Η κηλιδωτή χελώνα ( Clemmys guttata ), το μόνο είδος του γένους Clemmys , είναι μια μικρή, ημιυδρόβια χελώνα που φτάνει σε μήκος κελύφους 8–12 cm (3,1–4,7 in) [3] κατά την ενηλικίωση. Το φαρδύ, λείο, χαμηλό σκουρόχρωμο άνω κέλυφος ή το καβούκι τους, κυμαίνεται στο ακριβές χρώμα του από μαύρο έως γαλαζωπό μαύρο με μια σειρά από μικροσκοπικά κίτρινα στρογγυλά σημεία. Το μοτίβο κηλίδων εκτείνεται από το κεφάλι, στο λαιμό και έξω στα άκρα. Τα σεξουαλικά ώριμα αρσενικά έχουν ένα κοίλο πλάστρον και μια μακριά, χοντρή ουρά. Αντίθετα, τα σεξουαλικά ώριμα θηλυκά έχουν ένα επίπεδο plastron και έχουν μια ουρά σημαντικά πιο κοντή και πιο λεπτή από τα ώριμα αρσενικά. Τα ώριμα αρσενικά έχουν επίσης σκούρα ίριδα και πρόσωπο. Τα θηλυκά έχουν συνήθως κίτρινη ή πορτοκαλί ίριδα και παρόμοιο χρωματισμένο πρόσωπο που είναι σαφώς πιο ανοιχτόχρωμο από τα αρσενικά. Τα νεαρά φαίνονται θηλυκά από αυτή την άποψη και στην ωριμότητα τα αρσενικά αρχίζουν να αναπτύσσουν πιο σκούρα χαρακτηριστικά.
Οι κηλίδες χελώνες είναι υδρόβιες παμφάγα ζώα που κατοικούν σε μια ποικιλία ημι-υδάτινων ή με άλλα λόγια, ρηχών περιοχών γλυκού νερού, όπως πλημμυρισμένα δάση, έλη, υγρά λιβάδια, έλη και δασικά ρυάκια στον νότιο Καναδά ( Οντάριο ) και στις ανατολικές ΗΠΑ : ανατολικές Μεγάλες Λίμνες και ανατολικά των Απαλαχίων Όρη . [4]
από την/ον ΣΠΥΡΙΝΟΥΔΗ ΕΙΡΗΝΗ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κιτρινομάγουλη
Η κιτρινομάγουλη χελώνα (Trachemys Scripta Scripta) είναι ένα υποείδος χελώνας ξηράς και νερού που ανήκει στην οικογένεια των Εμυδίδων. Αυτό το υποείδος συναντάται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και πιο συγκεκριμένα στη Φλόριντα μέχρι τη νοτιοανατολική Βιρτζίνια[1] και μάλιστα θεωρείται ένα από τα πιο κοινά είδη χελώνας για την περιοχή. [2] Ζει σε μια μεγάλη ποικιλία υδροβιότοπων όπως λίμνες, ποτάμια και βάλτους. Εκτός από αυτά η Κιτρινομάγουλη Χελώνα είναι επίσης και πολύ δημοφιλή κατοικίδιο .
Τα αρσενικά συνήθως φτάνουν τα 13-23 εκατοστά, μικρότερα από τα θηλυκά τα όποια κυμαίνονται στα 20-33 εκατοστά. [3] Το καβούκι είναι συνήθως καφέ ή μαύρο, συχνά με κίτρινες γραμμώσεις ή κουκκίδες. Το χρώμα δέρματος είναι σκούρο πράσινο με εξίσου συχνά κίτρινες γραμμώσεις στο λαιμό και τα πόδια. Σε αυτά τα χαρακτηριστικά οφείλει και το όνομα της η Κιτρινομάγουλη Χελώνα. Ωστόσο το κάτω κέλυφος της τείνει να είναι κίτρινο με μαύρες κηλίδες κατά μήκος τω άκρων και σε συχνές περιπτώσεις πάνω σε αυτό σχηματίζονται σχήματα όπως S και ερωτηματικού. Με την πάροδο του χρόνου όταν η χελώνα ενηλικιωθεί, φτάνοντας την ηλικία των 3-4 χρόνων, το καβούκι της τείνει να γίνεται πιο σκούρο.
Η βαμμένη χελώνα (Chrysemys picta – Χρύσεμυς η παρδαλή, Χρύσεμυς η βαμμένη)[1][2] είναι μια ιθαγενής χελώνα της Βόρειας Αμερικής. Είναι το μόνο είδος του γένουςΧρύσεμυς της οικογένειας των Εμυδιδών. Η βαμμένη χελώνα είναι μια από τις πιο δημοφιλείς κατοικίδιες χελώνες στον κόσμο.
