Διαβάσαμε το βιβλίο: ”Ποιος άλλος μένει εδώ” από τον παρακάτω σύνδεσμο https://blogs.sch.gr/3niparcha/files/2013/06/POIOS-ALLOS-MENEI-EDW.pdf
Και αφού το συζητήσαμε, ετοιμάσαμε το δέντρο, τα πλάσματα που ζούνε εκεί και γράψαμε το μήνυμα που θέλει να μας δώσει αυτό.
Το βιβλίο ”Γίνε δέντρο” που διαβάσαμε τις προηγούμενες ημέρες, έγινε η αφορμή για να εξερευνήσουμε λίγο ακόμη τα δέντρα.
Έτσι, είδαμε ξανά τα μέρη ενός δέντρου,
και παρατηρήσαμε καλύτερα τις ρίζες κι έναν κομμένο κορμό.
Μετρήσαμε με τη μεζούρα τη διάμετρο των δέντρων της αυλής μας
και εξετάζοντας μερικούς ακόμη κορμούς δέντρων, μέσα στη τάξη μας αυτή τη φορά,
σκεφτήκαμε να κατασκευάσουμε κι εμείς τους δικούς μας και να πούμε πόσο χρονών είναι το δέντρο μας.
Στη συνέχεια, κάναμε κι ένα πείραμα σχετικό με τις ρίζες των δέντρων και πώς αυτές απορροφούν τα συστατικά και το νερό από το έδαφος.
Τελικά, αυτή η καλύτερη γνωριμία μας με τα δέντρα, μας έκανε να τα αγαπήσουμε ακόμη πιο πολύ. Το ίδιο και ολόκληρο το δάσος, γιατί εκεί έχει πολλά δέντρα. Κι έτσι φτιάξαμε μια αφίσα με πινακίδες για την προστασία τους.
Κατασκευάσαμε με τυπώματα από σφουγγάρι το δάσος, σκεφτήκαμε και γράψαμε τις πινακίδες,
τις κολλήσαμε στη αφίσα μας
και έτοιμη!
Φροντίζουμε τα δέντρα, τα αγαπάμε, δεν τα κόβουμε και άλλα πολλά γράψαμε!
Υπάρχει και συνέχεια!
Μετά την ενασχόλησή μας με τα αειθαλή και τα φυλλοβόλα δέντρα, τα παιδιά είχαν μία εύλογη ερώτηση: Ποιος μένει σε αυτά τα δέντρα τώρα που είναι χειμώνας, ειδικά στα φυλλοβόλα…Μένουν πουλιά, σκίουροι και άλλα ζωάκια; Και μετά, το ερώτημά μας διευρύνθηκε και άρχισε να επεκτείνεται σε όλο το δάσος και όχι μόνο επάνω στα δέντρα.
Για να απαντηθεί το ερώτημα, έπρεπε να επιστρατεύσουμε τις ήδη υπάρχουσες γνώσεις μας, έτσι θυμηθήκαμε ξανά το βιβλίο “Το ευχόδεντρο” και τα ζώα που συναντήσαμε εκεί, καθώς και το τι έκαναν για να επιζήσουν τον χειμώνα.
Έπειτα, διαβάσαμε άλλο ένα μικρό βιβλίο, με τίτλο “Χειμώνας στο βουνό”.
Ψάχνοντας το μυστικό μες στις τρυπούλες του βιβλίου, θ’ ανακαλύψεις έναν τρισδιάστατο κόσμο.
Τι συμβαίνει στο βουνό το χειμώνα;
Γνώρισε τα ζωάκια και ανακάλυψε πώς αντιμετωπίζουν το κρύο στις βουνοπλαγιές. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Στα παιδιά άρεσε πάρα πολύ αυτή η μικρή έρευνα για τα ζώα τον χειμώνα. Ξεκίνησαν να ταυτίζονται με αυτά και να φαντάζονται τη ζωή τους στο χειμωνιάτικο δάσος. Και μετά, ήρθε μία πρόταση από κάποιο παιδί, που μας ενθουσίασε όλους: “Να βάλουμε μία κάμερα στο δάσος για να δούμε τα ζώα αληθινά;”
Σε αυτό το σημείο, ήμασταν όλοι πάρα πολύ τυχεροί, καθώς ένα μέλος της οικογένειάς μου, ασχολείται με τα δάση και τα ζώα και έχει ειδικές κάμερες, οι οποίες τοποθετούνται επάνω στα δέντρα και καταγράφουν τη ζωή εκεί. Και απορώ πώς δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα να τις χρησιμοποιήσω.
