Τα Λαζαράκια είναι μικρά σταφιδοψωμακια που μοιάζουν με ανθρωπάκια και τα φτιάχνουν οι νοικοκυρές το Σάββατο του Λαζάρου. Μέσα στην ζύμη συνήθιζαν να βάζουν μέλι, καρύδια, σταφίδες ή ότι άλλο έβγαζε ο κάθε τόπος. Για μάτια τους βάζουν καρφάκια από γαρύφαλλο, ενώ το σώμα τους μοιάζει να είναι τυλιγμένο με φασκιές όπως ακριβώς παρουσιάζεται ο Λάζαρος στις εικόνες. Είναι κυρίως νησιώτικο έθιμο και λέει ότι όποιος δεν πλάσει Λαζαράκια δε θα χορτάσει ψωμί. Αφού τα ψήσουν, τα δίνουν στα παιδιά ζεστά ζεστά!
Τα παιδιά έφεραν τα υλικά και με την βοήθειά μας φτιάξαμε τα λαζαράκια.
ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ
Τα κάλαντα του Λαζάρου
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε των Βαγιών η εβδομάδα.
Ξύπνα Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μέρα σου και η χαρά σου.
Πού ήσουν Λάζαρε; Πού ήσουν κρυμμένος;
Κάτω στους νεκρούς, σαν πεθαμένος.
Δε μου φέρνετε, λίγο νεράκι,
που ‘ν’ το στόμα μου πικρό φαρμάκι.
Δε μου φέρνετε λίγο λεμόνι,
Που ‘ν’ το στόμα μου, σαν περιβόλι.
Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια,
ήρθε η Κυριακή που τρων’ τα ψάρια.
Σήκω Λάζαρε και μην κοιμάσαι,
ήρθε η μάνα σου από την πόλη,
σου ’φέρε χαρτί και κομπολόι.
Γράψε Θόδωρε και συ Δημήτρη,
γράψε Λεμονιά και Κυπαρίσσι.
Το κοφνάκι μου θέλει αυγά,
κι η τσεπούλα μου θέλει λεφτά.
Βάγια, Βάγια και Βαγιώ.
τρώνε ψάρι και κολιό.
Και την άλλη Κυριακή,
τρώνε το ψητό τ’ αρνί.