Διαβάζοντας ”το δέντρο που έδινε”, αγαπήσαμε τη μηλιά και τα μήλα της…

Αν, όμως εμείς ήμασταν δέντρα, τι δέντρα θα ήμασταν;

Το αντερώτημα των παιδιών σε αυτήν την ερώτησή μου ήταν, ”μα πώς κυρία θα είμαστε δέντρα, αφού είμαστε άνθρωποι”.

Κι αυτήν, ήταν μια ωραία ευκαιρία, να διαβάσουμε ένα υπέροχο βιβλίο, που λέγεται ”Γίνε δέντρο”.

Στάσου περήφανος.
Τέντωσε τα κλαδιά σου στον ήλιο.
Γίνε δέντρο!
Είμαστε όλοι σαν τα δέντρα: η σπονδυλική μας στήλη, κορμός. Το δέρμα μας, φλοιός. Η καρδιά μας, που μας δίνει δύναμη και στήριγμα, μοιάζει με το ξύλο στο κέντρο του κορμού. Παίρνουμε ενέργεια από τον αέρα και τον ήλιο.
Και τα δέντρα, όπως οι άνθρωποι, είναι κοινωνικά. Μιλούν για να ανταλλάξουν πληροφορίες. Μοιράζονται την τροφή και τους διαθέσιμους πόρους. Προφυλάσσουν και φροντίζουν το ένα το άλλο. Είναι πιο δυνατά μαζί.
Σ’ αυτό το εκπληκτικό βιβλίο που αποτελεί έναν ύμνο στα πιο υπέροχα δημιουργήματα της φύσης, η Maria Gianferrari και η Felicita Sala μας συγκρίνουν με τα δέντρα, μας δείχνουν την ομορφιά και το μεγαλείο τους και μας επισημαίνουν τους τρόπους με τους οποίους τα δέντρα μπορούν να μας εμπνεύσουν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι
Μια λυρική, και υπέροχα εικονογραφημένη ματιά στο μεγαλείο των δέντρων – και σε όσα εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να μάθουμε από αυτά.
Μεταφράζεται σε 16 γλώσσες. (Από την έκδοση).

Κι αφού διαβάσαμε το βιβλίο και παραλληλίσαμε τον εαυτό μας με τα δέντρα,

είδαμε εικόνες δέντρων, πολλών διαφορετικών δέντρων, διαφορετικών, όπως και οι άνθρωποι

και ρίξαμε και μια ματιά στα δέντρα της αυλής μας

και στη συνέχεια σκεφτήκαμε τι δέντρο θα θέλαμε να είμαστε εμείς και το καταγράψαμε.