Την επόμενη μέρα, έφερα μία από τις κάμερες στα παιδιά και παρακολουθήσαμε διάφορες στιγμές στο δάσος, οι οποίες είχαν καταγραφεί. Είδαμε ελάφια, σκίουρους, διάφορα πουλιά, έναν κάστορα, λαγό και λύκους. Αναρωτηθήκαμε τι να συμβαίνει με διάφορα ζώα που περιμέναμε να δούμε, αλλά δεν υπήρχαν στην κάμερα, όπως η αρκούδα…
Στο τέλος, κατασκευάσαμε ένα χειμωνιάτικο δάσος και τοποθετήσαμε σε αυτό, το ζωάκι που θα θέλαμε να είμαστε και να ζούμε εκεί.
Ένα ευχόδεντρο μέσα στο χιονισμένο δάσος και μία αναζήτηση…
Ένα παιδί, κόντρα σε όλους, ξεκινάει παρέα με το έλκηθρό του για να ψάξει ένα δέντρο, το οποίο μπορεί να του πραγματοποιήσει μία ευχή. Μέσα στο δάσος τον χειμώνα, θα συναντήσει διάφορα ζώα που προσπαθούν να επιβιώσουν στην κρύα εποχή και βοηθώντας τα η ώρα θα περάσει, η νύχτα θα έρθει και το παιδί κατάκοπο θα αποκοιμηθεί. Τότε, όμως, συμβαίνει κάτι μαγικό…Κάτι που μόνο τα ζώα του δάσους μπορούν να κάνουν…
Αυτή, με λίγα λόγια είναι η ιστορία που μας παρουσιάζει το ξενόγλωσσο βιβλίο “The wish tree” με συγγραφείς τους Turnham Chris , Maclear Kyo.
Το διαβάσαμε με δική μας ελεύθερη μετάφραση, παρακολουθώντας τις εικόνες από το ΥοuTube και χαμηλώνοντας τον ήχο στα αγγλικά.
Μας άρεσε πάρα πολύ αυτή η ιστορία.
Ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε τα δικά μας ευχόδεντρα και κρεμάσαμε επάνω τις ευχές μας.
Μακάρι να πραγματοποιηθούν!
Και από τη βελανιδιά, πηγαίνουμε σε ένα άλλο δέντρο που υπάρχει στο δάσος. Στο έλατο. Μόνο που αυτό, ήτανε λίγο διαφορετικό από τα υπόλοιπα έλατα.
Διαβάσαμε το παρακάτω βιβλίο.
Ένα μικρό έλατο στο δάσος δεν είναι το τέλειο, ψηλό δέντρο που θα διαλέξουν για να γίνει χριστουγεννιάτικο. Ωστόσο, όταν πια μένει μόνο του στο ξέφωτο, θα λάβει, ανέλπιστα, πολλά δώρα… Ο Γιουβάλ Ζόμερ μάς παίρνει μαζί του σε μια λυρική, ολόθερμη και αισιόδοξα γιορτινή βόλτα στον φυσικό κόσμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Και ο καθένας μίλησε για τις εντυπώσεις του από την όμορφη αυτή ιστορία.
Έπειτα, έφτιαξε το κάθε παιδί το δικό του έλατο και φτιάξαμε ένα ολόκληρο δάσος από τα “δέντρα που είμαστε”.
Διαβάσαμε πολλές φορές ακόμη το βιβλίο και ξεκινήσαμε να κατασκευάζουμε μία σκηνή που μας άρεσε πολύ από αυτήν την ιστορία.
Αποφασίσαμε ακόμη να φτιάξουμε στολίδια από φυσικά υλικά και να στολίσουμε κι εμείς κάποιο ξεχασμένο δεντράκι.
Βρήκαμε το δέντρο και το στολίσαμε.
Κάναμε και από μία ζωγραφιά.
Καλά Χριστούγεννα!
Έχοντας σαν απαίτηση των παιδιών το φύτεμα του βελανιδιού, ξεκινήσαμε έναν μικρό περίπατο μέχρι το κοντινό δασοπαρκάκι που υπάρχει στο σχολείο μας.
Εκεί, αφού τρέξαμε, παρατηρήσαμε τα δέντρα,τα φυτά και αισθανθήκαμε το αεράκι που φυσούσε, φυτέψαμε, τελικά και το βελανίδι μας.
