Η σφυροβολία είναι ένα από τα αγωνίσματα ρίψεων των σύγχρονων αγώνων του στίβου. Προέρχεται, όπως και η σφαιροβολία, από παραδοσιακά αγωνίσματα που διεξάγονται στη Σκωτία. Το όνομά της παραπέμπει σε αυτή την παραδοσιακή μορφή της, όπου οι διαγωνιζόμενοι προσπαθούν εκσφενδονίσουν όσο γίνεται μακρύτερα ένα μεγάλο σφυρί σιδηρουργού. Στην σύγχρονη μορφή, το σφυρί έχει αντικατασταθεί από μια σιδερένια σφαίρα η οποία στερεώνεται σε ένα μακρύ μεταλλικό σύρμα που καταλήγει σε μία χειρολαβή. Το όργανο αυτό ονομάζεται σφύρα.

Η σφυροβολία είναι στο πρόγραμμα του στίβου από του Ολυμπιακούς Αγώνες του 1900 στο Παρίσι και παρέμεινε αποκλειστικά ανδρικό αγώνισμα για σχεδόν έναν αιώνα. Αν και γυναίκες άρχισαν να ασχολούνται από νωρίς με το αγώνισμα, η παγκόσμια ομοσπονδία κλασικού αθλητισμού αναγνώρισε τη γυναικεία σφυροβολία μόλις το 1995, οπότε και άρχισαν να καταγράφονται και να επικυρώνονται οι επιδόσεις τους, ενώ την ενέταξε στο πρόγραμμα από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 1999.

Σφυροβολία

Το άλμα επί κοντώ ή ο επικοντισμός είναι κλασικό αγώνισμα του στίβου, στο οποίο ο αθλητής χρησιμοποιεί ευλύγιστο πλέον κοντάρι από φάιμπεργκλας ή ανθρακονήματα για να υπερπηδήσει οριζόντιο πήχη. Το αγώνισμα φαίνεται να είναι γνωστό από τους Κρήτες και τους Κέλτες. Αναγνωρίστηκε ως ολυμπιακό αγώνισμα στους Ολυμπιακούς του 1896 για τους άνδρες και του 2000 για τις γυναίκες.

Άλμα επί κοντώ

Οι αγώνες δρόμου με εμπόδια περιλαμβάνονται στα ολυμπιακά αγωνίσματα στίβου από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 στην Αθήνα. Τότε διεξήχθη μόνο ο δρόμος 110 μέτρων με εμπόδια, ο οποίος είναι ένα από τα 12 κλασικά ολυμπιακά αγωνίσματα στίβου που βρίσκονται συνεχώς στο πρόγραμμα των αγώνων από το 1896 μέχρι σήμερα. Στο αγώνισμα κυριαρχούν οι αθλητές των ΗΠΑ.

Αγώνες εμποδίων γυναικών εντάχθηκαν στο ολυμπιακό πρόγραμμα από το 1932, στην Ολυμπιάδα του Λος Άντζελες.

Δρόμοι με εμπόδια

Στον αθλητισμό, τα δύο πρότυπα αγώνων σκυταλοδρομίας είναι τα 4 × 100μ. και το 4 × 400 μέτρα . Παραδοσιακά, το 4 × 400 m σκυταλοδρομίας στον τελικό είναι η τελευταία εκδήλωση της στο στίβο, και συναντάται συχνά με ένα πολύ ενθουσιώδες πλήθος, ειδικά αν το τελευταίο σκέλος είναι ένας κοντινός αγώνας. Είναι δύσκολο να μετρήσετε τα ακριβή χωρίσματα σε ένα  4 × 400 (ή 4 × 100).Για παράδειγμα, εάν μια ομάδα έτρεξε σε 3 λεπτά 4 × 400, δεν σημαίνει ότι κάθε δρομέας της ομάδας πρέπει να εκτελέσει ένα ανοιχτό 400 δευτερολέπτων, διότι ένα άτομο ξεκινάει επιταχυνόμενο πριν έχει τη σκυτάλη, επιτρέποντας έτσι Ελαφρώς πιο αργή συνολικά ανοικτή 400 φορές. Ένας αθλητής σκυταλοδρομίας  4 × 400 αρχίζει γενικά σε λωρίδες για το πρώτο σκέλος, συμπεριλαμβανομένης της μεταβίβασης.Το δεύτερο σκέλος ξεκινά στη διαδρομή για τα πρώτα 100 μέτρα, μετά από το οποίο οι δρομείς επιτρέπεται να εισέλθουν στην πρώτη λωρίδα στο πίσω μέρος, αρκεί να μην παρεμβαίνουν σε άλλους δρομείς. Ένας διοργανωτής κούρσας τοποθετεί έπειτα τους τρίτους αθλητές σε μια γραμμή ανάλογα με τη σειρά με την οποία τρέχουν (με την πρώτη θέση πιο κοντά στο εσωτερικό). Οι πιο γρήγορες ομάδες περνούν πρώτα, ενώ οι πιο αργές ομάδες πρέπει να γλιστρήσουν στις εσωτερικές λωρίδες καθώς διατίθενται.

Υπάρχουν επίσης 4 × 200, 4 × 800 και 4 × 1600 , αλλά είναι πιο σπάνια, ειδικά στο επίπεδο του γυμνασίου, όπου τα σχολεία διαθέτουν γενικά μόνο έναν ή δύο ανταγωνιστικούς ισχυρούς δρομείς σε τέτοιες εκδηλώσεις.

Αγώνες Σκυταλοδρομίας