Το σχολείο ξεκινά και όλοι αναρωτιόμαστε:
τι μαθαίνουν τα παιδιά, ειδικά τα μικρότερα που φοιτούν στο νηπιαγωγείο;
Το ακόλουθο ποίημα με έναν γλαφυρό τρόπο μας δείχνει πώς στο νηπιαγωγείο παίζοντας…μαθαίνουμε!
Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από το ποίημα της Anita Wadley “Just playing”
Πες μου τώρα Νικολάκη, τι μαθαίνεις στο σχολειό;
Σαν με βλέπεις τα τουβλάκια να τα βάζω στην σειρά
και να χτίζω πύργους, δρόμους κι άλλα όμορφα πολλά.
Μην απορήσεις, μην το πεις :«απλά παίζει το παιδί»
Παίζοντας μαθαίνω τώρα να τα φτιάχνω εγώ σωστά,
να την τηρώ την συμμετρία, μια σωστή γεωμετρία.
Και που ξέρεις μια μέρα εγώ, αρχιτέκτονας θε να γενώ
Θε να χτίσω ένα σχολείο, δίπλα στο νοσοκομείο!
Όταν κει στο καβαλέτο, σαν με βλέπεις να βουτώ,
το μικρό μου το πινέλο και να ζωγραφίζω εγώ.
Μην απορήσεις μην το πεις «απλά παίζει το παιδί».
Παίζω και μαθαίνω τώρα τα πάντα να δημιουργώ
Να εκφράζω με την τέχνη, ότι νιώθω, ότι αγαπώ.
Και που ξέρεις μια μέρα ίσως και εγώ να μοιάσω
τον ζωγράφο τον Πικάσο!
Όταν μέσα στο σπιτάκι, κουβαλώ τα φαγητά
και φροντίζω όλα, τα κουκλάκια σαν παιδιά.
Μην απορήσεις, μην το πεις «Απλά παίζει το παιδί».
Παίζοντας μαθαίνω τώρα, να φροντίζω εγώ τους άλλους,
να μιλώ και να προσέχω, τους μικρούς και τους μεγάλους.
Σίγουρα σαν μεγαλώσω, θε να γίνω ο πατέρας,
θα φροντίζω τα παιδιά μου και την οικογένειά μου.
Όταν στην βιβλιοθήκη τα «διαβάζω» δυνατά,
όλα τα βιβλία όλα που φτιάξαμε με τα παιδιά.
Κι όταν πάλι ιστορίες λέω σε όλα τα κουκλιά
και μαθαίνω από τις εικόνες, να διαβάζω εγώ 
σωστά.
Μην απορήσεις μην το πεις: «απλά παίζει το παιδί».
Των βιβλίων εγώ μαθαίνω, τον μεγάλο θησαυρό
Θα αρχίσω να διαβάζω σε ένα κόσμο αληθινό.
Και που ξέρεις κάποια μέρα, ίσως φτάσεις να διαβάσεις
τα δικά μου τα βιβλία, έτσι εσύ θα με θαυμάσεις!
Όταν βλέπεις τα ζουζούνια, να κοιτώ προσεκτικά
Όταν πέτρες μες στις τσέπες, τις μαζεύω εγώ κρυφά.
Μην απορήσεις μην το πεις «απλά παίζει το παιδί».
Παίζοντας μαθαίνω πρώτα πως την φύση να αγαπώ.
Πως και το νερό ακόμη να κρατάω καθαρό.
Μέσα στο μυαλό μου βάζω νέες λέξεις στην σειρά.
Για τα δέντρα, τα λουλούδια, τα ζωάκια τα φυτά.
Και που ξέρεις κάποια μέρα γίνω εγώ ερευνητής,
και τις ομορφιές τις φύσης, θα σου φέρνω για να δεις.
Όταν με ρωτάς τι κάνω και απλά σου απαντώ:
τώρα παίζω,
τώρα παίζω, το παιχνίδι που αγαπώ.
Θέλω να με καταλάβεις
Θέλω εσύ να με σκεφτείς
Είμαι ένα μικρό παιδάκι ,είμαι ένα μικρό παιδί.
Έχω την δουλειά παιχνίδι και μαθαίνω από αυτή!
Πηγή: Κουκλοθέατρο Λαμίας
κ. Ξηρομερίτου Αναστασία