Από το μυθιστόρημα της Α. Ζέη, «Η Κωνσταντίνα και οι αράχνες της»
Βλ. βιβλίο λογοτεχνίας B΄ γυμνασίου, σελ.148.
Η Κωνσταντίνα προσπαθεί να κάνει κάτι μέσα στo παροντικό της αδιέξοδο, αντί μόνο να νοσταλγεί το χαμένο παρελθόν. Γι’ αυτό γράφει γράμμα στους γονείς της, με σκοπό να…
Αγαπητοί μαμά και μπαμπά,
Σας γράφω αυτό το γράμμα για να ζητήσω βοήθεια. Ξέρω ότι μεταξύ σας υπάρχουν πολλά προβλήματα, αλλά προσπαθήστε να τα αφήσετε στην άκρη, για να μου συμπαρασταθείτε στην κατάσταση που βρίσκομαι.
Προσπαθώ να κάνω μια καινούρια αρχή, χωρίς κανέναν δίπλα μου, που να μπορεί να με βοηθήσει στηρίζοντάς με, γιατί αν είναι να περιμένω από τη γιαγιά… Θέλω να ξαναπεράσω όπως περνούσαμε παλιά, που πηγαίναμε με τον μπαμπά βόλτα στους πεζόδρομους και καταλήγαμε πάντα στο μεγάλο καφενείο κι εγώ γευόμουν εκείνη την πεντανόστιμη ζεστή σοκολάτα και είχα τον μπαμπά παρέα, να του λέω πώς πέρασα τη μέρα στο σχολείο. Θέλω να σας έχω κοντά μου, όπως την πρώτη μου μέρα στο δημοτικό, να μου δίνετε κουράγιο.
Πιστεύω πως θα μπορέσω να τα βγάλω πέρα μόνη μου παντού, αλλά μόνο με τη στοργή και την αγάπη στο πλάι μου.
Με πολλή αγάπη,
Κωνσταντίνα
Ζαχαρέγκας Αντώνης
⇓
Μαμά, μπαμπά,
Δεν είμαι καλά… Δε νιώθω χαρούμενη… Δε γελάω πλέον και δεν απολαμβάνω τίποτα. Νιώθω να πνίγομαι μέσα σε μια απέραντη θάλασσα. Δε με ρωτήσατε πριν να κάνετε αυτά που κάνατε και αποφασίσατε χωρίς εμένα.
Στο Άαχεν ήταν όλα υπέροχα! Το σχολείο, οι δάσκαλοι, το σπίτι, οι φίλοι, η οικογένειά μας. Στην τάξη μου είμασταν όλοι διαφορετικοί και τόσο ίδιοι! Περνούσαμε τέλεια! Όλα ήταν αλλιώς τότε και είναι αλλιώς τώρα…
Δε μου αρέσει εδώ που είμαι τώρα. Δε μου αρέσει που χωρίσατε. Δε μου αρέσει η γιαγιά μου. Τίποτα δε μου αρέσει! Εδώ νιώθω ξένη, αδύναμη και απροσάρμοστη! Γιατί μου αλλάξατε έτσι τη ζωή; Γιατί, μπαμπά;
Νιώθω μια τρελή νοσταλγία για το σπίτι μου, για το Άαχεν… Μαμά, μπαμπά, δεν είμαι χαρούμενη…
Με αγάπη,
Κωνσταντίνα
Ασημώνης Άγγελος
⇓
Πολυαγαπημένοι μου γονείς,
Σας γράφω αυτό το γράμμα, για να με ακούσετε, να με ακούσετε σ’ αυτά που έχω να σας πω.
Βρίσκομαι σε μια πολύ δύσκολη ψυχοσωματική κατάσταση και ελπίζω να βρεθεί σύντομα μια λύση στο πρόβλημα που με βασανίζει εδώ και πολύ καιρό. Οι μέρες περνούν πολύ δύσκολα εδώ στη Φάρμουρ. Και οτιδήποτε πω ή κάνω, η κατάσταση χειροτερεύει. Θέλω απλά τα πράγματα να επανέλθουν στην κατάσταση που ήταν παλιά, που όλα ήταν τόσο απλά και ειρηνικά.
Μου λείπουν τα πάντα! Μου λείπει το δωμάτιό μου, με το κρεβάτι μου με την κουνουπιέρα, που τρύπωνα από κάτω και μια την έκλεινα κι αφηνόμουν 
να κάνω όνειρα ξύπνια, μια την άνοιγα και κοιτούσα έξω από το παράθυρο, τον δρόμο με τα φαναράκια. Μου λείπουν απίστευτα πολύ οι απογευματινές βόλτες που συνηθίζαμε να κάνουμε με σένα, μπαμπά, και στο τέλος καταλήγαμε πάντα στο μεγάλο καφενείο, όπου λέγαμε τα πάντα μεταξύ μας.