Η ενήλικη βαμμένη θηλυκή χελώνα έχει μήκος 10–25 cm (4–10 in). το αρσενικό είναι μικρότερο. Το επάνω κέλυφος της χελώνας είναι σκούρο και λείο, χωρίς κορυφογραμμή. Το δέρμα του είναι λαδί έως μαύρο με κόκκινες, πορτοκαλί ή κίτρινες ρίγες στα άκρα του. Το υποείδος μπορεί να διακριθεί από τα κελύφη τους: το ανατολικό έχει ευθυγραμμισμένα τμήματα άνω κελύφους. το midland έχει ένα μεγάλο γκρι σημάδι στο κάτω κέλυφος. το νότιο έχει μια κόκκινη γραμμή στο πάνω κέλυφος? το γουέστερν έχει κόκκινο σχέδιο στο κάτω κέλυφος.
Η χελώνα τρώει υδρόβια βλάστηση, φύκια και μικρά πλάσματα του νερού, όπως έντομα, καρκινοειδή και ψάρια. Αν και καταναλώνονται συχνά ως αυγά ή νεογνά από τρωκτικά, κυνόδοντες και φίδια, τα σκληρά κελύφη των ενήλικων χελωνών τις προστατεύουν από τα περισσότερα αρπακτικά. Βασιζόμενη στη ζεστασιά από το περιβάλλον της, η ζωγραφισμένη χελώνα είναι ενεργή μόνο κατά τη διάρκεια της ημέρας όταν λιάζεται για ώρες σε κορμούς ή βράχους. Κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η χελώνα πέφτει σε χειμερία νάρκη , συνήθως στη λάσπη στον πυθμένα των υδάτινων σωμάτων. Οι χελώνες ζευγαρώνουν την άνοιξη και το φθινόπωρο. Τα θηλυκά σκάβουν φωλιές στη στεριά και γεννούν αυγά από τα τέλη της άνοιξης έως τα μέσα του καλοκαιριού. Οι εκκολαφθείσες χελώνες μεγαλώνουν μέχρι τη σεξουαλική ωριμότητα : 2–9 χρόνια για τα αρσενικά, 6–16 για τα θηλυκά.
Στις παραδοσιακές ιστορίες των φυλών Algonquian , η πολύχρωμη χελώνα έπαιζε το ρόλο ενός απατεώνα. Στη σύγχρονη εποχή, τέσσερις πολιτείες των ΗΠΑ (Κολοράντο, Ιλινόις, Μίσιγκαν και Βερμόντ) έχουν ονομάσει τη ζωγραφισμένη χελώνα επίσημο ερπετό τους . Ενώ η απώλεια ενδιαιτημάτων και οι θάνατοι από το δρόμο έχουν μειώσει τον πληθυσμό της χελώνας, η ικανότητά της να ζει σε περιβάλλοντα που διαταράσσονται από τον άνθρωπο τη βοήθησε να παραμείνει η πιο άφθονη χελώνα στη Βόρεια Αμερική. Τα ενήλικα στη φύση μπορούν να ζήσουν για περισσότερα από 55 χρόνια.
από την/ον ΣΠΥΡΙΝΟΥΔΗ ΕΙΡΗΝΗ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κοκκινομάγουλη
Η κοκκινομάγουλη χελώνα (Trachemys Scripta Elegans) είναι ένα υποείδος χελώνας ξηράς και νερού που ανήκει στην οικογένεια των Εμυδίδων. Συναντάται κυρίως στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού. Είναι ένα από τα πιο κοινά υποείδη χελώνας σχεδόν σε ολόκληρο τον κόσμο εξαιτίας του εμπορίου και των ανθρώπων με την απελευθέρωση του στη φύση. Ζει σε μια μεγάλη ποικιλία υδροβιότοπων όπως λίμνες, ποτάμια και βάλτους. Επίσης η κοκκινομάγουλη χελώνα είναι και πολύ δημοφιλής ως κατοικίδιο. Εκτός από αυτά μην ξεχνάμε ότι ανήκει στον κατάλογο των 100 πιο επεμβατικών ειδών στον κόσμο σύμφωνα με την IUCN (Διεθνής Ένωση Προστασίας της Φύσης).
