Διαβάσαμε το βιβλίο: ”Ποιος άλλος μένει εδώ” από τον παρακάτω σύνδεσμο https://blogs.sch.gr/3niparcha/files/2013/06/POIOS-ALLOS-MENEI-EDW.pdf
Και αφού το συζητήσαμε, ετοιμάσαμε το δέντρο, τα πλάσματα που ζούνε εκεί και γράψαμε το μήνυμα που θέλει να μας δώσει αυτό.
Το βιβλίο ”Γίνε δέντρο” που διαβάσαμε τις προηγούμενες ημέρες, έγινε η αφορμή για να εξερευνήσουμε λίγο ακόμη τα δέντρα.
Έτσι, είδαμε ξανά τα μέρη ενός δέντρου,
και παρατηρήσαμε καλύτερα τις ρίζες κι έναν κομμένο κορμό.
Μετρήσαμε με τη μεζούρα τη διάμετρο των δέντρων της αυλής μας
και εξετάζοντας μερικούς ακόμη κορμούς δέντρων, μέσα στη τάξη μας αυτή τη φορά,
σκεφτήκαμε να κατασκευάσουμε κι εμείς τους δικούς μας και να πούμε πόσο χρονών είναι το δέντρο μας.
Στη συνέχεια, κάναμε κι ένα πείραμα σχετικό με τις ρίζες των δέντρων και πώς αυτές απορροφούν τα συστατικά και το νερό από το έδαφος.
Τελικά, αυτή η καλύτερη γνωριμία μας με τα δέντρα, μας έκανε να τα αγαπήσουμε ακόμη πιο πολύ. Το ίδιο και ολόκληρο το δάσος, γιατί εκεί έχει πολλά δέντρα. Κι έτσι φτιάξαμε μια αφίσα με πινακίδες για την προστασία τους.
Κατασκευάσαμε με τυπώματα από σφουγγάρι το δάσος, σκεφτήκαμε και γράψαμε τις πινακίδες,
τις κολλήσαμε στη αφίσα μας
και έτοιμη!
Φροντίζουμε τα δέντρα, τα αγαπάμε, δεν τα κόβουμε και άλλα πολλά γράψαμε!
Υπάρχει και συνέχεια!
Κι αφού αυτές τις ημέρες ασχοληθήκαμε λίγο παραπάνω με τα δέντρα, αναφερθήκαμε και σε μια αρκούδα που τα αγαπούσε τόσο πολύ!
Ο λόγος, για το παρακάτω βιβλίο.
Διαβάζοντας ”το δέντρο που έδινε”, αγαπήσαμε τη μηλιά και τα μήλα της…
Αν, όμως εμείς ήμασταν δέντρα, τι δέντρα θα ήμασταν;
Το αντερώτημα των παιδιών σε αυτήν την ερώτησή μου ήταν, ”μα πώς κυρία θα είμαστε δέντρα, αφού είμαστε άνθρωποι”.
Κι αυτήν, ήταν μια ωραία ευκαιρία, να διαβάσουμε ένα υπέροχο βιβλίο, που λέγεται ”Γίνε δέντρο”.
Στάσου περήφανος.
Τέντωσε τα κλαδιά σου στον ήλιο.
Γίνε δέντρο!
Είμαστε όλοι σαν τα δέντρα: η σπονδυλική μας στήλη, κορμός. Το δέρμα μας, φλοιός. Η καρδιά μας, που μας δίνει δύναμη και στήριγμα, μοιάζει με το ξύλο στο κέντρο του κορμού. Παίρνουμε ενέργεια από τον αέρα και τον ήλιο.
Και τα δέντρα, όπως οι άνθρωποι, είναι κοινωνικά. Μιλούν για να ανταλλάξουν πληροφορίες. Μοιράζονται την τροφή και τους διαθέσιμους πόρους. Προφυλάσσουν και φροντίζουν το ένα το άλλο. Είναι πιο δυνατά μαζί.
Σ’ αυτό το εκπληκτικό βιβλίο που αποτελεί έναν ύμνο στα πιο υπέροχα δημιουργήματα της φύσης, η Maria Gianferrari και η Felicita Sala μας συγκρίνουν με τα δέντρα, μας δείχνουν την ομορφιά και το μεγαλείο τους και μας επισημαίνουν τους τρόπους με τους οποίους τα δέντρα μπορούν να μας εμπνεύσουν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι
Μια λυρική, και υπέροχα εικονογραφημένη ματιά στο μεγαλείο των δέντρων – και σε όσα εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να μάθουμε από αυτά.
Μεταφράζεται σε 16 γλώσσες. (Από την έκδοση).
Κι αφού διαβάσαμε το βιβλίο και παραλληλίσαμε τον εαυτό μας με τα δέντρα,
είδαμε εικόνες δέντρων, πολλών διαφορετικών δέντρων, διαφορετικών, όπως και οι άνθρωποι
και ρίξαμε και μια ματιά στα δέντρα της αυλής μας
και στη συνέχεια σκεφτήκαμε τι δέντρο θα θέλαμε να είμαστε εμείς και το καταγράψαμε.
Επιστροφή στο κανονικό πρόγραμμα της τάξης μας!
Αναγνώσαμε ένα πολύ όμορφο βιβλίο που έχουμε στη βιβλιοθήκη της τάξης μας, “Το δέντρο που έδινε”.
