Το δέντρο που είμαι…
Και από τη βελανιδιά, πηγαίνουμε σε ένα άλλο δέντρο που υπάρχει στο δάσος. Στο έλατο. Μόνο που αυτό, ήτανε λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα έλατα.
Διαβάσαμε το παρακάτω βιβλίο.
Ένα μικρό έλατο στο δάσος δεν είναι το τέλειο, ψηλό δέντρο που θα διαλέξουν για να γίνει χριστουγεννιάτικο. Ωστόσο, όταν πια μένει μόνο του στο ξέφωτο, θα λάβει, ανέλπιστα, πολλά δώρα… Ο Γιουβάλ Ζόμερ μάς παίρνει μαζί του σε μια λυρική, ολόθερμη και αισιόδοξα γιορτινή βόλτα στον φυσικό κόσμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Και ο καθένας μίλησε για τις εντυπώσεις του από την όμορφη αυτή ιστορία.
Έπειτα, έφτιαξε το κάθε παιδί το δικό του έλατο και φτιάξαμε ένα ολόκληρο δάσος από τα “δέντρα που είμαστε”.
Διαβάσαμε πολλές φορές ακόμη το βιβλίο και ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε μία σκηνή που μας άρεσε πολύ από αυτήν την ιστορία.
Αποφασίσαμε ακόμη να φτιάξουμε στολίδια από φυσικά υλικά και να στολίσουμε κι εμείς κάποιο ξεχασμένο δεντράκι.
Βρήκαμε το δέντρο και το στολίσαμε.
Κάναμε και από μία ζωγραφιά.
Καλά Χριστούγεννα!