδύσεις τους στην έρευνας είναι κάτω από την 300στή θέση σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Μήπως τελικά οι αριθμοί δεν λένε πάντα την αλήθεια;

openscience: Μήπως η στρατηγική επιλογή της στροφής προς την κοινωνία της γνώσης ήταν αυτό που βοήθησε χώρες της ΕΕ που πριν 15 χρόνια ήταν πίσω μας, όπως η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία, να μας έχουν προσπεράσει και να πλησιάζουν τη λεγόμενη «δεύτερη ταχύτητα»;

openscience: Οι έρευνες της ΕΕ (Ευρωβαρόμετρο και Γενική Διεύθυνση Έρευνας, European Research Advisory Board) δείχνουν ότι οι επιστημονικές ανακαλύψεις που παρουσιάζονται στα ΜΜΕ αφορούν στη μεγάλη τους πλειοψηφία έρευνα εκτός ΕΕ (ΗΠΑ και Ιαπωνία) και σίγουρα εκτός Ελλάδας (λοιπές χώρες ΕΕ). Από την άλλη, έχουμε την τάση να εξυψώνουμε ομογενείς που εργάζονται σε ιδρύματα του εξωτερικού, ενώ βλέπουμε με σκεπτικισμό τις επιδόσεις όσων εργάζονται στην Ελλάδα. Φταίνε τα μέσα ή φταίμε κι εμείς;

Αναδημοσίευση του άρθρου από http://www.openscience.gr/el/interview/

Είδα το άρθρο στο  http://democracyreloaded.gr  και μου άρεσε!

Το Παρατηρητήριο για την Κοινωνία της Πληροφορίας αποτίμησε το 2008, για τέταρτη συνεχή χρονιά, την πορεία της ψηφιακής Ελλάδας και το ρόλο των νέων τεχνολογιών στη χώρα, μέσα από την μέτρηση των δεικτών του Ευρωπαϊκού σχεδίου δράσης i2010.

Ειδικότερα, η μέτρηση αυτή που απαρτίζεται από επιμέρους έρευνες πανελλαδικής κάλυψης, δίνει – μεταξύ άλλων- πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με τη χρήση Τεχνολογιών Πληροφορικής και Επικοινωνιών από τους πολίτες, την υιοθέτηση των τεχνολογιών από τις εγχώριες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις, την ηλεκτρονική διακυβέρνηση και το ηλεκτρονικό εμπόριο.
Στην παρούσα έκδοση αποτυπώνονται οι τιμές των δεικτών από το 2005 έως το 2008, ενώ δίνεται και η σύγκριση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Αναλύοντας τα αποτελέσματα για την τετραετία παρατηρείται σημαντική αύξηση στο σύνολο σχεδόν των δεικτών.

Κατεβάστε το έντυπο σε PDF

Ακόμη μια ανάρτηση για το θέμα των τελευταίων μηνών… Υπολογιστές στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου. θετικότατο βήμα προς τον ψηφιακό εγγραμματισμό. Τί γίνεται όμως στη σκληρή πραγματικότητα; Το άρθρο το είδα στο http://www.e-paideia.net/news/article.asp?lngEntityID=64408&lngDtrID=102  και το παραθέτω αυτούσιο

“Ενα βήμα μπροστά, πολλά σημειωτόν και… πάμε πάλι. Αυτό συμβαίνει και με τη χρήση των φορητών ηλεκτρονικών υπολογιστών, που δόθηκαν από τις αρχές Οκτωβρίου στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου.  Σύμφωνα με την Καθημερινή29.11.2009), τα λάπτοπ χρησιμοποιούνται (στο σχολείο) σε λίγες ώρες μαθημάτων, αλλά κυρίως οι μαθητές τα χρησιμοποιούν για παιχνίδια, chat και σερφάρισμα στο Διαδίκτυο όταν βρίσκονται στο σπίτι. Αποτέλεσμα; Σε μία ακόμη περίπτωση, επιβεβαιώνεται η ελληνική κακοδαιμονία να δίνονται πολλά κονδύλια, αλλά τα αποτελέσματα να είναι πενιχρά. (

Ειδικότερα, το πρόγραμμα της δωρεάν προσφοράς λάπτοπ ολοκληρώθηκε και οι περίπου 120.000 μαθητές έχουν πλέον τη δυνατότητα να μελετούν τα μαθήματά τους από τα ψηφιακά βιβλία, τα οποία περιέχονται στον υπολογιστή, ενώ επίσης στον υπολογιστή έχει σχεδιαστεί να υπάρχει λογισμικό για διδασκαλία τεσσάρων μαθημάτων: της Βιολογίας, της Γεωγραφίας, της Ιστορίας και των Μαθηματικών.

Ομως, όπως εξηγεί, μιλώντας στην εφημερίδα, ο μαθηματικός κ. Κωνσταντίνος Δήμου, έως τώρα δεν υπάρχει λογισμικό για τα Μαθηματικά, όπως συμβαίνει για τα υπόλοιπα τρία μαθήματα. Ο κ. Δήμου –εκτός των Μαθηματικών– διδάσκει και Γεωγραφία στους μαθητές της Α΄ Γυμνασίου σε σχολείο της Αττικής. «Τα παιδιά έχουν διάθεση να συμμετάσχουν και το πρόγραμμα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Ομως, υπάρχουν εμπόδια και το σύστημα πάει αργά. Για παράδειγμα, οι μαθητές δεν έχουν μάθει να αξιοποιούν τον υπολογιστή στη μελέτη τους. Το σχολείο μεν θα δώσει τις κατευθυντήριες αρχές, θα δημιουργήσει τις συνθήκες, αλλά η κύρια δουλειά πρέπει να γίνει στο σπίτι», συμπληρώνει.

«Τα 13χρονα για πρώτη φορά έχουν δικό τους, στα «μέτρα» τους λάπτοπ και όχι τον παλιό υπολογιστή του μπαμπά. Χάρηκαν και ξεσάλωσαν. Εχουν συνδεθεί όλα στο msn και άρχισαν να συνομιλούν διαδικτυακά μεταξύ τους. Το πράγμα έφτασε στην ακραία του μορφή να συνομιλούν μέσω msn παιδιά, που μένουν στο ίδιο τετράγωνο», προσθέτει, από την πλευρά του, ο κ. Στράτος Στρατηγάκης, καθηγητής ο ίδιος και με παιδί στην Α΄ Γυμνασίου. «Κάποια παιδιά ξεχνούν να τα φέρουν στο σχολείο, κάποια άλλα τα ξεχνούν στην τάξη φεύγοντας. Υπάρχουν και κάποια που φοβούνται μήπως τους τα κλέψουν και τα παίρνουν μαζί τους στο διάλειμμα. Βλέπετε, οι μαθητές δεν διαθέτουν ντουλάπια για να τα φυλάξουν στο σχολείο», προσθέτει.

Από την άλλη, την κατάσταση δυσχεραίνει η απροθυμία πολλών εκπαιδευτικών –και όχι μόνο εκείνων που διδάσκουν τα τέσσερα μαθήματα για τα οποία υπάρχει εκπαιδευτικό λογισμικό– να αξιοποιήσουν τον υπολογιστή στο μάθημά τους.

Είναι ενδεικτικό ότι πρόσφατη έρευνα του Κέντρου Ανάπτυξης Εκπαιδευτικής Πολιτικής της ΓΣΕΕ έδειξε ότι μόλις το 35,6% των Ελλήνων εκπαιδευτικών έχει κάνει χρήση των υπολογιστών για το μάθημα. Ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι περίπου 75%, ενώ σε χώρες όπως η Δανία, η Βρετανία, η Νορβηγία και η Σουηδία το ποσοστό κυμαίνεται πάνω από 90%. Επίσης, συχνά είναι τα μικροπροβλήματα με το λογισμικό κι αυτό έχει αποτέλεσμα συχνά οι εκπαιδευτικοί να τα παρατούν. Παράλληλα, πάσχει και η οργάνωση του σχολείου. Οπως ανέφερε ο κ. Δήμου, «η διδασκαλία με υπολογιστές δεν είναι εύκολο να λειτουργήσει σωστά και οργανωμένα σε μία τάξη με 25 μαθητές».

Από την άλλη, οι απαραίτητες ενέργειες που θα έπρεπε να προηγηθούν της διανομής των υπολογιστών δεν έχουν γίνει. Χαρακτηριστικό είναι ότι δεν υπάρχει αρκετή ηλεκτρική ισχύς ούτε… πρίζες στις τάξεις ούτε και η δυνατότητα σύνδεσης με το Διαδίκτυο. Και ας ληφθεί υπόψη ότι το 70% των σχολείων έχει εργαστήριο πληροφορικής, τα οποία έχουν τον απαραίτητο εξοπλισμό και εκεί το μάθημα γίνεται σε τμήματα των 12 μαθητών.  Ομως, σε ολόκληρο το γυμνάσιο η χρήση υπολογιστή διδάσκεται μία ώρα την εβδομάδα, με αποτέλεσμα οι μαθητές να μην εξοικειώνονται με τη χρήση του για να μελετήσουν. Ετσι, τα εκπαιδευτικά λάπτοπ μετατράπηκαν σε παιχνίδι, καθώς οι 13χρονοι στο σπίτι, μετά το msn έβαλαν στόχο να κατακτήσουν και το… facebook.

Στη Γεωγραφία μέσω του υπολογιστή βλέπουμε χάρτες, πλανήτες. Είναι πολύ ενδιαφέρον», μας λέει ο 13χρονος Γιώργος, μαθητής Α΄ Γυμνασίου σε σχολείο στα Ανω Πατήσια. «Μου αρέσει που έχω φορητό υπολογιστή. Δεν είχα στο δημοτικό. Δεν κάνω χαβαλέ με τον υπολογιστή», συμπληρώνει, παίρνοντας… αποστάσεις από συμμαθητές του. «Υπάρχουν παιδιά που παίζουν παιχνίδια μέσα στο μάθημα. Κάποια άλλα βλέπουν φωτογραφίες», προσθέτει. «Δεν μας έχουν δείξει πώς να μελετάμε με τον υπολογιστή. Πώς θα το κάνουμε, από τη στιγμή που έχουμε τα βιβλία μας; Συνήθως το απόγευμα παίζω παιχνίδια ή μιλάω με συμμαθητές μου στο msn. Αυτό, όταν βρίσκω ελεύθερο χρόνο και δεν έχω πολύ γιατί κάνω αγγλικά, γαλλικά και χορό», προσθέτει η 13χρονη Μαρία από τη Νέα Σμύρνη.”

Τα πράγματα άραγε είναι όπως τα αναφέρει το άρθρο;

Ναί και ίσως όχι. Ο κανόνας είναι οτι δε γίνεται ακόμη σχεδόν τίποτε και μόνο μεμονωμένοι καθηγητές εφαρμόζουν πραγματικά διδασκαλία με ΤΠΕ στην τάξη. Μακάρι να κάνω λάθος, αλλά δεν έχει πέσει κάτι στην αντίληψή μου. Θα χαρώ πολύ να διαψευστώ…