«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά. . . κι αγαπούσε ένα αγοράκι». Έτσι αρχίζει το όμορφο παραμύθι που το διάβασμά του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας. Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της, έκανε κούνια απ’ τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της. . . κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη. Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ’ το δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε, έδινε αδιάκοπα. Γραμμένο κι εικονογραφημένο απ’ τον προικισμένο και πολυσύνθετο Σελ Σιλβερστάιν, αυτό το τρυφερό και παραβολικό παραμύθι καταφέρνει να συγκινήσει αναγνώστες κάθε ηλικίας. Είναι μια συναισθηματική ερμηνεία του χαρίσματος που έχουν εκείνοι που ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν να ανταποδίδουν με αγάπη. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ).
Και αφού το επεξεργαστήκαμε, κατασκευάσαμε το δέντρο και ζωγραφίσαμε επάνω στα μήλα του αυτό που θα μπορούσαμε κι εμεί να δώσουμε στους άλλους, την αγάπη!
Έπειτα, αποφασίσαμε να φυτέψουμε κι εμείς τη δική μας μηλιά στην αυλή του σχολείου, με την υπόσχεση να την περιποιούμαστε και να της δίνουμε αγάπη
και επιστρέφοντας στην τάξη, προσπαθήσαμε να σκεφτούμε και να αποτυπώσουμε ζωγραφίζοντας, τα στάδια της ανάπτυξής της.
Στο τέλος, παρακολουθήσαμε και μία όμορφη παράσταση στο σχολείο μας, με τίτλο, τι άλλο φυσικά, “Το δέντρο που έδινε”. Περάσαμε τέλεια!!!
Μετά την ολοκλήρωση των ευχόδεντρών μας, τα οποία φτιάξαμε ”γυμνά” και χιονισμένα, σκεφτήκαμε, αφού βρισκόμαστε στην καρδιά του χειμώνα, να παρατηρήσουμε τη φύση γύρω μας και να δούμε, εκτός από τα δέντρα με τα κλαδιά τι άλλο υπάρχει σε αυτήν.
Το πρώτο πράγμα που κάναμε ήταν να κατασκευάσουμε ταυτότητες περιβαλλοντολόγων για να τις έχουμε και για μελλοντική χρήση, μιας και φέτος η κύρια απασχόλησή μας στο σχολείο, είναι η εξερεύνηση του χώρου που μας περιβάλλει.
Στις ταυτότητές μας, σημειώσαμε το όνομά μας, γράψαμε και ζωγραφίσαμε ποιο είναι το αγαπημένο μας πράγμα στη φύση.
Έπειτα, έχοντας μαζί μας κι έναν κατάλογο σχετικό με το τι θα μπορούσαμε να βρούμε έξω στη χειμερινή φύση και παίρνοντας κοντά μας κι ένα μεγεθυντικό φακό που και πάλι κατασκευάσαμε οι ίδιοι και θα μας βοηθούσε στην έρευνά μας, ξεκινήσαμε το “κυνήγι”.
Ότι βρίσκαμε στη φύση, το οποίο υπήρχε και στον κατάλογό μας, το κυκλώναμε.
Βρήκαμε πολλά στοιχεία έξω στη φύση! Χιόνι, σύννεφα, λάσπη ακόμη και πάγο!
Μόλις ολοκληρώσαμε την έρευνά μας, μπήκαμε ξανά στην τάξη για να μελετήσουμε τα αποτελέσματα.
Αυτό που μας έκανε αρκετή εντύπωση ήταν ότι στη χειμερινή φύση, βρήκαμε δέντρα που είχαν μόνο τα κλαδιά τους και τα φύλλα τους είχαν πέσει, αλλά παράλληλα, βρήκαμε και δέντρα τα οποία ήταν καταπράσινα! Κι έτσι, επικεντρωθήκαμε εκεί. Στα φυλλοβόλα και τα αειθαλή δέντρα.
Βγήκαμε ξανά έξω, παρατηρήσαμε πάλι και τα δύο είδη δέντρων, είδαμε χρώματα, χαρακτηριστικά, αναρωτηθήκαμε πώς να λέγεται το κάθε δέντρο, κάποια τα γνωρίζαμε και είδαμε ακόμη ότι στα αειθαλή δέντρα, υπάρχουν διάφορα είδη πράσινου επάνω. Άλλα έχουν πράσινες ”βελονίτσες”, άλλα πιο απαλή πρασινάδα…
Παίξαμε ένα παιχνίδι. Ένα παιδί σήκωνε κάθε φορά μία καρτέλα με τη γράμμα Α ή με το γράμμα Φ. Τα παιδιά, ανάλογα με την καρτέλα, μεταμορφωνόντουσαν σε φυλλοβόλα ή αειθαλή δέντρα.
Μας άρεσε πάρα πολύ αυτό το παιχνίδι, ασχοληθήκαμε αρκετή ώρα.
Ο επόμενος στόχος μας, ήταν να κατασκευάσουμε ένα φυλλοβόλο κι ένα αειθαλές δέντρο.
Αφού ”πήραμε” από τη φύση ότι πιστεύαμε ότι θα χρειαστούμε, κλαδάκια, πευκοβελόνες, φλοιό κορμού, ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε…
Και ορίστε τα αποτελέσματα…
Υπέροχα δεντράκια 🙂