9ο ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟ ΓΕΡΑΚΑ

Προτεινόμενες δράσεις

Η Σημασία των Ορίων στα Παιδιά Προσχολικής Ηλικίας

Με τον όρο όρια αναφερόμαστε στους κανόνες που θέτουν οι ενήλικες στα παιδιά και έχουν σαν στόχο την καθοδήγηση της συμπεριφοράς. Τα όρια παρέχουν το πλαίσιο μέσα στο οποίο τα παιδιά μπορούν να εξερευνήσουν και να μάθουν με ασφάλεια.

Η προσχολική ηλικία είναι πολύ σημαντική περίοδος καθώς τα παιδιά διαμορφώνουν την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά τους. Τα όρια δημιουργούν στο παιδί το αίσθημα της ασφάλειας και του προσφέρουν τη δυνατότητα να μάθει να αυτορρυθμίζεται μέσα σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον (Papalia, Olds & Feldman, 2014). Επίσης, τα σαφή και σταθερά όρια βοηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν τις συνέπειες των πράξεών τους (Berk, L. E., 2018).

Η ύπαρξη σαφών και σταθερών ορίων αναπτύσσει:

Αίσθημα Ασφάλειας: Τα παιδιά αισθάνονται ασφαλή όταν γνωρίζουν τις προσδοκίες μας και ποιες είναι οι συνέπειες των ενεργειών τους. Η γνώση αυτή επιτρέπει στα παιδιά να εξερευνούν το περιβάλλον τους με αυτοπεποίθηση (Gartrell, 2017).
Αυτοπειθαρχία: Τα παιδιά μαθαίνουν απαραίτητες δεξιότητες για την επιτυχή κοινωνική τους αλληλεπίδραση, όπως τον έλεγχο των παρορμήσεών τους (Kostelnik et al., 2015).
Κοινωνική Προσαρμογή: Η κατανόηση και η τήρηση των ορίων διευκολύνει την ένταξη των παιδιών σε κοινωνικές ομάδες, αφού μαθαίνουν να σέβονται τους κανόνες και τα δικαιώματα των άλλων (Charlesworth, 2016).

Στρατηγικές για την εφαρμογή ορίων είναι:

Σαφήνεια και Συνέπεια: Οι κανόνες πρέπει να είναι σαφείς και η εφαρμογή τους πρέπει να γίνεται με συνέπεια. Η έλλειψη συνέπειας ενδέχεται να προκαλέσει σύγχυση και ανασφάλεια στα παιδιά (Gartrell, 2017).
Θετική Ενίσχυση: Η επιβράβευση της επιθυμητής συμπεριφοράς ενθαρρύνει τα παιδιά να επαναλάβουν αυτές τις συμπεριφορές και ενισχύει την εσωτερίκευση των κανόνων (Kostelnik et al., 2015).
Ενσυναίσθηση και Διάλογος: Η κατανόηση των συναισθημάτων των παιδιών και η συζήτηση μαζί τους σχετικά με τα όρια βοηθά στην αποδοχή και την κατανόησή τους (Berk, 2018).

Η θέσπιση και η τήρηση ορίων στην προσχολική ηλικία είναι απαραίτητη για την ομαλή ανάπτυξη των παιδιών. Τα όρια προσφέρουν ασφάλεια, ενισχύουν την αυτορρύθμιση και διευκολύνουν την κοινωνική προσαρμογή των παιδιών. Όταν εφαρμόζονται με συνέπεια και σεβασμό, συμβάλλουν στη διαμόρφωση υγιών και υπεύθυνων ατόμων.

Βιβλιογραφία

Berk, L. E. (2018). Development Through the Lifespan (7η έκδ.). Pearson.

Charlesworth, R. (2016). Understanding Child Development (10η έκδ.). Cengage Learning.

Gartrell, D. (2017). Guidance for Every Child: Teaching Young Children to Manage Conflict. Redleaf Press.

Kostelnik, M. J., Soderman, A. K., Whiren, A. P., Rupiper, M. L., & Gregory, K. M. (2015). Guiding Children’s Social Development and Learning (8η έκδ.). Cengage Learning.

Papalia, D. E., Olds, S. W., & Feldman, R. D. (2014). A child’s world: Infancy through adolescence. McGraw-Hill Education.

Προτεινόμενες δράσεις για το Σαββατοκύριακο

5. Μαθαίνοντας τα ρούχα για τον χειμώνα , τα παιδιά μπορούν να τραγουδούν το τραγούδι Let’s rock to get ready for winter by The

Kiboomers στο you tube.

Προτεινόμενες δράσεις

Προτεινόμενες δράσεις για το Σαββατοκύριακο

Προτεινόμενες δράσεις

Κρίσεις θυμού: Πώς να τις αντιμετωπίσω;

Οι κρίσεις θυμού και οι δυσκολίες στη διαχείριση των συναισθημάτων στα παιδιά προσχολικής ηλικίας συνάδει με το αναπτυξιακό τους στάδιο, καθώς τα παιδιά σε αυτή την ηλικία ακόμα μαθαίνουν να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους.

Οι κρίσεις θυμού συμβαίνουν επειδή τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας είτε αδυνατούν να εκφράσουν λεκτικά τα συναισθήματά τους, παρουσιάζουν χαμηλή ανοχή στη ματαίωση και επιδιώκουν την ανεξαρτησία τους με μη αποδεκτό τρόπο είτε επειδή είναι κουρασμένα, πεινασμένα ή βρίσκονται σε υπεδιέργερση.

Αποτελεσματικοί τρόποι για τη διαχείριση των κρίσεων θυμού είναι:

Η διατήρηση της ψυχραιμίας

Τα παιδιά τείνουν να μιμούνται τη συμπεριφορά του ενήλικα που είναι παρόν στην κρίση θυμού τους. Παραμείνετε ήρεμοι! Το παιδί θα χρειαστεί μικρό χρονικό διάστημα να ηρεμήσει. Αν φωνάξετε ή θυμώσετε, η ένταση θα αυξηθεί.

Η αναγνώριση του συναισθήματος του παιδιού

Το παιδί έχει ανάγκη να καταλάβετε πώς νιώθει εκείνη τη στιγμή. Πείτε “Βλέπω πως έχεις θυμώσει πάρα πολύ γιατί ……..”. Η αναγνώριση του συναισθήματος του, βοηθά το παιδί να νιώσει ότι κατανοείτε την συναισθηματική του κατάσταση και μειώνει την ένταση.

Η παροχή επιλογών

Ενδεχομένως, η κρίση θυμού του παιδιού να προέρχεται από την ανάγκη του να ελέγξει μια κατάσταση. Σε αυτή την περίπτωση, δώστε στο παιδί επιλογές μέσα σε λογικά πλαίσια. Για παράδειγμα: “Θες να φορέσεις το μπουφάν σου τώρα ή σε 5 λεπτά;”

Η διδασκαλία τρόπων διαχείρισης συναισθημάτων

Εξηγήστε στο παιδί πώς μπορεί να διαχειριστεί τον θυμό του, όταν ηρεμήσει μετά από μια κρίση θυμού. Διδάξτε του τρόπους όπως να παίρνει βαθιές ανάσες, να μετράει μέχρι το 5 ή να χρησιμοποιεί λέξεις αντί για κλάματα.

Η δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος

Οι κρίσεις θυμού μπορεί να είναι τόσο έντονες που να περιλαμβάνουν ρίψεις αντικειμένων που πιθανόν να προκαλέσουν τραυματισμό. Σε τέτοια περίπτωση, εξηγήστε του ήρεμα ότι δεν είναι ασφαλές, απομακρύνετέ το από τον χώρο και οδηγήστε το σε ένα ήσυχο μέρος.

Η σταθερότητα στους κανόνες

Είναι σημαντικό να μην υποκύπτετε στις κρίσεις θυμού, γιατί αν το παιδί αντιληφθεί πως αυτή η συμπεριφορά του του προσφέρει αυτό που θέλει, θα αυξηθεί η συχνότητά τους.

Η επιβράβευση της σωστής συμπεριφοράς

Κάθε φορά που το παιδί παρουσιάζει επιθυμητό και αποδεκτό τρόπο διαχείρισης των συναισθημάτων του, επιβραβεύστε το λέγοντας : “Μου άρεσε που ηρέμησες και μου είπες με λόγια τι ήθελες”.

Παρόλο που οι κρίσεις θυμού και οι δυσκολίες στη διαχείριση των συναισθημάτων στα παιδιά προσχολικής ηλικίας είναι φυσιολογικές για την ανάπτυξή τους, όταν είναι πολύ συχνές, έντονες ή διαρκούν για μεγάλο χρονικό διάστημα, είναι ανησυχητικό και ίσως είναι χρήσιμο να συμβουλευτείτε έναν ειδικό.

Πηγές

Bang, M. (2016). When Sophie gets angry-really, really angry... Scholastic Inc.

Golden, B. (2003). Healthy anger: How to help children and teens manage their anger. OxfordUniversityPress.

Greene, R. W. (2014). The explosive child: a new approach for understanding and parenting easily frustrated, chronically inflexible children. Revised and updated. Harper.

Plummer, D. (2008). Anger management games for children. JessicaKingsleyPublishers.

Προτεινόμενες δράσεις για το Σαββατοκύριακο

Προτεινόμενες δράσεις

Το Παιχνίδι στις Ηλικίες 4-6 Ετών: Ο Ρόλος του στην Ανάπτυξη του Παιδιού

Το παιχνίδι αποτελεί τη βασική δραστηριότητα των παιδιών ηλικίας 4-6 ετών, συμβάλλοντας καθοριστικά στη γνωστική, συναισθηματική, κοινωνική και κινητική τους ανάπτυξη. Το παιχνίδι τους γίνεται πιο οργανωμένο, δημιουργικό και συνεργατικό. Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά εξερευνούν τον κόσμο γύρω τους και αναπτύσσουν δεξιότητες απαραίτητες για τη σχολική και την κοινωνική τους ζωή.

Σε αυτήν την ηλικία, τα παιδιά αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες, όπως η συνεργασία και η επίλυση προβλημάτων. Στο παιχνίδι τους χρησιμοποιούν τη φαντασία τους για να δημιουργήσουν σενάρια, υιοθετώντας διαφορετικούς ρόλους και χρησιμοποιούν τα αντικείμενα με συμβολικό τρόπο (π.χ. ένα κουτί γίνεται αυτοκίνητο). Το παιδί αναπτύσσεται συναισθηματικά καθώς μέσα από το συμβολικό παιχνίδι εκφράζει τα συναισθήματά του.

Με το κατασκευαστικό παιχνίδι, τα παιδιά χρησιμοποιούν πηλό, πλαστελίνη και χαρτί για να δημιουργήσουν κατασκευέςπου αναπαριστούν πραγματικά αντικείμενα (π.χ. σπίτια, αυτοκίνητα, ζώα).Ξεκινούν να σχεδιάζουν και να σκέφτονται πριν από την κατασκευή. Συνεργάζονται με άλλα παιδιά για κοινές δημιουργίες και φτιάχνουν ιστορίες μέσα από τις δημιουργίες τους.Η μορφή αυτή του παιχνιδιού ενισχύει τη λεπτή κινητικότητα, τη δημιουργικότητα και τη λογική σκέψη.

Με τα παιχνίδια κανόνων (π.χ. επιτραπέζια, παιχνίδια μνήμης, κάρτες, ομαδικά αθλητικά παιχνίδια) τα παιδιά αρχίζουν να κατανοούν και να ακολουθούν κανόνες, μαθαίνουν να περιμένουν τη σειρά τους και να αποδέχονται την ήττα,δεξιότητες οι οποίες συμβάλλουν στην ανάπτυξη της αυτοπειθαρχίας.

Η κίνηση είναι σημαντική για την ανάπτυξη των κινητικών δεξιοτήτων. Κινητικά παιχνίδια όπως το τρέξιμο, τα άλματα, η ισορροπία και το ποδήλατο είναι βασικές δραστηριότητες με τις οποίες τα παιδιά αναπτύσσουν την αντοχή, τη δύναμη και την αντίληψη του σώματός τους, βελτιώνουν τον συντονισμό χεριού-ματιού και προάγουν τη σωματική τους υγεία.

Το παιχνίδι στις ηλικίες 4-6 ετών είναι το πιο σημαντικό μέσο μάθησης και η ενίσχυσή του από τους γονείς κρίνεται απαραίτητη για την ανάπτυξη των παιδιών. Μέσα από αυτό, τα παιδιά αποκτούν τις δεξιότητες εκείνες που θα τα βοηθήσουν στο σχολικό πλαίσιο και στην αλληλεπίδραση τους με τους συνομηλίκους τους.

Ενισχύστε το παιχνίδι τους:

Προσφέροντας ποικιλία υλικών και ευκαιριών για ελεύθερο παιχνίδι.
Συμμετέχοντας ενεργά στο παιχνίδι τους, ενθαρρύνοντας τη φαντασία και τη σκέψη τους.
Δημιουργώντας ένα ασφαλές περιβάλλον για εξερεύνηση και δοκιμές.
Διδάσκοντας κανόνες και ενισχύοντας τη συνεργασία μεταξύ των μελών της οικογένειας.

Πηγές

Fontana, D. (1995). Psychology for teachers. Bloomsbury Publishing.

Hughes, F. P. (Ed.). (2009). Children, play, and development. Sage.

Montessori, M. (2019). The Absorbent Mind. Oxford: Clio Press.

Smith, P., Cowie, H. and Blades, M. (2011). Understanding Children’s Development (5^th edn). Chichester: Wiley.

Wood, D. (1998). How Children Think and Learn (2^nd edn). Oxford: Blackwell.

Whitebread, D., Basilio, M., Kuvalja, M., & Verma, M. (2012). The importance of play. Brussels: Toy Industries of Europe.

Zigler, E. F., Singer, D. G., & Bishop-Josef, S. J. (2004). Children’s play: The roots of reading. ZERO TO THREE/National Center for Infants, Toddlers and Families.

Προτεινόμενες δράσεις για το Σαββατοκύριακο

Προτεινόμενες δράσεις

Η σημασία της προώθησης της αυτονομίας στα παιδιά προσχολικής ηλικίας

Αυτονομία δεν σημαίνει πλήρης ανεξαρτησία, αλλά αναφέρεται στην ικανότητα του παιδιού να παίρνει πρωτοβουλίες και να αντιμετωπίζει προκλήσεις με υποστήριξη και καθοδήγηση από τους ενήλικες.

Είναι μια σημαντική δεξιότητα για την ανάπτυξη της προσωπικότητας και της κοινωνικής προσαρμογής του παιδιού. Η ανάπτυξη της αυτονομίας στην προσχολική ηλικία είναι συνυφασμένη με τη συναισθηματική ωρίμανση, την αυτοπεποίθηση και την ικανότητα λήψης αποφάσεων. Η ενίσχυσή της κρίνεται απαραίτητη για την υγιή ανάπτυξη του παιδιού.

Στη θεωρία της αυτοδιάθεσης (Self-Determination Theory), η αυτονομία αποτελεί βασική ψυχολογική ανάγκη που επηρεάζει τόσο τη γνωστική όσο και τη συναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού. Όταν ένα παιδί νιώθει ελεύθερο να λαμβάνει αποφάσεις και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, αναπτύσσει το εσωτερικό του κίνητρο, που είναι καθοριστικό για τη μάθηση και την εξέλιξη του.

Το παιδί μαθαίνει μέσα από την αλληλεπίδραση με τον χώρο και τα αντικείμενα. Αυτό συνεπάγεται πως η αυτονομία καλλιεργείται μέσα από ένα καλά δομημένο περιβάλλον που προσφέρει στο παιδί ελευθερία κινήσεων και επιλογών.

Η αυτονομία δεν αναπτύσσεται μόνο στο σχολείο, αλλά και στο οικογενειακό περιβάλλον. Οι γονείς μπορούν να ενισχύσουν την αυτονομία του παιδιού μέσω:

Δημιουργίας Σταθερών Ρουτινών

Τα παιδιά αισθάνονται ασφάλεια όταν ξέρουν τι έπεται. Δημιουργήστε σταθερές ρουτίνες για το πρωί, τα γεύματα, το παιχνίδι και τον ύπνο.

Επιλογών μέσα στην ημέρα

Επιτρέψτε στο παιδί να κάνει απλές επιλογές, όπως ποιο ρούχο θέλει να φορέσει ή τι φρούτο να φάει.

Προσφέρετε 2-3 επιλογές αντί για ανοιχτές ερωτήσεις (π.χ., “Θέλεις μπανάνα ή μήλο;”).

Ενίσχυσης της αυτοεξυπηρέτησης

Διδάξτε το παιδί να ντύνεται, να πλένει τα χέρια του και να τακτοποιεί τα παιχνίδια του.

Βοηθήστε το στην αρχή, αλλά αφήστε το να δοκιμάσει μόνο του, ακόμα κι αν δεν το κάνει τέλεια.

Επιβράβευσης της προσπάθειας

Επαινέστε την προσπάθεια: “Μπράβο που προσπάθησες να φορέσεις τα παπούτσια σου μόνος σου!”

Ενθαρρύνετε τη δοκιμή και την ανεξαρτησία ακόμα και αν το παιδί κάνει λάθη.

Υπομονής και υποστήριξης

Τα παιδιά χρειάζονται χρόνο για να μάθουν. Δώστε τους τον χώρο να προσπαθήσουν χωρίς πίεση.

Μην βιάζεστε να παρέμβετε. Αντί να κάνετε κάτι για το παιδί, δείξτε του πώς να το κάνει μόνο του.

Ενίσχυσης της ανάληψης ευθυνών

Βάλτε το παιδί να μαζεύει τα παιχνίδια του μετά το παιχνίδι.

Αναθέστε του μικρές δουλειές στο σπίτι, όπως να βάζει τα ρούχα του στο καλάθι με τα άπλυτα ή να στρώνει το τραπέζι.

Αποδοχής λαθών και δοκιμών

Το παιδί θα κάνει λάθη και αυτό είναι μέρος της μάθησης. Δείξτε του ότι είναι εντάξει να αποτυγχάνει και να ξαναπροσπαθεί.

Ενισχύστε τη λογική του “Μπορώ να το καταφέρω!”.

Με την κατάλληλη καθοδήγηση τόσο στο σχολικό όσο και στο οικογενειακό περιβάλλον, τα παιδιά μπορούν να εξελιχθούν σε ανεξάρτητες και ικανές προσωπικότητες. Η αυτονομία αποτελεί θεμέλιο για τη μελλοντική μάθηση και επιτυχία του παιδιού.

Η αυτονομία είναι κάτι που καλλιεργείται σταδιακά. Όσο περισσότερο ενθαρρύνετε το παιδί να κάνει πράγματα μόνο του, τόσο πιο σίγουρο και ανεξάρτητο θα νιώθει!

Πηγές

Dweck, C. S. (2019). The New Pschology of Success.

Fontana, D. (1995). Psychology for teachers. Bloomsbury Publishing.

Montessori, M. (2019). The Absorbent Mind. Oxford: Clio Press.

Ryan, R. M. (2017). Self-determination theory: Basic psychological needs in motivation, development, and wellness. Guilford Press.

Smith, P., Cowie, H. and Blades, M. (2011). Understanding Children’s Development (5^th edn). Chichester: Wiley.

Wood, D. (1998). How Children Think and Learn (2^nd edn). Oxford: Blackwell.

Προτεινόμενες δράσεις για το Σαββατοκύριακο

Προτεινόμενες δράσεις

Η σημασία της φωνολογικής επίγνωσης σε παιδιά νηπιαγωγείου

Ο όρος φωνολογική επίγνωση ή φωνολογική ενημερότητα, είναι η ικανότητα αναγνώρισης και χειρισμού των φωνολογικών χαρακτηριστικών της γλώσσας, όπως οι λέξεις, οι συλλαβές, οι ήχοι και οι ρίμες (Ziegler & Goswami, 2020). Αποτελεί μια από τις πιο σημαντικές δεξιότητες που αναπτύσσουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας γιατί θέτει τα θεμέλια για την επιτυχή κατάκτηση του γραμματισμού.

Η φωνολογική επίγνωση αποτελεί προγνωστικό παράγοντα της αναγνωστικής ικανότητας (Ehri, 2022). Η ικανότητα των παιδιών να χωρίζουν λέξεις σε συλλαβές, διευκολύνει την κατανόηση της σχέσης ανάμεσα στα γραφήματα και τα φωνήματα. Τα παιδιά που δεν αναπτύσσουν ικανοποιητική φωνολογική επίγνωση βρίσκονται σε υψηλότερο κίνδυνο για δυσκολίες στην ανάγνωση, συμπεριλαμβανομένων διαταραχών όπως η δυσλεξία (Hulme & Snowling, 2021).

Η φωνημική επίγνωση δηλώνει τη δεξιότητα του ατόμου να κατανοεί πως ένα από τα δομικά στοιχεία της λέξης είναι τα φωνήματα και να είναι ικανό να προβαίνει σε ανάλυση και σύνθεση των στοιχείων αυτών. Η διαδικασία αυτή είναι δύσκολη για τα παιδιά της προσχολικής ηλικίας τα οποία δεν αντιλαμβάνονται πως η λέξη /χώρα/ σχηματίζεται από τα φωνημικά στοιχεία /χ/-/ω/-/ρ/-/α/, όμως μπορούν να συνειδητοποιήσουν τη διαφορά που υπάρχει με τη λέξη /τώρα/. Η δυσκολία αυτή έγκειται στο γεγονός πως στον προφορικό λόγο τα φωνημικά στοιχεία προφέρονται όλα μαζί και όχι σαν ξεχωριστές μονάδες (Πόρποδας, 2002).

Η συλλαβική επίγνωση είναι η δεξιότητα του ατόμου να κατανοεί πως η λέξη απαρτίζεται από συλλαβές και να μπορεί να κάνει ανάλυση και σύνθεση των συλλαβών μιας λέξης. Η συλλαβική επίγνωση είναι πιο εύκολη από τη φωνημική και κατακτιέται νωρίτερα. Αυτό εξηγείται επειδή οι συλλαβές μιας λέξεις έχουν μεγαλύτερη αντιστοιχία με τις μονάδες του προφορικού λόγου (Πόρποδας, 2002).

Η φωνολογική επίγνωση στο νηπιαγωγείο καλλιεργείται μέσω παιγνιωδών δραστηριοτήτων, που δημιουργούν θετικές στάσεις απέναντι στη μάθηση της ανάγνωσης (Schatschneider et al. 2021).

Ενδεικτικές δραστηριότητες μέσω των οποίων τα παιδιά μπορούν να αποκτήσουν τις δεξιότητες που χρειάζονται για να αντιμετωπίσουν με επιτυχία τις προκλήσεις της ανάγνωσης και της γραφής είναι:

Παιχνίδια αναγνώρισης συλλαβών: Τα παιδιά χειροκροτούν στον ρυθμό των συλλαβών μιας λέξης.
Αντικατάσταση ήχων: Τα παιδιά μαθαίνουν να αντικαθιστούν έναν ήχο σε μια λέξη με έναν άλλο (π.χ., “γάτα” σε “πάτα”).

Η φωνολογική επίγνωση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της προσχολικής εκπαίδευσης καθώς προάγει την αναγνωστική ικανότητα αλλά και θέτει τις βάσεις για τη μελλοντική ακαδημαϊκή επιτυχία.

Βιβλιογραφία

Ehri, L. C. (2005). How Children Learn to Read Words: Theory, Findings, and Practice.

Hulme, C., & Snowling, M. J. (2021). Reading Disorders and Literacy Development. Wiley-Blackwell.

Schatschneider, C., Fletcher, J. M., & Vaughn, S. (2021). Interventions for Reading Difficulties. Guilford Press.

Ziegler, J. C., & Goswami, U. (2020). Reading Acquisition and Developmental Dyslexia. Oxford University Press.

Πόρποδας, Κ.Δ. (2002). Η Ανάγνωση. Πάτρα: Αυτοέκδοση.

Προτεινόμενες δράσεις για το Σαββατοκύριακο

Προτεινόμενες δράσεις

Η σημασία το ποιοτικού χρόνου

H συναισθηματική, κοινωνική και γνωστική ανάπτυξη των παιδιών προσχολικής ηλικίας εξαρτάται από τον ποιοτικό χρόνο που περνούν οι γονείς με τα παιδιά τους. Η προσχολική περίοδος θεωρείται κρίσιμη, καθώς τα παιδιά διαμορφώνουν τις πρώτες βάσεις για την προσωπικότητά τους και τη μελλοντική τους πορεία.

Ο ποιοτικός χρόνος που περνούν οι γονείς με τα παιδιά τους δεν είναι ανάλογος με τον αριθμό των ωρών που περνούν μαζί τους. Η έννοια του ποιοτικού χρόνου εμπεριέχει τη δημιουργία ουσιαστικών και ποιοτικών εμπειριών. Η συναισθηματική ασφάλεια του παιδιού και η εμπιστοσύνη του στις σχέσεις ενισχύεται όταν μεγαλώνει σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον που του προσφέρει ποιοτικές εμπειρίες (Bronfenbrenner, 2005).

Το παιχνίδι αποτελεί τον πυρήνα του ποιοτικού χρόνου στην προσχολική ηλικία, καθώς δεν είναι μόνο μέσο ψυχαγωγίας αλλά είναι το βασικό πλαίσιο μέσα από το οποίο τα παιδιά μαθαίνουν να εκφράζονται, να λύνουν προβλήματα και να αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες (Vygotsky, 2004).

Οι δραστηριότητες των γονέων με τα παιδιά τους που βασίζονται στο παιχνίδι προάγουν την ενσυναίσθηση και τη συνεργασία, ενώ ενισχύουν τη συναισθηματική σύνδεση μεταξύ τους (Fletcher et al. 2008). Συμβάλλουν στην ανάπτυξη της γλώσσας και της δημιουργικότητας, ενισχύουν τη γνωστική τους ανάπτυξη και καλλιεργούν μια θετική αυτοεικόνα (Lamb, 2010).

Στην καθημερινότητα οι γονείς μπορούν να περάσουν ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους με κάποιες απλές δραστηριότητες, όπως:

Διάβασμα βιβλίων για την ενίσχυση της γλωσσικής ανάπτυξης και της φαντασίας (Bus et al., 2011).
Η μαγειρική δίνει στα παιδιά την ευκαιρία να αισθανθούν ότι συνεισφέρουν στην οικογενειακή ζωή.
Δραστηριότητες στη φύση για μείωση του άγχους και ενίσχυση της περιβαλλοντικής συνείδησης (Wells και Evans, 2003).

Η ενεργή συμμετοχή των γονέων στην καθημερινότητα των παιδιών είναι βασικό στοιχείο για τη συνολική ανάπτυξη τους. Ο ποιοτικός χρόνος είναι μια αναγκαιότητα για την καλλιέργεια ευτυχισμένων και υγιών παιδιών.

Βιβλιογραφία

Bronfenbrenner, U. (2005). Making human beings human: Bioecological perspectives on human development. Sage Publications.

Lamb, M. E. (2010). The role of the father in child development. John Wiley & Sons.

Vygotsky, L. S. (2004). Imagination and creativity in childhood. Journal of Russian & East European Psychology, 42(1), 7-97.

Fletcher, R., May, C., St George, J., et al. (2008). Fatherhood and child development: A review of theory and evidence. Journal of Family Studies, 14(1), 4-21.

Bus, A. G., Van Ijzendoorn, M. H., & Pellegrini, A. D. (2011). Joint book reading makes for success in learning to read: A meta-analysis on intergenerational transmission of literacy. Review of Educational Research, 65(1), 1-21.

Wells, N. M., & Evans, G. W. (2003). Nearby nature: A buffer of life stress among rural children. Environment and Behavior, 35(3), 311-330.

Προτεινόμενες δράσεις για το Σαββατοκύριακο

5. Τα παιδιά μπορούν να παρακολουθήσουν ένα τραγούδι στο you tube για την Πρωτοχρονιά και να το χορέψουν . Το τραγούδι λέγεται:‘ A new year is coming‘ the Kiboomers preschool songs and nursery rhymes.

https://www.youtube.com/watch?v=yNfb0VhkIU4