Φυσικά, δεν φύγαμε έτσι από τον περίπατό μας, αλλά έψαξε και βρήκε ο καθένας τον δικό του θησαυρό, όπως είχα βρει εγώ το βελανίδι…
Όταν επιστρέψαμε στην τάξη, παρουσίασε ο καθένας αυτό που ανακάλυψε στο φθινοπωρινό παρκοδασάκι.
Φλοιούς δέντρων, φθινοπωρινά λουλουδάκια, σαλιγκαράκια, παράξενους καρπούς και άλλα πολλά είδαν τα ματάκια μας!
Στο τέλος, αναρωτηθήκαμε τι θα απογίνει το βελανίδι μας τώρα που πλησιάζει σιγά σιγά ο χειμώνας και ζωγραφίσαμε τις σκέψεις μας…
Και το αποχαιρετήσαμε, με την υπόσχεση ότι, με την πρώτη ευκαιρία, θα το επισκεφτούμε ξανά!
Ο πίνακας με τα δέντρα, μας άρεσε πολύ. Ας συνεχίσουμε, όμως και ας κατευθυνθούμε προς τον σκοπό μας, ποιος είναι ο “θησαυρός” που βρήκα στο δάσος;
Τι φαντάζονται τα παιδιά; τι υπάρχει στο δάσος το φθινόπωρο, όταν εμείς δεν είμαστε εκεί;
Πολλές οι ιδέες των παιδιών: κάμπια, μανιτάρι, σκίουρος, σαλιγκάρι…
Αλήθεια! Όλα όσα είπαν, τα βρίσκουμε στο δάσος το φθινόπωρο…Αλλά εγώ, τους έφερα κάτι άλλο…
Αυτό!
Ένα όμορφο βελανίδι!
Δεν το αναγνωρίσαμε αμέσως…Χρειάστηκε λίγος χρόνος, όταν, όμως καταλάβαμε τι ήταν, ενθουσιαστήκαμε!
Μαζί με το βελανίδι, ήρθε στην τάξη μας κι ένα πολύ ταιριαστό βιβλίο, το οποίο διαβάσαμε αμέσως και μας άρεσε τόοοσο πολύ!!!
Αναρωτηθήκατε πώς είναι δυνατόν, από ένα μικρό βελανίδι να δημιουργηθεί μια φουντωτή, όμορφη βελανιδιά;
Αυτό το υπέροχο βιβλίο με την εκπληκτική εικονογράφηση μαθαίνει στα παιδιά και στους μεγάλους τον κύκλο της ζωής ενός δέντρου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Μπορείτε να δείτε και να ακούσετε το βιβλίο και εδώ.
https://www.youtube.com/watch?v=ii6w3brBGNg
Όταν ολοκληρώσαμε την αφήγηση του βιβλίου, το ερώτημα των παιδιών ήταν, αν θα μπορούσαμε κι εμείς να φυτέψουμε το βελανίδι και να φυτρώσει μια βελανιδιά!
Ας το κάνουμε, λοιπόν, για να δούμε τα αποτελέσματα! Πάμε για φύτεμα!
Μετά τον ενθουσιασμό των παιδιών με τις παλέτες του φθινοπώρου και θέλοντας να τον παρατείνω, πήγα μια βόλτα στο φθινοπωρινό δάσος, ψάχνοντας έναν μικρό “θησαυρό”, τον οποίο ήθελα να τους δείξω στην τάξη.
Την επόμενη μέρα, τους μίλησα για αυτήν την εμπειρία μου.
Δεν τους αποκάλυψα, όμως, ποιος ήταν ο θησαυρός, μέχρι να ενεργοποιηθεί για τα καλά η φαντασία τους αλλά και οι πρότερες και μεταγενέστερες γνώσεις τους.
Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή και ας φανταστούμε πρώτα πώς είναι ένα δάσος το φθινόπωρο…
Πολλές και όμορφες προτάσεις ακούστηκαν: τα φύλλα πέφτουν, το δάσος είναι χρυσό, έχει λάσπες, ξαπλώνεις στα φύλλα και άλλα πολλά μου είπαν…
Για να δούμε ένα δάσος το φθινόπωρο… Κι εδώ, έρχεται η τέχνη…
Gustav Klimt- ”Δέντρα”.
(εικόνα από το διαδίκτυο)
Αφού παρατηρήσαμε τον πίνακα, είδαμε το τοπίο,τα χρώματα,σκεφτήκαμε τίτλους κ.τ.λ., ήρθε η ώρα να τον κατασκευάσουμε κι εμείς.
Είχαμε έτοιμο το χθεσινό υπέροχο πορτοκαλί χρώμα που φτιάξαμε κι έτσι, ξεκινήσαμε…