Οι αρσενικές κοκκινομάγουλες χελώνες μπορούν να φτάσουν τα 13-23 εκατοστά, σε μικρότερο μέγεθος από ότι οι θηλυκές, οι οποίες κυμαίνονται στα 20-33 εκατοστά. [2] Η διάρκεια ζωής τους είναι μεταξύ 20 και 30 ετών, χωρίς να αποκλείεται να φτάσουν και τα 40 έτη.[3] Το προσδόκιμο όριο ζωής τους όμως είναι μικρότερο όταν κρατούνται σε αιχμαλωσία.[4] Η ποιότητα του περιβάλλοντος τους επηρεάζει έντονα στην διαβίωση τους και στην ευημερία τους.
Στην κοκκινομάγουλη χελώνα το καβούκι αλλάζει χρώμα ανάλογα με την ηλικία της χελώνας. Σε νεαρές ή πρόσφατα εκκολαπτόμενες χελώνες είναι πράσινο και με την πάροδο του χρόνου γίνεται ελαφρώς πιο σκούρο καθώς η χελώνα μεγαλώνει, μέχρι να γίνει πολύ σκούρο και στη συνέχεια να πάρει αποχρώσεις ανάμεσα στο καφέ και το λαδί. Το κάτω μέρος της χελώνας είναι πάντα ανοιχτό κίτρινο με σκούρα, ζευγαρωτά, ακανόνιστα σημάδια στο κέντρο. Πέρα από αυτά το κεφάλι, τα πόδια και η ουρά είναι πράσινα με λεπτές, ακανόνιστες, κίτρινες γραμμές. Ολόκληρο κέλυφος καλύπτεται από αυτές τις ακανόνιστες λωρίδες και σημάνσεις που βοηθούν στην χελώνα να καμουφλαριστεί με το περιβάλλον της. Χαρίζοντας της έτσι μια φυσική άμυνα.
Οι χελώνες αυτές έχουν επίσης ένα πλήρες σκελετικό σύστημα, με πεπλατυσμένα πόδια που τους βοηθούν να κολυμπήσουν και και να αμυνθούν μαζεύοντας τα πόδια και το κεφάλι και την ουρά στον εσωτερικό του καβουκιού. Η κόκκινη λωρίδα στα πλάγια του κεφαλιού διακρίνει την κοκκινομάγουλη χελώνα από όλα τα άλλα είδη της Βόρειας Αμερικής και της χαρίζει το όνομα της. Με την πάροδο του χρόνου η λωρίδα μπορεί να χάσει σταδιακά το έντονο χρώμα της.[4]Επίσης η κοκκινομάγουλη χελώνα δεν έχει ορατό εξωτερικό αυτί ή εξωτερικό ακουστικό κανάλι αλλά βασίζεται σε ένα εσωτερικό αυτί που καλύπτεται εξ ολοκλήρου από ένα χονδροειδές τύμπανο. [7]
Τα κυριότερα εσωτερικά όργανα αυτών των ερπετών είναι οι πνεύμονες, η καρδιά, το στομάχι, το ήπαρ, τα έντερα και η ουροδόχος κύστη. Εξίσου η cloaca που διαθέτουν, τους εξυπηρετεί τόσο στις ανάγκες αποβολής όσο και τις αναπαραγωγικές τους λειτουργίες.
Το Κοκατίλ (Επιστημονική ονομασία: Nymphicus hollandicus – Νυμφικός ο Ολλανδικός), είναι είδος παπαγάλων που αποτελεί μέλος της οικογένειας των Κακατούα, Ταξινομήθηκαν για πρώτη φορά από τον Σκοτσέζο συγγραφέα και φυσιοδίφη Ρόμπερτ Κερρ το 1793. Πωλούνται ως οικιακά κατοικίδια ζώα και παπαγάλοι συντροφιάς σε όλο τον κόσμο και είναι σχετικά εύκολο να αναπαραχθούν. Ως πουλί σε κλουβί, τα Κοκατίλ είναι δεύτερα σε δημοτικότητα μόνο μετά τα Μπαντζεριγκάρ.[1]. Τα Κοκατίλ είναι ενδημικά στην Αυστραλία κυρίως σε υγροβιότοπους, αλλά και σε δασικές/θαμνώδεις εκτάσεις.
Το Κοκατίλ είναι το μοναδικό μέλος του γένουςNymphicus (Νυμφικός). Προηγουμένως θεωρούταν παπαγάλος με λοφίο ή μικρό Κακατούα, ωστόσο, πιο πρόσφατες μοριακές μελέτες έχουν το έχουν ανατάξει στη δική του υποοικογένεια, τις Νυμφικίνες. Είναι, ως εκ τούτου, τώρα ταξινομημένο ως το μικρότερο από τις Κακατουίδες (Οικογένεια των Κακατούα).
