ΕΛΙΣΑΒΕΤ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ
Στην Αρχαία Ελλάδα η άθληση έπαιζε πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή των ανθρώπων και καταλάμβανε μεγάλο μέρος της αγωγής των νέων.
Βασικά στοιχεία της εκγύμνασης ήταν ο ανταγωνισμός, η πειθαρχία και η ευγενής άμιλλα που, σε συνδυασμό με την καλλιέργεια του πνεύματος (μουσική και γράμματα), είχε στόχο την υγιή και αρμονική ανάπτυξη σώματος και νου («νους υγιής εν σώματι υγιή»). Πρώτοι οι Έλληνες έδωσαν αυτό το περιεχόμενο στην άθληση και δεν την περιόρισαν στο πλαίσιο της στρατιωτικής προετοιμασίας, ενώ τη χρησιμοποίησαν και ως θεραπευτική πρακτική στην ιατρική.
Κατά την Κλασική Εποχή, αναπτύχθηκαν διάφορα συστήματα εκπαίδευσης και η σωματική άσκηση καθιερώθηκε ως μέσο αγωγής των αγοριών. Σταδιακά ιδρύθηκαν τοπικοί και πανελλήνιοι αγώνες, δημοφιλέστερος των οποίων ήταν τα Ολύμπια, που διεξάγονταν προς τιμή του Δία κάθε τέσσερα χρόνια στον ιερό χώρο της Ολυμπίας.
Κάθε άθλημα είχε τους δικούς του κανόνες και τεχνικές και ήταν ουσιώδης η τήρηση και η βελτίωση τους. Την αγωγή των αγοριών αναλάμβανε ο παιδοτρίβης, ο οποίος δίδασκε τις τεχνικές της πάλης με στόχο την ενδυνάμωση του σώματος. Αργότερα, στα δημόσια γυμναστήρια της πόλης, οι έφηβοι ασκούνταν στην πάλη, τον δρόμο, το άλμα, τον ακοντισμό, τη δισκοβολία, την πυγμαχία και το παγκράτιο. Τα πέντε πρώτα αποτελούσαν το λεγόμενο πένταθλο, αγώνισμα που συμμετείχε στους πανελλήνιους αγώνες και σήμερα είναι αντιπροσωπευτικά αθλήματα του σύγχρονου κλασικού αθλητισμού. Διδάσκονταν επίσης, ιππασία, κολύμβηση και παιχνίδια με σφαίρα (μπάλα).
Πολλά αθλήματα εξαφανίστηκαν στην πορεία και άλλα επινοήθηκαν ή εμπλουτίστηκαν με επιμέρους αγωνίσματα. Όπως και να χει, ο αθλητισμός και οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν το πιο ζωντανό κληροδότημα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού προς τον σύγχρονο κόσμο.
ΠΗΓΕΣ:
ολυμπιακή παιδεία
Schoolpress
