Εικόνα του εξωφύλλου από https://www.kedros.gr/product/6858/matwmena-xwmata-syllektiki-ekdosi.html
Φωτιάδου Ιωάννα
Η ιστορία του κεντρικού ήρωα: Τη διάβαζα και ένιωθα…
Το κύριο πρόσωπο της ιστορίας είναι ο Μανώλης Αξιώτης. Μας αφηγείται τη ζωή του. Ξεκινάει με την παιδική του ηλικία και τη ζωή του στον Κιρκιντζέ, ένα όμορφο χωριό της Μικρασίας,* πριν τον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο και τον πόλεμο των Ελλήνων με τους Τούρκους, και συνεχίζει με τα χρόνια του πολέμου και με τους διωγμούς των Ελλήνων, φτάνοντας ως τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922.
Πριν τον πόλεμο Έλληνες και Τούρκοι στον Κιρκιντζέ είχαν φιλικές σχέσεις, μάλιστα ο ήρωάς μας είχε στενό του φίλο τον Σεφκιέτ. Αλλά ο ήρωάς μας πέρασε δύσκολες καταστάσεις στα χρόνια του ελληνοτουρκικού πολέμου. Στην αρχή εξαναγκάστηκε να φύγει στ’ Αμελέ ταμπούρια, από το 1914 ως το 1918.
Τα Αμελέ ταμπούρια ήταν τάγματα εργασίας, όπου στράτευαν τους χριστιανούς, αλλά στην πραγματικότητα ήταν τάγματα θανάτου, διότι εκεί πέρα ζούσαν μέσα στην πείνα, την ψείρα και τη βρωμιά, ενώ δούλευαν σε βαριές δουλειές για πολλές ώρες κι όποιος λιποθυμούσε ή αντιστεκόταν τιμωρούνταν με το καμτσίκι και με βασανιστήρια. Το μόνο πράγμα που σκεφτόντουσαν ήταν πώς θα ξεφύγουν από κει, γι’ αυτό και πολλοί «λιποτακτούσαν», με σκοπό να νιώσουν και να είναι ελεύθεροι.
Έπειτα από τα Αμελέ ταμπούρια o Μανώλης έπρεπε να υπηρετήσει την πατρίδα του, για να τη σώσει από τα χέρια των Τούρκων. Αλλά τελικά είδε μέχρι και την ολοκληρωτική καταστροφή της Σμύρνης, απ’ όπου έφυγε με χίλιους κινδύνους ως πρόσφυγας, μαζί με τόσους άλλους, χωρίς την οικογένειά του.
Τα συναισθήματα που ένιωθα καθώς διάβαζα το βιβλίο ήταν ποικίλα, αλλά τα πιο κύρια ήταν θλίψη, συμπόνια για τις δύσκολες καταστάσεις που πέρασαν οι Έλληνες τότε. Από την άλλη μεριά όμως, ένιωθα υπερηφάνεια που μέσα από όλα καταφέραμε να κρατήσουμε την ελληνική μας ταυτότητα.
Εικόνα από άρθρο για τη Δ. Σωτηρίου στην ιστοσελίδα http://www.pontos-news.gr/article/154772/dido-sotirioy-i-mana-toy-mikrasiatikoy-ellinismoy-pethane-san-simera
Ο λόγος που πήρα να διαβάσω το βιβλίο
Με ενδιαφέρουν πολύ τα ιστορικά θέματα και, επειδή είμαι Πόντια και Μικρασιάτισσα στην καταγωγή, μου αρέσει ιδιαίτερα να διαβάζω για τη ζωή και τον πολιτισμό των Ποντίων και των Μικρασιατών, καθώς και για τη μικρασιατική καταστροφή, πώς την έζησαν οι άνθρωποι αυτοί. Κατά τη γνώμη μου, είναι πολύ σημαντικές οι ιστορίες αυτές, ιδίως για τη νέα γενιά, γιατί μαθαίνεις σπουδαία πράγματα.
Κάτι που μου έκανε εντύπωση είναι ότι, όσο διάβαζα το βιβλίο, σκεφτόμουν πώς θα ήταν αν ζούσα εκείνη την εποχή. Καθώς το οραματιζόμουν ένιωσα τρόμο, λες και ήμουν στη θέση των προσώπων της ιστορίας και με καταδίωκαν οι Τούρκοι. Μετά προβληματίστηκα: δεν ξέρω αν θα είχα το θάρρος, την τόλμη και τη δύναμη να αντιμετωπίσω αυτές τις δύσκολες καταστάσεις… Αλλά κανείς δεν πρέπει να προδικάζει, ούτε τις καταστάσεις στο μέλλον ούτε τις αντιδράσεις των ανθρώπων…
* Υ.Γ. Αν θέλεις, μάθε για τον Κιρκιντζέ και δες φωτογραφίες σε κείμενο στην ιστοσελίδα https://www.dinfo.gr/%CE%BA%CE%B9%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CF%84%CE%B6%CE%AD%CF%82-%CF%84%CE%BF-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%8C-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CE%BF%CF%85/