Το χαρακτηριστικό των Κοκατίλ είναι το λοφίο που δείχνει την συναισθηματική του κατάσταση. Το λοφίο είναι κάθετο όταν το Κοκατίλ ξαφνιάζεται ή ενθουσιάζεται, πλάγιο σε ουδέτερη ή χαλαρή κατάσταση, και οριζόντιο όταν είναι θυμωμένο ή αμύνεται. Το λοφίο είναι επίσης οριζόντιο, αλλά προεξέχει προς τα έξω στο πίσω μέρος, όταν το Κοκατίλ προσπαθεί να ελκύσει. Σε αντίθεση με τα περισσότερα Κακατούα, το Κοκατίλ έχει μακριά φτερά ουράς περίπου το ήμισυ του συνολικού του μήκους. Στα 30 με 33 εκατοστά, το Κοκατίλ είναι το μικρότερο από τα Κακατούα, τα οποία είναι γενικά μεγαλύτερα (μεταξύ 30 και 60 εκατοστά).
από την/ον ΣΠΥΡΙΝΟΥΔΗ ΕΙΡΗΝΗ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κυανόχρυσο μακάο
Ο κυανόχρυσος μακάο (Ara ararauna) είναι μεγάλο σε μέγεθος είδος παπαγάλου της Λατινικής Αμερικής, με μπλε και ανοιχτά πορτοκαλί σημεία στο σώμα του, δυνατό Ράμφος και πράσινο φτέρωμα στην κεφαλή. Είναι μέλος μιας μεγάλης ομάδας παπαγάλων, τους Μακάο. Λόγω κάποιων ιδιαίτερων ικανοτήτων τους, (όπως η ικανότητα ομιλίας, η κοινωνικοποίηση και το πολύχρωμο φτέρωμά τους) οι παπαγάλοι αυτοί είναι δημοφιλή κατοικίδια ζώα.
Αυτά τα πουλιά μπορούν να φτάσουν σε μήκος 76-86 cm και να ζυγίζουν 0.900-1.5 kg κάνοντάς τα από τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειάς τους. Φέρουν ανοιχτόχρωμα φτερά στην κορυφή των φτερών τους, και τον κορμό, και πιο σκούρα στην ουρά. Στο κάτω μέρος αυτών των προαναφερθέντων περιοχών του σώματος τους είναι και φτερά χρώματος πορτοκαλί. Το ράμφος τους είναι μαύρο, καθώς και τα φτερά κάτω από το σαγόνι τους. Τα πόδια τους γκρι χρώμα. Ο παπαγάλος έχει λευκό δέρμα, με το πρόσωπό του να μην έχει σχεδόν φτερά δίπλα σε μερικές μαύρες που απέχουν μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα ριγωτό μοτίβο γύρω από τα μάτια.
από την/ον ΣΠΥΡΙΝΟΥΔΗ ΕΙΡΗΝΗ·Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αφρικανικός γκρίζος
Ο αφρικανικός γκρίζος παπαγάλος (Psittacus erithacus, Ψιττακός ο εριθακός), γνωστός και απλά ως γκρίζος παπαγάλος ή ζακό, είναι ένας παπαγάλος μεσαίου μεγέθους που ζει στα τροπικά δάση της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής. Θεωρείται από τους ειδικούς ως ένα από τα ευφυέστερα πουλιά. Τρέφεται κυρίως με ξηρούς καρπούς, καρπούς, φρούτα, φύλλα, και σε κάποιες περιπτώσεις σαλιγκάρια. Η ευγενής συμπεριφορά τους και η τάση και η ικανότητά τους να μιμούνται την ανθρώπινη ομιλία, τους έχουν καταστήσει δημοφιλή κατοικίδια ζώα. Εξαιτίας αυτού πολλοί άγριοι παπαγάλοι αιχμαλωτίζονται και πωλούνται στο εμπόριο ζώων. Ο γκρίζος παπαγάλος βρίσκεται στη σύμβαση CITES – παράρτημα II, που απαγορεύει το εμπόριο αιχμάλτωτων άγριων ζώων, γιατί οι άγριοι πληθυσμοί δεν μπορούν να αντισταθμίσουν τις απώλειες από το εμπόριο ζώων. Ως κατοικίδια, πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή απασχόληση με κάποιον άνθρωπο ή κάποιο παιχνίδι. Ειδάλλως είναι πιθανό να γίνουν αγχώδεις και να αναπτύξουν αυτοκαταστροφική συμπεριφορά.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
/GettyImages-557232791-de1370a3d2e84add9fb50ff9a1b524fd.jpg)
