Πέπα Κλεβίνα
Το δικαστήριο αποτελούταν από δύο ή περισσότερα τμήματα. Οι ηλιαστές ξεκινούσαν τις δίκες με το φως του φεγγαριού, για να δώσουν τα στοιχεία τους. Κάθε δικαστήριο είχε δικό του δικαστή και σε κάθε δίκη αυτοί άλλαζαν. Στην είσοδο του δικαστηρίου ήταν βαμμένο το υπέρθυρο βάσει του οποίου έπαιρνε το δικαστήριο το όνομά του.
Στα αρχαία χρόνια, στα δικαστήρια υπήρχαν οι ηλιαστές. Ο ηλιαστής κληρωνόταν για να γίνει δικαστής. Ηλιαστής γινόταν οποιοσδήποτε Αθηναίος που είχε συμπληρώσει τα 30 έτη και δεν έχει χρέη στο δημόσιο. Καθένας από αυτούς είχε από μια χάλκινη ταυτότητα πάνω στην οποία αναγράφονταν τα στοιχεία τους και τα δέκα γράμματα της ελληνικής αλφαβήτου, από το Α έως το Κ που δείχνοντας σε ποιο τμήμα φυλής ανήκαν.
Η αγορά, ήταν ένα πολυσύχναστο μέρος, που Αρχαίοι Έλληνες πουλούσαν τα προϊόντα και προμηθεύονταν άλλα για τα τραπέζια τους. Υπήρχαν πολλοί ιδιοκτήτες που έστελναν προϊόντα για συναλλαγή. Πολλοί πουλάνε ζεστά λουκάνικα κρεμασμένα στο λαιμό της αγοράς, που τους ονόμαζαν αγορονόμους . Η αγορά ήταν τακτοποιημένη με ένα ορισμένο σχέδιο για κάθε προϊόν που είχαν καθορίσει σε ειδικούς χώρους και ο κάθε πελάτης ήξερε καλά που θα βρει ψωμί, ψάρια, λάδι, λαχανικά και λάδι. Αν κάποιος ήθελε να συναντήσει κάποιον, συναντιούνταν στο ιχθυοπωλείο, και κάπως έτσι συνεννοούνταν μεταξύ τους.
Από όλα όσα ανέφερα στο παραπάνω κείμενο τρία πράγματα με εντυπωσίασαν. Και αυτά είναι, ότι οι δικαστές στα αρχαία χρόνια λέγονταν ηλιαστές, οι ιδιοκτήτες των αγορών αντάλλασσαν προϊόντα, και τέλος ο ναός της Άρτεμης στην Κέρκυρα που λειτούργησε τον 4ο αιώνα μ.Χ.
Πηγές:
