Με την ονομασία Ινδιάνοι συνηθίζεται να αποκαλούνται γενικά οι ιθαγενείς πληθυσμοι της Αμερικής πριν απο την ανακάλυψη της από τους Ευρωπαίους,στα τέλη του 15ου αιώνα. Με την ίδια ονομασία αποκαλούνται μέχρι και σήμερα ορισμένες εθνικές μειονότητες, των οποίων οι ρίζες προέρχονται απο τους ιστορικούς αυτούς λαούς.

      Ορισμένοι απο τους ιθαγενείς διατηρούν μέχρι και σήμερα έναν νομαδικό τρόπο ζωής. Οι Ινδιάνοι ζούσαν στην σημερινή Αμερική, υπήρχαν πολλοί αλλά εξαφανίστηκαν μετά την ανακάλυψη από τους Ευρωπαίους εκμεταλεύοντάς τους  ή με άλλους τρόπους που έπραξαν.Οι ιθαγενείς που έμειναν είναι περίπου 110 εκατομμύρια. Απο τότε οι Ινδιάνοι που έχουν μείνει είναι πολύ λίγοι σε σχέση με τότε.

      Ο Κολόμβος  ονόμασε αυτούς που βρήκε στην Αμερική Ινδιάνους διότι νόμιζε οτι είναι στην Ινδία. Γι’αυτό τον λόγο οι παλιοί και οι πρώτοι “Αμερικάνοι” λέγονται Ινδιάνοι.

       Υπάρχουν πολλοί μύθοι των Ινδιάνων και διάφορες συνήθειες που έκαναν και κάνουν ακόμα όσοι υπάρχουν. Οι πιο αρχαίες παραδόσεις και τα ποιήματα τους μας μιλάνε για ένα μεγάλο σύνολο λαών που οι ρίζες τους φτάνουν στην Ατλαντίδα.
      Αυτός ο λαός χωριζόταν σε πολλές μεγάλες οικογένειες (φυλές) η καθεμία είχε ένα χαρακτηριστικό.

 Βαγγέλης Σταμπουλής Στ2

      Οι Λάπωνες έχουν ανάστημα κοντό από 1,20 μέχρι 1,50 και ασχολούνται με κυνήγι και το ψάρεμα. Οι ίδιοι ονομάζονται Σαμπέ.

     Για μεταφορικό μέσο χρησιμοποιούν το έλκηθρο το οποίο εκτός από τα σκυλιά το σέρνουν και τάρανδοι.Το δέρμα τους είναι μελαχρινό κίτρινο το πρόσωπο τους πλατύ με εξέχοντα ζυγωματικά και το κεφάλι τους βραχύ.Έχουν μικρά πόδια και χέρια και ίσια μαλλιά.

    Η γλώσσα τους είναι σααμική.Οι πιο συνηθισμένες θρησκείες είναι Λουθηρανισμός η Ορθοδοξία και οι ανιμιστικές δοξασίες.

Ελένη Φουντούκη Στ2

    Στην Αφρική είναι αποτυπωμένη όλη η ιστορία του πηλού αφού ακόμη και στις μέρες μας συναντάμε τους πανάρχαιους οικισμούς των Ταμπερμά στο Τόνγκο αλλά και επταόροφα κτίρια στην Υεμένη.

   Τα σπίτια των Ταμπερμά φτιάχνονται με τον ίδιο τρόπο εδώ και χιλιάδες χρόνια έχοντας άμεση σχέση με τις δοξασίες τους περί κοσμογονίας. Συμβολίζουν τη δημιουργία του κόσμου από τον θεό του ήλιου τον Κιγί. Χτίζονται στον άξονα ανατολής – δύσης, έχοντας την πόρτα τους στραμένη στη δύση για να μπορούν να βλέπουν το ηλιοβασίλεμα. Τα χωριά μοιάζουν με μικρά οχυρά και αυτό ακριβώς είναι. Έχουν δηλαδή χτιστεί έτσι ώστε να παρέχουν προστασία από πιθανές επιδρομές άλλων φυλών με στόχο την αποθηκευμένη σοδειά. Το κάθε σπίτι έχει έναν κάτω όροφο όπου μένουν τα ζώα, κάποιους ενδιάμεσους χώρους και διάφορες ταρατσούλες όπου στεγνώνουν τους καρπούς.

 Το κείμενο έγραψε ο Παύλος Μανουσαρίδης και η Ελένη Φουντούκη Στ2

    Οι Τουαρέγκ είναι ένας Βερβερικός νομαδικός λαός της κεντρικής και νότιας Σαχάρας
και στο τμήμα Σάχελ στη δυτική Αφρική. Στη γλώσσα τους ονομάζονται Ιμουχάγ. Ο πληθυσμός τους φθάνει περίπου στο 1.200.000 σε όλη την περιοχή εξάπλωσης τους που περιλαμβάνει τα εξής κράτη : Νίγηρας, Μάλι, Μπουρκίνα Φάσο, Αλγερία, Λιβύη.
   Στους Τουαρέγκ ο κανόνας κάλυψης του προσώπου που επιβάλλει το ισλάμ αντιστρέφεται , δηλαδή οι άντρες είναι εκείνοι που καλύπτουν το πρόσωπό τους , σε αντίθεση με τις γυναίκες.Αυτό εξυπηρετεί,όχι μόνο για λόγους τήρησης των παραδόσεων,αλλά και για την προφύλαξη τους στις μετακινήσεις τους, από τις αμμοθύελλες που θερίζουν την Σαχάρα, αλλά είναι και μια <<θερμομονωτική>> λύση ενάντια στην αφόρητη ζέστη και τον καυτό ήλιο της ερήμου. Ονομάζονται και μπλε άνθρωποι, γιατί με τα χρόνια το δέρμα τους αρχίζει να βάφεται όταν φορούν συχνά τα ενδύματα που είναι βαμμένα με το χαρακτηριστικό λουλακί χρώμα.
   Είναι μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, αλλά διατηρούν πολλά προ-ισλαμικά ήθη και έθιμα.
Η κύρια γλώσσα τους είναι η Ταμασέκ και η βερβερική αυτή γλώσσα στηρίζεται στη γραφή Τιφινάγ η οποία χρησιμοποιείται και από τους υπόλοιπους Βέρβερους στην Αλγερία, στο Μαρόκο και στην Μαυριτανία. Γλωσσολογικά ανήκει στην Αφροασιατική οικογένεια.

Πηγή : el.wikipedia.org

Από τον Τσαγκαλίδη Αντώνη και Σακάκο Μιλτιάδη Στ2

ΑΒΟΡΙΓΙΝΕΣ
    Πριν την άφιξη των λευκών υπήρχαν 400-700 διαφορετικές φιλές Αβορίγινων. Ζούσαν σε νομαδική ζωή ως κυνηγοί τροφοσυλλέκτες. Κατοικούσαν σε καλύβες που έχτιζαν στον τόπο που βρίσκονταν κάθε φορά.
Οι  Αβορίγινες σήμερα
   Σταδιακά άρχισε να αποκαθιστάται η αναγνώριση των Αβορίγινων στην Αυστραλία. Το 1971 τους χορηγήθηκε πλήρης αυστραλιανή υπηκοότητα ενώ οι Αβορίγινες απεικονίζονται σε χαρτονομίσματα και γραμματόσημα της Αυστραλίας. Ο πληθυσμός τους μεγάλωσε και έφτασε στις μέρες μας τους 46.000. Αλλά ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουν πολλά προβλήματα φτώχειας.

Φυλλίτσα Γεγιτσίδου, Στ2′