“Οι μικροί σπόροι κοιμούνται κρυμμένοι
κάτω από την επιφάνεια της γης
μέχρι να μπει σε κάποιον από αυτούς
η ιδέα να ξυπνήσει.
Τότε τεντώνεται και δειλά-δειλά
πετάει προς τον ήλιο
ένα πολύ όμορφο βλασταράκι…”
(Antoine de Saint-Exupery)
Αγαπημένο μου παιδί,
τη μέρα που πέρασες την πόρτα του σχολείου μας, ήσουν ένα μικρό βλασταράκι που μόλις είχε ανοίξει τα μάτια του δειλά-δειλά να αντικρίσει τον κόσμο των μεγάλων.
Να ξέρεις ότι, όπως ο ήλιος αγκαλιάζει με τη ζεστασιά του τα μικρά βλαστάρια, έτσι και γω προσπάθησα πολύ να σε βοηθήσω να ξεδιπλώσεις ό,τι ομορφότερο κρύβεις μέσα σου.
Τώρα ήρθε η στιγμή να αποχαιρετιστούμε και να κρατήσουμε και οι δυο αναμνήσεις από τις στιγμές που περάσαμε μαζί.
Σ’ ευχαριστώ που ήσουν κομμάτι της ζωής μου εννιά ολόκληρους μήνες…
Εύχομαι να σε βοήθησα έστω και λίγο να κατανοήσεις πόσο μοναδικός άνθρωπος είσαι.
Η χρονιά που περάσαμε μαζί ας είναι η αρχή για μια μαγική διαδρομή!
Να το μυστικό μου…
Είναι πολύ απλό…
Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά,
την ουσία τα μάτια δεν τη βλέπουν…