Επιπλέον, δε θα ξεχάσω ποτέ τις σχολικές στιγμές που περάσαμε μαζί, που μου δίνατε κουράγιο προτού γνωρίσω τον χερ Χάινερ, μέχρι που δεν το χρειάστηκα άλλο το κουράγιο σας! Αυτή τη στιγμή θα χρειαζόμουν λίγο ενθάρρυνση, λίγο συμπαράσταση, να μου πουν όμορφα λόγια όπως εκείνα του χερ Χάινερ, ώστε να μπορέσω αν προχωρήσω μπροστά, όπως προχώρησα τότε στην τάξη μου.
Όλα αυτά τα βλέπω να περνούν από μπροστά μου σαν κινηματογραφική ταινία αλλά, όταν αυτή η περιπετειώδης, όμορφη ταινία φτάνει στο τέλος της, τότε είναι που προσγειώνομαι απότομα στη γη και νιώθω να βουλιάζω στη στεριά, χωρίς κανένας να έρχεται να με σώσει.
Αυτά είχα να σας πω και έχω μια επιθυμία: Σας παρακαλώ πολύ, βρείτε μια λύση γρήγορα, για να ξεκινήσει μια ακόμα πιο όμορφη ταινία από την προηγούμενη. Γιατί δεν ξέρω πόσος χρόνος ακόμα μου μένει προτού βυθιστώ για πάντα στη στεριά…
Η αγαπητή σας κόρη Κωνσταντίνα
Θωμαΐδου Ειρήνη
Εικόνα 1η από https://pixabay.com/el/illustrations/%CF%80%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%81%CE%B1%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CF%8C%CF%81%CE%B7-%CE%B1%CE%B3%CE%AC%CF%80%CE%B7-%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-2901559/
Εικόνα 2η από https://pixabay.com/el/photos/%CE%AC%CE%B1%CF%87%CE%B5%CE%BD-%CE%B3%CE%B5%CF%81%CE%BC%CE%B1%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CF%80%CF%8C%CE%BB%CE%B7-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%B1-%CE%BF%CE%B4%CF%8C%CF%82-3994692/
⇓
Αγαπητοί Μαμά και Μπαμπά,
Πώς είστε; Ελπίζω να περνάτε καλά στη Γερμανία. Εγώ είμαι καλά ή, τουλάχιστον, προσπαθώ να είμαι καλά. Ο πραγματικός λόγος που σας γράφω είναι γιατί έχω ένα πρόβλημα που με απασχολεί εδώ και πολύ καιρό. Δεν έχω πει κάτι στη Φάρμουρ, αλλά υποψιάζομαι πως καταλαβαίνει περίπου τι γίνεται. Δε θέλω να τα μάθει όλα προτού τα μάθετε εσείς και με βοηθήσετε να τα λύσω.
Για να μπω στο θέμα, θα ήθελα να έρθετε, έστω για λίγο καιρό εδώ στην Ελλάδα, γιατί η βοήθειά σας θα μου είναι πάρα πολύ χρήσιμη, όποια κι αν είναι αυτή.
Σας περιμένω, να έρθετε οπωσδήποτε, είναι αναγκαίο.
Η κόρη σας Κωνσταντινιώ
Σιδηροπούλου Ελένη
⇓
Μαμά, μπαμπά,
Βοήθεια, σας χρειάζομαι, δε νιώθω καλά! Έχω μπουχτίσει με τη γιαγιά, δεν αντέχω άλλο!
Θέλω τη στήριξή σας, όπως στη Γερμανία πριν να πάω στο σχολείο. Θέλω τις βόλτες με τον μπαμπά μου, που του έλεγα όλα τα μυστικά μου, θέλω το κρεβάτι μου που με έκανε να νιώθω σα να είμαι στον δικό μου κόσμο. Μου έχουν λείψει οι καλές μέρες. Αυτές οι αναμνήσεις είναι οι μόνες που με κρατάνε πλέον με ένα χαμόγελο, αλλά παράλληλα και με μια λύπη. Πλέον νιώθω σα να περνάνε από πάνω μου όλα τα άσχημα πράγματα. Έχω φτάσει σε στάδιο απόλυτης απελπισίας και δεν έχω βοήθεια από πουθενά.
Σας παρακαλώ, βρείτε μια λύση, θέλω πίσω τις μέρες που χαμογελούσα. ΣΑΣ ΘΕΛΩ ΠΙΣΩ!
Με αγάπη,
η κόρη σας Κωσταντίνα
Αγγελακίδου Δήμητρα
